Τα «απομεινάρια» της Ευρωλίγκα και τα παπούτσια του Παναθηναϊκού!

Για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στα play-offs της Ευρωλίγκα και μία εφταετία «γεμάτη» από ευρωπαϊκές διακρίσεις, φέτος, ο «πολυταξιδεμένος» Ολυμπιακός (25-1) βρίσκεται στην άβολη θέση να... «κάτσει σπίτι του» και να παρακολουθήσει από την τηλεόραση τις προημιτελικές σειρές και το φάϊναλ-φορ. Καλούμενος, ενδεχομένως. να «χωνέψει» και να «υπομείνει» ψυχολογικά, το διόλου απίθανο σενάριο της ευρωπαϊκής διάκρισης του «αιώνιου αντιπάλου» του και κατά κάποιο τρόπο να «μπει» στα παπούτσια που «φόρεσε» ο Παναθηναϊκός πέντε φορές τέτοια εποχή, από το 2010 μέχρι και πέρυσι! Η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου μπορεί να είχε εξαιρετική πορεία στο πρωτάθλημα και χάρη σε ένα σερί 24-0, να εξασφάλισε την πρώτη θέση και το πλεονέκτημα έδρας, ωστόσο, μπαίνει στα play-offs της A1 Κατηγορίας όχι απλά κουβαλώντας το βάρος της υπεράσπισης της έδρας και των σκήπτρων που κατέκτησε πέρυσι. Το έργο των «ερυθρόλευκων» αποκτά πολλαπλό βαθμό δυσκολίας, αν σκεφτεί κανείς ότι οι Πειραιώτες πρέπει να συγκεντρωθούν και προετοιμαστούν ψυχολογικά για μία μάχη που θα αρχίσει στην καλύτερη περίπτωση σε ενάμιση μήνα (τέλος Μαϊου), δίνοντας ουσιαστικά προπονητικά φιλικά, ενώ την ίδια ώρα οι «πράσινοι» θα αγωνίζονται στο κορυφαίο επίπεδο και ειδικότερα αν προκριθούν στο Final 4, θα αργήσουν να ασχοληθούν μαζί τους. Η πίεση γίνεται ακόμη μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς ότι αν Ολυμπιακός χάσει το πρωτάθλημα με πλεονέκτημα έδρας, τότε θα πάει διακοπές έχοντας αφήσει πίσω του την χειρότερη χρονιά της τελευταίας δεκαετίας και βάλε...

Η ενίσχυση που διχάζει

Πάνε σχεδόν δύο μήνες από την τελευταία εντυπωσιακή παράσταση του Παναθηναϊκού (25-1) στο ελληνικό πρωτάθλημα (90-67 επί του ΠΑΟΚ στην Πυλαία) κι έκτοτε, ελέω ευρωπαϊκής σκοπιμότητας, οι «πράσινοι» έπαιζαν όσο χρειαζόταν για να κερδίζουν, έτσι ώστε αν γινόταν να εκμεταλλευτούν ένα στραβοπάτημα του Ολυμπιακού και να τερματίσουν πρώτοι! Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι τρεις προσθήκες του Φεβρουαρίου (Χέϊνζ, Ουίλιαμς και Χάντερ) «ανέβασαν» το ταβάνι του «τριφυλλιού» στην Ευρωλίγκα, έδωσαν περισσότερες λύσεις στον Τζόρτζεβιτς και εξασφάλισαν την πρόκριση στα play-offs, ωστόσο το εγχείρημα των προσθετικών κινήσεων είχε και επιπτώσεις, που τελευταία έχουν αρχίσει και γίνονται περισσότερο ορατές. Η «μετακόμιση» των Πάβλοβιτς και Κούζμιτς στο ευρωπαϊκό ρόστερ, ο αγωνιστικός περιορισμός του Φελντίν (ελέω Ουίλιαμς) και η πολύ μικρότερη συμμετοχή του Γιάνκοβιτς στο rotation, είναι προφανές ότι έχει δημιουργήσει πρόβλημα στην «χημεία» και το ρυθμό της ομάδας. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την μεγάλη αστάθεια του Καλάθη, έχουν κάνει τον «εξαστέρο» να φαίνεται ελαφρώς μονοδιάστατος, ενώ τα συχνά νεκρά διαστήματα δεν του επιτρέπουν να επιβληθεί πειστικά στους αντιπάλους του και να παίξει την άμυνα που μπορεί. Ίσως να μην είναι τυχαίο ότι το τελευταίο παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός επέβαλλε πλήρως την κυριαρχία του χρονολογείται από τις 3 Μαρτίου, όταν πέρασε σαν σίφουνας από την Μάλαγα, ενώ δύο εβδομάδες αργότερα, στο ΟΑΚΑ ανέτρεψε ένα ματς που έδειχνε χαμένο κόντρα στην Λοκομοτίβ Κούμπαν. Η εικόνα των τελευταίων αναμετρήσεων δείχνει μία ομάδα χωρίς σπίθα και επιθυμία κι ένα σύνολο που βγάζει ψήγματα του ταλέντου και των δυνατοτήτων του στο παρκέ. Αν οι «πράσινοι» δεν πάνε στο φάϊναλ-φορ, έστω και με μειονέκτημα έδρας, θα είναι αποτυχία και τότε η «προσγείωση» στην ελληνική πραγματικότητα για την μάχη του τίτλου, τότε ίσως να αποδειχθεί δυσκολότερη από ποτέ...

