Ο Στιβ και ο... μπαμπούλας της Ρεάλ! (pics)

Ορθώς, ορθότατα πράττει ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, επισημαίνοντας ότι “ο αποψινός αγώνας του Ολυμπιακού με τη Ρεάλ στη Μαδρίτη δεν έχει καμιά σχέση και δεν πρέπει να συνδέεται με τον τελικό του Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκας που έπαιξαν οι δυο ομάδες στις 17 του περασμένου Μαίου...

“Εlementary dear Watson”, όπως έλεγε σε περιπτώσεις που το συμπέρασμα ήταν στοιχειώδες και αυτονόητο, ο Σέρλοκ Χόλμς...

Μια τέτοια λογική αποστασιοποίησης από την προηγούμενη συνάντηση των δυο ομάδων, είναι όχι μονάχα λογική, αλλά και επιβεβλημένη, τόσο για τον Σφαιρόπουλο, όσο και για τον Λάσο: αμφότεροι νοιάζονται για τα φρέσκα κουλούρια που τα ψήνουν τώρα τώρα με την προσδοκία να τα πλασάρουν με τα σουσάμια τους στο ντορβά του Βερολίνου!

Δεν είναι όμως έτσι εάν έτσι νομίζετε, όμως, κύριε Γιάννη μου και senor Πάμπλο μου: η παράφραση στον τίτλο του έργου του Πιραντέλο επιβάλλεται, διότι την ώρα που οι προπονητές και οι παίκτες των δυο ομάδων θα είναι αφοσιωμένοι στον αποψινό αγώνα, οι αναμνήσεις στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα στριφογυρίζουν σε στιγμές οι οποίες μένουν παγωμένες στην ιστορική μνήμη...

Διάβολε, δεν είναι και μικρό πράγμα να βρίσκονται πάλι αντιμέτωπες δυο ομάδες που έχουν αναμετρηθεί (όχι σε έναν, ούτε σε δύο, αλλά) σε τρεις τελικούς της Ευρωλίγκας! Παρεμπιπτόντως η ίδια νοσταλγική αύρα θα κάλυπτε και μια αναμέτρηση του Παναθηναϊκού με τη Μακαμπί Τελ Αβίβ, που επίσης έχουν βαρεθεί να βλέπουν οι μεν τα μούτρα των δε σε τρεις τελικούς...

Μιας και το 'φερε η κουβέντα τα ζευγάρια Παναθηναϊκός- Μακαμπί Τελ Αβίβ (2-1), Ολυμπιακός-Ρεάλ Μαδρίτης (1-2), ΤΣΣΚΑ Μόσχας - Ρεάλ Μαδρίτης (2-1), Ινις Βαρέζε- ΤΣΣΚΑ Μόσχας (2-1) βρίσκονται στο Νο 2 στη λίστα των... δημοφιλέστερων στην 58άχρονη ιστορία του θεσμού. Στην κορυφή φιγουράρει αυτό ανάμεσα στην Ινις Βαρέζε και στη Ρεάλ Μαδρίτης που έχουν αναμετρηθεί σε τέσσερις τελικούς, οι οποίοι μάλιστα διεξήχθησαν μέσα σε πέντε χρόνια και βγήκαν ισόπαλες με 2-2!

Οι Πειραιώτες και οι Μαδριλένοι αναμετρήθηκαν για πρώτη φορά σε έναν τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών (ή Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος ή Ευρωλίγκας) στις 13 Απριλίου του 1995 στο “Pabellon Principe Felipe” της Σαραγόσα, όπου επικράτησε η Ρεάλ με 73-61 και κατέκτησε την όγδοη κούπα της ένδοξης ιστορίας της, αλλά έμελλε να καρτερήσει μια ολόκληρη εικοσαετία για να επιστρέψει σε αυτό τον θρόνο, κατά σύμπτωση με τον ίδιο αντίπαλο.

Δέκα οκτώ χρόνια αργότερα ο Ολυμπιακός πήρε το αίμα του πίσω και μάλιστα με πολύ εμφατικό τρόπο, ως προϊόν μιας deja vu από την προηγούμενη χρονιά, ανατροπής. Στις 14 Μαίου του 2013 στηνO2 Arena του Λονδίνου, οι “ερυθρόλευκοι” επικράτησαν με 100-88 και πέτυχαν το “repeat”.

