Η Εθνική Γυναικών έφτασε πολύ κοντά στην πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, αλλά δεν τα κατάφερε. Με την επιστροφή των διεθνών η Στέλλα Καλτσίδου μίλησε στην «ΕΡΑ ΣΠΟΡ 101,8».

Αρχικά η Καλτσίδου ανέφερε πως, «Είναι δύσκολες αυτές οι ώρες. Το ισχυρότερο συναίσθημα είναι η υπερηφάνεια για την ομάδα. Είναι τιμή μου που είμαι μέλος της. Αυτό που ζήσαμε ήταν κάτι συγκλονιστικό. Αυτό που βγάλαμε έκανε τους πάντες να παραμιλούν για το πάθος και την ψυχή της ομάδας. Πρώτος μας στόχος ήταν να περάσουμε, τα καταφέραμε. Μετά θέλαμε να πάρουμε ό,τι μας αναλογεί και το κάναμε. Είχαμε πληροφορία για το παιχνίδι με το Μαυροβούνιο ότι πρέπει να κερδίσουμε με 16 πόντους. Δυστυχώς, ήταν λάθος. Δυστυχώς, ήμασταν το θύμα αυτής της γκάφας. Είχαμε φάσεις για να βάλουμε λέι απ, αλλά πήγαμε να σουτάρουμε τρίποντα. Θα μπορούσαμε να είμαστε τώρα στη Βουδαπέστη. Νιώθουμε υπέροχα για όσα καταφέραμε, αλλά μένει η απογοήτευση γιατί η ομάδα θα μπορούσε να πάει ακόμα ψηλότερα».

Στη συνέχεια, εξέφρασε την πικρία της για την ολιγομελή αποστολή της ελληνικής ομάδας στο Eurobasket αφού δεν υπήρχε μαζί τους μέλος της ΕΟΚ: «Υπάρχει θυμός γιατί η ομάδα πήγε με τις δώδεκα παίκτριες και τους τρεις προπονητές, τη φυσιοθεραπεύτρια, το φροντιστή, μία δημοσιογράφο και το γιατρό-μάνατζερ. Κανείς δεν ήταν μαζί μας. Η επιτυχία ανήκει μόνο σε αυτούς. Οπωσδήποτε υπάρχει θυμός. Όλοι παραπονιούνται πως δεν υπάρχει στήριξη στο γυναικείο μπάσκετ, αλλά κανείς δεν το στηρίζει στην πράξη. Χωρίς τα μεγάλα ονόματα και χωρίς τη Μάλτση κάναμε όλους στην Ευρώπη να μας φοβούνται και να μας σέβονται. Τα βάλαμε με ομάδες που είχαν ακόμα και Αμερικανίδες παίκτριες. Αυτό το έκανε το 70% των ομάδων. Δείξαμε ότι δεν φοβόμαστε κανέναν. Με την καρδιά και το πάθος μπορείς να κάνεις τα πάντα. Υπάρχει θυμός, γιατί απαιτούμε σεβασμό για τον ιδρώτα που ρίξαμε στο γήπεδο. Εάν είχαμε έστω και μικρή βοήθεια από την ομοσπονδία θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποια πράγματα παραπάνω. Στόχος μας ήταν να κερδίσουμε, μετά μπήκαμε στη διαδικασία να ψαχτούμε. Η πληροφορία των 16 πόντων είναι λάθος. Το μάθαμε αργότερα. Το τραγικό είναι μικρή λέξη. Από ό,τι καταλάβαμε το ήξεραν όλοι, εκτός από εμάς. Αυτό είναι ακόμα πιο τραγικό».

Για το πώς αισθάνεται κάθε φορά που φοράει τη φανέλα με το εθνόσημο: «Η Εθνική ομάδα είναι κάτι διαφορετικό. Πραγματικά, δεν ασχολείται κανείς μαζί μας. Πηγαίνουμε μόνο επειδή το γουστάρουμε. Η Εθνική είναι πάντα ένα ιδιαίτερο συναίσθημα. Είναι συγκλονιστικό να φοράς το εθνόσημο και να τραγουδάς τον εθνικό ύμνο. Δεν πιστεύω πως θα έρθει ποτέ η κατάσταση που θα μπορεί να τραβήξει τις παίκτριες εδώ και να μην ψάχνουν οι αθλήτριες τις καλύτερες συνθήκες στο εξωτερικό. Λυπάμαι που το λέω, αλλά και στο γυναικείο μπάσκετ και στο ανδρικό σιγά σιγά κάθε χρόνο πάμε από το κακό στο χειρότερο. Όλοι αρχίζουν να σκέφτονται πού θα βρουν τις καλύτερες συνθήκες και δυστυχώς αυτές δεν είναι στην Ελλάδα. Ευχαριστήθηκα την επιστροφή μου στην Εθνική όσο δεν μπορώ να περιγράψω. Δεν θα έφθανε το μυαλό μου σε αυτό που έζησα. Τα συναισθήματά μου κι αυτό που έζησα ήταν θεωρώ ό,τι πιο έντονο έχω ζήσει στην Εθνική. Για αυτό και μας πονάει τόσο πολύ αυτός ο αποκλεισμός. Είναι άδικος, δεν τον αξίζαμε».

Κλείνοντας, αναφέρθηκε στην «επόμενη ημέρα» της ελληνικής ομάδας: «Είμαστε όλοι σε μια φάση που μαζεύουμε τα κομμάτια μας. Δεν ξέρω καν ποιο θα είναι το «αύριο» αυτής της Εθνικής. Θα δείξει στο μέλλον. Δεν αποκλείεται να κλείνει και ο κύκλος σε κάποια κορίτσια. Εάν δεν κλείσει θα είναι επειδή είμαστε μια παρέα. Αγωνιστικά, αυτά που ήταν να προσφέρουμε δεν ξέρω εάν μπορούμε να τα κάνουμε πάλι. Πηγαίνουμε, τα δίνουμε όλα και πάντα κάτι μας αφήνει απέξω, το οποίο δεν είναι από εμάς. Ειδικά το χθεσινό (21/06), αυτό ήταν το αποκορύφωμα. Η δική μου η γενιά σε 1-2 χρόνια θα αποσυρθεί. Η γενιά από πίσω δεν έχει απολύτως τίποτα. Είναι κρίμα να εξαφανιστούμε από τον ευρωπαϊκό χάρτη μέσα σε 2-3 χρόνια».