Η «πράσινη» υπεροχή κόντρα στην «ερυθρόλευκη» αλλαγή!

Η «πράσινη» υπεροχή κόντρα στην «ερυθρόλευκη» αλλαγή!
Ο Αντώνης Καλκαβούρας εκτιμά ότι στον 4ο τελικό, ο Ολυμπιακός παρουσίασε ένα αγωνιστικό δείγμα από το μέλλον και συνειδητοποίησε ότι η διεκδίκηση του τίτλου δεν αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός. Γιατί το δίδυμο Καλάθη-Γκιστ θα κρίνει τον 5ο τελικό.

Επιστροφή* πονταρίσματος στον αγώνα Πορτογαλία - Ισπανία, αν o Ντιέγκο Κόστα σκοράρει το 1ο γκολ στην αναμέτρηση! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Οριστικά και αμετάκλητα, λοιπόν, φτάσαμε στο τέρμα της εφετινής διαδρομής στην Basket League και στον 5ο τελικό της ερχόμενης Κυριακής (17/06, 19.00), ανεξάρτητα αν πριν την έναρξη της σειράς αλλά και κατά τη διάρκειά της, δεν ήταν λίγοι οι «ειδικοί» που διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους ότι ο εφετινός πρωταθλητής δεν θα κριθεί στους πέντε αγώνες, αλλά νωρίτερα!

Η αλήθεια είναι ότι στην εξέλιξη της τελικής τους «μάχης» και οι δύο ομάδες μας μπέρδεψαν και πολύ μάλιστα! Εν αρχή ο Ολυμπιακός, που «έπιασε στον ύπνο» τον μέχρι το πρώτο ματς αήττητο, φέτος, Παναθηναϊκό (31-0) και χωρίς καλή απόδοση από τους Σπανούλη και Πρίντεζη, έφυγε καθαρά και δίκαια με το "διπλό" (75-65) από το ΟΑΚΑ.

Στη συνέχεια ήρθε η σειρά των «πρασίνων» να εγκλωβίσουν τους «ερυθρόλευκους», να πετύχουν την 4η συνεχόμενη (!) νίκη τους στο Φάληρο και να απαντήσουν με... break στο break (71-66)! Στο τρίτο ματς, η «ψαλίδα» ανάμεσα στις δύο ομάδες φάνηκε να ανοίγει επικίνδυνα, με τους πρωταθλητές να «ξεφεύγουν» ακόμη και με +19, να περιορίζουν τους Πειραιώτες στο season-low (για τις εγχώριες διοργανώσεις) των 58 πόντων και να γίνονται «αφεντικό» (73-58) των τελικών!

Οφείλω να σας εξομολογηθώ ότι, μετά την εικόνα των φιλοξενουμένων στο «Νίκος Γκάλης» και την δεύτερη διαδοχική ήττα τους, δεν πίστευα ότι διαθέτουν τα απαραίτητα αποθέματα ενέργειας και ψυχολογίας για να διεκδικήσουν τον τίτλο! Λόγω αδιαμφισβήτητης ποιότητας, αθλητικού εγωισμού και έδρας, περίμενα από την ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου να αντιδράσει και να στείλει δύσκολα τους τελικούς σε πέμπτο παιχνίδι, καθώς το μέχρι τώρα πρόσωπο του Ολυμπιακού, σε καμία περίπτωση δεν επέτρεπε αισιοδοξία ακόμη και στον πιο «τυφλό» οπαδό του συλλόγου.

Κι όμως, οι «ερυθρόλευκοι» όχι απλά δεν έχασαν ποτέ τα ηνία του αγώνα, αλλά φτάνοντας σε πρωτόγνωρα - για την εποχή - επίπεδα απόδοσης, εκτοξεύθηκαν από τους 58 στους 92 πόντους και ισοφάρισαν την παρτίδα, κερδίζοντας σχετικά εύκολα (92-76), παρ' ότι ο Παναθηναϊκός έκανε το πιο παραγωγικό παιχνίδι του στους τελικούς!

Τι άλλαξε στον 4ο τελικό...

