Σήμερα μόνο, επιστροφή* 10% στις καθαρές απώλειες! (21+,*Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Μπαίνοντας στο γήπεδο του Λαυρίου, η μορφή του Μακένζι Μουρ διακρίνεται στα καθίσματα του πάγκου.

Αργοπορημένη γαρ 15 λεπτά - το ΚΤΕΛ βλέπετε - ήμουν έτοιμη για... κράξιμο. Αντ' αυτού, ο ύψους 1.98 γκαρντ σηκώθηκε πάνω και με υποδέχθηκε με ένα ζεστό χαμόγελο. «Κανένα πρόβλημα. Σε ευχαριστώ πολύ που ήρθες, το εκτιμώ!», είπε.

Καθόμαστε μέσα στο γήπεδο, εκεί, όπου το Λαύριο φέτος πανηγύρισε μεγάλες νίκες, όπως αυτές κόντρα σε ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Προμηθέα, Κολοσσό και παραλίγο και Άρη!

Η συζήτηση πάει κατευθείαν στην παραλίγο νίκη επί του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ. Μετά από δύο παρατάσεις, το Λαύριο ηττήθηκε στο καλάθι (120-118), κάτι που πείραξε πολύ τον ίδιο, αλλά και τον συμπαίκτη του, Τόνι Μέιερ, ο οποίος βρισκόταν στο γήπεδο κι εκτελούσε σουτάκια. «Χτυπιόντουσαν» για το πόσο κοντά ήταν στο να «σπάσουν» το σερί (147-0) που είχαν οι «πράσινοι» ενάντια σε άλλες ομάδες, πλην του Ολυμπιακού στην Α1...

«Παίξαμε κόντρα σε μια σπουδαία ομάδα, που έχει βρεθεί σε τέτοια κατάσταση πολλές φορές. Υπήρξαν σουτ που χάσαμε, ευκαιρίες που δεν τις εκμεταλλευτήκαμε πλήρως και καταλήξαμε να πληγωθούμε», ήταν τα πρώτα του... πικραμένα λόγια στο gazzetta.gr.

«Δεν είναι παραμύθι, αλλά σκληρή δουλειά και πίστη»

Για κάποιους ανθρώπους, όμως, ακόμα και αυτή η ήττα ήταν σαν νίκη. Το Λαύριο έχει εντυπωσιάσει τόσο κόσμο φέτος, που αρκετοί μιλούν για «το παραμύθι του Λαυρίου», ενώ ακόμα και οι... ανίδεοι του μπάσκετ έχουν μάθει για την εκτόξευσή του.

Στον Μακένζι αρέσει αυτός ο «τίτλος», αλλά είναι λίγο πιο ρεαλιστής. «Αλήθεια, το παραμύθι;», λέει έκπληκτος! «Δεν νομίζω πως είναι παραμύθι, αλλά σκληρή δουλειά και πίστη! Ερχόμαστε στο γήπεδο κάθε ημέρα όλοι και γινόμαστε καλύτεροι και ατομικά και ομαδικά. Οι προπονητές κάνουν εξαιρετική δουλειά μαζί μας. Όλοι μένουν στο γήπεδο ως αργά. Έχουμε σίγουρα κάτι ξεχωριστό! Καλούς παίκτες, καλή ομάδα, όλοι πιστεύουμε ο ένας στον άλλον. Είναι υπέροχα να είμαι εδώ!».

Ο κόσμος της περιοχής έχει αγκαλιάσει τόσο πολύ αυτή την προσπάθεια που γίνεται και πλέον το Κλειστό της πόλης γεμίζει ασφυκτικά! «Οι φίλαθλοί μας είναι φανταστικοί! Όλη η πόλη του Λαυρίου είναι υπέροχη, ο σύλλογος είναι εξαιρετικός! Όπως είπα, έχουμε κάτι ξεχωριστό εδώ. Έχουμε την υποστήριξη όλης της κοινωνίας. Είναι σπουδαίο να είμαι κομμάτι αυτού», αναφέρει εμφανώς χαρούμενος.