H επόμενη πράξη του έργου ανέβηκε στις 17 Μαίου του 2015 στο “Barklaycard Center” της Μαδρίτης, όπου οι οικοδεσπότες ξόρκισαν τα φαντάσματα του Σαμπόνις, του Αρλάουκας και του Ομπράντοβιτς και κατέκτησαν την περιλάλητη “novena”, βαδίζοντας στα χνάρια των ποδοσφαιρικών ομόσταβλων τους, οι οποίοι έναν χρόνο νωρίτερα (στον τελικό με τη συμπολίτισσα τους Αθλέτικο, στη Λισαβώνα) είχαν εναποθέσει στην αίθουσα τροπαίων του “Μπερναμπέου” τη “decima”!

Η Ρεάλ και ο Ολυμπιακός θα συναντηθούν απόψε για 34η φορά στην ιστορία τους, με τους Μαδριλένους να προηγούνται με βραχεία κεφαλή στο σκορ: 17-16 από τη σεζόν 1978-79 έως και τον περυσινό τελικό, σε ένα γαϊτανάκι που περιλαμβάνει αγώνες σε όλες τις φάσεις της διοργάνωσης, εκτός από ημιτελικό σε Φάιναλ Φορ.

Πέρασαν λοιπόν τριάντα επτά χρόνια από την παρθενική αναμέτρηση τους, η οποία, κατά σύμπτωση, διεξήχθη τέτοιες μέρες: στις 25 Ιανουαρίου του 1979 στο παλιό “Pabellón de la Ciudad Deportiva”, όπου οι πρωταθλητές της προηγούμενης σεζόν (1978, Μόναχο) αποδείχτηκαν πολύ αφιλόξενοι προς τον πρωτάρη στην τελική φάση Ολυμπιακό και του έριξαν 41 πόντους στο κεφάλι!

Εκείνο το βράδυ ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να σταθεί ανταγωνιστικός και παραδόθηκε αμαχητί. Οι Μαδριλένοι προηγήθηκαν με 54-33 στο ημίχρονο και προεξάρχοντος του σεληνιασμένου Γουόλτερ Σέρμπιακ, επικράτησαν με το εκκωφαντικό 113-72.

Εκείνη την εποχή η Ρεάλ ήταν μια πυραυλοκίνητη ομάδα, που είχε στις τάξεις της την αφρόκρεμα των Ισπανών παικτών και σπουδαίους ξένους, ενώ ο Ολυμπιακός διέθετε τον Τζέρι Τζένκινς, ο οποίος αγωνίσθηκε και στον Παναθηναϊκό, ενώ αργότερα έκανε καριέρα μπάρμαν στη Γλυφάδα! Συν τοις άλλοις έχασε από τις αρχές του δευτέρου ημιχρόνου, λόγω πέντε φάουλ, τον Στιβ Γιατζόγλου και λίγο αργότερα τον Γιώργο Καστρινάκη.

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ: Κορμπαλάν 6, Μπράμπεντερ 10, Σέρμπιακ 37, Ρουγιάν 14, Μάιστερ 18, Καμπρέρα 10, Ιτουριάγκα 8, Ροντρίγκεθ, Κερεχέτα, Μπεϊράν 8. Προπονητής: Λόλο Σάινθ.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γιατζόγλου 21, Μελίνι 12, Διάκουλας 8, Καστρινάκης 12, Τζένκινς 11, Σισμανίδης 4, Μπαρλάς 4. Προπονητής: Κώστας Μουρούζης.

Εναν γύρο αργότερα, στις 7 Μαρτίου, στο “Παπαστράτειο” το σκηνικό υπήρξε εντελώς διαφορετικό και ο Ολυμπιακός στρίμωξε για τα καλά τη Ρεάλ (χωρίς τον Κορμπαλάν και τον Καμπρέρα) στα σχοινιά, ωστόσο ο θρίαμβος γλίστρησε από τα χέρια του στα τελευταία δευτερόλεπτα και ηττήθηκε με 101-97 (52-52).

