Τα ερωτηματικά για το «όχι» του Λάσμε και τον όρο του Παναθηναϊκού

Οταν το γυαλί ραγίζει δύσκολα ξανακολλάει και η αλήθεια είναι πως η υπόθεση του Στεφάν Λάσμε ξεκίνησε τόσα στραβά από την αρχή που δύσκολα θα μπορούσε να ισιώσει στο φινάλε.

Με βάση τα όσα υποστηρίζει ο Παναθηναϊκός (σ.σ. προς το παρόν δεν υπάρχει άλλη άποψη από την πλευρά του παίκτη), ο Γκαμπονέζος είπε «όχι» στον όρο για τη χρήση απαγορευμένων ουσιών και μοιραία το θέμα έκλεισε με τον ίδιο να συνεχίζει πιθανότατα στην Τουρκία και τον Παναθηναϊκό να ψάχνει ξανά στην αγορά για την ανεύρεση του δεύτερου ψηλού που εξελίχθηκε σε πιο δύσκολη υπόθεση από τον πρώτο.

Με δεδομένα λοιπόν τα παραπάνω, δεχόμαστε προς το παρόν την διαρροή από επίσημα χείλη του Παναθηναϊκού πως υπήρχε συμφωνία στο οικονομικό και ότι ο παίκτης αρνήθηκε τον συγκεκριμένο όρο στο συμβόλαιο. Από τη στιγμή που μια ομάδα έχει καεί στο χυλό είναι λογικό να φυσάει και το γιαούρτι και με δεδομένο το πάθημα με τον Γκιστ, ορθώς σκέφτηκε να συμπεριλάβει έναν παρόμοιο όρο στα συμβόλαια όλων ανεξαιρέτως των παικτών.

Αν η συγκεκριμένη ρήτρα δεσμεύει όλους τους παίκτες τότε έχει καλώς, αν πάλι η ρήτρα αυτή χρησιμοποιείται κατά περίσταση, τότε προφανώς ο Παναθηναϊκός κάτι γνωρίζει για το παρελθόν των παικτών. Σ' αυτή την περίπτωση γεννάται το απλό ερώτημα για ποιο λόγο μια ομάδα που γνωρίζει αυτά τα «χούγια» μπαίνει σε διαδικασία διαπραγμάτευσης μαζί τους. Οταν ξέρεις πως κάποιος παίκτης έχεις συγκεκριμένες αδυναμίες, τότε δεν ρισκάρεις ένα εκατομμύριο δολάρια για να αλλάξεις τη νοοτροπία του στα 33του χρόνια, αλλά απορρίπτεις την περίπτωση και πας στον επόμενο.

Από την άλλη, αν είσαι Λάσμε, έχεις θητεύσει δύο χρόνια στον Παναθηναϊκό και δεν έχεις πιαστεί ποτέ θετικός σε χρήση απαγορευμένων ουσιών, τότε αισθάνεσαι θιγμένος, αν αντιληφθείς πως ο συγκεκριμένος όρος μπαίνει μόνο στο δικό σου συμβόλαιο κι όχι σε όλα τα υπόλοιπα. Αν πάλι, αρνείσαι να αποδεχτείς κάτι που συμπεριλαμβάνεται στα συμβόλαια και των υπόλοιπων συμπαικτών σου, τότε προφανώς εσύ έχεις το πρόβλημα κι όχι η ομάδα που έχει πάγια θέση να προστατεύσει συνολικά τα συμφέροντά της.

Πέραν όλων αυτών όμως, υπάρχει και μια τρίτη διάσταση στο ζήτημα κι αυτή αφορά στον τρόπο με τον οποίο ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να δημοσιοποιήσει ένα κομμάτι της διαπραγμάτευσής του με τον παίκτη. Οταν μια ομάδα κι ένας αθλητής κάθονται στο ίδιο τραπέζι, τότε υπάρχει μια άτυπη συμφωνία κυρίων, κάτι σαν ρήτρα εμπιστευτικότητας που λένε και στα μεγάλα deals, που υποχρεώνει τις δύο πλευρές να μην διαδίδουν στοιχεία της διαπραγμάτευσης.