Μία ονειρεμένη χρονιά

Εντός έδρας ήττες μόνο από τους δύο «αιώνιους» κι αυτές στις λεπτομέρειες, εννέα εκτός έδρας νίκες, εξαιρετική συνέπεια στην φιλοσοφία και το σχέδιο του Δημήτρη Πρίφτη, καμία αλλαγή (είτε αποχώρηση, είτε προσθήκη), πλήρης κυριαρχία επί του συμπολίτη ΠΑΟΚ (2-0) και της επί της ανερχόμενης ΑΕΚ (3-0 μαζί με το Κύπελλο), 2η καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα (μ.ο. 67,7π.), γεμάτο γήπεδο, κι όλα αυτά χωρίς καμία οικονομική υπέρβαση και χωρίς τον ακριβοπληρωμένο παίκτη-ηγέτη, επιδεικνύοντας σταθερότητα στο πλάνο εξυγίανσης της ΚΑΕ. Τι περισσότερο μπορεί να περίμενε ο Άρης (20-6) από την εφετινή σεζόν, ολοκληρώνοντας την κανονική περίοδο με την 11η εντός έδρας νίκη του (83-68 επί του Κολοσσού) και θέτοντας τις βάσεις πάνω στις οποίες θα σχεδιαστούν οι στόχοι της νέας χρονιάς. Μοναδικό ερωτηματικό η δέσμευση με το FIBA Champions League, που - από πλευράς ανταγωνισμού - δείχνει ότι θα είναι «φτωχός συγγενής» του Eurocup... Η κραταιά ομάδα της Θεσσαλονίκης μπήκε στις καρδιές των Ελλήνων φιλάθλων κι έγινε συνώνυμη του «αυτοκράτορα», ως ο πρώτος ελληνικός σύλλογος που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών την τριετία 1988-90 και διεκδίκησε το ευρωπαϊκό τρόπαιο, οπότε, η επιστροφή της στην ευρωπαϊκή καταξίωση δεν μπορεί επέλθει μέσα από τουρνουά αμφιβόλου ποιότητας απέναντι σε υποδεέστερους αντιπάλους.

Θ' ανέβει επίπεδο, όταν «μάθει» να κερδίζει τους «μεγάλους»!