Το θυμάμαι καλά αυτό το ματς από τη μετάδοση της ΕΡΤ, με τη φωνή του Βαγγέλη Φουντουκίδη, χώρια που την άλλη μέρα ήταν το κύριο θέμα συζήτησης μας στο σχολείο. Ενας συμμαθητής μου μάλιστα έφερε μαζί του μια μπάλα μπάσκετ και σε κάθε διάλειμμα κατέβαινε στην αυλή, όπου υπήρχαν μπασκέτες και προσπαθούσε να αντιγράψει τα τζαμπ σουτ και τα ορμητικά μπασίματα του Στιβ Γιατζόγλου ο οποίος είχε σκοράρει 29 πόντους.

Οσο για τον μουστακαλή, γεννημένο στο Αμβούργο, τρομακτικό σκόρερ και τρις πρωταθλητή Ευρώπης Σέρμπιακ (1μ.98), που δεν έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ, αλλά μόνο στο ABA φάνηκε συνεπής στην ταρίφα του με 36!

Παρεμπιπτόντως ο γιος του “serial killer” της Ρεάλ, ο Γουόλι Σέρμπιακ αγωνίσθηκε επί δέκα συναπτές σεζόν στο ΝΒΑ (Μινεσότα, Βοστώνη, Σιάτλ, Κλίβελαντ), με μέσο όρο 14.4 πόντους , 4.0 ριμπάουντ και 2.4 ασίστ.

“Με τον Ολυμπιακό και με την Εθνική ομάδα αντιμετώπισα πολύ μεγάλους παίκτες και έχω τον Σέρμπιακ σε περίοπτη θέση. Για τα δεδομένα της εποχής, έμοιαζε σαν να είχε κατέβει από άλλο πλανήτη” μου είπε πριν από λίγη ώρα ο Νίκος Σισμανίδης. Εκτός από τον Σέρμπιακ ο “Μποντ” δεν θα ξεχάσει ποτέ και “το σοκ που πάθαμε όταν ο γραμματέας της Ρεάλ, ο Σεράνο μας έκανε ξενάγηση στην αίθουσα τροπαίων μέσα στο Μπερναμπέου”. Κοιτάζαμε σαν τους χάνους και κοντέψαμε να λιποθυμήσουμε από το δέος “!

Οι συνθέσεις των δυο ομάδων:

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ: Γιατζόγλου 29, Μελίνι 8, Διάκουλας 13, Καστρινάκης 11, Τζένκινς 23, Σισμανίδης 5, Ραφτόπουλος 8.

ΡΕΑΛ: Ιτουριάγκα 4, Μπράμπεντερ 31, Σέρμπιακ 36, Ρουγιάν 16, Μάιστερ 8, Πράδα 6.

Εντέλει ο Ολυμπιακός τερμάτισε τελευταίος στον όμιλο των “6” με απολογισμό μόλις μια νίκη (επί της Μακαμπί Τελ Αβίβ στην πρεμιέρα, με 79-77) και εννέα ήττες, ενώ η Ρεάλ έμεινε τέταρτη με ρεκόρ 6-4, πίσω από την Εμερσον Βαρέζε (7-3) και την Μπόσνα Σαράγεβο (7-3). Οι Βόσνιοι και οι Λομβαρδοί αναμετρήθηκαν στον τελικό της διοργάνωσης στις 5 Απριλίου του 1979 στη Γκρενόμπλ, όπου η Μπόσνα, χάρη στα όργια του Ζάρκο Βάραιτς (45π.) και του Μίρσα Ντελίμπασιτς (30π.) νίκησε με 96-93 και στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης.

ΥΓ: Για την κλήρωση του Προολυμπιακού Τουρνουά και την εξ ορισμού “επικίνδυνη αποστολή” της Εθνικής στο Τορίνο επιφυλάσσομαι να γράψω μια από τις επόμενες ημέρες. Είναι κι αυτή η πονεμένη ιστορία που έγινε κατάρα και μας καταδιώκει εδώ και 64 χρόνια...