Τα νέα τα καλά από Καστρίτη, Σερέλη και Γιατρά!

Το κάθε άθλημα μεγαλώνει, αναπτύσσεται, προοδεύει, εκσυγχρονίζεται μόνο σε ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Αυτό λέει ο κανόνας. Η ΑΕΚ πέτυχε φέτος την υπέρβαση στο ευρωπαϊκό μέτωπο. Μιλάμε για κάτι σημαντικό για το άθλημα, ανεξάρτητα αν κάποιοι προσπάθησαν να το υποβιβάσουν . Σκεφτείτε μόνο πόσα χρόνια είχαμε να γευτούμε την χαρά της πρωτιάς σε μια άλλη διοργάνωση εκτός από την Ευρωλίγκα. Αν αρχίσουμε να απολογούμαστε και για τις κατακτήσεις τροπαίων , τότε την κάτσαμε την βάρκα!

Δίπλα στην Ένωση η οποία μεταξύ άλλων άλλαξε επιτέλους το στάτους στο Κύπελλο οι τρείς ομάδες Σταχτοπούτες Προμηθέας ,Λαύριο, Κύμη αποδεικνύουν ότι έχουν ανέβει επίπεδο , ότι προσπαθούν μεθοδικά και κυρίως υπεύθυνα να αλλάξουν το τοπίο. Δεν είναι λίγες τέσσερις νέες προσθήκες στον ανταγωνισμό σε ένα πρωτάθλημα που για χρόνια μονοπωλούν δυο και οι υπόλοιποι κοιτάζουν με τα κιάλια!

Μετά από καιρό , τρείς ομάδες ,πέρα από τις παραδοσιακές δυνάμεις ,έρχονται να ταράξουν τα λιμνάζοντα ύδατα του ελληνικού πρωταθλήματος.

Καλώς τες και ας άργησαν έχω να πω!

Αποκλείεται όσοι αγαπούν το μπάσκετ να μην χαίρονται από αυτή την «εισβολή».

Παγκοσμίως τίποτα στο μπάσκετ δεν είναι τυχαίο. Όσοι λοιπόν μιλούσαν για ομάδες πυροτεχνήματα (Προμηθέας-Κύμη –Λαύριο) κατά την διάρκεια της κανονικής περιόδου και έκλειναν πονηρά το μάτι για τις θέσεις που κατέλαβαν στην βαθμολογία , μετά την πρώτη αγωνιστική των play off και την εικόνα των ομάδων αυτών στο παρκέ , μάλλον στην καλύτερη θα πρέπει να αναθεωρήσουν και στην χειρότερη να καταπιούν την γλώσσα τους.

Σερέλης , Γιατράς και Καστρίτης έχουν δουλέψει σκληρά, έχουν φτιάξει ομάδες αξιόμαχες με λίγα χρήματα, ομάδες που παίζουν μπάσκετ,(αυτό κι αν το έχουμε ανάγκη) έχουν κάνει σωστές επιλογές στους ξένους ,μελέτησαν απόλυτα σωστά την δημιουργία του ρόστερ, έχουν δώσει επίσης σωστές κατευθύνσεις στους έλληνες παίκτες, πολλούς απ’ αυτούς μάλιστα τους μεταμόρφωσαν σε πρωταγωνιστές, εξέτασαν σωστά τους χρόνους συμμετοχής του κάθε παίκτη χωριστά και τέλος έχουν, το δίχως άλλο, πετύχει διάνα στα επιτελεία τους. Συμπερασματικά αποτελούν αμφότερες παράδειγμα προς μίμηση.

Δεν είναι μόνο το τι πέτυχαν οι τρείς κόουτς αλλά κυρίως με ποιες ομάδες το πέτυχαν.

Γιατί ούτε ο Προμηθέας, ούτε το Λαύριο, μα ούτε και η Κύμη υπήρξαν ποτέ τους, ούτε καν στο μακρινό παρελθόν, βαριές φανέλες ή παραδοσιακές δυνάμεις του μπάσκετ που στα χέρια τους αναστήθηκαν.

Ο Προμηθέας ζούσε πάντα στην σκιά του ένδοξου Απόλλωνα αφού αυτός ήταν για χρόνια ο παραδοσιακός εκπρόσωπος της Πάτρας στο μπάσκετ. Τώρα ο Προμηθέας λιάζεται και ο Απόλλωνας αγωνίζεται να βγει από την καταχνιά.

Το Λαύριο οι περισσότεροι το γνώριζαν από το τραγούδι του Σαββόπουλου άντε και οι πιο επαναστάτες από τα Λαυρεώτικα , την μεγάλη απεργία των μεταλλωρύχων. Για μπάσκετ ούτε κουβέντα. Όταν δε τους μιλούσες για Κύμη οι πολλοί φαντάζονταν ferry boat!

Τώρα το μπάσκετ και για τις τρείς είναι σήμα κατατεθέν , αποτελεί στοιχείο στην ταυτότητα τους.

