Η Κοζάνη, τα γενέθλια, ο Γκάλης και το παιδί που είχε...σκολίωση!

Πλάκα πλάκα το τραγούδι που πρωτοείπε το 1973 ο Μιχάλης Βιολάρης αποδείχθηκε προφητικό, απλώς για τις ανάγκες της γενέθλιας περίστασης χρήζει μιας μικρής γεωγραφικής παρασπονδίας...

Από το “τι Λωζάνη, τι Κοζάνη, χιόνια η μια και χιόνια η άλλη”, ο Δημήτρης Διαμαντίδης μπορεί να τραγουδάει “τι Καστοριά, τι Κοζάνη, Μήτσο η μια και Μήτσο η άλλη ” κι ας χαλάει λίγο το μέτρο!

Κάνει όμως ρίμα και συν τοις άλλοις κάνει και μια αλήθεια, που δεν είναι πολύ γνωστή και διαδεδομένη!

Για να το γράψω με τη μεγαλύτερη δυνατή γλαφυρότητα και να μην ενοχλήσω τον... σωβινισμό του λεγάμενου, ο Δημήτρης Διαμαντίδης αντίκρισε το πρώτο φως της ζωής σαν σήμερα, πριν από τριάντα έξι χρόνια σε ένα μαιευτήριο της Κοζάνης και όχι της Καστοριάς, από την οποία ωστόσο κατάγεται και όπου επίσης μεγάλωσε, ανδρώθηκε και συνηθίζει να δραπετεύει, όποτε μπορεί.

Παρεμπιπτόντως αυτές οι αποδράσεις ήταν πολύ συχνές την εποχή που ζούσε μονάχος του, αλλά τώρα με μια γυναίκα και τα δυο κουτσούβελα, που κουλαντρίζει, δεν του είναι και πολύ βολικό να τους παρατάει όλους σύξυλους και να τρέχει στη φωλιά του...

Δεν ξέρω για ποιον λόγο έτυχε ο Διαμαντίδης να γεννηθεί στην Κοζάνη, αλλά, διάβολε, αυτή είναι μια λεπτομέρεια, που πάντως ποτέ δεν τον εμπόδισε να (την παραμερίζει και να) δηλώνει “γέννημα θρέμμα της Καστοριάς”!

Είναι βεβαίως γέννημα θρέμμα Καστοριανών και δη γουναράδων, της μητρός Μαίρης και του πατρός Θωμά, που τον καμάρωσαν δεύτερο μετά τον πρεσβύτερο αδερφό του, τον Βασίλη. Τόσο πολύ δεμένος είναι μαζί τους ο Δημήτρης και τόσο πολύ του έλειπαν όταν κατέβηκε στην Αθήνα, που χάραξε στο χέρι του τρία μικρά τατουάζ με τα αρχικά των ονομάτων τους (Θ, Μ, Β) στα κινέζικα!

Σαν σήμερα, λοιπόν, Τρίτη 6 Μαίου του σωτηρίου έτους 1980, εγεννήθη άρρεν, απλώς λυπάμαι που δεν κατάφερα να μάθω πόσο ύψος είχε, πόσα κιλά ζύγιζε και εάν προσπαθώντας να βγει από τα ενδότερα της μητέρας του, άνοιξε δρόμο με τα χέρια του, τα οποία από τότε θα έμοιαζαν με... κουπιά!

Σωτήρια απέβη όχι η χρονιά, αλλά εκείνη η συγκεκριμένη ημέρα, διότι την ώρα που ακουγόταν το πρώτο κλάμα του Διαμαντίδη, στο Βεβέ ένας μαυριδερός και τριχωτός τύπος φορούσε για πρώτη φορά σε επίσημο αγώνα τη φανέλα της Εθνικής ομάδας με το Νο 4 και έγραφε τις πρώτες αράδες σε ένα μυθιστόρημα το οποίο έμελλε να αποβεί γοητευτικό, συναρπαστικό και θριαμβευτικό!

Ενώ λοιπόν ο Θωμάς και η Μαίρη Διαμαντίδη έπιαναν στην αγκαλιά τους το μωρό που σήμερα κλείνει τα 36 του, στις όχθες της βόρειας ακτής της λίμνης της Γενεύης, ο Νίκος Γκάλης έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική, όντας στη βασική πεντάδα την οποία παρέταξε στην πρεμιέρα του Προολυμπιακού Τουρνουά κόντρα στη Σουηδία, ο συχωρεμένος Ρίτσαρντ Ντουξάιρ, δίπλα στον Παναγιώτη Γιαννάκη, στον Τάκη Κορωναίο, στον Γιώργο Καστρινάκη και στον Δημήτρη Κολοκάκη...

