Το ρεκόρ που δεν είναι unisex!

Όπως λένε σε τέτοιες περιπτώσεις και σε πείσμα της πάνδημης και οικουμενικής αποθέωσης που γνώρισε την Κυριακή ο περιώνυμος «CoachK» στην περίπτωση του υπάρχουν καλά και κακά νέα...

Ενώ συνήθως, όταν χρησιμοποιώ αυτή την αντιδιαστολή αρχίζω από τα δυσάρεστα και πηγαίνω στα ευχάριστα, σήμερα είπα να αλλάξω τροπάριο, διότι τα κακά είναι εκείνα που κρύβουν την πιο συγκλονιστική είδηση...

Λοιπόν την Κυριακή στο «Μadison Square Garden», το Ντιουκ νίκησε το Σεντ Τζον με 72-68 και έδωσε στον (κάτι πολύ παραπάνω από προπονητή του) Μάικ Σιζέφσκι την ευκαιρία να σπάσει, πρώτος απ' όλους το φράγμα των 1.000 νικών στη μακρά, ένδοξη και φανατικώς αφοσιωμένη στο NCAA, καριέρα του.

Στο ίδιο γήπεδο (και όχι στο άντρο των «Blue Devils», το «Cameron») ο Σιζέφσκι είχε γιορτάσει την επίτευξη ενός άλλου μεγάλου ρεκόρ στις 15 Νοεμβρίου του 2011, όταν με την 903^η νίκη του ξεπέρασε τον άλλοτε προϊστάμενο και μέντορα του στην τέχνη της προπονητικής, τον Μπόμπι Νάιτ. Τούτου δοθέντος , ο Μάικ πρέπει να αρχίσει από τώρα να μελετά το καλαντάρι του NCAA για την επόμενη τριετία, ώστε να κυκλώσει την επιστροφή του στο «Madison Square Garden» και να εκπληρώσει όχι πλέον το προπονητικό, αλλά το. φαλλοκρατικό (sic) απωθημένο του!

Εδώ ήρθαμε, που λένε και στο σινεμά και επίσης εδώ βρίσκονται τα... κακά νέα του όντως θρυλικού (και αποδεικτικού της συνέχειας, της συνέπειας και της διαχρονικής αξίας του) ρεκόρ του Σιζέφσκι: οι 1000 νίκες τις οποίες συμπλήρωσε αποτελούν βεβαίως τη Νο 1 επίδοση μεταξύ των προπονητών της πρώτης κατηγορίας (Division I) του NCAA, αλλά όχι και το απόλυτο ρεκόρ στο κολεγιακό πρωτάθλημα.

Μπορεί ο Σιζέφσκι να έχει από κάτω τους τον συνεργάτη του στην Εθνική ομάδα των ΗΠΑ Τζιμ Μποχάιμ του Σίρακιουζ (962 νίκες-325 ήττες από το 1976) και τον απόμαχο πλέον Μπόμπι Νάιτ (902-371), ωστόσο βλέπει από πάνω του δυο εν ενεργεία προπονητές ομάδων της Β' κατηγορίας: τον Χάρι Στέιθαμ του Μακ Κέντρι με 1085-460 σε 48 σερί σεζόν στον ίδιο πάγκο και τον Ντάνι Μάιλς με 1016-421 από το 1971 στο Ορεγκον Τεκ.

Βεβαίως ο Σιζέφσκι υπερέχει σε ποσοστό νικών έναντι και των δύο με 76.5% , προϊόν των 1000 νικών και των 308 ηττών του σε 1308 ματς, αρχής γενομένης από το 1975 και επί σαράντα συνεχείς περιόδους. Εγκαινίασε τη λαμπρή καριέρα του με την ομάδα της αμερικανικής... Σχολής Ευελπίδων (Αrmy) από το 1975 έως το 1980 και εν συνεχεία κατέπλευσε στο Ντιουκ, το οποίο οδήγησε στην κατάκτηση τεσσάρων πρωταθλημάτων (1991, 1992, 2001, 2010), σε άλλους τέσσερις τελικούς και συνολικά σε έντεκα Φάιναλ Φορ!

Ο Σιζέφσκι λοιπόν είναι πρώτος και καλύτερος μεταξύ των προπονητών της Α' κατηγορίας, αλλά μονάχα των... αρσενικών από δαύτους, εξ ου και η πρότερη αναφορά μου στα όποια φαλλοκρατικά απωθημένα του! Πάνω και απ΄ αυτόν και από τους δυο προπονητές της Division IIβρίσκεται η φοβερή και τρομερή Πατ Σάμιτ, η μπασκετική εκδοχή της Βιρτζίνια Γουλφ!