Στο ΠΑΟΚ-ΑΕΚ περιμέναμε να αντικρίσουμε τα σημαντικά και τα αξιόλογα στο Προμηθέας-Λαύριο έγινε η …ματσάρα.

Στην αναμέτρηση των δικεφάλων μείναμε με την όρεξη. Ποιοτικά μέτριο παιχνίδι με δυο ομάδες που παίζουν το ίδιο μπάσκετ , σε διαφορετικές παραλλαγές. Άντε ο ΠΑΟΚ μπαίνει στον κόπο, που και που, να πιέσει. Κατά τ’ άλλα , δώσε θάρρος στο ξένο , για να πάει η ομάδα τρένο. Αυτή είναι η φιλοσοφία και των δυο!

Αν τραβήξουν τα …αλλοδαπά-γιατί πάνω τους είναι στημένο όλο το κόλπο- έχεις να δεις πολλά , αν πάλι όχι το ενδιαφέρον περιορίζεται στις φανέλες!

Αντίθετα στο Προμηθέας-Λαύριο δεν ήταν μόνο τα ονόματα, ιδιαίτερα αυτά του Λαυρίου που τα «ζαχαρώνουν» πολλοί. Είδαμε συστήματα , στρατηγικές, αντιδράσεις και λειτουργίες συνόλων. Είδαμε την δουλειά των δυο επιτελείων να καθρεφτίζεται στο παρκέ, είδαμε και διαπιστώσαμε τα λόγια από τους πάγκους να γίνονται πράξεις.

Αν και τα επόμενα παιχνίδια των δυο ομάδων κινηθούν στο ίδιο επίπεδο θα παρακαλούμε να μην τελειώσει η σειρά…

Τα ίδια ισχύουν και για την Κύμη, ανεξάρτητα αν ο Ολυμπιακός παρουσιάστηκε ελλιπής , αποδεκατισμένος , δεν είχε ρυθμό , τον είχαν για μια ακόμα φορά ματιάσει και άλλα πολλά. Το έχω γράψει εδώ και καιρό ότι η μέτρια εικόνα του Ολυμπιακού δεν οφείλεται αποκλειστικά στις απουσίες, αλλά στις …παρουσίες.

Η Κύμη μπήκε στο παρκέ να παίξει μπάσκετ και έπαιξε. Αυτό μετράει. Το τελευταίο πλάνο επίθεσης των παιδιών από την Εύβοια ανεξάρτητα από την κατάληξη που είχε το σουτ του Μανωλόπουλου, δείχνει ότι η ομάδα έχει προσανατολισμό ο οποίος εν πολλοίς οφείλεται στις ικανότητες και την διορατικότητα του κόουτς Καστρίτη ,ότι έχει πειθαρχία και ταυτότητα στο παιχνίδι της. Η Κύμη απέναντι σε αντίπαλο επιπέδου Ευρωλίγκας και μάλιστα πρώτης γραμμής , μετρά 15 πόντους από δεύτερες προσπάθειες και 17 από αιφνιδιασμό. Στο κουτουρού τα νούμερα αυτά δεν βγαίνουν. Ούτε μπορείς να τα πιστώσεις σε ένα παίκτη!

Μοιραία θα πάμε και στους μεγάλους. Στον Ολυμπιακό δεν με ανησυχούν τόσο η έλλειψη ενέργειας και τα νεκρά διαστήματα. Οι ερυθρόλευκοι έχουν χρόνο να αποκτήσουν ενέργεια και αυτοσυγκέντρωση.

Αυτό που με ανησυχεί ιδιαίτερα στον επιθετικό τομέα είναι πως οι λύσεις έρχονται πάντα από ίδιους παίκτες με την ίδια πάντα αναλογία. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την περιβόητη ενέργεια αλλά πλέον με τις ικανότητες του κάθε παίκτη.

Ο Παναθηναϊκός δείχνει συγκροτημένος σταθερός και αποτελεσματικός , χωρίς μάλιστα να ξοδεύει ενέργεια. Το αντίθετο , έχει την πολυτέλεια να δοκιμάζει σχήματα και πρόσωπα. Η εικόνα του ταιριάζει σε ομάδα ικανή να καθαρίσει την υπόθεση του τίτλου με συνοπτικές διαδικασίες.

Αρκεί να μην πιστέψει ότι απέναντι του θα έχει ένα φάντασμα. Γιατί τα φαντάσματα όταν αρχίσουν να κουνιούνται προκαλούν φόβο και πανικό.

Έχουμε χρόνο μέχρι την τελευταία πράξη. Μέχρι τότε ας απολαύσουμε λίγο ακόμα Προμηθέα , Λαύριο και Κύμη δια χειρός Γιατρά-Σερέλη και Καστρίτη με την ευχή και το όνειρο ότι οι «μικροί» θα μεγαλώσουν κι άλλο!