«Ανταγωνίζομαι τον ίδιο μου τον εαυτό»

Ο 25χρονος γκαρντ έχει αναδειχθεί μέχρι στιγμής δύο φορές «Πολυτιμότερος Παίκτης» της Basket League (1η και 12η αγωνιστική), είναι 5ος σκόρερ στο πρωτάθλημα κι έχει κατά μέσο όρο 17.6 πόντους, 6.9 ριμπάουντ και 4.7 ασίστ. Αναμφίβολα, με όσα κάνει έχει βάλει... πλώρη για το βραβείο MVP της κανονικής διάρκειας, κάτι το οποίο πιστεύουν πολλοί. Τον ίδιο, όμως, δεν τον νοιάζει και τόσο αυτό. Δεν το απαξιώνει, αλλά δεν... τρελαίνεται κιόλας. «Νομίζω πως όλοι νοιάζονται για το πως παίζουν. Δεν θα έλεγα ότι είναι θέμα στατιστικών. Έρχομαι εδώ, δουλεύω το παιχνίδι μου και προσπαθώ να γίνομαι καλύτερος κάθε ημέρα. Ανταγωνίζομαι, όχι μόνο τους αντιπάλους, αλλά και τον ίδιο μου τον εαυτό! Θέλω να γίνομαι καλύτερος κάθε ημέρα, σε κάθε παιχνίδι και να κάνω ό,τι χρειάζεται, για να βοηθήσω την ομάδα μου να παίρνει νίκες. Δεν ανησυχώ για το βραβείο του MVP, αλλά για τις νίκες», υποστηρίζει με ειλικρίνεια.

Ωστόσο, υπάρχει ένας άνθρωπος που τον πίστεψε, πριν καν τον αποκτήσει. Ο Μουρ πέρυσι αγωνίστηκε στον Προμηθέα και έδειξε το ταλέντο του στο ελληνικό κοινό. Με το τέλος της σεζόν, ο «αρχιμάστορας» του Λαυρίου, Χρήστος Σερέλης, που είναι στον πάγκο της ομάδας εδώ και 14 χρόνια, έσπευσε να τον κάνει δικό του. Ο Έλληνας προπονητής, όπως εκμυστηρεύτηκε στον Βασίλη Σκουντή και το gazzetta.gr, είπε στον παίκτη του «Έλα, και θα βγεις MVP»!

Ο Μουρ γελάει και στάζει... μέλι για τον προπονητή του! «Είναι αλήθεια, το είπε! Είναι υπέροχος τύπος! Με βοηθάει εντός κι εκτός παρκέ. Χωρίς αυτόν, δεν θα ήμουν καν κοντά σε αυτό που είμαι σήμερα. Τού χρωστάω ένα μεγάλο “ευχαριστώ”!».

«Γι' αυτό είναι σπουδαίος ο Σερέλης»

Ο απόφοιτος του UTEP θυμάται και την πρώτη προπόνηση της ομάδας: από την μια μεριά ήταν οι Έλληνες και από την άλλη οι Αμερικανοί, να κοιτάζονται μεταξύ τους, με τον Σερέλη να είναι στη μέση και να αναφωνεί «Αυτό δεν θα λειτουργήσει». «Τα έφτιαξε όλα ο κόουτς πολύ γρήγορα! Αυτός μας έφερε όλους κοντά, ήταν πολύ κουλ! Στην αρχή απλά σε ελκύει αυτό που ξέρεις, που γνωρίζεις: οι Αμερικανοί με τους Αμερικανούς και οι Έλληνες με τους Έλληνες. Μας είπε “δεν θα λειτουργήσει αυτό”, αλλά μετά μας έφερε κοντά. Αυτό κάνει ένας σπουδαίος κόουτς από την αρχή!», λέει και βγάζει το... καπέλο στον προπονητή του.

Ένα θέμα, όμως, που συζητούν διαρκώς, κατά τα λεγόμενα του έμπειρου τεχνικού, είναι αυτό της εικόνας του χαρακτήρα του. Η εκρηκτικότητα που έχει ο Μουρ στο παρκέ, σε συνδυασμό με λάθη του παρελθόντος, κάνουν τον κόσμο να πιστεύει πως πρόκειται για ένα... bad boy. Ο Μακένζι παραδέχεται: «Στο παρελθόν έκανα κάποια λάθη και νομίζω πως όλοι κάνουμε λάθη στη ζωή μας! Ήμουν νέος, όμως μεγάλωσα και έμαθα από αυτά. Παίζω με πολύ πάθος, άρα κάποιοι μπορεί να θεωρούν ότι είμαι πολύ επιθετικός. Απλά αγαπώ το μπάσκετ και θέλω να νικάω. Το έχω δείξει και αυτός είμαι».

