Αυτός ο Ολυμπιακός, όλα τα μπορεί

Έχω ανοιχτό το word κανά μισάωρο και τώρα ξεκίνησα να γράφω. Δεν έχω ιδέα πώς να ξεκινήσω το κείμενο. Το χαμόγελο έχει κολλήσει στο πρόσωπο μου από τις 21.50 περίπου. Όταν ο Μάντζαρης έκανε με 2/2 τρίποντα το 14-4. Το χαμόγελο σίγουρα πάντως δε με βοηθάει στον πρόλογο του κειμένου και συνεχίζω να μην ξέρω πώς να ξεκινήσω.

Σκέφτομαι να αναφέρω τα συναισθήματα μου. Γιατί χρησιμοποιώ πληθυντικό; Ένα είναι. Γεμάτος. Μα το «γεμάτος» δεν είναι συναίσθημα. Ε και; Το βαφτίζω εγώ. Από το ΣΕΦ έφυγα γεμάτος. Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε το καλύτερο του φετινό παιχνίδι κάνοντας στο παρκέ την πρωταθλήτρια Ευρώπης να μοιάζει με ομάδα της σειράς.

Οι «ερυθρόλευκοι» για 40 λεπτά προηγούνταν της Ρεάλ και στα 36 εξ αυτών η διαφορά ήταν διψήφια. Η Ρεάλ η οποία πριν 15 μέρες στο «Palau» βρέθηκε να χάνει με 31-6 και στην τρίτη περίοδο είχε προβάδισμα έξι πόντων επί της Μπαρτσελόνα. Στο ΣΕΦ δε μπορούσε να το κάνει αυτό και ο λόγος δεν ήταν η ίδια, αλλά ο αντίπαλος που είχε απέναντί της.

Ανέφερα στο blog πριν το ματς δέκα συνθήκες που χρειάζονταν να συμβούν και ξεκινούσα με τη συγκέντρωση για 37’. Οι Πειραιώτες έχω την εντύπωση πως δεν έχασαν το μυαλό τους ούτε το τρίλεπτο που τους είχα δώσει αβάντζο. Η διαχείριση της διαφοράς και της προσέγγισης του αγώνα ήταν τέλεια. Ακόμη και ένα διάστημα με 3/3 τρίποντα (δύο ο Νοτσιόνι και ένα Γιουλ αν δεν κάνω λάθος) το αντιμετώπισαν με ψυχραιμία.

Επίσης ανέφερα πως άπαντες έπρεπε να παίξουν τέλεια. Αυτό συνέβη. Ο ένας ήταν καλύτερος από τον άλλον.

Από το πρώτο λεπτό έδειξαν δύο σημαντικά στοιχεία ή μάλλον τρία.

Διάθεση για άμυνα και ριμπάουντ.

Διάθεση να τρέξουν και να κυνηγήσουν το εύκολο καλάθι.

Το άγχος τους αφού οι 4/11 βολές αυτό υποδουλώνουν.

Η Ρεάλ δε μπορούσε να κάνει τίποτα. Την είχε βραχυκυκλώσει ο Ολυμπιακός. Κι όταν στο δεύτερο ημίχρονο βγήκε στο παρκέ αποφασισμένη να κάνει το παιχνίδι «ροντέο» (άλλη λέξη θέλω να γράψω), οι παίκτες του Γιάννη Σφαιρόπουλου έδειξαν εξυπνάδα. Τσαμπουκάδες, διαμαρτυρίες, γκρίνια, νεύρα. Μαδριλένικες γελοιότητες με άλλα λόγια. Οι Πειραιώτες όχι μόνο δεν «τσίμπησαν», αλλά τα εκμεταλλεύτηκαν όλα αυτά και συνέχισαν απτόητοι το πάρτι τους παρέα με 11.000 καλεσμένους.

ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ. Με 11000 φωνές επί δύο ώρες. Με 11000 ζευγάρια χέρια να ενώνονται για το δυνατό παλαμάκι που έδινε ώθηση, κουράγιο, ενθουσιασμό ήταν δύσκολο να χάσει. ΚΛΕΙΝΕΙ Η ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ.

Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗΣ

Εύχομαι, ελπίζω και παρακαλάω την ώρα που θα διαβάζετε αυτό το κείμενο οι μόνοι που θα το θυμάστε το ματς να είστε εσείς. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του να το έχουν ξεχάσει γιατί ακολουθεί ένας τελικός για το ελληνικό πρωτάθλημα. Πρώτα ο Άρης έξω και μετά η Χίμκι.

Η νίκη επί των Μαδριλένων έδωσε πολλά επί της ψυχολογίας. Δεν έδωσε τίποτα όμως επί της ουσίας. Κράτησε ζωντανό τον Ολυμπιακό στο κυνήγι της πρόκρισης. Δε με ενδιαφέρουν τα άπειρα σενάρια που κυκλοφορούν. Περισσότερο με μπερδεύουν παρά με διευκολύνουν.

Νίκη στο Αλεξάνδρειο. Νίκη στη Μόσχα και νίκη επί της ΤΣΣΚΑ. Τρία ματς. Τρεις τελικοί. Τρεις νίκες που θα κρατήσουν τους δύο στόχους της ομάδας. Να τα βράσω τα σενάρια. Νικήστε να μη σας νοιάζει τι γίνεται δεξιά κι αριστερά στον όμιλο.

Με αυτή την απόδοση δεν το συζητάω, θα κάνει 3/3 ο Ολυμπιακός. Δεν είναι εύκολο όμως. Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτό που είδαν τα μάτια μας χθες (δυστυχώς φέτος) δεν είναι ο κανόνας, αλλά η εξαίρεση.

Μακάρι να γίνει ο κανόνας το τελευταίο τρίμηνο. Μία νίκη με επιβλητικό μπάσκετ δεν αρκεί για να το αλλάξει ακόμη.

ΥΓ: Μηδέν λάθη σε 17 λεπτά. Ένα λάθος στο ημίχρονο.

ΥΓ 2: Δε θυμάμαι άλλο ματς που να έπαιξαν 11 παίκτες και να μην υστέρησε κανένας. Που και οι 11 πρόσφεραν κάτι.

ΥΓ 3: Το πρώτο ημίχρονο ήταν το δεύτερο καλύτερο φέτος του Ολυμπιακού μετά από αυτό με τον Παναθηναϊκό.

ΥΓ 4: Πρέπει να ανακαλύψουμε μία γιορτή για τον Μάντζαρη την ερχόμενη Πέμπτη. Ξεμπούκωσε το παλικάρι. Καιρός ήταν. Αν είναι να αισθάνεται καλά ανήμερα γιορτής, να ανακαλύπτουμε μία κάθε εβδομάδα.

ΥΓ 5: Ο Ολυμπιακός έχει ρίξει 20 στη Ρεάλ, 20 στην Μπαρτσελόνα, νίκησε δύο φορές τη Λαμποράλ και αν αποκλειστεί θα συμβεί επειδή έχασε 20 στο Κάουνας. Αυτοκτονία από τις λίγες.

ΥΓ 6: Σπανούλης, Πρίντεζης, Μάντζαρης, Παπανικολάου. Η συγκεκριμένη ελληνική «τετράδα» αποτελεί όλα όσα πρεσβεύει ο Ολυμπιακός.

ΥΓ 7: Νίκο σε 15 μέρες θέλω να σκαρφαλώνεις πάλι στην πλάτη μου! Φρόντισέ το σε παρακαλώ.

ΥΓ 8: Το μυαλό στον Άρη και μόνο.