Να του ζητήσουν συγγνώμη...

Aν ήμουν ο Δημήτρης Διαμαντίδης, θα πήγαινα με τη λήξη του αγώνα στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και θα του παρέδιδα την ιδρωμένη φανέλα με το «13». Ένας ημίθεος του ευρωπαϊκού μπάσκετ δικαιούται να τελειώσει την καριέρα του με καλύτερους συμπαίκτες (πιο ψυχωμένους, πιο ψύχραιμους, πιο έτοιμους για τη μεγάλη πρόκληση) και κυρίως καλύτερους προπονητές.

Εάν πάλι ήμουν ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού, θα υποχρέωνα τους υπόλοιπους παίκτες και το προπονητικό τιμ να στηθούν με σκυμμένο κεφάλι μπροστά στον Διαμαντίδη και να του ζητήσουν ένας ένας ταπεινά συγγνώμη. Η εμφάνιση των «πρασίνων» απέναντι στα απομεινάρια της Λαμποράλ, ιδίως στο β’ ημίχρονο και στην παράταση, άγγιξε τα όρια του ασυγχώρητου.

«Ένα καλό δίλεπτο αρκεί για να τουμπάρει το ματς», έγραφα και ξανάγραφα στο live του αγώνα. Μάλλιασε η γλώσσα μου και μούδιασαν τα δάχτυλά μου. Το φινάλε της κανονικής διάρκειας απέδειξε ότι είχα δίκαιο.

Ο Παναθηναϊκός ισοφάρισε με το τρίποντο του μοναδικού παίκτη που φλεγόταν από επιθυμία, αλλά βρήκε τρόπο να χύσει την καρδάρα με το νέκταρ στο παρκέ της αρένας «Φερνάντο Μπουέσα». Το αποσβολωμένο κοινό της Βιτόρια είδε τον Παναθηναϊκό να διαπράττει αυτοχειρία στην παράταση και δεν πίστευε στα μάτια του.

Στο τέλος του 40λέπτου, θα στοιχημάτιζα το εισιτήριό μου για το Βερολίνο στη νίκη του Παναθηναϊκού. Δεν πίστευα ότι υπάρχει ελληνική ομάδα ικανή να χάσει τέτοιο ματς από έξι εξοντωμένους από την κόπωση και ποιοτικά ασήμαντους –πλην Μπουρούση- παίκτες.

Όταν όμως ξεκίνησε η παράταση, πήγα στην καθρέφτη και μουντζώθηκα για την αφέλειά μου. Ο Διαμαντίδης δεν μπορούσε να κάνει όλες τις δουλειές στο παρκέ και ταυτόχρονα να παίξει ρόλο τεχνικού καθοδηγητή...

Οι πρώτες δύο επιθέσεις του Παναθηναϊκού εκδηλώθηκαν με μακρυνά σουτ του Καλάθη, η χειρότερη δυνατή επιλογή απέναντι σε αντίπαλο που σερνόταν στο παρκέ. Οι αντίστοιχες της Λαμποράλ ήταν «ποσταρίσματα» του Μπουρούση, από τα οποία προήλθαν πολύτιμοι πόντοι και σάλπισμα αντεπίθεσης. Χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο;

Το μοναδικό καλάθι που πέτυχε ο Παναθηναϊκός στο πρώτο τετράλεπτο της παράτασης προήλθε από ασίστ του Διαμαντίδη μέσα στο ψαχνό της ισπανικής άμυνας. Στις υπόλοιπες 8 επιθέσεις των «πρασίνων» στο ίδιο διάστημα, το κοντέρ έγραψε 0/4 τρίποντα (Καλάθης, Ουίλιαμς, Χέινς), 0/2 βολές (Γκιστ) και 3 λάθη (Ραντούλιτσα, Φελντίν, Διαμαντίδης).

Ο πελαγωμένος Τζόρτζεβιτς έβγαλε τον Διαμαντίδη στο πιο κρίσιμο σημείο (στο 78-75) και έδωσε τη μπάλα στον παγωμένο Φελντίν, ο οποίος την πούλησε μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα.

Και όταν από κάποιο θείο δώρο ο Παναθηναϊκός βρήκε μια τελευταία ευκαιρία για να ισοφαρίσει, ο αρνητικός Ραντούλιτσα φρόντισε να δικαιώσει τους επικριτές του, με άστοχο λέι-απ από 1 μέτρο, χωρίς την παραμικρή πίεση από τον κατάκοπο Μπουρούση. Απέμεναν 10 δευτερόλεπτα και η μπάλα βρισκόταν στα χέρια των Βάσκων, με το σκορ στο 80-78. Το τρένο είχε μόλις αναχωρήσει.

Ο Διαμαντίδης έκανε μία από τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, αλλά έφυγε από το γήπεδο με άδεια χέρια. Η χείρα βοηθείας που απεγνωσμένα αναζητούσε δεν εμφανίστηκε ποτέ, με εξαίρεση και 1-2 εκλάμψεις του Ουίλιαμς μετά το 68-60. Ο Κούζμιτς έπαιξε καλή άμυνα στον Μπουρούση και τελείωσε φάσεις, αλλά οι υπόλοιποι 4 ψηλοί υστέρησαν (όπως και οι Πάβλοβιτς, Καλάθης).

Ο Παναθηναϊκός διόρθωσε πολλά από τα κακώς κείμενα του πρώτου αγώνα στα μετόπισθεν και υποχρέωσε τη Λαμποράλ σε τυχαίο μπάσκετ τυφλών σουτ, αλλά η ανοργανωσιά και η ατολμία στην επίθεση εκτόξευσαν στον κάλαθο των αχρήστων όλων όσων έγιναν σωστά.

Ο κυπελλούχος Ελλάδας κέρδισε με διαφορά τη μάχη των ριμπάουντ (39-51 συνολικά, 9-14 επιθετικά), αλλά ήταν πολύ άστοχος από την περιφέρεια και δεν βρήκε τρόπο να προκαλέσει φθορά στον ρημαγμένο από λειψανδρία αντίπαλο.

Η Λαμποράλ κέρδισε το ματς με 36% ευστοχία, με -12 ριμπάουντ, με λιγότερες ασίστ και με ένα μόνο καλάθι στο τελευταίο τρίλεπτο της παράτασης. Στο πρώτο ματς έπαιξε καλούτσικα, αλλά χθες δεν έφτασε ούτε στο 30% της απόδοσης που την έφερε τόσο ψηλά…

Αρνούμαι να πιστέψω ότι ο Παναθηναϊκός πλησιάζει στο «τετέλεσται». Ο νόμος του ΟΑΚΑ μπορεί να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα και να δημιουργήσει ευνοϊκό momentum για ένα πιθανό 5^ο ματς στη Βιτόρια.

Εάν πλησίασε στο 1-1 με τόσο άσχημη απόδοση, το διπλό είναι εφικτό για τον καλό Παναθηναϊκό. Το υλικό της Λαμποράλ δεν είναι σε καμία περίπτωση ανώτερο από το δικό του, ιδίως τώρα που απουσιάζουν οι Κοζέρ, Σενγκέλια, Χάνγκα.

Ωστόσο, χάθηκε χθες μία κολοσσιαίων διαστάσεων ευκαιρία. Δεν εμφανίζονται συχνά τέτοιες, μέσα στα playoffs.

Εάν το final-4 του Βερολίνου διεξαχθεί χωρίς ελληνική ομάδα, η βραδιά της Παρασκευής 15 Απριλίου 2016 θα περάσει στην ιστορία ως το κύκνειο άσμα της ευρωπαϊκής καριέρας του Δημήτρη Διαμαντίδη.