Αγωνιστικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της Εθνικής Ελλάδας

Αν έγραφε ο Σκουντής τώρα θα έκανε λόγο για τα «χύμα και τσουβαλάτα» του Φώτη Κατσικάρη και δε θα είχε καθόλου άδικο. Θα κλέψω λοιπόν την ατάκα του Βασίλη... Όλα τα είχε στο κεφάλι του ο Φώτης Κατσικάρης του ήρθαν (έρχονται) κι οι απουσίες.

Θεωρούσα εκ των προτέρων δύσκολη την πρόκριση της Ελλάδας στο Ρίο, αλλά πλέον έχει δυσκολέψει πολύ περισσότερο.

Η αρχική μου εκτίμηση έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι Ιταλοί διαθέτουν ένα εκπληκτικό σε ποιότητα ρόστερ και επιπλέον αγωνίζονται στην έδρα τους. Να θυμίσω πως για να συμβεί αυτό (να διοργανώσουν το τουρνουά) έδωσαν στη FIBA περισσότερα από 1.000.000 ευρώ. Ε λογικό δε βρίσκετε να τους «βοηθήσει» η Διεθνής Ομοσπονδία αν χρειαστούν;

Η συνέχεια της εκτίμησής μου έχει να κάνει με τις απουσίες. Ζήσης και Σπανούλης αποφάσισαν να σταματήσουν, Πρίντεζης, Παπανικολάου και Σλούκας (πιστεύω) δε θα αγωνιστούν λόγω τραυματισμών.

Να ανοίξω παράγραφο και να αναφέρω πως η πελματιαία που ταλαιπωρεί τον Σλούκα εδώ και 4 μήνες είναι στο χειρότερό της επίπεδο. Ο γκαρντ της Φενέρ πονά ακόμη κι όταν περπατά. Δεν προπονείται και παίζει με ενέσεις στους τελικούς. Όσο κι αν θέλει (και πιστέψτε με το θέλει πολύ) να αγωνιστεί στο Προολυμπιακό, έχω την εντύπωση πως δε θα τα καταφέρει.

Πέντε απουσίες λοιπόν μάνι μάνι. Τα νέα πρόσωπα δεν είναι αρκετά έμπειρα, αλλά έχουν τον ενθουσιασμό που απαιτείται.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Έλλειψη δημιουργίας. Από τα γκαρντ που υπάρχουν στη διάθεση του Φώτη Κατσικάρη μόνο ο Νικ Καλάθης μπορεί να δημιουργήσει ρήγμα στην αντίπαλη άμυνα με διείσδυση και 1on1. Φυσικά και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, απλά σε πιο κλειστές και σίγουρα πιο σκληρές άμυνες από αυτές του ΝΒΑ, θα έχει πρόβλημα στο 1on1 ο σταρ των Μπακς.

Δυσκολία στο «διάβασμα». Αν για κάτι φημιζόταν η Εθνκή Ελλάδας ήταν για τα έξυπνα γκαρντ της. Δεν εννοώ ως προς το IQ τους, αλλά ως προς το διάβασμα της αντίπαλης άμυνας και την ανάδειξη υπέρ ημών των miss match. Από τα γκαρντ που έχει στη διάθεσή του ο Κατσικάρης μόνο οι Μάντζαρης και Καλάθης έχουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν συμφέρουσες για την Ελλάδα, καταστάσεις κατά τη διάρκεια μίας επίθεσης.

Απουσία κλασικού «τεσσαριού». Θυμάμαι το 2013 να είναι στην ομάδα Πρίντεζης, Καϊμακόγλου και Φώτσης. Πλέον δεν υπάρχει κανένα «4άρι» στην Εθνική. Θα παίξει αναγκαστικά ο Αγραβάνης ο οποίος είναι ποιοτικότερος στο «5». Θα παίξει αναγκαστικά ο Παπαπέτρου αφού έβγαλε μία ολόκληρη σεζόν με τον Ολυμπιακό στο «4» και αν δεν κοπεί, θα δούμε και τον Χαραλαμπόπουλο εκεί, ωστόσο ο νεαρός δεν είναι έτοιμος να προσφέρει με συνέπεια (λόγω ηλικίας και μόνο).

Απειρία. Είτε ο ημιτελικός, είτε ο τελικός (αν προκριθεί) θα είναι κλειστό παιχνίδι. Θεωρώ πως δεν υπάρχει η απαραίτητη εμπειρία από τους περισσότερους παίκτες του Φώτη Κατσικάρη για διάστημα που κάποιο παιχνίδι θα κρέμεται από μία κλωστή. Αν στο 36' κάποιου αγώνα το παιχνίδι είναι ντέρμπι τότε ο Κατσικάρης θα μπορεί να ποντάρει για καθαρό μυαλό μόνο στους Καλάθη, Πεπρπέρογλου, Μπουρούση. Στον Μάντζαρη απλά έχω ένα ερωτηματικό αφενός γιατί αν είναι στην ίδια πεντάδα με τον Καλάθη θα είμαστε πολύ «κοντοί» και αφετέρου γιατί με την Εθνική Ελλάδας δεν έχει σημαντικές εμπειρίες (σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό).

ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ

Φουλ ενέργεια. Δε θυμάμαι άλλη Εθνική Ελλάδας με τόσους πολλούς αθλητικούς παίκτες. Αδερφοί Αντετοκούνμπο, Ντόρσεϊ, Παπαπέτρου, Καλάθης. Το μόνο σίγουρο είναι πως αυτή η ομάδα θα τρέχει συνέχεια και θα πιέζει (πλην σέντερ) συνέχεια. Το μόνο που δεν πρέπει να της λείψει είναι η ενέργεια.

Αλλαγές στην άμυνα. Από το «1» έως το «4» θα δούμε αλλαγές σε όλα τα σκριν. Οι περισσότεροι παίκτες είναι ισοϋψείς και οι αλλαγές στα μαρκαρίσματα θα είναι συχνές. Με εξαίρεση τα «πεντάρια» που δε θα μπορούν να αλλάξουν, οι υπόλοιποι θα το κάνουν με ευκολία. Ειδικά απέναντι στην Ιταλία που έχει μία πεντάδα με ψηλά κορμιά, αυτό θα φανεί πολύ χρήσιμο.