Το παράδοξο με την ΑΕΚ (18-8) είναι ότι μπήκε στο πρωτάθλημα φουριόζα με ρεκόρ 7-0 και παρ' ότι αποκλείστηκε νωρίς από το Eurocup, δεν μπόρεσε να αξιοποιήσει το ουσιαστικό πλεονέκτημα της μεγαλύτερης ξεκούρασης και της καλύτερης προπόνησης που είχε σε σχέση με τον Άρη, που ήταν ο βασικός της αντίπαλος για την 3η θέση, που ισοδυναμεί με κορυφή για το ελληνικό πρωτάθλημα. Η φιλόδοξη διοίκηση Αγγελόπουλου επέδειξε «τυφλή» εμπιστοσύνη στον έμπειρο, πλην όμως - εκ του αποτελέσματος - «πρώην» γνώστη της μπασκετικής αγοράς παικτών, Ντράγκαν Σάκοτα και οι ατυχείς επιλογές του, οδήγησαν σε πληθώρα αλλαγών, που διατάραξαν την καλή αρχική «χημεία», χάλασαν το κλίμα, με αποτέλεσμα τελικά να φύγει και ο ίδιος! Ένα χαρακτηριστικό στοιχείο που αποδεικνύει γιατί η «βασίλισσα» δεν μπορούσε να κοιτάξει πιο ψηλά από την 4η θέση που κατέλαβε, είναι το εντυπωσιακό ρεκόρ που είχε κόντρα στις ομάδες από την 5η θέση και κάτω (17-1) και το 1-8 που κατέγραψε, με αντιπάλους τον Ολυμπιακό (0/2), τον Παναθηναϊκό (0/2), τον Άρη (0/3 με το Κύπελλο) και τον ΠΑΟΚ (1-1). Παρ' όλα αυτά, οι δύο ήττες από τον «πάλαι ποτέ αυτοκράτορα» του ελληνικού μπάσκετ, ήταν αυτές που στέρησαν από την ΑΕΚ την 3η θέση, που λόγω budget και πιο βατού προγράμματος, φαινόταν πιο εύκολο να κατακτηθεί. Καθαρά για λόγους γοήτρου και μόνο... Μοιραία, η ομάδα του Γιούρι Ζντοβτς, θα αντιμετωπίσει τις περισσότερες δυσκολίες για να ανέβει τουλάχιστον ένα σκαλί από την περυσινή προσπάθεια (5η θέση).

Στην πορεία «έγινε» ΠΑΟΚ!

Το αρχικό 0/4 και η... «μπανανόφλουδα» των 6 συνεχομένων ηττών στο ξεκίνημα του 2ου γύρου, που ήταν απόρροια της κούρασης από τις παράλληλες υποχρεώσεις στο Eurocup, έφεραν κάποια στιγμή τον ΠΑΟΚ (13-13) σε αρκετά δυσχερή θέση. Το δίδυμο των «παλιόφιλων» Βασιλειάδη και Σχορτσανίτη, όμως και η συνεισφορά του Χάτσερ, αποτέλεσαν τους σημαντικότερους λόγους που ο «δικέφαλος του Βορρά» τελείωσε την κανονική περίοδο με 5 νίκες στους 6 τελευταίους αγώνες κι αν ήταν λίγο πιο τυχερός και είχε αποφύγει τους τραυματισμούς του αρχηγού και του «Big Sofo», τότε η ομάδα του Σούλη Μαρκόπουλου και δεν έχανε στην Πυλαία από Κηφισιά, Κολοσσό και Ρέθυμνο, τότε θα μπορούσε να απειλήσει την ΑΕΚ για την 4η θέση. Η μάχη με την «Ένωση» για την πρόκριση στα ημιτελικά των πλέϊ-οφ, προβλέπεται πολύ συναρπαστική και ειδικότερα μετά την προσθήκη του Κιθ Κλάντον, ανοιχτή σε προβλέψεις.

Της έλλειψε μόνο η νίκη επί ενός μεγάλου

Αν και πλησίασε τρις (με Ολυμπιακό και Άρη εντός και με τον Παναθηναϊκό εκτός), η Κηφισιά (12-14) έχει να θυμάται το «σκούπισμα» (2-0) του ΠΑΟΚ και του Κολοσσού και το εξαιρετικά ελκυστικό και δημιουργικό μπάσκετ που έπαιξε στον 2ο γύρο (7-6), παρ' ότι έχασε τον παίκτη (Ρόμπερτ Λόουερι) που ενδεχομένως να την οδηγούσε μέχρι και την 5η θέση! Η έλλειψη ουσιαστικού πλεονεκτήματος εντός έδρας και η απειρία των περισσοτέρων παικτών της, αντισταθμίστηκε από την μαχητικότητα και την σωστή προετοιμασία και αξιοποίηση του ταλέντου που έχει η ομάδα των βορείων προαστίων εκ μέρους της τεχνικής ηγεσίας (Ηλίας Παπαθεοδώρου). Οι Κηφισιώτες ήταν μακράν η πιο «fun team to watch» γιατί παρά το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας της, απέπνεε σιγουριά ότι μπορεί να παλέψει τα περισσότερα παιχνίδια. Το ζευγάρωμά τους με τον Άρη στα πλέϊ-οφ, θα έχει αρκετό ενδιαφέρον!

