Το κολεγιακό μπάσκετ μπαίνει όλο και περισσότερο στις ζωές μας τα τελευταία χρόνια. Με τους Νικ Καλάθη και Κώστα Κουφό να πρωταγωνιστούν πλέον, όλο και περισσότεροι Έλληνες δοκιμάζουν την τύχη τους στο NCAA. Στόχος τους είναι να παίξουν μπάσκετ και το συνδυάζουν με τις σπουδαίες.

Τόσο κολεγιακά, όσο και μπασκετικά το επίπεδο εκεί είναι υψηλότερο γι’ αυτό και πλέον το φαινόμενο να βλέπουμε Έλληνες στο NCAA γίνεται όλο και πιο συχνό.

Το gazzetta.gr θέλησε να μάθει λεπτομέρειες γι’ αυτό και συναντήσαμε τον Στέλιο Παπαφλωράτο, ο οποίος εξασφάλισε μερικές ημέρες άδειας κι επέστρεψε στην Ελλάδα, προκειμένου να δει από κοντά τα αγαπημένα του πρόσωπα.

Ο Στέλιος Παπαφλωράτος είναι διεθνής με τις Εθνικές U18 και U16 και πριν μετακομίσει στην άλλη μεριά του Ατλαντικού αγωνιζόταν στο Μαρούσι. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έπαιξε στο Nevada. Στην πρώτη κατηγορία του NCAA. Φέτος βρίσκονται στη Division II με το Southeastern Oklahoma State University.

«Έπαιξα δύο χρόνια στο Nevada και μετά αποφάσισα να πάρω μεταγραφή, αλλά οι κανονισμοί στο NCAA είναι πολύ αυστηροί. Απαγορεύεται να μιλήσεις με άλλα κολέγια πριν αποφασίσεις ότι θα πάρεις μεταγραφή. Παίρνεις ένα letter of clearence, το οποίος σου επιτρέπει να μιλάς με άλλα κολέγια. Έτσι, λοιπόν, μπήκα στην αγορά κι είχα 8 προτάσεις. Έξι από division II και δύο από division 1, αλλά για να παίξω στην πρώτη κατηγορία έπρεπε να μείνω έξω ένα χρόνο, όπως επιτάσσουν οι κανονισμοί. Δεν θα μπορούσα να παίξω αμέσως κι έτσι αποφάσισα να πάω στη δεύτερη κατηγορία. Πήγα στην Oklahoma γιατί με ήθελε πολύ ο προπονητής. Αυτό κατάλαβα όταν τον άκουσα στο τηλέφωνο», μα εξήγησε ο γεννημένος το 1994 point guard που φέτος αγωνίζεται 17.4 λεπτά κατά μέσο όρο και μετράει 6.8 πόντους ανά συμμετοχή.

Πώς όμως βρέθηκε στο NCAA; «Ήθελα από μικρός να παίξω στην Αμερική. Είχε σπουδάσει ο πατέρας μου εκεί και μου είχε πει ότι αξίζει κι είναι μία καλή εμπειρία. Έτσι το επιδίωξα κι αρχικά πήγα σε ένα prep school. Είναι κάτι μεταξύ High School και κολεγίου, που σε προετοιμάζει για το NCAA. Έπαιξε εκεί, με είδαν προπονητές κι όταν ήρθε η πρόταση από το Nevada για υποτροφία δεν το σκέφτηκα και πήγα…», μας εξήγησε.

Η ΖΩΗ ΣΤΟ NCAA
Του ζητήσαμε να μας περιγράψει μία… τυπική ημέρα: «Η μέρα μας είναι πολύ… busy! Ξυπνάμε και μπορεί να έχουμε βάρη πριν το μάθημα, αφού εκεί όλα τα μαθήματα είναι υποχρεωτικά. Δηλαδή αν έχουμε μάθημα στις 8, αυτό σημαίνει ότι θα έχουμε βάρη στις 6 και μισή το πρωί Το μάθημα είναι μέχρι τις 12, μετά ακολουθεί φαγητό κι έπειτα προπόνηση. Η διάρκεια της προπόνησης είναι 3 με 3.5 ώρες. Το απόγευμα συνήθως μα βάζουν κάποια ομαδικά φροντιστήρια για τους παίκτες. Αυτά βοηθούν στο να παίρνεις κάποιους βαθμούς και ουσιαστικά να αναπληρώσεις τα κενά των ταξιδιών. Γιατί κάνουμε πολύ μακρινά ταξίδια για τους αγώνες», ανέφερε και συμπλήρωσε:

«Εκτός παρκέ δεν έχεις πολύ χρόνο. Ίσως κάποια Κυριακή, αλλά όχι συχνά. Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου χρόνος λόγω των αγωνιστικών αλλά και των μαθητικών υποχρεώσεων».

