Το “κουμπί” του Νικ Καλάθη σε πάει Final4

Ήταν μια εντελώς διαφορετική ιστορία η πρώτη θητεία του Νικ Καλάθη στον Παναθηναϊκό κι εντελώς άλλη η δεύτερη. Τότε βρέθηκε ένα μεγάλο ταλέντο στην καλοκουρδισμένη μηχανή των Ομπράντοβιτς – Ιτούδη, ένας παίκτης με ιδιαίτερα χαρίσματα, που ενσωματώθηκε σε μια περιφέρεια με μεγάλες προσωπικότητες, για να δώσει το κάτι παραπάνω. Έτρεχε το γήπεδο με την μπάλα σε φουλ ταχύτητες, έμπαινε με θράσος στο drive, όταν οι αντίπαλοι φοβόντουσαν τα σουτ της πράσινης περιφέρειας και φυσικά έδωσε τεράστια βοήθεια στην αμυντική ενέργεια της ομάδας του. Πιο χαρακτηριστική φάση από το κλέψιμο -τύπου φέρε εδώ την μπάλα ρε- στον αποσβολωμένο Ναβάρο, όταν σφραγίστηκε η μεγαλειώδης πρόκριση στο F4 της Βαρκελώνης δεν υπάρχει. Αλλά και η υπερπροσπάθειά του να καλύψει το κενό του 3D, μαζί με τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Αντώνη Φώτση, στον τελευταίο τελικό εκείνης της σεζόν κόντρα στον Ολυμπιακό, δείχνει νομίζω τον χαρακτήρα του Νικ: “Μη με χρίζετε a priori ηγέτη, δώστε μου μπόλικη δουλειά να κάνω, τσιγκλήστε με αν θέλετε, αλλά στα δύσκολα μην κοιτάτε όλοι εμένα, γιατί κι εγώ τον Διαμαντίδη θα ψάχνω, αλλά θα λείπει.”

Μπορεί ο Παναθηναϊκός που έρχεται να μην έχει τον Δημήτρη Διαμαντίδη, αλλά υπάρχουν χάρη στη διοίκηση οι παίκτες με προσωπικότητα, Έλληνες και ξένοι, που θα αποφορτίσουν ψυχολογικά τον Καλάθη και θα τον κάνουν να νιώθει σαν το συμπρωταγωνιστή που μπορεί κάθε βράδυ να δείχνει την ταλεντάρα του, αλλά όχι σαν τον superstar που αισθάνεται άβολα, μόνος κάτω από τον προβολέα-κανόνι. Και φυσικά υπάρχει κι ένας προπονητής, τουλάχιστον καπάτσος, που ξέρει καλά, ότι μαζί με το πινακάκι του χρειάζεται και το μαστίγιο και το καρότο. Ένας αποπροσανατολιστικός ίσως για όλους παράγοντας είναι το πολύ υψηλό συμβόλαιο του Νικ, αλλά πως να μην το διεκδικήσει, μετά το πέρασμα από το NBA και με τον Διαμαντίδη προ των πυλών της εξόδου; Ειδικά για τα παιδιά από Αμερική όπως ο Καλάθης ή ο Κουφός, τα χρήματα παίζουν σπουδαίο ρόλο, γιατί έχουν γαλουχηθεί σε ένα τέρμα επαγγελματικό περιβάλλον, που από το Πανεπιστήμιο τους δίδαξε, ότι το ταλέντο και η επιτυχία μετριούνται σε εκατομμύρια δολάρια. Αν διαβάσετε τη βιογραφία του μέγιστου Μάικ Μπατίστ, θα καταλάβετε γρήγορα, πόσο υπολογίζουν το χρήμα σαν καταξίωση και επιβράβευση στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού. Σκίζονται για την ομάδα και τους τίτλους, αλλά θέλουν το μπράβο να το βλέπουν σε πολλά μηδενικά.

Πιστεύω ότι αν πατηθεί σωστά το κουμπί του Νικ Καλάθη, τότε ο Παναθηναϊκός 2017 θα εκτοξευθεί, γιατί έχει “πυρηνικά όπλα” στο ρόστερ του. Υπάρχουν εξάλλου πλέον κι άλλα παιδιά με “καπατσοσύνη” στα πράσινα αποδυτήρια, ώστε όλοι οι παίκτες – χαρακτήρες να παρουσιάζονται στο πραγματικό τους μέγεθος κι όχι υπερμεγεθυμένοι. Α και μην ξεχάσω, in Pedoulakis we trust.

Υ.Γ. Το γεγονός ότι το όνομα του Διαμαντίδη θα γράφεται για καιρό ακόμα σε κάθε άρθρο ή συζήτηση περί Παναθηναϊκού, Εθνικής ομάδας, Ευρωλίγκας και ελληνικού πρωταθλήματος, απλά αποδεικνύει ξανά και ξανά το impact αυτού του αθλητή – μύθου στο αγαπημένο μας σπορ.

Υ.Γ. Αν κάτι μπορούσα ΑΜΕΣΑ να αλλάξω στον Νικ, αυτό θα ήταν η μανία του για lay up με το ένα χέρι. Το έκανα μια φορά μικρός και με είδε ο Θέμης Χολέβας κι από τότε ακόμα και τα ποτήρια του κρασιού από το πάνω ράφι, τα κατεβάζω με τα δύο χέρια. Τόσο δημοκρατικά.