Η χημεία που φαίνεται ότι υπάρχει στις «κουκουβάγιες», όμως, δεν κρατάει μόνο για όσο βρίσκονται οι παίκτες στο παρκέ. «Κάνουμε πράγματα όλοι μαζί. Πάμε για φαγητό, δουλεύουμε έξτρα ατομικά, όλοι είναι εδώ και μιλάμε ο ένας στον άλλον. Δεν προσπαθώ μόνο για τον εαυτό μου, αλλά βλέπω και τι μπορούμε να καταφέρουμε ως ομάδα, τι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε στα παιχνίδια. Έχουμε υπέροχη επικοινωνία και χημεία μεταξύ μας», τονίζει εμφανώς ικανοποιημένος.

«Έκανα λάθη και ωρίμασα...»

Η πιο δύσκολη στιγμή δεν έχει έρθει ακόμα στην καριέρα του Μουρ, αλλά θα μπορούσε να είναι αυτή που πέρασε στα κολεγιακά του χρόνια. Μαζί με δύο συμπαίκτες του κατηγορήθηκαν για στοιχηματισμό, ενώ είχε τιμωρηθεί με κάμποσες αποβολές, όσο ήταν στο UTEP. Δεν θέλει να μιλάει πια γι' αυτό, καθώς ανήκει στο παρελθόν, αλλά εκμυστηρεύεται: «Ό,τι και να κάνεις στη ζωή σου, είτε καλό είτε αποτυγχάνεις, σε βοηθά να ωριμάσεις και να γίνεις ο άνθρωπος που είσαι σήμερα. Έκανα ένα λάθος, έμαθα από αυτό, ωρίμασα και έγινα καλύτερος άνθρωπος».

Στη θύμηση της πιο φανταστικής στιγμής του, όμως, φωτίζει και πάλι το πρόσωπό του! Αυτή κόντρα στο «τριφύλλι», όπου φόρτωσε με 30 πόντους το καλάθι των αντιπάλων. «Κόντρα στον Παναθηναϊκό ήταν η καλύτερη στιγμή! Ήταν πολύ ωραία, διότι οι παίκτες μας το πίστευαν, η ομάδα το πίστευε, τη στιγμή που κάποιοι άνθρωποι δεν το έκαναν. Βγήκαμε στο παρκέ, παλέψαμε, αν και χάσαμε. Ήταν υπέροχα!», σχολιάζει με ενθουσιασμό.

Δίνει, όμως, και την υπόσχεσή του: πως Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός δεν θα έχουν ένα εύκολο απόγευμα στο Λαύριο, στο δεύτερο γύρο. «Ελπίζω να γίνουμε καλύτεροι μέχρι τότε, για να μην έχουν εύκολη δουλειά! Είναι και οι δύο πολύ καλές ομάδες, με μεγάλη ιστορία, με σπουδαίους παίκτες, έχουν “θρύλους” στο ρόστερ τους. Πάντα έχουν ευκαιρία, έτσι όπως παίζουν. Αν, όμως, κάνουμε κι εμείς το παιχνίδι μας και συνεχίσουμε να βελτιωνόμαστε, θα τους βάλουμε πολύ δύσκολα για να φύγουν με τη νίκη από εδώ. Κάθε φορά όταν παίζεις στην έδρα σου, θες να την προστατέψεις, και αυτό ακριβώς θα κάνουμε. Όχι μόνο εναντίον τους, αλλά σε όλα τα ματς».

«Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός; Λαύριο»!

