Χάθηκε (δίκαια) μία μάχη, δε χάθηκε ο πόλεμος

Ό,τι πάσχιζε ο Ολυμπιακός να κατακτήσει σε μία ολόκληρη κανονική περίοδο, το έχασε σε ένα 40λεπτο. Στο πλεονέκτημα της έδρας αναφέρομαι φυσικά το οποίο πήρε δίκαια ο Παναθηναϊκός στη δική του πλευρά.

Η εντύπωση που μου άφησε ο πρώτος τελικός είναι πως μάλλον η διαφορά του ενός καλαθιού αδικεί τους «πράσινους». Η εικόνα του αγώνα δεν έπρεπε να δώσει την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να διεκδικήσει τη νίκη ή την ισοφάριση στην τελευταία επίθεση. Κι ας στεναχωρηθούν φίλοι του Ολυμπιακού, αυτή είναι η αλήθεια...

Ο Παναθηναϊκός ήταν πιο ήρεμος στη μεγαλύτερη διάρκεια του ματς ενώ ο Ολυμπιακός έδειχνε να βρίσκεται σε έναν μικρό πανικό, μία βιασύνη.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ πιο στοχευμένο μπάσκετ σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό. Οι φιλοξενούμενοι έμειναν πιστοί στο πλάνο τους, έσπασαν τα hedge out με πάσα στο πρόσωπο και αμέσως με μία ακόμη skip πάσα (δηλαδή στην αδύνατη πλευρά με γωνία περίπου 45 μοιρών) χάρη στην οποία βρήκε πολλά ελεύθερα τρίποντα. Γενικά στο 5on5 οι παίκτες του Πεδουλάκη σκόραραν με μεγάλη ευκολία ενώ οι αντίστοιχοι του Ολυμπιακού… έφτυναν αίμα.

Στο ξεκίνημα θα περίμενε κανείς από τη στιγμή που είχε τους οπαδούς τους στο πλευρό του ο Ολυμπιακός, να μπει πιο έτοιμος. Αντ΄αυτού είδαμε τον Παναθηναϊκό να φεύγει γρήγορα με 10 πόντους διαφορά (έχοντας μάλιστα κακή επιθετικά πεντάδα) και μοναδικό συγκεντρωμένο «ερυθρόλευκο», τον άνθρωπο που είχε κάθε δικαιολογία να μην είναι. Φυσικά αναφέρομαι στον Γιώργο Πρίντεζη ο οποίος λίγες ώρες νωρίτερα είχε χάσει τον πατέρα του.

Ο Σφαιρόπουλος ή ο Σπανούλης (ή σε συνεργασία) ρίσκαραν υπερβολικά στο μαρκάρισμα του Καλάθη. Ο ομογενής γκαρντ μπορεί να μην είναι καν καλός σουτέρ, αλλά δεν είναι και κουλός. Το να τον παίζεις προκλητικά στα τρία μέτρα, είναι κάτι που θα σε τιμωρήσει. Κι έτσι έγινε…

Γενικά ο Καλάθης έκανε απίθανο παιχνίδι.

Οι 29 ασίστ και η ευστοχία πίσω από τη γραμμή των τριών πόντων βοήθησαν πάρα πολύ τον Παναθηναϊκό, αλλά και η άμυνα του Ολυμπιακού έπαιξε το ρόλο της.

Οι παίκτες του Αργύρη Πεδούλακη μετέφεραν τη μπάλα με πάσα και όχι με ντρίπλα, άπαντες κοιτούσαν και απειλούσαν προς το καλάθι του Ολυμπιακού. Στην άλλη πλευρά πολλές ντρίπλες, πολλές πάσες χωρίς καν να κοιτάξουν να απειλήσουν την αντίπαλη άμυνα.

Θυμάμαι στο Αλεξάνδρειο οι «πράσινοι» σκόραραν κατόπιν αιτήσεως, αλλά φρόντισαν λίγες μέρες αργότερα να σμπαραλιάσουν την πολυδιαφημισμένη άμυνα του Ολυμπιακού.

Οι Πειραιώτες είχαν κάποια μικρά απολαυστικά διαστήματα τα οποία οφείλονταν στην απόφαση να τρέξει στον αιφνιδιασμό. Όποτε έτρεξαν οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν τα πάντα ευκολότερα για αυτούς και δυσκολότερα για τους αντιπάλους τους.

