O Superman και η... Βelieveland!

Mε το που έφτασα χθες το απόγευμα στο αεροδρόμιο «Hopkins» του Κλίβελαντ και μέσα στην κωλοπιλάλα μου για να μαζέψω τη βαλίτσα, να πάω να την αφήσω στο ξενοδοχείο και να προλάβω να παρακολουθήσω εκ του σύνεγγυς τον τρίτο τελικό του ΝΒΑ, κοντοστάθηκα για μια στιγμή και δεν το μετάνιωσα!

Σε περίοπτη θέση του αεροδρομίου δεσπόζει ένα μεγάλο ομοίωμα του Superman, πάνω από το οποίο μια ταμπέλα καλωσορίζει και συνάμα ενημερώνει τους επισκέπτες για το τι στα κομμάτια γυρεύει εκεί ο πρώτος στην επετηρίδα φανταστικός υπερήρωας, ο οποίος μεγάλωσε γενιές και γενιές μικρών παιδιών...

«Welcome to Cleveland, where the legend began», τουτέστιν, «καλώς ορίσατε στο Κλίβελαντ, όπου άρχισε ο θρύλος»!

Είναι αλήθεια: εδώ γεννήθηκε ο Superman ο οποίος ήδη συμπλήρωσε 83 χρόνια από τη σύλληψη του (ως ιδέα) και 78 χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του με την ιδιότητα και τη μορφή του ήρωας της λατρεμένης σειράς που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Action Comics» το 1938.

Τον είδα εκεί να στέκει αγέρωχος και ανέκφραστος, χαμογέλασα και αμέσως μπήκα στο απολύτως λογικό τριπάκι: άραγε ποιος θα τον υποδυόταν μετά από λίγη ώρα, μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα;

Προϊούσης της νυκτός –και σε πείσμα της απουσίας του εκ των υποψηφίων γι’ αυτό τον ρόλο (Κέβιν Λοβ)- αποδείχθηκε ότι οι Καβαλίερς περίμεναν να γυρίσουν στο σπίτι τους για να τιμήσουν τον τοπικό (αλλά παγκοσμίου βεληνεκούς) υπερήρωα τους και μάλιστα δεν εμφάνισαν έναν από δαύτους, αλλά ολόκληρη συμμορία!

Μια συμμορία που την απάρτιζαν τέσσερις λες και ήταν οι αδελφοί Ντάλτον!

Superman o συνήθης ύποπτος Λεμπρόν Τζέιμς, ο οποίος θα πέθαινε γι’ αυτή τη νίκη, από τη στιγμή που είχε χαρακτηρίσει τον τρίτο τελικό ως «do-or- die game»…

Superman ο Kάιρι Ερβινγκ του οποίου το πολύ το Κύριε ελέησον (που ενέπνευσε τον πατέρα του για τον βαφτίσει Kyrie) αυτή τη φορά δεν το βαρέθηκε ούτε ο παπάς, ούτε κανείς από τους συμπαίκτες του...

Superman ο JR Σμιθ που με την άμυνα του στον Κλέι Τόμπσον και με τα 5/10 τρίποντα έγινε η Νέμεσις της ομάδας η οποία απογειώθηκε τα τελευταία δυο χρόνια χάρη στην... ευφράδεια της από τα 7μ.25...

Superman και ο τίμιος Τριστάν Τόμπσον, που με το double-double κόλλησε για άλλη μια φορά ως ο απαραίτητος Ντ’ Αρτανιάν, δίπλα στους τρεις σωματοφύλακες...

Του το είπα μάλιστα αυτό πριν από λίγες ώρες, μετά την προπόνηση των Καβαλίερς και απ’ ό,τι φαίνεται του άρεσε ο χαρακτηρισμός.