Στα σημειώματά μου, δεν θα διαβάσετε ποτέ σχόλια για την διαιτησία, εκτός συγκλονιστικών εξαιρέσεων που αφορούν σε κραυγαλέα λάθη, που όμως έκριναν τίτλο! Επομένως, αφήνουμε στην άκρη τις διαμαρτυρίες του «τριφυλλιού» για τις αποφάσεις των «γκρι» και την απάντηση των γηπεδούχων περί 40%-60% και πάμε παρακάτω...

Ο Ολυμπιακός θύμισε την ομάδα της επόμενης χρονιάς, που ενδεχομένως να εξαρτάται λιγότερο από τον ποιοτικότερο και πιο έμπειρο μπασκετμπολίστα του (Σπανούλης) και τον πιο αποτελεσματικό ψηλό του (Πρίντεζη). Αυτό δεν συνιστά αιχμή για τον "Kill-Bill" και τον "Πριντ", ίσα-ίσα που και οι δύο, μπήκαν πολύ δυνατά και σκοράροντας τους 10 πρώτους της ομάδας τους, έδειξαν τον δρόμο και εν συνεχεία άνοιξαν χώρο για να βγουν μπροστά οι υπόλοιποι!

Θυμάστε τι έγινε στον πρώτο τελικό; Οι δύο κατά τεκμήριο καλύτεροι παίκτες του τελείωσαν με συνολικά 6 πόντους (με 1/11 σουτ) κι όμως, η ομάδα τους νίκησε παίρνοντας 54 πόντους από την πεντάδα Παπανικολάου, Ρόμπερτς, Μάντζαρη, Στρέλνιεκς και Παπαπέτρου (με 18/29 σουτ) και οι Πειραιώτες νίκησαν εύκολα, έχοντας παράλληλα, περισσότερα ριμπάουντ (33-30) και υπερδιπλάσιες διπλάσιες ασίστ (17-8).

Στον 4ο τελικό, αντίστοιχα, ο Σπανούλης (13π. & 3ασ.) και ο Πρίντεζης (12π., 11ρ. & 3ασ.) βρέθηκαν, συνδυαστικά, στην πιο αποδοτική τους βραδιά και ταυτόχρονα οι «ερυθρόλευκοι» πήραν συνολικά 63 πόντους από μία άλλη πεντάδα παικτών (Μάντζαρης, Ρόμπερτς, Στρέλνιεκς, Παπανικολάου και ΜακΛιν), που είχαν 19/33 σουτ! Σε ομαδικό επίπεδο, οι νικητές είχαν 16 περισσότερα ριμπάουντ (41-25) και για μία ακόμη φορά σχεδόν διπλάσιες ασίστ (15-8).

Στον αντίποδα, ο Παναθηναϊκός βγήκε από το ρυθμό του λόγω χαμηλής δημιουργίας (ο Καλάθης τελείωσε με μόλις 2 τελικές πάσες) και χαμηλής μαχητικότητας στις προσωπικές μονομαχίες (Σίνγκλετον και Γκιστ φορτώθηκαν με φάουλ), γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια πολλών αμυντικών ριμπάουντ. Κάπως έτσι, έχασε πιο καθαρά από ποτέ στους εφετινούς τελικούς, σε ένα ματς, το οποίο «γύρισε» δύο φορές... τούμπα, ανατρέποντας διψήφιες διαφορές!

Το φορμάρισμα του Λοτζέσκι, η σταθερή αξία του Γκιστ μέσα στο ζωγραφιστό, η έλλειψη αντιπάλου στα μέτρα του Καλάθη και η άγνοια κινδύνου του Τζέϊμς, έφτασαν και περίσσεψαν έτσι ώστε το 27-16 (στο 9'), να γίνει στο άψε-σβήσε 28-24 (στο 13') και το 50-36 του 22ου λεπτού να μετατραπεί σε 53-50 μέσα σε λιγότερο από τρία λεπτά!

Εκεί που η πίεση, όμως, θα έπρεπε να βαραίνει πολύ πιο πολύ τον Ολυμπιακό, ο οποίος δεν είχε άλλο περιθώριο και η λογική «έλεγε» ότι ο χρόνος κυλάει υπέρ του Παναθηναϊκού, σ' όλα τα παραπάνω προστέθηκε και η έλλειψη συγκέντρωσης, οπότε, κάπως έτσι προέκυψε ο 5ος τελικός...

