Οι δηλώσεις Νίκου Λινάρδου στον ΣΠΟΡ FM 94,6:

Για την τωρινή ομάδα και αν μπορούν να πετύχουν κάτι ανάλογο με τη γενιά του ’87 ή τις ομάδες του 2005 και του 2006:

«Η εθνική ομάδα είναι πάντα χαρισματική. Μέσα στο χρόνο ήταν χαρισματική και εκπροσωπούσε τη θέληση όλων των Ελλήνων. Μέσα σε αυτά τα χρόνια υπήρχαν και ελλείψεις. Οι καλύτερες ομάδες ήταν του 2005 και του 2006 που σημείωσαν και ανάλογες επιτυχίες, ενώ τώρα αποδεικνύεται πως ίσως αυτή η ομάδα είναι μία πλήρης ομάδα. Το μόνο ερωτηματικό είναι που δεν της λείπει το ταλέντο, είναι το πόσο θα γίνει ομάδα μέσα στο γήπεδο. Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά που παίζουν στο εξωτερικό, κάτι που δεν υπήρχε στις άλλες δύο περιόδους. Είναι ερώτημα κατά πόσο θα βγάλει ομοιογένεια στην άμυνα και την επίθεση, βγάζοντας το πλεονέκτημα που είχαν οι άλλες ομάδες και έφτασαν στην κορυφή της Ευρώπης και του κόσμου».

Για το δέσιμο της ομάδας του ’87 και εκείνο που έβγαινε προς τα έξω ότι ήταν μια γροθιά:

«Το μπάσκετ υπήρχε πριν από το 1987. Απλώς δεν υπήρχε η δημοσιότητα και το ενδιαφέρον που υπήρχε μετά τη συγκεκριμένη επιτυχία. Ήταν η λαχτάρα μίας ομάδας να αγγίζει τις ψηλές θέσεις του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Όταν άρχισαν να συγκεντρώνονται οι ομάδες στη Νάουσα λέγαμε πως θα ήταν μεγάλη επιτυχία να φτάσουμε στην εξάδα. Μέρα με τη μέρα και παιχνίδι με το παιχνίδι και περνάς τον συγκεκριμένο στόχο, τότε φεύγει το άγχος και ήρθε ο ενθουσιασμός, η λαχτάρα και η όρεξη. Υπήρχε μία δίψα και κάποιοι παίκτες δεν ήταν υψηλά αμειβόμενοι. Κάποιοι περίμεναν μία διάκριση για να μεγαλώσουν το κασέ τους».