Αν έρχονταν, όμως, οι «αιώνιοι» τώρα και τού έκαναν πρόταση, ποιον θα διάλεγε; «Το Λαύριο!». «Με εξαίρεση το Λαύριο φυσικά», του λέω και γελάει. Σκέφτεται αρκετά και αποκρίνεται με διάθεση για χιούμορ: «Εκτός από το Λαύριο; Είναι δύσκολο. Εσύ ποιον θα διάλεγες; (γέλια). Μπορούμε να κάνουμε ακόμα μια συνέντευξη στο μέλλον και να σου απαντήσω. Δεν είμαι σίγουρος (γέλια). Είναι και οι δύο πολύ καλές ομάδες!» και σχολιάζει το αν θα τα καταφέρουν μέχρι το Final 4: «Είναι καλές ομάδες, με σπουδαίους παίκτες κι εξαιρετικούς προπονητές, μεγάλο και ζεστό κοινό. Δεν θα μου έκανε έκπληξη αν τα κατάφερναν και οι δύο ή μία από αυτές!».

Φαντάζεται καθόλου τον εαυτό του στην Euroleague; «Φαντάζομαι τον εαυτό μου να είναι ο καλύτερος παίκτης που μπορεί να γίνει, ανεξάρτητα από το αν θα είναι στην Euroleague, στο ΝΒΑ ή στο Λαύριο. Και αυτή τη στιγμή είμαι στο Λαύριο και είναι το μόνο που σκέφτομαι. Προσπαθούμε για να κάνει η ομάδα ωραία πράγματα και είμαστε στη σωστή κατεύθυνση», δηλώνει.

Όσο για το νέο σύστημα της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, απαντάει: «Νομίζω πως είναι καλό! Έχουν πολλά παιχνίδια και προφανώς όλοι είναι πολύ κουρασμένοι, οπότε βγάζω σε όλους το καπέλο! Είναι μεγάλη σεζόν, δουλεύουν όλοι σκληρά και κάνουν το καλύτερο» και προσθέτει πως παρακολουθεί τα πάντα από μπάσκετ: «Euroleague, NBA, ελληνικό πρωτάθλημα, Champions League. Τα πάντα! Στην Euroleague βλέπεις ένα διαφορετικό, αλλά ωραίο μπάσκετ, με πολύ καλούς παίκτες».

«Στόχος το ΝΒΑ, "τέρας" ο Αντετοκούνμπο»

Στόχος μια μέρα το ΝΒΑ; «Θεωρώ πως αυτός είναι ο στόχος κάθε παίκτη που παίζει μπάσκετ. Να βρεθεί στο ΝΒΑ! Όταν είσαι μικρός, παίρνεις μία μπάλα και κάνεις πως παίζεις στο ΝΒΑ! Χρειάζεται, όμως, ένα βήμα τη φορά. Παίρνεις κάθε ημέρα ξεχωριστά, κάνεις τη δουλειά σου και ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει. Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να απολαμβάνεις την κάθε ημέρα και όλη την διαδικασία. Τώρα είμαι στο Λαύριο και το απολαμβάνω! Με στηρίζουν όλοι εδώ, τους αγαπώ πολύ και τους ευχαριστώ. Με βοηθούν στην όλη διαδικασία και είμαι πολύ συγκεντρωμένος στην ομάδα», ενώ για το αν θα έμενε ακόμα μια χρονιά στο Λαύριο, πόσω μάλλον αν έβγαινε και στην Ευρώπη, λέει κατευθείαν «Ναι, γιατί όχι;».

Μιας και η κουβέντα πήγε στον «μαγικό κόσμο», ρωτάμε φυσικά την γνώμη του για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. «He is a beast!», λέει με γουρλωμένα μάτια και συμπληρώνει με σιγουριά: «Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στο ΝΒΑ, ένας από τους καλύτερους στον κόσμο! Θα βγει σύντομα MVP στο ΝΒΑ. Αν όχι φέτος, τότε σίγουρα στο άμεσο μέλλον».

Ο Μουρ σχολιάζει, όμως, και τα πρόσφατα γεγονότα: την απόλυση του Τζέισον Κιντ από τους Μπακς: «Κάθε φορά, που γίνεται κάτι τέτοιο, ειδικά όταν “χτίζεις” έναν ισχυρό δεσμό με τον προπονητή, σε στεναχωρεί. Ο Γιάννης είχε πολύ καλή σχέση μαζί του, δεν νομίζω πως θα είναι εύκολο για κανέναν. Κάθε παρόμοια κατάσταση είναι δύσκολη. Περιμένουμε να δούμε όλοι τι θα γίνει. Τους εύχομαι το καλύτερο».