Ο Ολυμπιακός πρέπει να ψάχνει τον αιφνιδιασμό συνέχεια. Δε γίνεται να πέφτει στην παγίδα του αργού ρυθμού την οποία επιβάλλει ο Παναθηναϊκός.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ

Αυτό που έγινε στο τέλος ήταν επίθεση για ηλικίες προ μίνι.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Κώστα Παπανικολάου στην επίθεση εδώ και χρόνια είναι ότι δεν μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ περισσότερες από δύο φορές (δεν αναφέρομαι σε ανοικτό γήπεδο). Στην τελευταία φάση χρειάστηκε να κάνει 5-6 ντρίπλες με αντίπαλο κάποιον με πολύ πιο γρήγορα πόδια. Θα έπρεπε είτε ο Σπανούλης είτε ο Λοτζέσκι να πάνε και να του πάρουν τη μπάλα.

Ο Σπανούλης πήγε στη γωνία και οι υπόλοιποι τρεις (Λοτζέσκι, Πρίντεζης και Χάντερ) βρίσκονταν πίσω από τη μπάλα. Αποκορύφωμα ήταν το γεγονός ότι ο Παπανικολάου γύρισε την πλάτη στο καλάθι στα 4’’.

Επίσης δεν τον μάρκαρε μόνο ο Καλάθης, αλλά και η πλάγια γραμμή αφού πήγε και χώθηκε εκεί. Οι γραμμές του γηπέδου αποτελούν σύμμαχο της άμυνας.

ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΠΕΡΑ

Τίποτα δεν έχει τελειώσει. Ο Ολυμπιακός είναι ικανός να πάρει νίκη στο ΟΑΚΑ και να ανακτήσει το πλεονέκτημα της έδρας. Και το ρόστερ έχει, και την ποιότητα.

Δε θεωρώ πως χάθηκε το πρωτάθλημα. Κανένα πρωτάθλημα δεν κρίθηκε στη μία νίκη, αλλά στις τρεις. Ο Ολυμπιακός θα πρέπει να ηρεμήσει και να παίξει άμυνα. Αν κάνει αυτά τα δύο τότε θα έχει αρκετές πιθανότητες.

Θεωρώ δύσκολο να ξαναβρεί ο Παναθηναϊκός 29 ασίστ και τόσα εύστοχα τρίποντα.

ΥΓ : Στο πρώτο 7λεπτο ο Παναθηναϊκός έχει καρφώσει πέντε φορές τη μπάλα κι ο Χάντερ έχει χάσει ένα ακόμη να τα κάνει έξι.

ΥΓ 2: Με εξαίρεση το καλάθι του Χάντερ (76-77) οι υπόλοιπες επιθέσεις των γηπεδούχων το τελευταίο δίλεπτο ήταν για κλάματα. Ο Χάκετ σούταρε χωρίς να πασάρει, ο Σπανούλης δύσκολο τρίποντο με άμυνα πάνω του, λάθος πάσα του Λοτζέσκι αφού νωρίτερα ο Χάντερ δεν είχε που να δώσει τη μπάλα… και φυσικά η τελευταία. Ακόμη και το 79-80 με το τρίποντο του Βέλγου έχει προέλθει από επιθετικό ριμπάουντ.

ΥΓ 3: Τελικός Euroleague 2012. Αστόχησε ο Σισκάουσκας, ο Παπανικολάου πήρε το ριμπάουντ και την έδωσε αμέσως στον Σπανούλη. Τέσσερα χρόνια μετά ο Σπανούλης έτρεξε το παρκέ χωρίς τη μπάλα την οποία είχε ο Παπανικολάου.

ΥΓ 4: Αυτό που έκανε ο Γιώργος Πρίντεζης ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Όχι ο τρόπος που έπαιξε, αλλά το ότι έπαιξε.

ΥΓ 5: Οι οργανωμένοι οπαδοί του Ολυμπιακού διέκοψαν υβριστικό σύνθημα πριν την έναρξη του αγώνα κατά του Δημήτρη Διαμαντίδη. Όπως τους κράζουμε στα επεισόδια, τις μανούρες και τα άλλα, καλό είναι να γράφουμε και τα καλά που κάνουν.

ΥΓ 6: Έχει δρόμο ακόμη…

ΥΓ 7:Άλλο πράγμα η κριτική και άλλο η απαξίωση…