Από τις φορές που ο αντίπαλος λέει «μπορούμε» και το σκέφτεσαι...

Είναι από τις λίγες φορές που ακούς έναν αντίπαλο του Παναθηναϊκού στα ημιτελικά της Α1 να δηλώνει «μπορούμε να προκριθούμε» και δεν σκέφτεσαι «μα τι λέει ο άνθρωπος;».

Το είπε ευθέως ο Χαραλαμπίδης, το είπαν εμμέσως πλην σαφώς κι άλλοι παίκτες του ΠΑΟΚ και λίγο - πολύ φτάσαμε στην εποχή που ο Παναθηναϊκός επιτρέπει στους αντιπάλους του να κάνουν ρεαλιστικά όνειρα για μια σειρά πλέι οφ.

Και βεβαίως, δεν εξετάζω το τι θα γίνει στο φινάλε, γιατί μπορεί ο Παναθηναϊκός να προκριθεί με 3-0, όπως γίνεται στο 80% των αγώνων στα πλέι οφ, αλλά στέκομαι στην αύρα που βγάζει αυτή η σειρά και τις ελπίδες που δικαιούται να τρέφει ο ΠΑΟΚ, με δεδομένη την συνολική εικόνα που έχει παρουσιάσει σε συνδυασμό με τα αγωνιστικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός.

Η σειρά έχει ιδιαιτερότητες, πρώτα απ' όλα είναι η σύγκρουση δύο κόσμων. Από τη μία ο ΠΑΟΚ, μια ομάδα που «χτίστηκε» με τον παραδοσιακό τρόπο το καλοκαίρι και από την άλλη ένας Παναθηναϊκός που ξαναχτίζεται στα τέλη της σεζόν με νέο προπονητή και δύο καινούριους παίκτες σε θέσεις «κλειδιά».

Από τη μία πλευρά μια ομάδα του προπονητή (Μαρκόπουλος) και από την άλλη ένας Παναθηναϊκός που προσπαθεί την ύστατη στιγμή να βάλει καινούρια πράγματα στο παιχνίδι του και παράλληλα να προετοιμαστεί για τελικούς με δύο νέους που τρέχουν να προλάβουν και να γίνουν μέρος της ομάδας.

Ο χρόνος που μεσολάβησε από το τελευταίο παιχνίδι με τον Κολοσσό μέχρι τον αυριανό (25/5) πρώτο ημιτελικό με τον ΠΑΟΚ θα ήταν το ιδανικότερο διάστημα για να δουλέψει ο Μανωλόπουλος και να προσθέσει καινούρια πράγματα, αλλά είναι τέτοια η κακοδαιμονία του φετινού Παναθηναϊκού που ούτε αυτό δεν μπορούσε να κάνει.

Οι τραυματισμοί έχουν σπάσει κάθε φυσιολογικό ρεκόρ, θα μπορούσαν κάλλιστα στα αποδυτήρια να κάνουν διαγωνισμό για το ποιος έχει τραυματιστεί περισσότερες φορές και υπό αυτές τις συνθήκες όχι μόνο προσαρμογή δεν μπορείς να κάνεις, αλλά καλά - καλά ούτε προετοιμασία για το πρώτο ματς που ακολουθεί...

Πέραν όλων αυτών βεβαίως, ο Παναθηναϊκός σε διοικητικό επίπεδο πρέπει να σκέφτεται ήδη το πώς θα κινηθεί την επόμενη χρονιά. Να αποφασίσει σε πρώτη φάση αν θα τηρήσει το μοντέλο ελληνοποίησης που εξαγγέλθηκε πέρυσι το καλοκαίρι ή αν θα επιλέξει το μοντέλο επιστροφής στην ελίτ της Ευρώπης.

Η απόφαση αυτή θα καθορίσει τον προπονητή που θα επιλεγεί και βεβαίως τις προσθήκες του ρόστερ που καθοριστούν από τους τους στόχους. Κι επειδή οι ομάδες δεν χτίζονται καν το καλοκαίρι, αλλά στο μεσοδιάστημα ανάμεσα στα φάιναλ φορ και τους τελικούς πρωταθλήματος, ο Παναθηναϊκός θα πρέπει πολύ σύντομα να έχει πάρει τις οριστικές αποφάσεις του, να έχει καταλήξει στο μπάτζετ και να ξεκινήσει τον σχεδιασμό για μια ομάδα που δεν θα χρειαστεί να αλλάξει πάλι στα μισά της περιόδου...