Αν πάρει το πρωτάθλημα, κανείς δε θα θυμάται τον αποκλεισμό

Στην Ελλάδα η έλλειψη παιδείας αποτελεί το βασικότερο πρόβλημα σε όλα τα άσχημα της κοινωνίας μας. Από τον αθλητισμό και την πολιτική, μέχρι το facebook και το «προσφυγικό».

Επίσης στην Ελλάδα όλοι είναι ειδικοί για όλα. Ο καθένας ξέρει μπάσκετ, οικονομικά, πολιτική, μαγειρική και θέματα πολιτισμού.

Ο παραπάνω πρόλογος έχει να κάνει με τον μηδενισμό που διακρίνω από την ήττα της Ζαλγκίρις στο Κάουνας μέχρι τώρα, στην προσπάθεια του Ολυμπιακού στην Ευρώπη.

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά.

Ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλό μπάσκετ στο Top 16 (πλην εξαιρέσεων) και αποκλείστηκε δίκαια. Μπάσκετ δεν παίζουν μόνο οι Πειραιώτες, αλλά πολλές άλλες ομάδες στην Ευρώπη. Βρέθηκαν τουλάχιστον 4 καλύτερες από αυτόν στον όμιλό του οι οποίες συνεχίζουν. Ούτε γίνεται κάθε χρόνο να διεκδικούν την Ευρωλίγκα.

Στον πρωταθλητισμό ο χρόνος δε σταματά. Οι «ερυθρόλευκοι» οφείλουν να ξεχάσουν γρήγορα τον αποκλεισμό τους και να στραφούν στον βασικό τους στόχο και μοναδικό πλέον.

Τυχόν κατάκτηση του πρωταθλήματος σε περίπου 40-50 μέρες από τώρα θα σβήσει κάθε πικρία για τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό. Οι «ξερόλες» του διαδικτύου που τώρα κράζουν άπαντες, θα πανηγυρίζουν τρελά.

Πάρτε το πρωτάθλημα και όλα καλά λοιπόν. Στο χέρι σας είναι.

Σίγουρα είναι απόλυτα δικαιολογημένο να κακοφαίνεται η μη παρουσία στα playoffs. Δέκα σερί σεζόν δεν είναι λίγες. Για την ακρίβεια είναι εξωπραγματικά πολλές ώστε να μη σου κακοφαίνεται τώρα που θα τα δούμε από την τηλεόραση.

Δεν παύει όμως να είναι δίκαιος ο αποκλεισμός.

ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟ ΜΑΤΣ

Το παιχνίδι αν είχε βαθμολογικό ενδιαφέρον θα ήταν εντελώς διαφορετικό. Δε θα έληγε 96-99. Δεν αναφέρομαι ως προς τον τελικό νικητή απαραίτητα, αλλά ως προς το σκορ.

Οι ομάδες απαλλαγμένες από την πίεση του αποτελέσματος ήταν σαφώς πιο χαλαρές.

Στο πρώτο ημίχρονο αφενός οι Ρώσοι σούταραν ανενόχλητοι και ευστοχούσαν αφετέρου ο Ολυμπιακός δέχτηκε 4 φορές lay up ενώ είχε σκοράρει στην αμέσως προηγούμενη κατοχή. Απαράδεκτο!

Στο δεύτερο ημίχρονο η άμυνα βελτιώθηκε, μπήκαν τα τρίποντα των Σπανούλη και Λοτζέσκι και άλλαξε άρδην η εικόνα και η εξέλιξη του ματς.

Η ΤΣΣΚΑ με εντυπωσίασε για τρεις λόγους. Ο πρώτος είναι η αθλητικότητα των παικτών στο ρόστερ της. Ο δεύτερος η κυκλοφορία της μπάλας και ο τρίτος (και σημαντικότερος για μένα) το γεγονός ότι σε αδιάφορο ματς βουτούσαν 2-3 παίκτες σε κάθε μπάλα που έψαχνε κάτοχο.

ΣΚΕΨΕΙΣ

Οι ήττες όπως και οι νίκες μένουν έντονα χαραγμένες στο μυαλό μας. Το ίδιο συμβαίνει με τους αποκλεισμούς και τις κατακτήσεις τροπαίων.

Από τη χθεσινή βραδιά στο ΣΕΦ δύο πράγματα θα θυμάμαι μέχρι να…

1. Το χειροκρότημα και η ενθάρρυνση του κόσμου. Το ΣΕΦ δε γέμισε. Οι περισσότεροι μάλιστα ήταν αρκετά «παγωμένοι». Στεναχωρημένοι από τον αποκλεισμό. Δικαιολογημένα. Στο τέλος όμως τους παρέσυρε η προσπάθεια των «ερυθρόλευκων» και ξέσπασαν σε φωνές και χειροκροτήματα.

2. Εύχομαι να μη σας φέρει η ζωή δίπλα σε κάποιον που είναι έτοιμος να… αποδημήσει εις Κύριον. Σε αυτές τις τελευταίες στιγμές του, υπάρχει μία διαύγεια, μία παράξενη ενέργεια η οποία σε κάνει να απορείς από πού την αντλούν.

Ο Ολυμπιακός δεν πέθανε γιατί ως γνωστόν (από το στόμα του Μίλαν Τόμιτς τον Οκτώβριο του 2014 στο Ζηρίνειο) «ο Ολυμπιακός πεθαίνει; Δεν πεθαίνει ποτέ», αλλά στο τελευταίο δίλεπτο της αναμέτρησης στο ΣΕΦ θαρρείς και πάλευε να κρατήσει την ψυχή του.

Τα τρίποντα απανωτά. Να κρατούν τους Ρώσους σε εγρήγορση. Εκεί που ετοιμάζονταν να πανηγυρίσουν, ερχόταν κι άλλο.

Σα να πάλευαν να κρατήσουν την ψυχή τους εν (μπασκετική) ζωή γνωρίζοντας ώρες πριν πως δεν είχαν καμία όμως πιθανότητα.

ΥΓ: Η ομάδα έχει προβλήματα και μάλιστα σημαντικά. Δεν τα κουκουλώνω, δεν τα ξεχνάω. Αφενός είναι κουραστικό να τα επαναλαμβάνω και αφετέρου ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του έναν στόχο και τώρα στα δύσκολα, αισθάνομαι μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ να τη στηρίξω.

ΥΓ 2: Βέβαια θα πρέπει και οι πρωταγωνιστές να θέλουν να στηρίξουν τις δικές τους προσπάθειες. Λίγα λόγια λοιπόν και πολλές πράξεις στο παρκέ μέχρι τον Ιούνιο.

ΥΓ 3: Αν μια ομάδα έχει το δικαίωμα να αισθάνεται αδικία από τον αποκλεισμό δεν είναι ο Ολυμπιακός, αλλά η Μπάμπεργκ. Οι Γερμανοί έπαιξαν σπουδαίο μπάσκετ και καθόλου τυχαίο.

ΥΓ 4: Τον τελευταίο μήνα το κακό παράγινε. Κάθε δύο μέρες σχεδόν. Την επόμενη φορά θα γραφτούν ονόματα και διευθύνσεις.

Και στα αγγλικά για ευνόητους λόγους… «Next time there will be a specific incident, I will write names and addresses».