Μια πρεμιέρα όπως έπρεπε, με τα καλά και τα κακά της!

Μία νίκη με 25 πόντους διαφορά και μερικά στατιστικά επιτεύγματα που δεν τα συναντάμε συχνά, θα μπορούσαν κάλλιστα να εκτοξεύσουν τον βαθμό αισιοδοξίας στα ύψη. Όταν μιλάμε για μία εντελώς ανανεωμένη Εθνική ομάδα, όμως, που τώρα μαθαίνει να παίζει και προσπαθεί να κερδίζει και να πετύχει, καλό είναι να κρατάμε μικρό καλάθι και να σκεφτόμαστε πρώτα, ποιος ήταν ο αντίπαλός μας και αν μπορούμε να αποφύγουμε τα λάθη που κάναμε, στα παιχνίδια χωρίς επόμενη μέρα και κόντρα σε πολύ πιο παιγμένους αντιπάλους. Τότε που το άγχος και η πίεση, θα χτυπήσουν «κόκκινο»...

Το 78-53 επί του Ιράν, δεν μας εντυπωσίασε, αλλά σίγουρα έδειξε ότι το σύνολο του Φώτη Κατσικάρη έκανε ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση, ενόψει του πρώτου μεγάλου ματς για την Ελλάδα, σ' αυτή την καταραμμένη (12 αποτυχίες σε 13 απόπειρες) διοργάνωση που λέγεται προολυμπιακό τουρνουά! Τουλάχιστον δείξαμε σωστές αντιδράσεις σε όλα εκείνα τα μπασκετικά «τρικ» που ο ομοσπονδιακός τεχνικός και οι συνεργάτες του περίμεναν και είχαν προβλέψει.

Η ζώνη 2-3 του Ντιρκ Μπάουερμαν δεν αποτέλεσε πρόβλημα γιατί οι διεθνείς την “έσπασαν” με το... καλημέρα με split του Καλάθη και σουτάκι από τα 5 μέτρα, ενώ πρόβλημα δεν είχαμε ούτε από τα 6,75, αρχίζοντας το ματς με 3/3 τρίποντα! Η ανορθογραφία της πρεμιέρας εντοπίστηκε για μία περίοδο στην άμυνα, μέχρι να βρούμε ρυθμό και συγχρονισμό και να βελτιωσουμε τις αμυντικές περιστροφές μας στο pick'n'roll. Τα «φτηνά» καλάθια που «προσφέραμε» και ο Χαντάντι (13π.) με τον Γιαμσίντι (11π.), κράτησαν τους Ιρανούς σε κοντινή απόσταση και οι 21 πόντοι που δεχθήκαμε στο πρώτο δεκάλεπτο, είναι το στοιχείο που δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανένα άλλο ματς του στο Τορινο. Πόσω μάλλον, όταν έρθει η ώρα των νοκ-άουτ αγώνων, στα οποία η ποιότητα των αντιπάλων θα είναι πολύ μεγαλύτερη.

Από 'κει και πέρα, από λεπτό σε λεπτό, η Ελλάδα παρουσιαζόταν ολοένα και καλύτερη. Στην 2η περίοδο, οι αποτελεσματικές συνεργασίες στο πέντε εναντίον πέντε αλλά και στο ανοιχτό γήπεδο στην επίθεση, συνδυάστηκαν με τελείως διαφορετική εικόνα στην άμυνα. Ο δείκτης της ενέργειας αυξήθηκε κατακόρυφα, οι παγίδες στο zone-press άρχισαν να αποδίδουν, τα μακριά χέρια των Γιάννη, Αντετοκούνμπο, Κουφου και Μπουρουση, έκρυψαν τη θέα προς το καλάθι και η αυτοθυσία των Θαναση και Παπαπέτρου, «κατέβασαν» το παθητικό μας, πάνω από 50% στο 2ο δεκάλεπτο. Κι όλα αυτά, ενώ η δημιουργία από Καλάθη (6ασ.), τα εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό και το υψηλό ποσοστό ευστοχίας από τα 6,75 (5/9 τριπ. ήτοι 55,5%), εξηγούν λίγο πολύ το +17 (48-31) του πρώτου μέρους, οπότε και ουσιαστικά η σεμνή τελετή έλαβε τελος.

Τα 7 κλεψίματα της 3ης περιόδου δεν οδήγησαν de facto στην επιπλέον μείωση του παθητικού μας, και οι 16 πόντοι που δεχθήκαμε, οφείλονται κυρίως στα πολλά ελεύθερα τρίποντα που δώσαμε στους αντιπάλους μας και στα τέσσερα στα οποία ευστόχησαν, μετά από κακές περιστροφές δικές μας στο pick'n'roll. Η μεγάλη τελική διαφορά των 25 πόντων (έφτασε και το +27), οι μόλις 53 πόντοι που δεχθήκαμε, τα 27 (!) λάθη του Ιράν και τα 17 (!) κλεψίματα που καταγράφηκαν στο ενεργητικό μας, είναι τα καλά νέα της στατιστικής και τα οποία οφείλονται στην υψηλή ενέργεια που εκπέμπει αυτή η ομάδα.

Όσο ο βαθμός δυσκολίας θα ανεβαίνει, όμως, αρχής γενομένης από το επόμενο ματς με το Μεξικό και όσο η έννοια του πρέπει αρχίζει και παίρνει τον χαρακτήρα του «ο θάνατός σου η ζωή μου», τότε σίγουρα το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα θα κληθεί να αντιμετωπίσει δυσκολότερα προβλήματα, απέναντι σε πιο σοβαρούς και πιο παιγμένους αντιπάλους (Ιταλία και Κροατία, που θα θέλουν να μας «σκοτώσουν». Τα πολλά ελεύθερα σουτ και οι πιο αποτελεσματικές συνεργασίες απέναντι σε οργανωμένες άμυνες, θα βελτιώσουν ακόμη περισσότερο τις πιθανότητές μας, από τη στιγμή που η άμυνα, ο έλεγχος του αμυντικού ριμπάουντ και το παιχνίδι στο ανοιχτό γήπεδο, είναι η ειδικότητά μας.

Σε προσωπικό επίπεδο, κρατάμε την τόνωση της αυτοπεποίθησης του Γιάννη Αντετοκούνμπο (16π. με 2/3 τριπ. και συνολικά 7/8 σουτ), που ευστόχησε πιο πολύ από μακριά απ' ότι από κοντά, την σταθερή προσφορά των Κουφού (10π. & 4ρ.) και Μπουρούση (11π. & 4ρ.), τη δεινότητα του Περπέρογλου (12π. με 4/5 σουτ), την δημιουργία του Καλάθη (6π., 6ασ. & 2κλ.) και την αυτοθυσία των Παπαπέτρου και Θανάση Αντετοκούνμπο.