Τα playoffs δεν χωρούν συναισθηματισμούς

Μπορεί ο κόσμος να απογοητεύτηκε από την εικόνα, αλλά αυτοί που βρίσκονται στη Βιτόρια δεν έχουν δικαίωμα στην απογοήτευση.

Η διαχείριση των συναισθημάτων σε μια διαδικασία 48 ωρών αποτελεί το πιο βασικό κομμάτι της προετοιμασίας και το ίδιο θα ίσχυε ακόμη κι αν ο Παναθηναϊκούς νικούσε με 20 πόντους διαφορά.

Ο Μάλκοβιτς έλεγε κάποτε «καλύτερα μια ήττα με 30 πόντους, παρά τρεις με 10» κι αυτό είναι το μόνο που θα πρέπει να σκέφτεται κανείς, αν θέλει να δει το ποτήρι μισογεμάτο κι όχι μισοάδειο.

Σύμφωνοι, αυτός ο Παναθηναϊκός, η ομάδα που παρουσιάστηκε στο πρώτο παιχνίδι, δεν μπορεί να ελπίζει σε κάτι περισσότερο, αλλά κάπως έτσι αποδεικνύει μια ομάδα αν έχει χαρακτήρα για Final 4.

Είναι σαφές πως χρειάζεται να μεταμορφωθεί στο δεύτερο παιχνίδι, αλλά το δύσκολο δεν είναι αυτό, το δύσκολο είναι να διαχειριστεί το συναίσθημά του και την Πέμπτη το πρωί να έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα όσα έγιναν στο πρώτο ματς.

Το να θελήσει κανείς να αναλύσει το τι δεν πήγε καλά δεν έχει νόημα. Μάλλον το σωστό ερώτημα θα έπρεπε να είναι «τι πήγε καλά;». Αλλωστε με εξαίρεση τον Ραντούλίτσα, τίποτα άλλο δεν ήταν στα όρια του ανεκτού.

Οταν ο Καλάθης παρουσιάζει τέτοια εικόνα, όταν ο Ουίλιαμς πραγματοποιεί την πιο άτολμη εμφάνισή του, τότε πού να αναζητήσεις το καλύτερο και το χειρότερο.

Ο Ραντούλιτσα κράτησε ολομόναχος επί 20 λεπτά τους «πράσινους» και πάνω που έλεγες «να τώρα κάποιος θα τον βοηθήσει», η απογοήτευσή σου γινόταν και μεγαλύτερη.

Το πιο ανησυχητικό άλλωστε δεν ήταν το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός έχασε με «κάτω τα χέρια», αλλά ότι δεν αντέδρασε σε κανένα σημείο του αγώνα.

Δεν έκανε καν τα στοιχειώδη, τα πράγματα εκείνα που μπορούν να σε κρατήσουν «ζωντανό» ακόμη και στην κακή σου μέρα.

Αντε, η επίθεση είναι και θέμα ημέρας, αλλά οι χαμένες περιστροφές στην άμυνα, τα δεκάδες ελεύθερα τρίποντα των Ισπανών δεν είναι θέμα μέρας, είναι θέμα προετοιμασίας και σωστής ανάλυσης του παιχνιδιού.

Τι πρέπει να αλλάξει ο Παναθηναϊκός; Τα πάντα,με εξαίρεση τον καλό Ραντούλιτσα.

Δεν αντέχει άλλη παρόμοια εμφάνιση του Καλάθη, δεν έχει περιθώριο να μην παίρνει τίποτα από τα «4άρια» του, δεν μπορεί να σουτάρει τόσο άσχημα, δεν γίνεται να χάνει όλες τις περιστροφές στην άμυνα. Με λίγα λόγια, τίποτα δεν πρέπει να ξαναγίνει απ'αυτά που έγιναν στο πρώτο ματς.

Υ.Γ1: Οι ομάδες του Ομπράντοβιτς που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αντιδρούν με συσπείρωση και...λύσσα. Η εικόνα της Φενέρ, παρότι δεν πείθει χωρίς τον Βέσελι, θύμισε τον Παναθηναϊκό του ΟΑΚΑ, όταν απουσίαζε ο Διαμαντίδης σε μεγάλα ματς. Δεν είμαι σίγουρος για το αν θα περάσει το εμπόδιο της Ρεάλ, αλλά γυαλίζει τόσο πολύ το μάτι της που είναι ικανή να ξεπεράσει όλα τα προβλήματα.

Υ.Γ.2: Οποιος δεν ξέρει τι σημαίνει «αντίδραση» ύστερα από τέτοιες ήττες, δεν έχει παρά να ρωτήσει τον Διαμαντίδη και τον Φώτση που έχουν βρεθεί στην ίδια θέση αρκετές φορές.