Το όνειρο που σ΄έφερε μια μέρα ως εδώ...

«Το όνειρο που σ΄ έφερε μια μέρα ως εδώ.

Σήμερα καίγεται, σκουριάζει και σε διώχνει.

Μια σε κρατάει στη γη, μια σε ξερνάει στον ουρανό,

το ίδιο όνειρο σε τρώει και σε γλιτώνει».

Ο Γιάννης Αγγελάκας σε καμία περίπτωση όταν έγραφε τον συγκεκριμένο στίχο, δεν είχε τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στο μυαλό του. Μπήκα στο αμάξι μου χθες βράδυ και το άκουσα και αμέσως σκέφτηκα τον κόουτς.

Ο Ολυμπιακός ήταν το όνειρό του το οποίο τελικά σκούριασε και ουσιαστικά τον απομάκρυνε. Ένα όνειρο, μία ομάδα με πολλά σκαμπανεβάσματα από τη γη ως τον ουρανό.

Ο Ολυμπιακός αποχαιρέτησε τον άνθρωπο που κάθισε στον πάγκο της ομάδας μία τετραετία όπως έπρεπε. Μην ξεχνάμε πως πήρε δύο πρωταθλήματα, έπαιξε σε δύο τελικούς Euroleague εκτός έδρας και κατέχει το καλύτερο ρεκόρ νικών στην έδρα του Παναθηναϊκού.

Χωρίς αμφιβολία δύο σεζόν χωρίς τίτλο δεν αντέχονται και επίσης χωρίς αμφιβολία, η ομάδα δεν έπαιξε ωραίο μπάσκετ τη σεζόν που ολοκληρώθηκε.

Ο Σφαιρόπουλος φέρει ευθύνη για αυτό, αλλά όχι μόνο ο Σφαιρόπουλος. Είχαμε φτάσει στο σημείο να βρέχει έξω και να λέμε πως φταίει αυτός.

Δε θέλω να μπω σε αγωνιστικά μονοπάτια. Αυτά αναλύθηκαν. Πέρασαν.

Θέλω όμως να υπενθυμίσω πόσο δύσκολο είναι να βρίσκεσαι στην ίδια ομάδα τέσσερα χρόνια. Κομβική η τέταρτη σεζόν διότι πλέον η ρημάδα η συνήθεια έχει μπολιάσει και δε σε αφήνει να προχωρήσεις κάποιες φορές.

Έχω την εντύπωση πως στο μυαλό του Σφαιρόπουλου από πολύ νωρίς φέτος υπήρχε η ιδέα του τέλους. Σα να έλεγε πως, «τέσσερα χρόνια ήδη εδώ, δε γίνεται να μείνω και πέμπτη σεζόν».

Μπορεί να κάνω και λάθος...

Ολοκληρώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω ΚΑΙ δημόσια τον κόουτς για τη συνεργασία μας. Επειδή γνωριζόμασταν αρκετά καλά πριν αναλάβει, είχα στην αρχή μία δυσκολία, μία φοβία μήπως παρεξηγηθεί με κάτι.

Ο ίδιος ήταν που με έκανε να την ξεπεράσω.

Δεν ήρθε μία φορά να μου παραπονεθεί. Δε μου κράτησε μούτρα, ακόμη και όταν άσκησα έντονη κριτική.

Δεν του ζήτησα μια φορά βοήθεια (στο μέτρο του δυνατού) και να μου αρνήθηκε.

Κύριος με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Τίμιος, Δουλευταράς. Σεβαστικός. Ντόμπρος.

Καλή συνέχεια κοουτσάρα.

ΥΓ: Έχω ακριβώς το ίδιο συναίσθημα όπως είχα και όταν απομακρύνθηκε ο Μπαρτζώκας. Και το αναφέρω διότι ο Μπαρτζώκας κατέχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου.

ΥΓ 2: Για τον Ντέιβιντ Μπλατ θα γραφτούν εκατομμύρια λέξεις τα επόμενα δύο χρόνια που θα καθοδηγήσει τον Ολυμπιακό. Στο προηγούμενο σχόλιο μου είχα αναφέρει κάποια πράγματα για τον Αμερικανοισραηλινό προπονητή ως πρώτες σκόρπιες σκέψεις.

ΥΓ 3: Πολύ μου άρεσε η κίνηση με τον Λάσμε. Σωστή προσθήκη του Παναθηναϊκού για μία μεταγραφή που καθυστέρησε τρία χρόνια αφού τότε δεν είχε δεχτεί ο Γκαμπονέζος να υπογράψει τον όρο για τη χρήση απαγορευμένων ουσιών χαλώντας τελικά τη δουλειά.