Ατυχώς το ντεμπούτο του Γκάλη δεν στέφθηκε από επιτυχία, διότι σε πείσμα των 25 πόντων που πέτυχε η ελληνική ομάδα γνώρισε την ήττα με 79-71: ένα αποτέλεσμα που αποδείχθηκε μοιραίο διότι εάν η ελληνική ομάδα είχε νικήσει, θα προκρινόταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας λόγω του μποϊκοτάζ, χωρίς να παίζει ρόλο η δεύτερη ήττα της από την Τσεχοσλοβακία.

Ανθ' ημών Σκίτεβαλ, που θα 'λεγε και ο Χαρίλαος Τρικούπης!

Ούτως ή άλλως η 6η Μαίου είναι στενά και άρρηκτα συνυφασμένη με τον Διαμαντίδη και με τον Γκάλη, διότι οι δρόμοι τους έτυχε να διασταυρωθούν μετά από 27 χρόνια: ανήμερα των γενεθλίων του Δημήτρη και της επετείου του ντεμπούτου του Νικ, στον συναρπαστικότερο και πιο φαντασμαγορικό τελικό στα χρονικά των Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας, ο Παναθηναϊκός, υπό το βλέμμα του Γκάλη, νίκησε την ΤΣΣΚΑ Μόσχας με 93-91 και ανέβηκε για τέταρτη φορά στον θρόνο.

Εκείνο το βράδυ ο Διαμαντίδης σε 28 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα “έγραψε” 15 πόντους με 2/2 δίποντα, 2/2 τρίποντα και 5/6 βολές, 3 ριμπάουντ, 3 ασίστ, 2 κλεψίματα και 6 κερδισμένα φάουλ, ενώ ανακηρύχθηκε κιόλας πολυτιμότερος παίκτης του Φάιναλ Φορ.

Παρεμπιπτόντως την ίδια ημέρα γιόρταζε τα δικά του γενέθλια ο συμπαίκτης του στον Παναθηναϊκό, Ντέγιαν Τομάσεβιτς, που έχει γεννηθεί στις 6 Μαίου του 1973, ενώ δυο μέρες αργότερα (8 Μαίου) τα γιορτάζει ο Θοδωρής Παπαλουκάς!

Εννέα χρόνια μετά την αποθέωση στο ΟΑΚΑ και τριάντα έξι μετά τη γέννηση του, ο αρχηγός του Παναθηναϊκού θα γιορτάσει σήμερα τα τελευταία γενέθλια του ως εν ενεργεία παίκτης και παρά το γεγονός ότι σιχαίνεται όπως ο διάολος το λιβάνι, να εκλαμβάνει επί προσωπικού τις καταστάσεις, ασφαλώς το γεγονός δεν τον αφήνει αδιάφορο...

Εδώ ήρθαμε, που λένε και στο σινεμά, διότι από μια τρομακτική και σατανική σύμπτωση, τα τελευταία γενέθλια του ως ενεργού παίκτη πέφτουν πάνω σε έναν ξεχωριστό αγώνα: στον σημερινό δεύτερο ημιτελικό των πλέι οφς ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τον Αρη, κόντρα στον οποίο ο Διαμαντίδης είχε ντεμπουτάρει στο πρωτάθλημα της Α1 ως παίκτης του Ηρακλή, ενώ με τον ίδιο αντίπαλο έκανε την παρθενική εμφάνιση του και με τη φανέλα του Παναθηναϊκού!

Το ημερολόγιο έγραφε (όχι βεβαίως 6 Μαίου, αλλά) 25 Σεπτεμβρίου του 1999, όταν στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος της Α1, ο Ηρακλής νίκησε τον Αρη με 81-69 με τον Ντράγκαν Σάκοτα να ρίχνει στην αρένα ένα ψιλόλιγνο και σχεδόν καχεκτικό παιδί! Στα 86 δευτερόλεπτα της πρώτης παρουσίας του στην Α1, ο Διαμαντίδης είχε ένα άστοχο σουτ δυο πόντων και ένα επιθετικό ριμπάουντ.

“Τότε βεβαίως δεν έδειχνε ότι θα γίνει αυτός που έγινε, αλλά βλέποντας τον στις προπονήσεις, κατάλαβα ότι είχε μερικά πολύ σπουδαία προσόντα” μου έλεγε τις προάλλες ο νυν τζένεραλ μανατζερ της ΑΕΚ, στον οποίο έλαχε ο κλήρος να τον βαφτίσει στην κολυμπήθρα της Α1. “Πολλοί μέσα στην ομάδα -θυμήθηκε ο “Σάλε”- αμφισβητούσαν το εάν ο Δημήτρης θα μπορούσε να σταθεί σε αυτό το υψηλό επίπεδο. Κάποιοι γέλαγαν μαζί του και μάλιστα έλεγαν ότι έχει σκολίωση, κύφωση και δεν ξέρω τι άλλο. Τους άκουγα, γέλαγα και τους απαντούσα “Ναι, τα ΄χει όλα αυτά, αλλά έχει και κάτι άλλο: μυαλό και ένστικτο για το μπάσκετ”!