Το τελείωμα μετρίασε τις πολύ θετικές εντυπώσεις

Ο Κολοσσός (11-15) διατήρησε σε όλη τη σεζόν σχεδόν αναλλοίωτο το ρόστερ του, έπαιξε καλό μπάσκετ κι άφησε θετικές εντυπώσεις, δημιουργώντας προσδοκίες ότι μπορεί να χτυπήσει ακόμη και την 5η θέση. Κάπου προς το τέλος, όμως, χάλασε την εικόνα του και οι τρεις σερί ήττες που έκανε στο τελείωμα της κανονικής περιόδου, τον έριξαν στην 7η και τον έστειλαν πάνω στον Παναθηναϊκό στην 1η φάση των πλέϊ-οφ. Συμπερασματικά, η δουλειά που έγινε από τον coach Λυκογιάννη δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη με τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη (11,8π., 4,3ρ. & 3,0ασ.) να κλέβει την παράσταση στον 1ο γύρο και τον Ρόμπερτ Ρέλεφορντ (μ.ο. 13,9π. & 4,0ασ.), να παίρνει την σκυτάλη στη συνέχεια.

Στόχευε στην σωτηρία αλλά μπήκε στα πλέϊ-οφ!

Ο παραπάνω μεσότιτλος μπορεί να ξεγελά, καθιστώντας επιτυχημένη τη χρονιά των Κρητικών, στην πραγματικότητα, όμως, ανταποκρίνεται στην αναπροσαρμογή των στόχων μετά το άσχημο ξεκίνημα στο πρωτάθλημα (1-5)! Τηρουμένων των αναλογιών και των αλλαγών που έγιναν μεσούσης της περιόδου, το τελικό πρόσημο κρίνεται μάλλον θετικό για το Ρέθυμνο (10-16), που κατόρθωσε να προκριθεί στα πλέϊ-οφ, έχοντας το 2ο χειρότερο ρεκόρ της ιστορίας του στην Α1 Κατηγορία και την 2η χειρότερη άμυνα (80,7π.) στην εφετινή Basket League. Η εκτός έδρας νίκη επί του ΠΑΟΚ, «κλείδωσε» την σωτηρία, ενώ η νίκη επί της ΑΕΚ «σφράγισε» ουσιαστικά την είσοδο στην οκτάδα. Η βαριά ήττα (59-95) από τον Ολυμπιακό, δεν ήταν η τελευταία για φέτος, γιατί η ομάδα του Θανάση Σκουρτόπουλου (Στοόουν 15π., Μάντεν 12π. & 7ασ.) θα πει «αντίο» στη χρονιά δίνοντας τουλάχιστον τρεις ακόμη αναμετρήσεις με τους «ερυθρόλευκους». Πιθανότατα μπροστά στο κοινό της...

Προπονητική εμπειρία, έδρα και ξένοι!

Τα Τρίκαλα (9-17) «κεφαλαιοποίησαν» το 2/2 στο ξεκίνημα της σεζόν, αξιοποίησαν στο έπακρο το «know-how» του Κώστα Φλεβαράκη που έκανε καλές επιλογές στους ξένους και ξέρει καλά να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις και παρά την ατυχία με τον Σόκο (έχασε δύο μήνες λόγω τραυματισμού) και την αποχώρηση του Κόντζερ, εκμεταλλεύτηκαν την καυτή τους έδρα και «παίρνοντας» όλα τα κρίσιμα παιχνίδια, «έσωσαν» την κατηγορία. Αν ο Άγγλος πάουερ-φόργουορντ δεν είχε χτυπήσει, τότε η νίκη (84-67) των Θεσσαλών (Σόκο 25π., 7ρ. & 4ασ.) επί του Απόλλωνα, ίσως να το ροζ φύλλο αγώνα που θα τους έστελνε στα πλέϊ-οφ.

Μέξας και Ντίλαρντ έσωσαν τη σεζόν!

