Στο μυαλό του «πατερούλη»!

Έκτακτο παράρτημα, που λέγαμε παλιά και στις εφημερίδες: τον παλιό καιρό στις παλιές εφημερίδες, για να εξηγούμαι, διότι τον τωρινό καιρό, δεν υπάρχουν παλιές εφημερίδες και όπως πηγαίνει η δουλειά, φοβάμαι πως σε λίγο δεν θα υπάρχουν καν εφημερίδες!

Έκτακτο παράρτημα και αποκλειστική είδηση επί του πιεστηρίου: ο Γιώργος Βασιλακόπουλος διέταξε Ένορκη Διοικητική Εξέταση για να αποκαλύψει που χάθηκε το 9.29% των ψήφων στις χθεσινές αρχαιρεσίες της Ελληνικής Ομοσπονδίας Καλαθοσφαίρισης!

Ναι, με το Θεό, διέταξε ΕΔΕ διότι όντως συνιστά μυστήριο το γεγονός ότι από τα 581 σωματεία που προσήλθαν στις κάλπες βρέθηκαν 54 που δεν τον ψήφισαν!

Τούτο το μυστήριο χρήζει διερεύνησης, διότι στις χθεσινές εκλογές δεν υπήρχε αντίπαλος παράταξη, όπως γενικώς εδώ και χρόνια δεν υπάρχει η παραμικρή αντιπολίτευση στη διοίκηση της ΕΟΚ, συνεπώς οι 54 χαμένες ψήφοι είναι άκυρα και λευκά!
Είναι οι ψήφοι διαμαρτυρίας ή μη αποδοχής, που λένε!

Παλιά σε τέτοιες περιπτώσεις που κάθε άλλο παρά άγνωστες και ασυνήθιστες είναι στο εκλογικό χρονικό της ΕΟΚ, μιλούσαμε για «Σταλινικά ποσοστά». Αργότερα έγινε της μόδας η έκφραση «ποσοστά Πινοσέτ» και τώρα το 90.71% του Βασιλακόπουλου και των συνεργατών του που απαρτίζουν την (παλιά, αλλά) νέα διοίκηση της ΕΟΚ κυμαίνονται στα επίπεδα του Κιμ Γιονγκ Ουν!

Απλώς νομίζω ότι σε αντίθεση με τον ανώτατο ηγέτη της Βόρειας Κορέας, της οποίας το πολίτευμα είναι αδιευκρίνιστο, ο Βασιλακόπουλος δεν εκτελεί τον Τσαγκρώνη ή τον Γολέμη (όπως ο λεγάμενος τον Υπουργό Παιδείας της χώρας του) και συν τοις άλλοις κάνει και εκλογές!
Τις κάνει και τις κάνει νομίμως, απλώς δεν υπάρχει πια κανείς που να τον αμφισβητεί τόσο, ώστε να αναλάβει μια πρωτοβουλία και να διεκδικήσει τη διοίκηση.

Αυτό (η αλλαγή διοίκησης δηλαδή) δεν έχει συμβεί ποτέ, είτε τα… μαγείρευε ο συχωρεμένος ο Μπαλφούσιας, είτε ψήφιζαν πάνω από 1.000 σωματεία, είτε κατέβαιναν ως υποψήφιοι ο Κώστας Δήμου και ο συχωρεμένος ο Φαίδων Ματθαίου, είτε μέριαζε ο Βασιλακόπουλος για να καθίσει κάποιος άλλος στον προεδρικό θώκο!

Ναι, δεν ήταν πάντοτε πρόεδρος ο νυν, που ωστόσο τείνει να θεωρείται «νυν και αεί» και σε κάθε περίπτωση αποτελεί τον «padre padrone», τον ισχυρό άνδρα και τον «πατερούλη» του ελληνικού μπάσκετ. Για να ακριβολογήσω μάλιστα, συνήθως δεν ήταν πρόεδρος, αλλά προήδρευε και είχε πάντοτε τον τρόπο και τη συνήθεια να επιβάλει την άποψη του…