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙΡΟΣ ΚΙ ΟΙ ΣΤΟΧΟΙ
Στη συνέχεια της κουβέντας μας του ζητήσαμε να μας πει για τον πρώτο καιρό στις ΗΠΑ… «Ναι, πήγα μόνος στην αρχή. Ήταν αρκετά δύσκολο να προσαρμοστώ… Δεν είναι μόνο ζωή. Είναι και διαφορετικό το μπάσκετ. Αλλά και λόγω μαθημάτων. Ο τρόπος που λειτουργούν εκεί είναι τελείως διαφορετικός. Ο τρόπος εκπαίδευσης είναι διαφορετικός, αλλά πιο ευχάριστος και πιστεύω πως είναι πιο εύκολο να πετύχεις», απάντησε.

Όσο για τις διαφορές στο καθαρά μπασκετικό κομμάτι, ο Στέλιος Παπαφλωράτος μας είπε: «Το μπάσκετ το μαθαίνεις καλύτερα αλλά παράλληλα είναι και πολύ διαφορετικό σε σχέση με την Ευρώπη. Δηλαδή υπάρχουν πολύ πιο αναπτυγμένες ταχύτητες. Πολύ πιο γρήγορος ρυθμός, αλλά δεν θα δεις πολλά συστήματα, δεν θα δεις τόσο ομαδικό μπάσκετ, όσο στην Ευρώπη. Θα δεις, όμως, πολύ ταλέντο από τους Αμερικανούς. Οι Ευρωπαίοι χρησιμοποιούν περισσότερο το μυαλό τους. Βέβαια, ως οργάνωση είναι 10 φορές καλύτερα από εδώ!»

Ακόμα, μας αποκάλυψε τους στόχους και τα όνειρα του: «Πρώτος στόχος τώρα είναι να πάρω το πτυχίο. Από εκεί και πέρα, μόλις αποφοιτήσω θέλω να παίξω επαγγελματικά. Είτε στην Ελλάδα, είτε στην Ευρώπη. Γενικά θέλω να πηγαίνω καλά στο μπάσκετ και να παίζω σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο».

Όπως και τα μπασκετικά του πρότυπα: «Από μικρό παιδί κοίταγα παίκτες όπως ο Διαμαντίδης κι ο Σπανούλης. Λόγω θέσης κι όχι μόνο. Από το NBA λατρεύω τον Στεφ Κάρι, αλλά και τον Ντουράντ».

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΝΒΑ
Ζει στην Αμερική. Βιώνει τις διαφορές στο μπάσκετ. Επομένως, δεν μπορούσαμε παρά να τον ρωτήσουμε για τους Έλληνες του NBA. «Οι Έλληνες μπορούν να διαπρέψουν στο ΝΒΑ, αλλά το βασικότερο είναι να ταιριάξουν στο σύστημα της ομάδας. Είναι τελείως διαφορετικό μπάσκετ. Για παράδειγμα, ο Αντετοκούνμπο ναι μεν είναι τεράστιο κορμί, φοβερός παίκτης, αλλά ταιριάζει και στο αμερικάνικο μπάσκετ. Ο Παπανικολάου είναι επίσης πολύ καλός παίκτης και τώρα που αρχίζει και καταλαβαίνει τη νοοτροπία τους αρχίζει κι ανεβαίνει αγωνιστικά. Ο Κουφός επίσης πάει πολύ καλά. Γενικά πιστεύω ότι οι Έλληνες μπορούν να διακριθούν γιατί ξέρουν πολύ μπάσκετ και μπορούν να διαπρέψουν. Απλά πρέπει να μπορέσουν να μπουν στο αμερικάνικο σύστημα μπάσκετ. Χρειάζεται δηλαδή πολύ καλή προσαρμογή», υπογράμμισε ο Στέλιος Παπαφλωράτος.

ΦΟΒΕΡΗ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟ ΝΒΑ
Όταν έχεις την ευκαιρία να βρίσκεσαι στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, τότε δύσκολα δεν θα βρεθείς σε αγώνα για το ΝΒΑ. Είναι εμπειρία. Κι ο Στέλιος Παπαφλωράτος την έζησε: «Όταν ήμουν στο Nevada είχα πάει τρεις φορές να δω το Γκόλντεν Στέιτ. Τρομερή ατμόσφαιρα. Οι πιο loud fans στο ΝΒΑ! Κάνουν σαν τρελοί όχι μόνο όταν μπαίνει τρίποντο, αλλά και κάθε φορά που κάποιος παίκτης σηκώνεται για προσπάθεια τριών πόντων! Ειδικά στον Κάρι γίνεται πανικός. Και φυσικά είναι τελείως διαφορετικά από εδώ. Δηλαδή σ’ ένα ματς με τους Καβαλίερς καθόμουν εγώ ως φίλος των Γουόριορς και δίπλα μου ένας από το Κλίβελαντ. Φυσικά δεν υπήρξε το παραμικρό πρόβλημα κι είδαμε μαζί το ματς! Καμία σχέση με την Ελλάδα…»