Αν απομονώσετε το ξεκίνημα της σεζόν (1-6) και προσθέσετε το τελείωμα (0/5), έχετε έναν απολογισμό (μία νίκη σε έντεκα αγώνες), ο οποίος παραπέμπει σε μία ομάδα, που λογικά «βυθίστηκε αύτανδρη». Εκεί όμως βρίσκεται η επιτυχία του Απόλλωνα Πάτρας (9-17), που στο πρόσωπο του Κώστα Μέξα βρήκε τον προπονητή που τον αναμόρφωσε, έκρυψε τις αδυναμίες του και έφερε τον Κέβιν Ντίλαρντ (μ.ο. 18,6π., 4,6ρ. & 4,0ασ.), οποίος έκανε την διαφορά στην μάχη της σωτηρίας! Στο μεσοδιάστημα, οι «Αχαιοί» έκαναν συνολικά οκτώ νίκες κι αν ο Αμερικανός γκαρντ δεν τιμωρούνταν (λόγω χρήσης απαγορευμένων ουσιών), τότε οι Πατρινοί δύσκολα θα έχαναν τα πλέϊ-οφ! Η σεζόν ολοκληρώθηκε με αδιάφορη ήττα (67-84) στα Τρίκαλα για την ομάδα που δυσκόλεψε όσο κανείς άλλος στην έδρα του, τον Ολυμπιακό (72-77), τον Παναθηναϊκό (80-90) και τον Άρη (65-73).

Πέτυχε γιατί δεν φοβήθηκε το ρίσκο!

Το Λαύριο (9-17) δεν αποδέχθηκε απλά το δώρο του προβιβασμού στην Α1 Κατηγορία (λόγω της αδυναμίας του ΚΑΟ Δράμας) αλλά μέσα σε χρόνο-ρεκόρ, οργανώθηκε σε επαγγελματικά πρότυπα και με αρωγό τον πρόεδρο, Γιάννη Ψαράκη, που στήριξε απόλυτα την προσπάθεια, έδειξε αποτελεσματική προσαρμοστικότητα και στο τέλος δικαιώθηκε. Οι τρεις πρώτες ήττες της σεζόν, γέμισαν την ομάδα αυτοπεποίθηση κι έδωσαν ελπίδα, ο διασυρμός της 4ης αγωνιστικής στο ΣΕΦ (39-108) ήχησε ως καμπανάκι και το 2/2 του Νοεμβρίου, έβαλε τις βάσεις για την επίτευξη του στόχου. Το «limit-up» της σεζόν στην πρεμιέρα του 2ου γύρου (99-63 επί της Καβάλας) αποτελείωσε τον πρώτο αντίπαλο στην μάχη της σωτηρίας και παρά τους τραυματισμούς του Νίξον και του Έβανς, η διοίκηση «έβαλε πλάτη» για ποιοτική ενίσχυση (Μπολντς & Κέσελ) και οι τρεις σερί νίκες του Μαρτίου «κλείδωσαν» την παραμονή. Η βαριά ήττα (69-86) της τελευταίας αγωνιστικής στην Αμαλιάδα, έχει ήδη γίνει... delete!

Έβγαλε τα μάτια του μόνος του, αλλά επέζησε!

Η περίπτωση του Κοροίβου (8-18) που «σώθηκε» έχοντας μόλις δύο νίκες στις τελευταίες 15 αγωνιστικές κι αυτή στο αποχαιρετιστήριο παιχνίδι της χρονιάς, είναι για τα βιβλία. Η απομόνωση της Αμαλιάδας από τον πολιτισμό, η απουσία της διοίκησης και οι καθυστερήσεις στις πληρωμές, συνέβαλαν στην μεγέθυνση προβλημάτων που για τις επαρχιακές ομάδες μοιάζουν φυσιολογικά και μετέτρεψαν την ομάδα-μοντέλο του 1ου γύρου, σε ένα σύνολο παικτών που περίμεναν πως και πως να τελειώσει το πρωτάθλημα. Το 5-3 της 8ης αγωνιστικής έγινε 7-18, μία εβδομάδα πριν από το τέλος της κανονικής περιόδου και η παρτίδα «σώθηκε» χάρη στο 86-69 (Ντέϊβις 25π. & 5ρ.) επί του αδιάφορου Λαυρίου. Οι διορθωτικές κινήσεις που έγιναν το τελευταίο διάστημα, η επανεργοποίηση του Ντουέϊν Ντέϊβις (18,1π. & 5,1ρ. με 58,3% στα διπ.), η επιμονή του Χάρη Μαρκόπουλου, που δεν τα παράτησε παρά τις γενικευμένες τάσεις αυτοχειρίας όλων στην ομάδα και μία χαμένη άστοχη βολή, ήταν οι παράμετροι που κράτησαν τον Κόροιβο στην Α1 Κατηγορία.