Ο μπασκετικός, και όχι μόνο, πατέρας του και το Νο. 94

Αυτός είναι ο Μακένζι Μουρ που έχουν παρακολουθήσει εδώ και δύο σεζόν οι λάτρεις του μπάσκετ είτε τηλεοπτικά είτε διά ζώσης. Ένας εκρηκτικός παίκτης, που προσφέρει θέαμα, βοηθάει τους συμπαίκτες του και βγάζει φάσεις γι' αυτούς, που ζει και αναπνέει για το παιχνίδι.

Πίσω από τα φώτα, όμως, και το χαμογελαστό παιδί που βρίσκεται μπροστά μου, κρύβεται μια ευαίσθητη και μεγάλη καρδιά. Ένας νεαρός, που πέρασε αρκετές δυσκολίες για την ηλικία του και κατάφερε να τις ξεπεράσει και να ορθοποδήσει. Αυτό είναι το πραγματικό παράσημό του.

Αρκετός κόσμος δεν ξέρει ότι ο Μουρ «χρωστάει» την ενασχόλησή του με το μπάσκετ στον άνθρωπο που τού άλλαξε κυριολεκτικά τη ζωή. Πρόκειται για τον Φιλ Χάντι, τον ασίσταντ κόουτς των Καβαλίερς. Πολλοί ΝΒΑers έχουν αναφέρει κατά καιρούς, ότι αν δεν ήταν αυτός, δεν θα είχαν φτάσει εκεί που είναι σήμερα. Μεταξύ αυτών, ο ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο Κάιρι Ίρβινγκ, ο Κόμπι Μπράιαντ, ο Τζέραλντ Γκριν, ο Τζέι Αρ Σμιθ και άλλοι.

Ο Μουρ έχει έναν λόγο παραπάνω να αισθάνεται ευγνωμοσύνη, κι αυτό, διότι ο Χάντι με την γυναίκα του τον υιοθέτησαν όταν εκείνος ήταν 13 ετών. Η μητέρα του αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, αλλά και υγείας, καθώς νοσηλευόταν στο νοσοκομείο με προβλήματα διαβήτη. Ο βιολογικός του πατέρας δεν ήταν ποτέ παρών. Ο ίδιος πήρε τον λάθος δρόμο και κατέληξε σε ένα νεανικό κέντρο κράτησης... Μέχρι που οι Χάντι τον πήραν υπό την προστασία τους.

«Ο Φιλ Χάντι ήταν ο λόγος που ασχολήθηκα με το μπάσκετ! Είναι σαν πατέρας μου... Βασικά, είναι ο πατέρας μου! Είναι βοηθός στους Καβαλίερς. Είναι μεγάλη έμπνευση για εμένα, αποτελεί το πρότυπο της ζωής μου. Με έβαλε στο σωστό δρόμο. Μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη και το ίδιο πάθος για το μπάσκετ. Είναι ένας δεσμός που δεν θα σπάσει ποτέ!», αναφέρει συγκινημένος και προσθέτει το πόσο πολύ του λείπουν οι δικοί του άνθρωποι: «Ίσως να έρθουν εδώ μια ημέρα και να μιλήσουμε όλοι μαζί και να βγάλουμε φωτογραφίες (γέλια). Φυσικά και μου λείπουν! Στον καθένα λείπει η οικογένειά του, όταν δεν είναι κοντά. Είναι, όμως, μέρος της ζωής και του να μεγαλώνεις, του να κυνηγάς τα όνειρά σου».

Στον Χάντι «κρύβεται» και ο λόγος που ο Μακένζι φοράει το νούμερο 94 στη φανέλα του. Πρόκειται για το «the real 94 feet game», όπου 94 feet, το μήκος του παρκέ στο ΝΒΑ. Ο βοηθός του Τάιρον Λου είναι υπεύθυνος και για την εξέλιξη και ανάπτυξη παικτών και περνάει μαζί τους αρκετές ώρες, ενώ κάνει και μαθήματα σε διάφορα camp και διδάσκει παιδιά που έχουν όνειρο να γίνουν μπασκετμπολίστες. Ο Μουρ εξηγεί για τη φιλοσοφία αυτού: «Ο Χάντι έχει ένα πρόγραμμα, το "the real 94 feet game". Σημαίνει πως, κάθε φορά που βγαίνεις στο παρκέ, το κάνεις με όλο σου το είναι! Προσπαθώ να παίζω όσο πιο σκληρά μπορώ, να δίνω τα πάντα μόλις πατάω το παρκέ και να παίζω κάθε παιχνίδι σαν να είναι το τελευταίο μου».

