Όνομα βαρύ σαν ιστορία

Πρωθυπουργός της χώρας ήταν, πολιτικά ισχυρός ακόμη αλλά με κλονισμένη την υγεία του, ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η Ελλάδα μιλούσε ακόμη για το θρυλικό του «έλα» προς τη Δήμητρα Λιάνη.

Το Βερολίνο ζούσε τους τελευταίους μήνες του διχασμού και το τείχος του μίσου είχε μπροστά του έναν χρόνο ζωής. Ο ψυχρός πόλεμος έπνεε τα λοίσθια και οι τελευταίοι δικτάτορες της Ανατολικής Ευρώπης ζούσαν τις τελευταίες μέρες της χλιδής.

Στο μουσικό στερέωμα μεσουρανούσαν η Ουίτνεϊ Χιούστον και η Ένυα. Η Χριστίνα Ωνάση έμελλε να βρεθεί νεκρή στο μπάνιο της δύο εβδομάδες αργότερα.

H Eλλάδα ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης στο μπάσκετ και δεν ήξερε πώς να βολέψει στο σκρίνιο ένα τρόπαιο που έπεσε από τον ουρανό.

Ο χτύπος της πορτοκαλί μπάλας ακουγόταν από τη μία άκρη της επικράτειας μέχρι την άλλη. Ο Νίκος Γκάλης λατρευόταν σαν θεότητα.

Κάθε Πέμπτη, η χώρα νέκρωνε για να παρακολουθήσει τις ευρωπαϊκές περιπέτειες του ΄Αρη. Τα ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ τα έβλεπε όλη η Ελλάδα και ο σκύλος της.

Ο καιρός είχε πια ωριμάσει. Ο Φίλιππος Συρίγος το κατάλαβε πρώτος απ’όλους.

Τέτοιες μέρες θα ήταν, πριν από 28 χρόνια, όταν χτύπησε το τηλέφωνο στο γραφείο μου στην «Απογευματινή», μια Δευτέρα κατά τις 11 το βράδυ. Ήταν ο Βασίλης Σκουντής, με τον οποίο γνωριζόμασταν ελάχιστα.

«Σε παίρνω με εντολή Συρίγου. Βγάζουμε εβδομαδιαίο περιοδικό μπάσκετ και μαζευόμαστε όλοι οι μπασκετικοί. Αύριο στη 1 το μεσημέρι να είσαι στο 161 της οδού Κωνσταντινουπόλεως, στον 1^ο όροφο».

Πήγα, κουτρουβαλώντας. Πρέπει να έπιασα στασίδι 2 ώρες πριν, μαζί με τους υπόλοιπους εκλεκτούς. Πήραμε ένα ασανσέρ που κάποτε έμελλε να καταρρεύσει επειδή δεν άντεξε το βάρος 10 ατόμων. Μας έσωσε η πυροσβεστική...

Η σύσκεψη ξεκίνησε με τη λέξη «μ*λάκες» ή ίσως «μ**νόσκυλα», αγαπημένη προσφώνηση του Συρίγου, προς όσους συμπαθούσε. Δεν χρειάζονταν πολλά λόγια, παρά μόνο οι βασικές κατευθυντήριες γραμμές.

Δεν ρωτήσαμε πόσα λεφτά θα παίρνουμε και τέτοιες ανοησίες. Μας ενδιέφερε μόνο να συμμετάσχουμε στο εγχείρημα. Περισσότερο απ’όλα, μας ένοιαζε να βαδίσουμε στα χνάρια του Φίλιππου, ο οποίος μετά το Ευρωμπάσκετ ήταν μία φιγούρα «larger than life».

Εγώ τον είχα ήδη γνωρίσει στο ραδιομέγαρο, αφού συνεργαζόμουν με την ΕΡΤ για τις ανάγκες της εκπομπής «Άθλημα και Θέαμα». Εκείνος ήξερε το επώνυμό μου, αλλά όχι το μικρό μου όνομα.

«Ο λόγος λοιπόν στον συνάδελφο, τον…, τον., τοοον…., τον Παπαδογιάννη!»

Από την παρθενική συνάντηση στα γραφεία του περιοδικού, όπου γνωρίσαμε τους εκδότες Βασίλη Νασίκα και Μανώλη Φλουράκη, θυμάμαι verbatim μόνο μία φράση του Συρίγου: «Το περιοδικό έχει αποφασιστεί να ονομάζεται ‘Τρίποντο’».

To «Τρίποντο» εμφανίστηκε στα περίπτερα στις 6 Νοεμβρίου 1988. Μεσουράνησε για μία συναπτή δεκαετία και έγινε ευαγγέλιο για τους μπασκετικούς, με την παρεμβατική και αποκαλυπτική του παρουσία.

Η επιτυχία του ήταν καρφί στο μάτι όσων επέμεναν ότι δεν υπάρχει χώρος για ειδικευμένα περιοδικά στην Ελλάδα. Εμείς, οι ίδιοι άνθρωποι που το γράφαμε, το χρησιμοποιούσαμε ταυτόχρονα ως εγκυκλοπαίδεια, αρχείο και σημείο αναφοράς.

Όπως ήταν επόμενο, το περιοδικό ακολούθησε την τροχιά της πορτοκαλί μπάλας και βυθίστηκε στην παρακμή μόλις το μπάσκετ πήρε την κάτω βόλτα.

Κατέβασε τους διακόπτες την άνοιξη του 2004 και άφησε πίσω του κενό διαστάσεων κρατήρα, παρά την προσπάθεια αξιόλογων εκδόσεων όπως το All Star Basket να το γεμίσουν.

Από το καλοκαίρι του 2011 και μετά, δεν υπάρχει εβδομαδιαίο περιοδικό του μπάσκετ στα περίπτερα, ούτε βέβαια εφημερίδα αφιερωμένη στο άθλημα.

Προσοχή, ακολουθεί διαφημιστικό μήνυμα.

Εικοσιοχτώ χρόνια μετά από εκείνη τη μάζωξη στον οδό Κωνσταντινουπόλεως και τρία από τον θάνατο του Συρίγου , ένα περιοδικό που φέρνει στο dna του κύτταρα βγαλμένα απ’ευθείας από το «Τρίποντο» έρχεται να αναλάβει τη σκυτάλη.

Το Μ2Μ (διαβάζεται φυσικά «Μαν Του Μαν») θα κάνει την παρθενική του εμφάνιση αύριο και θα κυκλοφορεί κάθε Τρίτη, μαζί με την εφημερίδα Live Sport. Δίχως αύξηση της τιμής, πάει να πει δωρεάν.

Δεν θα είναι αρπαχτή ή ξεπέτα, αλλά κανονικό περιοδικό, αγαπησιάρικα αφιερωμένο στο μπάσκετ, γραμμένο με ιδρώτα και αίμα, με άποψη και με παρέμβαση, με χρώματα και με αρώματα.

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο κοσμεί το πρώτο του εξώφυλλο του Μ2Μ και γράφει για τους αναγνώστες του, στην καρδιά ενός αφιερώματος που δεν αφήνει σπιθαμή της ζωής του απάτητη.

Τα υπόλοιπα θα τα βρείτε μόνοι σας, αρκεί να μη ξεχάσετε το ραντεβού της Τρίτης με τη Live Sport. Και με το Μ2Μ.

Και τώρα που τελείωσαν οι διαφημίσεις, επιστρέφουμε στο τακτικό μας πρόγραμμα.