Ο «Ξανθός» και τα «Παιδιά του Πειραιά»...
Εν γνώσει μου υπήρξα υπερβολικός την προηγούμενη φορά (http://www.gazzetta.gr/
Ανακατεύω επίτηδες και τον «Ξανθό» σε αυτή την υπόθεση, διότι τυγχάνει σήμερα (26 Φεβρουαρίου) να γιορτάζει τα 71α γενέθλια του και ήταν εκείνος, ο οποίος κοουτσάρησε τον Ολυμπιακό στους πρώτους τέσσερις αγώνες του απέναντι στην Μπαρτσελόνα. Επί ημερών του τη σεζόν 1993-94 και τη σεζόν 1994-95, οι «ερυθρόλευκοι» πέτυχαν δυο άνετες και εντυπωσιακές νίκες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (82-64 και 99-78). Στον αντίποδα γνώρισαν δυο ήττες (69-73, 64-79), στο «Παλαού Μπλαουγκράνα», το οποίο πάντως ο Ιωαννίδης είχε αλώσει ως προπονητής του Αρη στις 2 Δεκεμβρίου του 1987 (89-88 με 45 πόντους του Νίκου Γκάλη) σημειώνοντας την πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας στο σπίτι των Καταλανών.
Τόσο για το παρελθόν του Ολυμπιακού με την Μπαρτσελόνα, (http://www.gazzetta.gr/
Πλάκα πλάκα η 17η Απριλίου σημαίνει πολλά για τον Πειραιά: αυτή την ημερομηνία μέρα το 1961 ο Μάνος Χατζηδάκις πήρε το Οσκαρ καλύτερου πρωτότυπου τραγουδιού για «Τα παιδιά του Πειραιά», που τραγουδούσε η Μελίνα Μερκούρη στην ταινία «ποτέ την Κυριακή» και 54 χρόνια αργότερα ο Ολυμπιακός στάθηκε στο ύψος των επετειακών, αλλά και των μπασκετικών περιστάσεων) και έλαβε το βραβείο για τη δική του πρωτότυπη νίκη!
Υπήρξε πράγματι πρωτότυπη η νίκη του με 76-63, διότι απλούστατα ήταν πρωτοφανής, σηματοδότησε το «break» στη σειρά των πλέι οφς και μετέτρεψε το κακοτράχαλο σοκάκι προς τη Μαδρίτη σε λεωφόρο. Η μάλλον μετέτρεψε ένα ναυάγιο σε μελωδία της ευτυχίας: το εννοώ αυτό διότι δυο ημέρες νωρίτερα, στον πρώτο αγώνα της σειράς, που ο Ολυμπιακός πέρασε και δεν ακούμπησε από το «Παλαού Μπλαουγκράνα» (σκορ 73-57), το ημερολόγιο έδειχνε 15 Απριλίου και τέτοια ημέρα του 1912 είχε βυθιστεί ο «Τιτανικός» στα νερά του βόρειου Ατλαντικού.
Στον περυσινό πρώτο ημιτελικό ο Ολυμπιακός ήταν όντως και καθ’ ολοκληρίαν ωσεί παρών, μάλιστα ο Σπανούλης είχε μηδέν στα τέσσερα σουτ, σημείωσε μόλις έναν πόντο και έφαγε δυο τάπες...
Σαράντα οκτώ ώρες αργότερα οι «ερυθρόλευκοι» φόρεσαν στολή καμικάζι, έβαλαν το στιλέτο στα δόντια, όρμησαν κι όποιον πάρει ο χάρος! Αν και σημείωσαν παγκόσμιο ρεκόρ σουτάροντας μόλις τρεις βολές (χωρίς πάντως οι αδελφοί Αγγελόπουλοι να λανσάρουν κάποιο σχετικό t-shirt!), έβαλαν 13 στα 27 τρίποντα, έκαναν μόλις οκτώ λάθη, μοίρασαν 12 ασίστ παραπάνω, κόντυναν την Μπαρτσελόνα κατά είκοσι πόντους (σε σχέση με τον μέσο όρο της) και επικράτησαν με 76-63.
Α, για να μην το ξεχάσω: αυτός που σάλπισε τη μεγάλη αντεπίθεση ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης (22 πόντοι, με 8/9 δίοντα, 2/4 τρίποντα και 9 ριμπάουντ σε 28 λεπτά), δίκην πρελουδίου ενόψει του επόμενου αγώνα, στον οποίο είπε την τελευταία λέξη με το buzzer beater τρίποντο, στρώνοντας τον δρόμο του Ολυμπιακού προς το Φάιναλ Φορ.
Εκείνο το βράδυ ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος, έμπλεος ενθουσιασμού, είπε ότι «με αυτή τη νίκη παραμιλάει όλη η Ευρώπη» και –για να μπω στο ψητό- πολύ θα ήθελε να επαναλάβει μια παρεμφερή ατάκα και απόψε, που ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην πόλη η οποία μέχρι πριν από δέκα μήνες, ήταν όντως «terra incognita»…
Στην αυλαία του Β’ γύρου του πολύ ζόρικου Τop 16o Ολυμπιακός αντιμετωπίζει την ομάδα που μπορεί να όρθωνε το κάστρο της σε οκτώ επιδρομές του, αλλά στον αντίποδα μοιάζει κιόλας με τη διαχρονική καλή νεράιδα του. Προς επίρρωσιν τούτου υπενθυμίζω ότι την Μπαρτσελόνα νίκησε ο Ολυμπιακός και στον τελικό του 1997 και στον ημιτελικό του 2012 για να στεφθεί αυτοκράτωρ της Ρώμης και του Βυζαντίου, ενώ την αντιμετώπισε, αλλά ηττήθηκε, και στον τελικό του 2010 στο Παρίσι.