Του Καναδού φόργουορντ του άρεσε και άλλη μια ερώτηση μου, που είναι καθ’ όλα επίκαιρη και καθ’ όλα μακάβρια: μιας και σήμερα στο Λούιβιλ κηδεύεται ο Μοχάμεντ Αλι τον ρώτησα εάν η αντίδραση των Καβαλίερς υπήρξε η δική τους εκδοχή στο «Rumble in the jungle» όπως επονομάσθηκε ο θρυλικός αγώνας της 29ης Οκτωβρίου του 1974 στην Κινσάσα του Ζαίρ ανάμεσα στον «The Greatest» και στον Τζορτ Φόρμαν!

Γέλασε μόλις άκουσε τον παραλληλισμό, απλώς ενώ ο Αλι χρειάστηκε οκτώ γύρους για να ρίξει στο καναβάτσο με νοκ άουτ τον αντίπαλο του, οι Καβαλίερς θέλουν άλλες τρεις νίκες σε μάξιμουμ τεσσάρων γύρων για να εκπληρώσουν το απωθημένο τους και να φτάσουν στη Γη της Επαγγελίας!

Ναι, για μια πόλη που έχει να δει χαρά (τίτλου) στα σκέλια της από το πρωτάθλημα του NFL το οποίο κατέκτησαν οι Μπράουνς το 1964 και πριν από τον τρίτο τελικό έπεσε σε βαθιά μελαγχολία ενόψει μιας τρίτης αποτυχημένης απόπειρας των Καβς στο ΝΒΑ, το να διανύσει όλο τον δρόμο είναι σαν να φτάνει στη δική της Χαναάν!

Γι αυτό άλλωστε, πέρα από το να παίζουν τα ρέστα τους με το σλόγκαν «All In», το οποίο λανσάρισαν από πέρυσι, οι πρωταθλητές της Ανατολής εφέτος πρόσθεσαν στη συνθηματολογία τους και αυτή στοιχειωμένη terra incognita, την οποία πιστεύουν ότι θα καταλάβουν...

Bεβαίως το εάν το Cleveland θα δώσει σάρκα και οστά στο σύνθημα και θα γίνει η προσδόκιμη Believeland δεν εξαρτάται μονάχα από τους Καβαλίερς, αλλά και από τους Γουόριορς, που μπορεί χθες τα ξημερώματα να έφαγαν τριάντα πόντους στο κεφάλι, αλλά όπως έλεγε και ο Ρούντι Τομζάνοβιτς το 1995, «ποτέ μην υποτιμάτε την καρδιά των πρωταθλητών»!

Δεν ξέρω εάν υπάρχει και προς τα πού κλίνει το momentum αυτής της περίεργης σειράς με τα απανωτά «blowouts», στο πλαίσιο των οποίων οι Καβαλίερς έχασαν με διαφορά 33 πόντων στον δεύτερο τελικό και στο καπάκι μεταμορφώθηκαν και έκαναν φύλλο και φτερό τους Γουόριορς.

«Είτε με τριάντα πόντους, είτε με έναν, αυτό που μετράει είναι η νίκη. Μετράει επίσης τι μαθαίνεις από μια ήττα και πώς αντιδράς όταν βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο» έλεγε ο Λεμπρον μετά την προπόνηση στην οποία βάραγε ασυστόλως τρίποντα από την αριστερή πλευρά και ο μπαγάσας έχασε ελάχιστα, απλώς και μόνο για να τυραννάει αυτούς που (του) μάζευαν την μπάλα!

Λίγη ώρα αργότερα ο (MVP των περυσινών τελικών) Αντρέ Ιγκουοντάλα με αποστόμωσε. Τον ρώτησα εάν –με το διακηρυγμένο σκεπτικό του Κόμπε Μπράιαντ-προτιμά να κυνηγά αυτός το θήραμα ή να τον κυνηγούν ως θήραμα και η απάντηση του υπήρξε μνημειώδης: «Πήραμε πέρυσι το πρωτάθλημα και εφέτος είμαστε το θήραμα που το κυνηγούν όλοι. Αλλά εξακολουθούμε να είμαστε κυνηγοί για έναν απλό λόγο: κυνηγάμε πάλι το πρωτάθλημα, οπότε πρέπει να έχουμε γεμάτο το όπλο μας»!

