Το λοκ-άουτ που είχε γίνει στο ΝΒΑ το καλοκαίρι του 1998 τον είχε φέρει στα μέρη μας. Τότε ήταν μεγάλη υπόθεση μια ομάδα να αποκτήσει έναν παίκτη που είχε επιλεγεί μόλις στο ντραφτ του ΝΒΑ και μάλιστα από τους Λέικερς, που τον είχαν πάρει στον δεύτερο γύρο στο νούμερο 31. Βλέποντας τον στην ΑΕΚ καταλάβαμε αμέσως πως θα είναι ο ποιο θεαματικός παίκτης της Α1 αλλά δεν προλάβαμε να τον χαρούμε για πολύ.

Συνολικά με την Ένωση ο Πάτερσον έπαιξε σε 19 αγώνες σε όλες της διοργανώσεις έχοντας μέσο όρο 12.6 πόντους. Δύο μήνες μετά την έναρξη της σεζόν τραυματίστηκε, αντικαταστάθηκε και επέστρεψε στις ΗΠΑ όταν ξεκίνησε τελικά το πρωτάθλημα στο ΝΒΑ. Φυσικά πρόλαβε να μας προσφέρει ουκ ολίγα εντυπωσιακά καρφώματα, αλλά και μπλοκ καθώς λόγω της αλτικότητας του πρωταγωνιστούσε και στην άμυνα. Την καλύτερη του εμφάνιση την είχε κάνει απέναντι στην Παρτιζάν στο ΟΑΚΑ για το Κύπελλο Σαπόρτα με 25 πόντους και 3 κοψίματα.

Στο ΝΒΑ έπαιξε 10 χρόνια και αρχικά πλάσαρε τον εαυτό του ως τον άνθρωπο που μπορούσε να σταματήσει τον Κόμπι Μπράιαντ επειδή ήξερε πως να τον μαρκάρει από τις προπονήσεις των Λέικερς. Κάτι τέτοιο δεν ίσχυε βέβαια. Έκανε όμως καριέρα ως ρολίστας. Φόρεσε τη φανέλα των Σόνικς, των Μπλέιζερς, των Νάγκετς, των Μπακς και των Κλίπερς. Για έξι σεζόν είχε μέσο όρο πάνω από 10 πόντους με καλύτερες όλων το 2007/08 (είχε 14.7 με τους Μπακς) και το 2000/01 (είχε 13.0 με τους Σόνικς).