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων στον αγώνα που έμελλε να αποβεί ιστορικός:

ΗΡΑΚΛΗΣ: Χούπμαν 4 (8ρ.), Ναχάρ 2, Λ. Παπαδόπουλος 6, Κομάντινιτς 2, Χαζτηβρέττας 14, Ντίνκινς 19 (7ασ.), Σόουερ, Χ. Μαρκόπουλος 2, Πέσιτς 8, Μπακ Τζόνσον 15 (9ρ.), Ελις 9 (7ρ.), Διαμαντίδης.

ΑΡΗΣ: Μπριν, Παπουλίδης, Γάκης 6, Μυριούνης, Ούρι, Φλώρος 2, Λιαδέλης 17, Χρυσανθόπουλος 5, Σιγάλας 14, Μπουθ 23 (6ρ.), Ντ. Ρόμπινσον 2.

Πέντε χρόνια αργότερα το πεπρωμένο του Διαμαντίδη έγραφε ότι φορώντας πλέον την πράσινη φανέλα με το Νο 13 θα έβρισκε πάλι τον Αρη απέναντι του στη δεύτερη πρεμιέρα του στην Α1. Στις 16 Οκτωβρίου του 2004, στην πρώτη αγωνιστική του πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός άλωσε το Αλεξανδρειο με 77-72, με τον Διαμαντίδη να χρησιμοποιείται από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη βασική πεντάδα με συμπαίκτη και πάλι τον κολλητό του, Νίκο Χατζηβρέττα και να “γράφει” 5 πόντους (2/8δ., 1/2β.) 3 ριμπάουντ, 5 ασίστ, 7 κερδισμένα φάουλ και 2 κλεψίματα, σε 34 επτά συμμετοχής.

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:

ΑΡΗΣ: Ασημακόπουλος, Μεσαριάκου 7, Πάντιους 4, Καραποστόλου 3, Κόλινς 21, Γουόκερ 12, Κασλ 5, Ράισεβιτς 11, Κυρίτσης, Στακ 8, Χαριτόπουλος, Σχορτσανίτης 1 (8ρ.)

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟΣ: Μίντλετον 4, Τσαρτσαρής 10 , Στσεπάνοβιτς 7, Χατζηβρέττας 15, Φέμερλινγκ 5 , Καλαϊτζής 6, Λάκοβιτς 10, Δ. Παπανικολάου, Μπατίστ 15 (9ρ.), Ξανθόπουλος, Σάκοτα, Διαμαντίδης 5.

Δέκα επτά χρόνια μετά το ντεμπούτο του, διανύοντας την ακροτελεύτια σεζόν του στο μπάσκετ και επιθυμώντας το καλύτερο δυνατό “κύκνειο άσμα”, ο Διαμαντίδης βρίσκεται στις κορυφαίες θέσεις της στατιστικής στα χρονικά του πρωταθλήματος του ΕΣΑΚΕ (1992-2016): Νο 1 στις ασίστ, στα κλεψίματα και στα αμυντικά ριμπάουντ, Νο 2 στις συμμετοχές και στο σύνολο των ριμπάουντ, Νο 3 στα εύστοχα τρίποντα, Νο 4 στις τάπες, Νο 5 στους πόντους και Νο 6 στις εύστοχες βολές.

Το έργο που θα παιχθεί απόψε στο ΟΑΚΑ ελέω των γενεθλίων του, είναι deja vu από τους προηγούμενους αγώνες, στους οποίους ο κόσμος του Παναθηναϊκού τον αποθεώνει, υποβάλλει τα σέβη του, τον ευγνωμονεί και συνάμα τον εκλιπαρεί με το βροντερό σύνθημα “μη σταματήσεις αρχηγέ...”

Την ίδια στιγμή οι επίγονοι του διεκδικούν τον τίτλο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Εφήβων, που από μια άλλη σατανική σύμπτωση διεξάγεται στο γήπεδο “Δημήτρης Διαμαντίδης” της Καστοριάς. Ο ίδιος δεν μπορεί να βρίσκεται εκεί, αλλά έστειλε ως αντιπροσώπους του, τους δώδεκα μικρούς Μήτσους”, κατά πώς θα τους αποκαλούσε και ο Λαζόπουλος: όλοι οι παίκτες του Παναθηναϊκού, παιδιά που μεγάλωσαν με την αφίσα του στα δωμάτια τους, εμφανίζονται στην παρουσίαση πριν από τους αγώνες (προχθές με τον Προμηθέα Πατρών και χθες με τον Ικαρο Καλλιθέας) φορώντας μπλουζάκια με το όνομα και το νούμερο του...

Διαμαντίδης 13!

Για την ιστορία, αυτός που όντως φορά το Νο 13 στην εφηβική ομάδα του Παναθηναϊκού είναι γκαρντ και λέγεται Στέφανος Παπαδόπουλος...