Η γεωμετρική πρόοδος του Παναθηναϊκού και τα δίκια του Σπανούλη

«Οπως προπονείσαι ετσι παίζεις» λένε οι προπονητές και η μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι σαφές πως ξεκινάει και τελειώνει από τη φρεσκάδα, την ενέργεια και τη δουλειά που γίνεται στο ΟΑΚΑ.

Ο Τζόρτζεβιτς το είχε προαναγγείλει στην συνέντευξη Τύπου λέγοντας πως βρισκόμαστε στην καλύτερη δυνατή κατάσταση και προφανώς έχει δίκιο, γνωρίζοντας καλύτερα απ' όλους τη δουλειά που γίνεται στην προπόνηση.

Και να θες άλλωστε να διαφωνήσεις έχει ως απάντηση τη γεωμετρική πρόοδο του Παναθηναϊκού από παιχνίδι σε παιχνίδι, ξεκινώντας από το ματς με την Καρσίγιακα και φτάνοντας στα δύο τελευταία με Μπαρτσελόνα και Ζιελόνα Γκόρα που είναι αναμφισβήτα οι πιο πειστικές εμφανίσεις του..

Από 'δω και πέρα ορίζει την τύχη και τους αντιπάλους του στο Τοπ-16. Με νίκη στο Κάουνας τερματίζει τρίτος, με ήττα τερματίζει τέταρτος και πάει στον όμιλο που έχει κλείσει θέση ο Ολυμπιακός, η Χίμκι και η Μπάμπεργκ.

Για μια ακόμη χρονιά, με την Ευρωλίγκα να σπάει την τελευταία αγωνιστική σε δύο ημέρες, δίνεται η δυνατότητα στις ομάδες να κάνουν επιλογές και είναι στη διακριτική ευχέρεια της κάθεμίας να προασπίσει την αξιοπιστία και το κύρος της διοργάνωσης.

Προφανώς κι αν θες να είσαι μεγάλη ομάδα δεν διαλέγεις ΠΟΤΕ αντίπαλο και υπό αυτή την έννοια είναι δεδομένο ότι ο Παναθηναϊκός θα πάει στο Κάουνας για το «διπλό», ένα «διπλό» που το θέλει για βαθμολογικούς, αλλά και ψυχολογικούς λόγους.

Μια ομάδα που «χτίζεται» έχει ανάγκη σημαντικά «διπλά», ειδικά αν είσαι Παναθηναϊκός που την τελευταία τριετία οι επιτυχίες σου εκτός έδρας μετρώνται στα δάχτυλα των χεριών.

Τώρα το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι η βελτίωση και η διάρκεια. Βελτίωση γιατί χρειάζεται ένα «κλικ» μεγαλύτερης ποιότητας και διάρκεια που θα του εξασφαλίζει καλή εικόνα και στα εκτός έδρας παιχνίδια.

Εφόσον οι «πράσινοι» αποκτήσουν αυτά τα δύο στοιχεία, τότε θα πρέπει να ανοίξουν και το φάκελο «ενίσχυση».

Η αρχική σκέψη για απόκτηση γκαρντ έγινε την εποχή που ο Νικ Καλάθης αντιμετώπιζε τον τραυματισμό στο χέρι, αλλά ο διεθνής πλέι μέικερ όχι μόνο τον ξεπέρασε, αλλά αυτή τη στιγμή διανύει την καλύτερή του περίοδο.

Ο Παππάς μπαίνει σε κανονικούς ρυθμούς και στο Τοπ-16 θα είναι σαφώς πιο έτοιμος, οπότε ο Τζόρτζεβιτς έχει μπροστά του περισσότερες από 15 ημέρες για να αποφασίσει αν και πού χρειάζεται ενίσχυση.

​

Υ.Γ1: Ο Σπανούλης την Πέμπτη, ο Διαμαντίδης την Παρασκευή φρόντισαν να μας επιβεβαιώσουν για πολλοστή φορά το πόσο μεγάλη θα είναι η απώλεια για το ελληνικό μπάσκετ μόλις αποχωρήσουν. Δεν είναι το αν θα βάλουν ή δεν θα βάλουν το τελευταίο τρίποντο, δεν είναι ότι χάρισαν ένα σωρό τίτλους. Είναι ο σεβασμός που εμπνέει ο ένας για τον άλλον, είναι η ηγετική φυσιογνωμία και σιγουριά που βγάζουν στα όσα λένε. Ειδικά στη συνέντευξη του Σπανούλη που ήταν σε ανοικτό κανάλι, χιλιάδες άνθρωποι στήθηκαν μπροστά σε μια τηλεόραση για να αποθεώσουν, να διαφωνήσουν, να κραξουν, αλλά όλοι καθηλώθηκαν και περίμεναν.

Για σκεφτείτε το, υπάρχει άλλος παίκτης, μετά τον Διαμαντίδη και τον Σπανούλη που θα θέλατε πάση θυσία να ακούσετε, ανεξάρτητα αν συμφωνείτε ή διαφωνείτε; Διαμαντίδης και Σπανούλης είναι οι τελευταίοι σταρ του ελληνικού μπάσκετ, τα τελευταία σημεία αναφοράς κι όταν θα φύγουν, τότε θα αναπολούμε και θα μιλάμε με νοσταλγία, όπως οι 40άρηδες ζουν με τις αναμνήσεις του Γκάλη, του Γιαννάκη και του Πρέλεβιτς.

Υ.Γ.2: Ναι, ο Σπανούλης έχει απόλυτο δίκιο για τον ρόλο των Μedia και των δημοσιογράφων στη δήθεν κόντρα του με τον Διαμαντίδη. Ουδέποτε υπήρξε, ουδέποτε έδωσαν την παραμικρή αφορμή για να μετατρέψουμε το μίσος των Παναθηναϊκών για τον Σπανούλη, σε μίσος του Διαμαντίδη για τον πρώην συμπαίκτη του ή το αντίθετο. Στη μάχη των κλικ, στη μάχη των πωλήσεων πάντα υπήρχε κι ένα «δώσε ίντριγκα στο λαό» με έμμεσο (ερωτήματα τύπου Διαμαντίδης ή Σπανούλης;) ή άμεσο τρόπο (θυμίζω πρωτοσέλιδα οπαδικού Τύπου).

Η «δουλειά μάλιστα γίνεται εύκολη, όταν απευθύνεσαι σε οπαδούς που θέλουν να διαβάσουν αυτό που πιστεύουν κι όχι αυτό που πραγματικά ισχύει. Επιτέλους, ας καταλάβουμε κι εμείς κι εσείς, πως άλλο οι ομάδες, άλλο τα πρόσωπα. Επειδή εσύ απλέ οπαδέ του Παναθηναϊκού σιχαίνεσαι τον Σπανούλη που δήθεν σε πρόδοσε φεύγοντας από τον Παναθηναϊκό, δεν σημαίνει πως το ίδιο αισθάνεται και ο Διαμαντίδης με τον οποίο έχεις ταυτιστεί...

Υ.Γ.3: Αυτό που κάνει η ΕΡΤ τα βράδια της Ευρωλίγκας αποτελεί ρεσιτάλ δημοσιογραφίας. Οι μπασκετικοί βρήκαν επιτέλους την υγεία τους και αξίζουν πολλά μπράβο στον Ιωάννου, τον Σωτηρίου και την υπόλοιπη δημοσιογραφική ομάδα της δημόσιας τηλεόρασης για όλους αυτούς που παρέλασαν από τις οθόνες μας τον τελευταίο ενάμιση μήνα.