Όποιος δεν παίζει άμυνα, θα βλέπει από τον πάγκο

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε το τουρνουά στο Ζαντάρ και έχοντας παρακολουθήσει τα πέντε τελευταία φιλικά (Σάσαρι, Λιμόζ, Ζαντάρ, Μπάγερν και Νταρουσάφακα) υπάρχει χώρος για κάποιες πρόωρες σκέψεις.

Βέβαια όταν αγωνίζεσαι χωρίς 6 βασικούς σου παίκτες στα τέσσερα από αυτά τα πέντε ματς, δε γίνεται να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Άλλο να βλέπεις τον Γιανγκ να παίζει το pick 'n' roll με τον Τολιόπουλο και τον Αθηναίου (χωρίς τάση να υποτιμήσω τους δύο παίκτες οι οποίοι με εντυπωσίασαν) και άλλον να το παίζει με τον Σπανούλη και τον Χάκετ.

Το μεγαλύτερο επίτευγμα του Γιάννη Σφαιρόπουλου είναι πως έχει πείσει άπαντες (από τον Καλαμπόκη που πήγε ως βοηθητικός για την προετοιμασία μέχρι τον Γιανγκ) πως η άμυνα είναι το Α και το Ω στον τρόπο λειτουργίας της ομάδας.

Ξεκάθαρα όποιος δεν παίζει άμυνα θα βλέπει από τον πάγκο. Το κατάλαβε με τη Μπάγερν ο Αγραβάνης όταν το εξέθετε ο Σαβάνοβιτς, το κατάλαβε με την Νταρουσάφακα ο Στρόμπερι όταν δεν έδωσε τις απαραίτητες βοήθειες. Το έχουν καταλάβει όλοι.

Η πίεση πάνω στη μπάλα θα είναι το πρώτο ζητούμενο, κάτι το οποίο θα δυσκολεύει τη μεταφορά της μπάλας με πάσα. Από εκεί και πέρα αν κάποιο αντίπαλο guard περάσει θα πρέπει να διπλοσκεφτεί αν θα κάνει διείσδυση αφού θα τον περιμένουν Χάντερ, Γιανγκ, Μιλουτίνοφ. Η «δεύτερη γραμμή» άμυνας θα είναι ακόμη πιο δύσκολο εμπόδιο αφού η αθλητικότητα και το μεγάλο άνοιγμα χεριών, ξεχειλίζουν στους ψηλούς.

Εκτός από την άμυνα μού άρεσε ο χαρακτήρας που έδειξαν οι Πρωταθλητές Ελλάδας. Ειδικά στην αναμέτρηση με τη Νταρουσάφακα που κατάφεραν την ανατροπή στο τέλος. Στο τελευταίο πεντάλεπτο του συγκεκριμένου αγώνα έβλεπες τον Αθηναίου να παίζει επίθεση και άμυνα και πίστευες πως είναι στον Ολυμπιακό 3-4 χρόνια.

Οι νίκες στα φιλικά δεν έχουν σημασία, ωστόσο μέσα από αυτές «χτίζεις» τη συνήθεια να νικάς. Και αυτό είναι πολύ σημαντικό για τους νέους στην ομάδα, παίκτες.

Για την επίθεση δεν υπάρχει κάτι το οποίο χρίζει αναφοράς. Με τα βασικά στελέχη να βλέπουν από τον πάγκο, δε γίνεται να ζητάς αυτοματισμούς, ευστοχία και εύκολο σκορ.

ΝΩΡΙΣ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ

«Τρομερός ο Μιλουτίνοφ», «Τραγικός ο Στρόμπερι», «Ο Αγραβάνης με τον Τσαϊρέλη δεν κάνουν», «Που πάμε φέτος με τον Αθηναίου» αυτά και άλλα πολλά διάβασα.

Κρίμα...

Αν έπρεπε κάτι να έχετε μάθει από την πορεία αυτής της ομάδας τα τελευταία 5-6 χρόνια είναι να μην κρίνετε τον Οκτώβριο. Φευ...

Όλοι οι παίκτες προσπαθούν. Θα ήταν παράλογο να παίζουν καλό μπάσκετ τόσο νωρίς στη σεζόν. Είτε παίζουν καλά στα φιλικά, είτε όχι είναι προτιμότερο να περιμένουμε να τους δούμε και να τους κρίνουμε όταν θα έχουμε ένα δίμηνο επίσημων παιχνιδιών.

ΥΓ: Ο Μιλουτίνοφ έδειξε εξαιρετικά στοιχεία, αλλά με 17' που τον είδαμε δε γίνεται να τον βαφτίσουμε Ολάζουον.

ΥΓ 2: Αθηναίου και Τολιόπουλος μοιάζουν έτοιμοι να αρπάξουν όποια ευκαιρία τους δοθεί. Με μπασκετικό θράσος αμφότεροι.

ΥΓ 3: Οποιαδήποτε σύγκριση του Τολιόπουλου με τον Σλούκα εκτός από ατυχέστατη, μόνο κακό θα κάνει στον πιτσιρικά.

ΥΓ 4: Με Σάσαρι (8/16). Με Γαλατάσαραϊ (5/12). Με Λιμόζ (10/16). Με Ζαντάρ (18/30). Με Μπάγερν (11/14). Με Νταρουσάφακα (19/28). Σύνολο 71/116. Ποσοστό 61,2%.

Βολές. Τραγικό. Ανεπίτρεπτο. Δε μπήκε ο Σεπτέμβριος, αλλά οι βολές δεν κοιτάζουν μήνα, όπως ο βαθμός ετοιμότητας μίας ομάδας.

ΥΓ 5: Επανάληψη: Οι νίκες στα φιλικά δεν έχουν σημασία, ωστόσο μέσα από αυτές «χτίζεις» τη συνήθεια να νικάς.