Επιμένω, έστω και καθ’ υπερβολήν, ότι όσο (πρόωρος) τελικός ήταν ο αγώνας της 29ης Δεκεμβρίου του 2015, στον οποίο ο Ολυμπιακός επιβλήθηκε με 74-62, άλλο τόσο οριακός και κομβικός ενδέχεται να αποβεί ο αποψινός. Μπορεί χθες καθ’ οδόν προς τη Βαρκελώνη ο Γιάννης Σφαιρόπουλος να δήλωνε ότι «η πίεση βρίσκεται στους ώμους της Μπαρτσελόνα», αλλά (ας μου επιτρέψει να πω ότι) η καρδούλα του το ξέρει!
Η καρδούλα του «Coach Bullet» ξέρει πόσο θέλει τη νίκη, πόσο ευτυχισμένο θα τον κάνει ένα τέτοιο αποτέλεσμα και πόσο θα ενισχύσει τις μετοχές της ομάδας του στην υπόθεση της πρόκρισης, που αποτελεί την βασική προτεραιότητα, ενώ πέρυσι τέτοια εποχή ο Ολυμπιακός είχε δεμένο τον γάιδαρο του και κυνηγούσε το πλεονέκτημα έδρας, το οποίο του γλίστρησε στο τέλος.
Ετερον, εκάτερον όμως: τη δεδομένη χρονική στιγμή ο Ολυμπιακός βρίσκεται στο 3-4, ενώ πέρυσι τέτοια εποχή μοστράριζε το 6-1 που μάλιστα το διεύρυνε σε 8-1, για να καταλήξει στο 10-4. Συν τοις άλλοις είχε προστατεύσει το σπίτι του, το οποίο άλωσε μόνο η Φενέρμπαχτσε στις 13 Μαρτίου, ενώ τώρα κουβαλάει σαν… μαϊμού στο σβέρκο του (όπως είχε πει κάποτε ο Ντέηβιντ Μπλατ) την εντός έδρας ήττα από την Μπάμπεργκ, συν την αδόκητη εικοσάρα από τη Ζαλγκίρις στο Κάουνας.
Απόψε ο Ολυμπιακός θα επιδιώξει μια νέα εκκίνηση σε αυτόν τον «όμιλο του θανάτου» κι εφόσον νικήσει, τότε θα πετύχει μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: θα δυναμώσει ο ίδιος και θα αφήσει από κάτω του την Μπαρτσελόνα (3-4), που επίσης έχει υποστεί μια εντός έδρας ήττα, από τη Λαμποράλ Κούτσα. Ακόμη και αν όμως το ριζικό του γράφει ότι θα φύγει ηττημένος από τη Βαρκελώνη, οφείλει να προασπίσει με νύχια και με δόντια το πανάκριβο +12 που αποκόμισε από τον πρώτο αγώνα (74-62).
Καλείται επίσης ο Ολυμπιακός να αφήσει πίσω του την ούτως ή άλλως τελειωμένη μεταγραφική σπέκουλα και να ασχοληθεί μονάχα με το αγωνιστικό κομμάτι. Άλλωστε (μετά τον Κώστα Παπανικολάου) ο Χακίμ Γουόρικ κούμπωσε από προχθές σαν το τελευταίο κομμάτι του παζλ μιας ομάδας που εξακολουθεί να βασανίζεται από τους απανωτούς τραυματισμούς και τις απουσίες βασικών στελεχών της, όπως (ξανα)συμβαίνει τώρα με τον Ματ Λοτζέσκι.
Για την Μπαρτσελόνα δεν το συζητώ: αυτός ο αγώνας είναι πιο... τελικός απ’ ό,τι για τον Ολυμπιακό! Οι Καταλανοί βρίσκονται από την αρχή της σεζόν σε μια διαδικασία σκοτσέζικου ντουζ, δεν έχουν πείσει για τη φερεγγυότητα τους και προέρχονται από το κάζο του Φάιναλ Φορ του «Copa Del Rey», όπου βγήκαν νοκ άουτ από τον πρώτο κιόλας αγώνα και μάλιστα με θύτη μια σαφώς υποδεέστερη ομάδα (Μπιλμπάο).
Τι σημαίνει αυτό; Προφανώς ότι τσαλακώθηκε ο εγωισμός τους και βρήκαν ένα κίνητρο για να συσπειρωθούν και να αντεπιτεθούν. Είχαν κιόλας την ευκαιρία να ξεκουραστούν μερικές μέρες παραπάνω και να εστιάσουν στην αποψινή αναμέτρηση που ξεπερνάει τα όρια της «must winsituation» και παίρνει διαστάσεις ενός αγώνα ζωής και θανάτου!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.