«Όλα γυρίζουν γύρω από το μπάσκετ, η σχέση μου με το Θεό»

Πώς είναι ο Μακένζι εκτός γηπέδου; «Πώς είμαι; (γέλια) Χμμ... τι κάνω; Χαλαρώνω, βλέπω netflix, μιλάω με την οικογένειά μου και νικάω τον Τόνι (σ.σ. Μέιερ) στο ΝΒΑ 2Κ». Η φωνή του Μέιερ ηχεί στο Κλειστό: «Μη το γράψεις αυτό! Τον νίκησα στα τρία τελευταία παιχνίδια!». Αφού πειράζονται λίγο για το ποιος είναι καλύτερος, ο Καλιφορνέζος παίκτης συνεχίζει: «Προπονούμαι πολύ. Μένω εδώ μετά τις προπονήσεις και δουλεύω. Όλα έχουν να κάνουν με το μπάσκετ. Το αγαπώ! Ό,τι και να κάνω, γυρίζω γύρω από το μπάσκετ αυτή τη στιγμή. Κάνουμε βόλτες, έχω πάει στο Ναό του Ποσειδώνα, στην Ακρόπολη. Είναι υπέροχο να βλέπω την μεγάλη ιστορία που έχετε».

Η σχέση του με τα social media είναι αρκετά καλή, αφού παραδέχεται: «Όλοι είμαστε πάνω από τα κινητά μας, σωστά; Προσπαθώ να μην είμαι τόσο πολύ, αλλά δεν μπορώ. Νομίζω κανείς δεν μπορεί! Θα πρέπει να το σπάσω (γέλια) Είμαι όλη την ημέρα στα social, ειδικά όταν χαλαρώνω. Αλλά και ενεργός να μην είμαι, κάτι θα κάνω στο κινητό».

Στη ζωή του υπάρχει, όμως, ακόμα μια σχέση, πιο βαθιά και πνευματική: αυτή με το Θεό και τη θρησκεία. Μάλιστα, έχει σχετικά τατουάζ στο κορμί του με θέμα την πίστη. «Η σχέση μου με το Θεό είναι πολύ καλή! Χωρίς αυτόν, δεν θα ήμουν εδώ σήμερα. Δεν θα ξυπνούσα κάθε ημέρα. Με έχει ευλογήσει με τόσους πολλούς τρόπους, έχω πολλά πράγματα. Ο Θεός είναι καλός, είναι μεγάλος», ενώ αποκαλύπτει και τι κάνει πριν από κάθε παιχνίδι: «Προσεύχομαι κι ευχαριστώ το Θεό. Τον ευχαριστώ που μου επιτρέπει να κάνω κάτι που αγαπώ πολύ! Πάντα προσεύχομαι και για τις δύο ομάδες και για την υγεία όλων των παικτών».

«Να γίνω ο καλύτερος Μακένζι»!

Πώς φαντάζεται τον εαυτό του μετά από 5-10 χρόνια; «Θα είμαι 5-10 χρόνια μεγαλύτερος από ότι είμαι τώρα (γέλια)! Ελπίζω να μην έχω ρυτίδες στο πρόσωπό μου (γέλια)! Σοβαρά τώρα, σε 5-10 χρόνια περιμένω να είμαι ο καλύτερος άνθρωπος που μπορώ να γίνω. Όσο μακριά κι αν πάω στο μπάσκετ, ό,τι και να κάνω, θέλω να είμαι ο καλύτερος ΜακΚένζι. Αυτό είναι ο στόχος!».

Με το τέλος της συνέντευξης, ο Μακένζι πάει στον φροντιστή της ομάδας, Τάσο Μητρογιάννη και δείχνει πως λατρεύει να τον πειράζει και τον αγκαλιάζει. «Βλέπεις τι τραβάω;», λέει χαριτολογώντας ο κύριος Τάσος... «Αλλά τον αγαπάω».

Photo Credit: Μαριλίζα Κοντογεώργου