Τι θα δούμε την Κυριακή...

Σπεύδω να προλάβω τη δημιουργία εντυπώσεων και να ξεκαθαρίσω, ότι εξακολουθώ να θεωρώ τον Παναθηναϊκό φαβορί για την διατήρηση των σκήπτρων! Οι λόγοι είναι προφανείς: πρώτον, έχει πολύ πιο αθλητική ομάδα, δεύτερον διαθέτει αριθμητικά περισσότερες λύσεις, τρίτον θα παίξει στην έδρα του και θα έχει στο πλευρό του 20.000 κόσμου και τέταρτον, αν παίξει καλά, φαίνεται πολύ δύσκολο να απειληθεί.

Κοινώς, αν ο Καλάθης βρει τους χώρους για να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του και μοιραία, προσφέρει εύκολα καλάθια και ανοίξει διαδρόμους για όσους απ' αυτούς μπορούν - ανά πάσα στιγμή - να βάλουν 20 πόντους (Σίνγκλετον, Τζέϊμς, Λοτζέσκι και Ρίβερς), τότε λογικά, η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ θα πλησιάσει τους ή θα ξεπεράσει 80 πόντους και τότε ο Ολυμπιακός θα πρέπει να κάνει παρά φύσιν ματς, για να ακολουθήσει σ' αυτό το ρυθμό...

Αν ο Νικ εγκλωβιστεί από τις συνεχείς αλλαγές στο μαρκάρισμά του, βρίσκει συνεχώς κλειστούς διαδρόμους και αρχίσει να «πυροβολεί» απ' έξω, τότε αυτομάτως οι «πράσινοι» θα... κατέβουν επίπεδο και τα πάντα θα εξαρτηθούν από την ευστοχία στα μακρινά σουτ, καθώς επίσης και από την επιθυμία και την διάθεση των φιλοξενουμένων, που θα έχουν μπει σοβαρά στην διεκδίκηση του ματς.

Στο ΟΑΚΑ, ο μέτριος Παναθηναϊκός μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τον καλό Ολυμπιακό, ωστόσο, όταν έχουμε να κάνουμε με ένα τελευταίο και καθοριστικό 40λεπτο, στο οποίο η κάθε λεπτομέρεια που πηγαίνει αντίθετα, μετράει διπλά, αντιλαμβάνεστε ότι όλα είναι πιθανά.

Το χειρότερο απ' όλα για τους πρωταθλητές και το καλύτερο για τους «ερυθρόλευκους» είναι ότι η έκβαση του 4ου τελικού, έδωσε στους φιλοξενούμενους μία τεράστια ψυχολογική ώθηση και ενδεχομένως να τους «έπεισε» ότι ο πολυπόθητος τίτλος δεν είναι δα και κανένας «απαγορευμένος πόθος»! Εδώ που φτάσαμε, πλέον, περισσότερο με ένα... τσιγάρο δρόμος μοιάζει, παρά με... επικίνδυνη αποστολή... Το ταξίδι, άλλωστε, τελειώνει και τώρα που μετράμε ανάποδα, το «πάθος» του προορισμού είναι αυτό που θα κάνει την διαφορά. Γνωρίζοντας τον Σπανούλη, πιστεύετε ότι θα αψηφήσει την ευκαιρία και δεν θα δώσει ό,τι έχει, γι' αυτό που ήδη ονειρεύεται... Ποιος το θέλει περισσότερο, λοιπόν κύριοι; Η απάντηση θα δοθεί το βράδυ της Κυριακής...

Υγ.: Το κομμάτι της «πράσινης» ανακοίνωσης που «στοχοποιεί» ξεκάθαρα τον έμπειρο κι έγκριτο δημοσιογράφο της Cosmote TV και του gazzetta.gr, Βασίλη Σκουντή, είναι προφανώς μία πολύ ατυχής στιγμή της διοίκησης του Παναθηναϊκού.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!