Για να είμαι ακόμη πιο ακριβής και τυπικός, οφείλω να σημειώσω ότι ο Βασιλακόπουλος έχει διατελέσει πρόεδρος της ΕΟΚ μόνο μια δεκαετία (1998-2002, 2010-) και υπ’ αυτήν την έννοια δεν πιάνει μπάζα μπροστά στον Δημήτρη Διαθεσόπουλο (της ΚΟΕ), αλλά και στον προκάτοχο του και επίτιμο πρόεδρο Ζαχαρία Αλεξάνδρου. Από το 1975 που αυτονομήθηκε το μπάσκετ και δημιουργήθηκε η ΕΟΚ μέχρι το 1977 στη θέση αυτή βρισκόταν ο Βλαδίμηρος Βάλλας, από το 1977 έως το 1998 ο Ζαχαρίας Αλεξάνδρου, το 2002 ο Πέτρος Καπαγέρωφ και από το 2002 έως το 2010 ο Ανδρέας Μιαούλης.
Σε όλες τις διοικήσεις στις οποίες δεν ήταν πρόεδρος ο Βασιλακόπουλος κρατούσε τη θέση του Γενικού Γραμματέα, εκτός από ένα διάστημα στο οποίο συμμετείχε ως απλό μέλος.

Από χθες το μεσημέρι ο Βασιλακόπουλος και οι συν αυτώ σε μια διοίκηση με τέσσερα νέα μέλη και την (υποχρεωτική) φρέσκια τριμελή αντιπροσωπεία του ΕΣΑΚΕ, αρχίζουν μια νέα θητεία.
Το εύκολο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να ρίξεις λήθη στο παρελθόν. Το δύσκολο είναι να βρεις λίθους για να στηρίξουν το παρόν και το μέλλον…

Το πρόβλημα δεν είναι ότι ο Βασιλακόπουλος (που περπατάει στα 78 αλλά αποτελεί σάρκα εκ της σαρκός του μπάσκετ και συν τοις άλλοις έχει αντοχές και μυαλό εφήβου) εκλέγεται συνεχώς και αδιαλείπτως. Το πρόβλημα είναι ότι δεν φροντίζει κατά κάποιον τρόπο να ανανεώσει τα κύτταρα του μείζονος ελληνικού μπασκετικού οργανισμού, να τον εκσυγχρονίσει και να τον προσαρμόσει στα δεδομένα της εποχής…

Το πότε θα αποχωρήσει ο Βασιλακόπουλος και σε ποιον «αλά Μέγας Αλέξανδρος» ή «αλά παιδί του σωλήνα» (!) θα μεταβιβάσει το δαχτυλίδι της εξουσίας του είναι η δεύτερη και η τρίτη πτυχή της υπόθεσης. Χωρίς να θέλω να παραστήσω τον συνήγορο του Βασιλακόπουλου, αλλά υποδυόμενος τον δικηγόρο του διαβόλου, σκέπτομαι πως εάν κάποιος νέος και οραματιστής είχε τα κότσια να τα βάλει μαζί του και ταυτόχρονα μπορούσε να καταθέσει ένα μοντέρνο πρόγραμμα εξέλιξης, τότε θα είχε εμφανιστεί στο προσκήνιο και θα κατέβαινε ως υποψήφιος…

Προφανώς ένας τέτοιος –και μάλιστα αυτόφωτος- δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή ή τουλάχιστον δεν έχει σκάσει μύτη, ώστε να βαδίσει στα χνάρια του Σαμπόνις, του Κιριλένκο και του Γκαρμπαχόσα.

Δεν ξέρω εάν έχει κάποιον στο μυαλό του ο Κοντονής, σε περίπτωση κατά την οποία θα επιθυμούσε να αποδομήσει τον Βασιλακόπουλο, με τον οποίο βρίσκεται σε οξεία αντιπαράθεση…

Δεν ξέρω επίσης τι έχει στο δικό του μυαλό ο Παναγιώτης Φασούλας, ο οποίος προς το παρόν περιορίζεται σε ένα ρόλο εξωκοινοβουλευτικού υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου!

Αυτή η εικοτολογία όμως είναι άστοχη και άκαιρη, διότι με αυτά που γράφω ή υπονοώ θα νομίζει κανείς ότι αμφισβητώ το χθεσινό αποτέλεσμα ή –ακόμη χειρότερα-ετοιμάζω πραξικόπημα για να καταλυθούν δια των όπλων η εξουσία και η καθεστηκυία τάξη!

