Το διπλό μήνυμα με την παραμονή του Γκιστ

Aθόρυβα, μεθοδικά σε μια εποχή που δε διανύει τα καλύτερα φεγγάρια η ομάδα, η διοίκηση του Παναθηναϊκού προχώρησε σε μια κίνηση - ματ, βάζοντας τέλος στη σεναριολογία και κόβοντας το... βήχα στους «λεφτάδες» που το καλοκαίρι θα ορμούσαν στον Τζέιμς Γκιστ.

Η πρόωρη επέκταση του συμβολαίου του Αμερικανού μέχρι το καλοκαίρι του 2017 αποτελεί το πιο ευχάριστο νέο που θα μπορούσαν να ακούσουν τη δεδομένη χρονική στιγμή οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Κι αυτό, όχι τόσο για το αγωνιστικό κομμάτι όσον αφορά στη φετινή χρονιά, αλλά κυρίως για το μήνυμα - δέσμευση της διοίκησης ενόψει του επόμενου καλοκαιριού.

Το να συζητήσουμε για τα αγωνιστικά οφέλη του Παναθηναϊκού με την παραμονή του Γκιστ είναι μάλλον περιττό. Μετά τον Διαμαντίδη, μακράν ο χρησιμότερος παίκτης της τελευταίας τριετίας, «βαρόμετρο» στα περισσότερα παιχνίδια και σημαντικό «εργαλείο» στην εξουδετέρωση του Βασίλη Σπανούλη.

Αυτό που μετράει περισσότερο τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι το αισιόδοξο μήνυμα που στέλνει η διοίκηση με την ανανέωση του Γκιστ. Οταν μια ομάδα αποφασίζει να προχωρήσει σε μια τέτοια κίνηση μ' έναν από τους τέσσερις - πέντε πιο ακριβούς παίκτες της, τότε δείχνει «κάψα» να φωνάξει «παρών» σε πρώτη ευκαιρία. Μ' αυτό τον τρόπο η ΚΑΕ αποδεικνύει πως έχει πρόθεση να κρατήσει όλους τους παίκτες - κλειδιά της φετινής προσπάθειας και πάνω σ' αυτούς να κάνει τις απαραίτητες προσθήκες για την επόμενη μέρα.

Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός κάνοντας μια κίνηση που δεν την συνήθιζε τα προηγούμενα χρόνια (επέκταση συμβολαίου μεσούσης της περιόδου) έκλεισε την πιο δύσκολη περίπτωση απ' αυτές που είχε να αντιμετωπίσει και με ηρεμία πλέον θα πάει σ' ένα καλοκαίρι με τα βασικά ζητήματα να είναι τακτοποιημένα. Θυμίζω πως σε πρόωρες ανανεώσεις δεν προχώρησε ούτε τη σεζόν 2009-10, τότε που έληγαν όλα τα μεγάλα συμβόλαια, ούτε την περίοδο 2011-12 στην τελευταία σεζόν του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, ούτε καν πέρυσι με τις περιπτώσεις Ματσιούλις, Λάσμε. Είναι μια απόδειξη πως ο Παναθηναϊκός ήθελε διακαώς να κρατήσει τον Γκιστ, ανεξαρτήτως κόστους, έχοντας προφανώς ένα αγωνιστικό και οικονομικό πλάνο για την επόμενη χρονιά.

Ταυτόχρονα, η ανανέωση του συμβολαίου του Γκιστ αποτελεί μήνυμα και για το εσωτερικό της ομάδας. «Οποιος προσφέρει, ανταμοίβεται» μοιάζει να λέει η διοίκηση ενόψει των «τελικών» που ακολουθούν σε Ευρωλίγκα και ελληνικό πρωτάθλημα ενώ παράλληλα ο Γκιστ μπαίνει στην τελική ευθεία των υποχρεώσεών της ομάδας, έχοντας πλέον ξεκάθαρη εικόνα για το πού θα βρίσκεται την «επόμενη ημέρα» και με το μυαλό εδώ κι όχι στο συμβόλαιο του επόμενου καλοκαιριού.

Υ.Γ: Να υπενθυμίσω στους φιλάθλους που κατά καιρούς γράφουν στο blog μου πώς άλλο είναι η κριτική κι άλλο η απαξίωση. Σαφέστατα και πρέπει να γίνεται κριτική στον Ιβάνοβιτς για τα όποια λάθη κάνει στη διάρκεια των αγώνων, αλλά αυτά τα «διώξτον», «δεν κάνει», «πού τον βρήκες;» κι όλα τα σχετικά μου μοιάζουν με άναρθρες κραυγές ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με το μπάσκετ, ούτε καν με τον αθλητισμό.

Και για να επαναλάβω την άποψή μου: Ο Παναθηναϊκός έχει κάνει υπέρβαση με βάση αυτά που εξαγγέλθηκαν το καλοκαίρι και σε μεγάλο βαθμό αυτή η υπέρβαση ανήκει και στον Ιβάνοβιτς που έχει δημιουργήσει μια ομάδα που παίζει σε σταθερό ρυθμό από τον Οκτώβριο, ανεξάρτητα από τις απουσίες και τους τραυματισμούς. Σαφέστατα κι έχει κάνει σφάλματα, αλλά όποιος κοιτάζει μόνο τα σφάλματα κι όχι τα καλά είναι σαν να βλέπει το δέντρο και να χάνει το δάσος.