Το δίμηνο χωρίς νίκη και η μοιραία άστοχη βολή!

Ο Αρκαδικός (8-18) δεν συμβιβάστηκε ούτε αποδέχτηκε ποτέ την δυσχερή κατάσταση στην οποία βρέθηκε από τον 1ο γύρο (ρεκόρ 3-10) και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να πετύχει τον στόχο παραμονής. Οι Αρκάδες έκαναν αλλαγές, βελτίωσαν την αμυντική τους λειτουργία κι έκαναν εξαιρετικό τελείωμα με 50% (5 νίκες και 5 ήττες) στις τελευταίες 10 αγωνιστικές, κερδίζοντας μάλιστα εκτός έδρας τον Κόροιβο. Η ομάδα του Γιάννη Καστρίτη «πλήρωσε» την αγωνιστική «καθίζηση» ενός γεμάτου διμήνου (από τις 5 Δεκεμβρίου έως τις αρχές Φεβρουαρίου) στη διάρκεια του οποίου γνώρισε 8 σερί ήττες και δεν «κεφαλαιοποίησε» τις σημαντικές νίκες που είχε πετύχει νωρίτερα, επί του Απόλλωνα στην Πάτρα και επί του Λαυρίου στην Τρίπολη. Παρ' όλα αυτά, πάλεψε επί ίσοις όροις μέχρι και το τελευταίο ματς στο ΟΑΚΑ (Καββαδάς 18π. & 5ρ.), όπου έχασε (74-87) από την ΑΕΚ και όπως αποδείχτηκε, η χαμένη βολή του Καββαδά στην Αμαλιάδα στην εκπνοή, στοίχισε μία ολόκληρη κατηγορία.

«Κοιμήθηκαν, όπως έστρωσαν!»

Αν και πήρε το πρωτάθλημα στην Α2 Κατηγορία, η Kαβάλα (5-21) δεν αντιμετώπισε επαγγελματικά την επιστροφή της στα μεγάλα σαλόνια του ελληνικού μπάσκετ και αυτός ήταν και ο λόγος που υποβιβάστηκε ουσιαστικά από τον 1ο γύρο. Το ρόστερ σχεδιάστηκε πολύ καθυστερημένα, η προετοιμασία που έγινε ήταν υποτυπώδης, ενώ οι ξένοι που αποκτήθηκαν αρχικά, αποδείχτηκε ότι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν και ήταν κατώτερου επιπέδου... Μετά την 6η αγωνιστική, όταν η διοίκηση «ξύπνησε», έφερε τον Στιβ Γιατζόγλου (στην θέση του Γιάννη Τζήμα) και άλλαξε τους Αμερικανούς, ήταν ήδη πολύ αργά! Οι «Αργοναύτες» είχαν υποστεί τρεις εντός έδρας ήττες (από Κόροιβο, Απόλλωνα και Κηφισιά), που έπρεπε να είχαν αποφευχθεί και μέχρι να «ξαναμονταριστεί», το σερί έφτασε στο 0-10 και το πουλάκι της παραμονής είχε «πετάξει». Με το «λιοντάρι» στον πάγκο, πάντως, οι Καβαλιώτες παρουσίασαν βελτιωμένη εικόνα και πάλεψαν την κατάσταση και η επιθυμία του μεγαλομετόχου Κωνσταντίνου Παπακωνσταντίνου να ξαναδεί την ομάδα του στην Α1 Κατηγορία, αποτελεί ιδανική παρακαταθήκη για τη νέα σεζόν. Ο αγώνας με τον ΠΑΟΚ ήταν διαδικαστικού χαρακτήρα και η ήττα με 74-87 (ΜακΚι 15π. Με 4/8 τριπ.), πιστοποίησε για μία ακόμη φορά ότι η μεγαλύτερη αδυναμία της Καβάλας ήταν η άμυνα (μ.ο. 81,1π.), που ήταν η χειρότερη του πρωταθλήματος.