Η ΚΑΕ Άρης τίμησε πριν την έναρξη του αγώνα τους Ντέιβιντ Μπλατ και Σάσα Βεζένκοβ και ο προπονητής του Ολυμπιακού, ξεκίνησε τις δηλώσεις του αναφερόμενος στην συγκεκριμένη κίνηση των γηπεδούχων. «Πρώτα από όλα θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα του Άρη για το θερμό καλωσόρισμα που έδωσαν σε εμένα και τον Σάσα Βεζένκοβ. Ήταν μια κίνηση επιπέδου και πολύ ευγενική. Έχετε δει την ταινία «επιστροφή στο μέλλον;». Λοιπόν, είμαι πίσω! Απλά επέστρεψα με την σπουδαία ομάδα που εργάζομαι τώρα, τον Ολυμπιακό».

Για τον αγώνα, τόνισε: «Το παιχνίδι είχε δύο όψεις… Στο πρώτο μέρος παίξαμε εξαιρετικά καλά και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Στο δεύτερο δεν παίξαμε καλά σε καμία πλευρά του γηπέδου. Βέβαια θα πρέπει να δώσουμε συγχαρητήρια στον Άρη για αυτό. Λίγο πολύ ελέγξαμε το παιχνίδι από την αρχή ως το τέλος και είναι καλό το ότι φεύγουμε από αυτή τη δύσκολη έδρα με τη νίκη. Κατά την γνώμη μου ο Άρης είναι μια ομάδα που παρότι δεν είχε μέχρι τώρα τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, είναι δεδομένο πως όσο περνά ο καιρός θα γίνεται όλο και πιο δυνατός. Θεωρώ πως αυτό που έγινε στο δεύτερο μέρος ήταν ότι έπεσε ο ρυθμός μας, σταματήσαμε να παίζουμε με ταχύτητα και ένταση και ο Άρης έκανε το παιχνίδι του. Το λέω χρόνια… Αν παίζεις σε ένα παιχνίδι που θα πάει στους 65-70 πόντους, θα είναι ένα κλειστό παιχνίδι. Είναι σπάνιο να μην γίνει έτσι, όταν τα νούμερα είναι τέτοια».

Σε ερώτηση αν ένιωσε ιδιαίτερα όταν πάτησε και πάλι το παρκέ του «Nick Galis Hall»: «Για εμένα εδώ υπήρχε πάντα ένα αίσθημα ιστορίας λόγω του Νίκου Γκάλη φυσικά. Και επιπλέον ο Άρης μαζί με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό έχουν κάνει πολλά για να αποκτήσει σπουδαία μπασκετική φήμη και ιστορία η Ελλάδα. Πάντα σκέφτομαι τον Νικ (Γκάλη) όταν έρχομαι εδώ, γιατί έπαιξα εναντίον του στο κολέγιο. Έχουμε υπάρξει αντίπαλοι. Ο Νικ ήταν σπουδαίος παίκτης στο κολέγιο, αλλά όταν ήρθε στην Ευρώπη έγινε ένας από τους πιο γνωστούς παίκτες στην Ευρώπη όλων των εποχών. Νιώθω τυχερός που αν και δεν έχω να παίξω εναντίον ενός τόσο μεγάλου παίκτη, έχω την ευκαιρία να κοουτσάρω έναν σπουδαίο παίκτη όπως είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Οι παίκτες γίνονται κομμάτι του μέρους και το μέρος γίνεται κομμάτι του παίκτη. Είναι πάντα ιδιαίτερο να έρχομαι σε αυτό το γήπεδο και να νιώθω το συναίσθημα και την ιστορία που συνοδεύει αυτά τα δύο, τον παίκτη και το μέρος. Είμαι τυχερός που κάτι ανάλογο ζω κάθε μέρα πλέον…».