Κάποιος να τον «κλειδώσει» στο ΟΑΚΑ...

Ο Ουίλιαμς είναι μια πολύ ξεχωριστή περίπτωσή που όμοιά της έχω χρόνια να δω σε παίκτη που προέρχεται από τις ΗΠΑ.

Το εντυπωσιακό δεν έχει να κάνει με το ταβάνι του που παραμένει απροσδιόριστο, αλλά από το γεγονός ότι διαθέτει τρία χαρακτηριστικά που μέχρι πρότινος τα πλήρωνες δια τρία προκειμένου να τα βρεις στην αγορά.

Ο Ουίλιαμς αποκτήθηκε μεν για να λύσει ένα κομμάτι του προβλήματος στην ταχύτητα, αλλά πρωτίστως τελειοποίησε το σκεπτόμενο μπάσκετ που χαρακτηρίζει την περιφέρεια του Παναθηναϊκού.

Ο Αμερικανός έχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα σε σχέση με την πλειοψηφiα των συμπατριωτών του που προέρχoνται κατευθείαν από το ΝΒΑ. Πρώτα σκέφτεται και μετά τρέχει, στοιχείο που είναι υπεραπαραίτητο στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Ο Ουίλιαμς αποδεικνύει πόσο μυαλό έχει στο κεφάλι του από το γεγονός ότι μέσα σε μια εβδομάδα από την άφιξή του, απορρόφησε σαν σφουγγάρι τη φιλοσοφία του ευρωπαϊκού μπάσκετ και σε χρόνο ρεκόρ προσαρμόστηκε απόλυτα στα νέα δεδομένα.

Κάθε κίνηση του Ουίλιαμς στο παρκέ είναι προϊόν σκέψης και ενστίκτου. Παίκτη που πρώτα σκέφτεται την πάσα και μετά το σουτ δεν πρέπει να τον φοβάσαι και ο Αμερικανός είναι ένας απ αυτούς.

Το τρίτο στοιχείο που χαρακτηρίζει τον Ουίλιαμς και συνήθως πληρώνεις αδρά για να το βρεις στην αγορά, είναι το ένστικτο του νικητή.

Δεν θυμάμαι πολλούς ξένους που να φόρεσαν τη φανέλα του Παναθηναϊκού και στον πρώτο μήνα να έχουν το θράσος να πάρουν την μπάλα στις τελευταίες επιθέσεις και να καθαρίσουν το παιχνίδι.

Εχω να το δω από την εποχή του Μποντιρόγκα, άντε από την περίπτωση του Γιασικεβίτσιους, αλλά σίγουρα αυτό το στοιχείο είναι πολύ βασικό για να διαχωρίσεις έναν καλό παίκτη από έναν μεγάλο παίκτη.

Είναι σαφές πως ο Παναθηναϊκός χτύπησε διάνα με την συγκεκριμένη περίπτωση. Τόσο διάνα που γλυκάθηκε ο κόσμος και τώρα απαιτούν άπαντες την παραμονή του.

Είναι σαφές πως οι «πράσινοι» θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να κρατήσουν τον παίκτη και καλά κάνουν που πρεσάρουν από τώρα γιατί σε ένα μήνα από σήμερα ο Ουίλιαμς θα είναι από τα πιο hot ονόματα στην ευρωπαϊκή αγορά.

Ακόμη κι αν η πόρτα του ΝΒΑ κλείσει γι αυτόν, θεωρώ δεδομένο ότι Ρώσοι, Τούρκοι και Ισπανοί δεν θα αδιαφορήσουν και θα κυνηγήσουν την υπόθεση με κάθε τρόπο.

Κατά τα άλλα, εξαιρώντας τον Ουίλιαμς, αυτό που που έμεινε περισσότερο από το παιχνίδι δεν ήταν ο Παναθηναϊκός, αλλά η ΑΕΚ. Επέστρεψε στο ματς στο β' ημίχρονο, κρατούσε την κατάσταση στα χέρια της μέχρι το 38'-39', αλλά δεν έχει ακόμη την εμπειρία και την ποιότητα για να διαχειριστεί καταστάσεις που για τον Παναθηναϊκό είναι ψωμοτύρι.

Ενα επιπόλαιο λάθος, μια κακή επίθεση στα τελευταία λεπτά είναι η επιβεβαίωση του φόβου που έχουν ανάγκη να μυριστούν οι «πράσινοι» για να πιάσουν από τον λαιμό τον αντίπαλο. Η ΑΕΚ μένει με την πικρία πως πάλεψε και τα δύο παιχνίδια με τον Παναθηναϊκό, αλλά δεν κέρδισε τίποτα στο φινάλε.

Οι «πράσινοι» είχαν τα συνηθισμένα σκαμπανεβάσματα που έχουν εξήγηση, αλλά δεν δικαιολογούνται. Χρειάστηκε η αφύπνιση στο φινάλε του Ραντούλιτσα για να τελειώσει κάποιες φάσεις, αλλά και την πίεση στην άμυνα που είναι το πιο σίγουρο χαρτί σ αυτές τις περιπτώσεις, ειδικά όταν παίζει στο ΟΑΚΑ.