Κάθε παιχνίδι του Ολυμπιακού και μία ευκαιρία

Η αναμέτρηση του Ολυμπιακού με τον Ήφαιστο σίγουρα δεν αξίζει ιδιαίτερης ανάλυσης λόγω της διαφοράς δυναμικότητας των ομάδων, αυτό όμως δε σημαίνει πως σε τέτοιου είδους αγώνες οι προπονητές δε βάζουν στόχους.

Βλέποντας τη διάθεση στην άμυνα των «ερυθρόλευκων» μου ήρθε κατά νου η ατάκα του Λεκαβίτσιους στο ημίχρονο του αγώνα του Παναθηναϊκού με το Λαύριο. Ο Λιθουανός παραδέχτηκε πως ο Πασκουάλ ζήτησε από τους παίκτες του να χρησιμοποιήσουν το συγκεκριμένο ματς για την καλύτερη προετοιμασία ενόψει Ζαλγκίρις κάνοντας κάποιου είδους προσομοίωση (τουλάχιστον ως προς την ενέργεια και τη διάθεση).

Ακριβώς αυτό έγινε και στον Ολυμπιακό ο οποίος παρουσιάστηκε πολύ πιο σοβαρός και με μεγαλύτερη διάθεση στην άμυνα σε σχέση με αυτά που έδειξαν οι παίκτες κόντρα στην Κύμη.

Χέρια παντού, τρέξιμο, αλλαγές, καλά μπλοκ άουτ και αμυντικό ριμπάουντ διότι ως γνωστόν… «κάθε καλή άμυνα τελειώνει μόνο με το αμυντικό ριμπάουντ».

Θα ήθελα να κάνω ξεχωριστή μνεία σε δύο παίκτες. Σε Βεζένκοβ και Παπανικολάου.

Όχι για τη στατιστική τους, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο αγωνίστηκαν τις στιγμές που δεν είχαν τη μπάλα στα χέρια τους.

Ο Σάσα είχε από το τζάμπολ εκπληκτική διάθεση στην άμυνα, έβαζε παντού χέρια, έκανε γρήγορα τις αλλαγές, πήγαινε στα ριμπάουντ και προσπαθούσε (ειδικά όταν μετά από αλλαγή βρισκόταν να μαρκάρει ψηλότερο παίκτη) να βγει από μπροστά.

Πολύ μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισε το παιχνίδι.

Από την άλλη ο Παπανικολάου ψάχνει να βρει αγωνιστικό ρυθμό αφού για ένα μήνα ήταν εκτός προπονήσεων. Προφανώς και σε αυτό αποσκοπούσε και ο Μπλατ που τον ξεκίνησε στο αρχικό σχήμα.

Στον Παπανικολάου με εντυπωσίασε το σουτ χωρίς σκέψη. Τον θυμάμαι πολλές φορές να έχει ένα ίχνος (άλλες μικρότερο κι άλλες μεγαλύτερο) δισταγμού πριν σουτάρει, αλλά τώρα λειτούργησε πολύ διαφορετικά. Αυτό μάλιστα το είχε δείξει και πριν τραυματιστεί στα φιλικά παιχνίδια.

Τα πόδια του σωστά τοποθετημένα βγαίνοντας από το σκριν ενώ εκτέλεσε και μετά από ντρίμπλα κάτι που δεν το συνηθίζει (το είχε κάνει μία φορά και κόντρα στη Χιμκι).

Για τον συγκεκριμένο παίκτη όπου η ψυχολογία του, επηρεάζει αρκετά την απόδοσή του, τα θεωρώ ενθαρρυντικά μηνύματα όσα έδειξε.

Επίσης είναι τρομακτικός ο τρόπος που κινείται όταν δεν έχει τη μπάλα στα χέρια, ο τρόπος που κόβει στην πλάτη της άμυνας. Σημαντικό στοιχείο ειδικά με τον τρόπο που αγωνίζεται ο Ολυμπιακός.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ

1. Έχω βαρεθεί να φωνάζω για τις κακές επαναφορές, αλλά να λέμε και τα καλά. Ειδικά όταν αυτές γίνονται από την τελική γραμμή στην επίθεση, ο Ολυμπιακός έχει διάφορα τρικ που προσφέρουν εύκολα καλάθια.

Στο special (έτσι ονομάζεται μία κίνηση ειδικών περιπτώσεων συνήθως με ελάχιστο χρόνο στη διάθεση της ομάδας) στο τέλος της τρίτης περιόδου ο Σπανούλης σκόραρε από πάσα του Μάντζαρη με 1.6 να μένει στο χρονόμετρο.

2. Καθόλου κακή ιδέα του Μπλατ να μην ξεκινήσει Σπανούλη και Πρίντεζη. Στα ελληνικά ματς δεν πειράζει να συμβαίνει κάτι τέτοιο, διότι βοηθάει στην ψυχολογία των παικτών που παίρνουν τη θέση τους.

Με απλά λόγια δε δυσαρεστήθηκε ο Σπανούλης κι ο Πρίντεζης ενώ αντιθέτως «φτιάχτηκε» ο Βεζένκοβ κι ενδεχομένως ο Παπανικολάου.

3. Στο μπάσκετ ακόμη και σε ματς με τέτοια διαφορά ποιότητας μεταξύ των ομάδων, είναι πολύ δύσκολο να μπεις ξαφνικά και να προσφέρεις. Αναφέρομαι σε παίκτες που δεν έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής.

Ο Μπόγρης το έκανε 3΄ με την Μπασκόνια ενώ και κόντρα στον Ήφαιστο έπαιξε πολύ καλά ξεκινώντας από την καλή άμυνα. Το ίδιο κι ο Τολιόπουλος που με το που μπήκε.. πέταξε την τριποντέλα. Εν τω σκέφτηκε γιατί μπήκε συγκεντρωμένος κι έτοιμος πνευματικά.

4. Ο ΛεΝτέι μέχρι το 35’ δε βλεπόταν. Δεχόταν καλάθια από όλους, στην επίθεση πήγαινε όπου να ‘ναι και οι επιλογές του δεν ήταν καλές. Πάντως με ένα καλό πεντάλεπτο μόνο πρόλαβε να κάνει double double (10π., 12ρ.). Δεν το λες κι εύκολο.

Χρειάζεται πάντως να βελτιώσει την απόδοσή του οπωσδήποτε.

ΥΓ: Με 25% στο τρίποντο τελείωσε ο Ολυμπιακός. Στο γήπεδό του. Πρέπει να βελτιωθεί αρκετά σε αυτό το κομμάτι. Να πάει τουλάχιστον στο 38%-40% γιατί σε διαφορετική περίπτωση η αντίπαλη άμυνα θα κλείνει τόσο που δε θα αφήνει διάδρομο για διείσδυση.

Για να ανέβει αυτό το ποσοστό χρειάζεται πάση θυσία ο Τίμα να σταματήσει να βρίσκει σίδερο.