Όπως έλεγε στο «Όσα παίρνει ο άνεμος» η Σκάρλετ Ο’ Χάρα, «after all tomorrow is another day» και αυτό το ξέρουν καλά και οι Καβαλίερς, που αναθάρρησαν και οι Γουόριορς, οι οποίοι έδερναν αλύπητα τους αντιπάλους τους στα τελευταία επτά ματς, αλλά χθες τα ξημερώματα παραδόθηκαν αμαχητί και εμφανίστηκαν για πρώτη φορά τόσο θνητοί!

Τα απόνερα του τρίτου τελικού ήταν εμφανή στις προπονήσεις της επόμενης ημέρας: οι Καβαλίερς μπήκαν στο γήπεδο με χαμόγελα έως τα αυτιά και οι Γουόριορς με το στιλέτο στα δόντια!

Το σκορ είναι πλέον 2-1, όμως ελάχιστα πράγματα αλλάζουν στη στόχευση των δυο ομάδων. Οι Γουόριορς βαστάνε ακόμη το πλεονέκτημα έδρας και θα το διατηρήσουν ακόμη και αν ηττηθούν απόψε, αλλά προφανώς δεν θέλουν να ξαναγυρίσουν στο Κλίβελαντ για να γίνουν μέρος του ανεπιθύμητου σόου ενός έκτου τελικού, πολλώ δε μάλλον εάν βρίσκονται πίσω στο σκορ!

Στην απέναντι πλευρά οι Καβαλίερς προχθές όρμησαν πάνω στους πρωταθλητές σαν απελπισμένοι και σαν λυσσασμένοι, ώστε να εξαλείψουν τον κίνδυνο του επονείδιστου «sweep». Το κατάφεραν, κέρδισαν ένα... κανονάκι και κυνηγούν το επόμενο στον τέταρτο τελικό, περί της σημασίας του οποίου ο Λεμπρόν έβαλε την ίδια κασέτα που έπαιξε και πριν από τρίτο...

«Ιt’s a do-or-die game for us still»...

Το σκεπτικό του περί άλλου ενός αγώνα ζωής ή θανάτου ακούστηκε μονότονο, αλλά είναι απολύτως ορθό. Πέρυσι οι (αποψιλωμένοι από τις απουσίες του Ερβινγκ και του Λοβ) Καβαλίερς προηγήθηκαν με 2-1, αλλά έχασαν τρία ματς στη σειρά και έγιναν χωρίς τη θέληση τους τα υποστυλώματα της αψίδας του θριάμβου των Γουόριορς. Τότε είχα γράψει εδώ ότι ο Τζέιμς ήταν «ένας αλλά ΛΕ(μπρ)ΩΝ», ωστόσο στο τέλος η εναντίωση γύρισε τούμπα και έγινε ΛΕ(μπρ)ΩΝ, αλλά ένας»!

Πώς θα απαντήσουν οι Γουόριορς; Τώρα βρίσκονται αυτοί στην προτεραία θέση των Καβαλίερς και μοιάζουν με πληγωμένα θηρία. Τσαλακώθηκε ο εγωισμός τους, θίχτηκε η υπερηφάνεια τους και δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θα αναζητήσουν τη δική τους εξιλέωση, που περνάει και από τα χέρια του Στεφ Κάρι, ο οποίος μοιάζει σκιώδης μέχρι στιγμής, σκοράροντας στη σειρά των τελικών 14 πόντους κάτω από τον μέσο όρο του στην κανονική περίοδο!

· ΥΓ: Και προς χάριν της ίντριγκας, καταθέτω το προγνωστικό που είχα αποτολμήσει να δώσω πριν από την έναρξη της σειράς στην τηλεοπτική εκπομπή του www.gazzetta.gr: Καβαλίερς στα επτά ματς και ο θεός να με συγχωρέσει για την όποια ασέβεια ή τον όποιο παραλογισμό μου!