Ο Βασιλακόπουλος εξελέγη, με γεια του με χαρά του! Το ζητούμενο είναι ποιο όραμα έχει στο μυαλό του και ποιο πρόγραμμα σκαρώνει στην ατζέντα του ενόψει της δεύτερης θητείας και της επόμενης μέρας του ελληνικού μπάσκετ, του οποίου η Ομοσπονδία αποτελεί τον καταστατικό θεματοφύλακα…

Αυτή τη στιγμή μπροστά του(ς) υπάρχουν ένα σωρό από μεγάλα ζητήματα που ορθώνονται σαν βουνά…

>> Το μόνιμο σαν καραμέλα στο στόμα όλων των ομοσπονδιών, οικονομικό πρόβλημα, που διογκώνεται από την κρίση και την περικοπή των επιχορηγήσεων…

>> Η «καυτή πατάτα» της 14ης ομάδας της Basket League την οποία η Επιτροπή που συγκρότησαν από κοινού η ΕΟΚ και ο ΕΣΑΚΕ οφείλει να επιλέξει το αργότερο μέχρι αύριο ή μεθαύριο, ώστε να παύσει να υφίσταται ο τραγέλαφος στο σούρτα φέρτα των υποψηφίων και να κλείσει η υπόθεση που θυμίζει τη διαδικασία για τις τηλεοπτικές άδειες!

>> Οι σχέσεις με τους εταίρους, όπως η λίγκα, οι ΚΑΕ (πχ ο Ολυμπιακός με τον οποίο βρίσκεται εδώ και χρόνια στα χαρακώματα), τα υπόλοιπα σωματεία, οι διαιτητές, οι κριτές κοκ

>> Η ομαλή και απρόσκοπτη έναρξη και διεξαγωγή των πρωταθλημάτων ανδρών και γυναικών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία της…

Η όποια αναβάθμιση μπορεί να συντελεστεί στον θεσμό του Κυπέλλου, ώστε να πάψει να μοιάζει με ανέκδοτο και να τελεί υπό το καθεστώς του φόβου και της ομηρίας ενός τελικού αιωνίων…

>> Και last but not least, άλλωστε αυτή είναι η μεγαλύτερη προτεραιότητα, πρώτα σε επίπεδο αλλαγής λειτουργίας και νοοτροπίας και ύστερα σε επίπεδο αποτελεσμάτων: οι Εθνικές ομάδες που αποτελούν το κύριο θεματικό πεδίο της και την έξωθεν καλή μαρτυρία του ντόπιου μπασκετικού οικοσυστήματος. Περιγράφω σε αδρές γραμμές και σε σκέτους τίτλους πώς έχει η κατάσταση σε αυτή την υπόθεση: Η Εθνική ανδρών έχει πέσει στο Νο 13 της παγκόσμιας κατάταξης, συμπλήρωσε επτά χρόνια φαγούρας και βγαίνει πάλι στη γύρα για προπονητή! Οι Εθνικές παίδων και νέων γυναικών υποβιβάσθηκαν στη Β’ κατηγορία της Ευρώπης. Η Εθνική κορασίδων απέτυχε να ανέβει στην Α’ κατηγορία, σε αντίθεση με τους νέους άνδρες και τις νεάνιδες που τα κατάφεραν. Και, ο Τρινκιέρι ζητάει τα λεφτά του και τρέχει την ΕΟΚ στα δικαστήρια!

Αυτά είναι μόνο μερικά από τα ζητήματα που πρέπει να διευθετήσει η ΕΟΚ, χώρια τα υπόλοιπα, όπως οι σχέσεις με τους διεθνείς φορείς και ο ρόλος της Ελλάδας στο παγκόσμιο μπασκετικό γίγνεσθαι. Είναι κιόλας φύσει συγκρουσιακός χαρακτήρας ο Βασιλακόπουλος, οπότε αντί να κλείνει μέτωπα, όχι μονάχα τα αφήνει ανοικτά, αλλά ανοίγει και καινούργια!

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι απλώς ανώφελο, αλλά και πολύ επιβλαβές να δημιουργεί κάποιος εχθρούς (ακόμη και εκ του μη όντος) ή να δαιμονοποιεί πρόσωπα και καταστάσεις. Στη φάση αφασίας που βρίσκεται τώρα το ελληνικό μπάσκετ και στην (ηλικιακή και παραγοντική) φάση την οποία διανύει ο Βασιλακόπουλος νομίζω ότι επιβάλλονται οι περαιτέρω συγκλίσεις και όχι οι περαιτέρω αποκλίσεις…