Το απόρρητο, ειδικά σε ζητήματα που αφορούν τόσο ευαίσθητα δεδομένα, δεν εξαρτάται από το αν θα γίνει ή δεν θα γίνει η συμφωνία. Το τι διαρρέεται με επίσημο τρόπο δεν μπορεί να κρίνεται από το αν η διαπραγμάτευση καταλήγει όπως μας βολεύει. Αραγε, σε περίπτωση που ο Λάσμε συμφωνούσε στον συγκεκριμένο όρο, ο Παναθηναϊκός θα γνωστοποιούσε επίσημα πως συμπεριέλαβε μια τέτοια ρήτρα στο συμβόλαιό του; Θα γνωστοποιούσε δηλαδή το φόβο του για το ενδεχόμενο να βρεθεί θετικός σε έναν πιθανό έλεγχο ντόπινγκ;

Οι όροι μιας συμφωνίας ή οι λόγοι ενός «ναυαγίου» μιας διαπραγμάτευσης αποτελούσουν και αποτελούν αντικείμενο δημοσιογραφικής έρευνας. Δουλειά του ρεπόρτερ είναι να βρει όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία για τις συζητήσεις ανάμεσα στις δύο πλευρές, αλλά δεν είναι δουλειά μιας ομάδας ή ενός παίκτη να δημοσιοποιεί ευαίσθητα δεδομένα μιας διαπραγμάτευσης, επειδή η συμφωνία δεν ολοκληρώθηκε όπως εκείνοι θα περίμεναν. Γιατί εδώ δεν μιλάμε για οικονομική διαφορά, διαφωνία στα πριμ επίτευξης στόχων ή τον ρόλο ενός παίκτη στην ομάδα, αλλά για κάτι πιο σοβαρό...

Ειδικά για έναν άνθρωπο που έχει φορέσει τη φανέλα του Παναθηναϊκού, έχει βοηθήσει στην κατάκτηση τίτλων, έχει αγαπηθεί από τον κόσμο και δεν έφυγε ως εχθρός από την ομάδα. Στο κάτω - κάτω, μέρος της Δημοκρατίας είναι το «όχι» του Λάσμε και του κάθε Λάσμε στον οποιονδήποτε όρο του προτείνεται, ακόμη κι αν αυτός είναι πέρα για πέρα λογικός...

Κι όλο το παραπάνω μου προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση σε μια εποχή που ο Παναθηναϊκός με τις μέχρι τώρα κινήσεις του δείχνει να επιστρέφει στις παλιές καλές εποχές, να κινείται σε μεγάλο βαθμό βάσει σχεδίου, να ολοκληρώνει χωρίς κραυγές σημαντικότατες μεταγραφές και να έχει πείσει τον κόσμο του για το πλάνο του «επιστρέφουμε».

Υ.Γ.: Δυο λόγια για την περίπτωση του Μιλουντίνοφ: Πράγματι ο Παναθηναϊκός εξέφρασε ενδιαφέρον για τον παίκτη, αλλά εδώ και καιρό έχει αποσύρει ουσιαστικά το ενδιαφέρον του. Στις 16 Ιουλίου το gazzetta και ο Αντώνης Καλκαβούρας ανέφερε για την τελική δυάδα που προκρίθηκε, τον Τάιους και τον Λάσμε, ανεξάρτητα αν και οι δύο περιπτώσεις δεν κατέληξαν θετικά για τους «πράσινους». Κατά τα άλλα, πρόκειται για μια πολύ σημαντική μεταγραφή για τον Ολυμπιακό (εφόσον ολοκληρωθεί) που προσθέτει μεγάλη ποιότητα στη θέση «5» και δημιουργεί μία από τις πιο γεμάτες φροντ λάιν στην Ευρώπη.