Δεδομένου μάλιστα ότι το επώνυμο της επί 38 συναπτά έτη προπονήτριας της κολεγιακής ομάδας του Τενεσί-την οποία οδήγησε οκτώ φορές στο θρόνο του NCAA- γράφεται Summitt, είναι πολύ λογικό να στρογγυλοκάθεται στην κορυφή (summit)!

Προτού αποσυρθεί, λόγω προβλημάτων υγείας, η γεννημένη το 1952 Σάμιτ κοουτσάρησε τις Λέιντι Βολς σε 1306 αγώνες με τον εκπληκτικό απολογισμό των 1098 νικών και των μόλις 208 ηττών, ενώ οι οκτώ τίτλοι της συνιστούν την τρίτη καλύτερη επίδοση στη... unisex ιστορία τουNCAA, πίσω από τους δέκα του μακαρίτη Τζον Γούντεν με το UCLA και τους εννέα του βιωματικού αντιπάλου της, ως προπονητή της γυναικείας ομάδας του Κονέκτικατ, Τζίνο Αουριέμα!

Συν τοις άλλοις η Σάμιτ έχει στη συλλογή της ως παίκτρια και προπονήτρια εννέα μετάλλια με την Εθνική ομάδα των ΗΠΑ, μεταξύ αυτών το χρυσό στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1984 στο Λος Αντζελες (με προεξάρχουσα την αδερφή του Ρέτζι, Σέριλ Μίλερ) και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1979. Επίσης κατατάχθηκε στο Νο 11 του Top 50 των κορυφαίων Αμερικανών προπονητών όλων των εποχών και σε όλα τα σπορ, ενώ πριν από τρία χρόνια βραβεύθηκε για όλα τα πράγματι εκπληκτικά επιτεύγματα της από τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα σε ειδική τελετή στον Λευκό Οίκο.

Η (διαζευγμένη από τον άντρα της από το 2007 και μητέρα ενός εικοσιπεντάχρονου γιου) προπονήτρια απέρριψε δυο φορές την πιεστική πρόταση της διεύθυνσης του Τενεσί να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της ανδρικής ομάδας, ενώ έχει μείνει παροιμιώδης η αντίδραση της προς τις παίκτριες της κάθε φορά που δεν έμενε ικανοποιημένη από την απόδοση τους: δεν τις έβριζε, αλλά τις κοίταγε για μερικά δευτερόλεπτα με ένα απλανές παγωμένο βλέμμα κι ήταν σαν τις στήνει στο εκτελεστικό απόσπασμα και να τις σκοτώνει!

Σε αντίθεση με το μπάσκετ, στο οποίο θριάμβευσε και άφησε πίσω της απλησίαστα ρεκόρ και μια ανεκτίμητη κληρονομιά, η Σάμιτ είδε τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού στη ζωή της; μεσούσης της σεζόν 2011-12 προσβλήθηκε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ και βαθμιαία άφησε το κουμάντο της ομάδας στην πιστή ασίσταντ της και αναγκάστηκε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση, μάλιστα έγραψε κιόλας ένα βιβλίο στο οποίο εξιστορεί την καριέρα της και συνάμα αναφέρεται στην προσωπική περιπέτεια της, με τον τίτλο «Sum Ιt Up» («Συνοψίζοντας»).

Εν τω μεταξύ -για να επιστρέψω στη δική του ιστορία- την Κυριακή ο γεννημένος στις 13 Φεβρουαρίου του 1947 Σιζέφσκι που φορούσε μπλε κοστούμι και άσπρα αθλητικά παπούτσια (ως δείγμα υποστήριξης της καμπάνιας των προπονητών εναντίον του καρκίνου) δεν απόλαυσε μονάχα το νέκταρ της 1000ής νίκης του, αλλά και τη λατρεία των παικτών του: όντας άλλωστε ακριβώς «σαράντα χρόνια φούρναρης» ο «Coach K» (έχει δηλώσει ότι) περισσότερο από τους τίτλους του με το Ντιουκ και την Εθνική ομάδα και από τις καριέρες των παικτών του στο ΝΒΑ, αισθάνεται υπερήφανος και «γεμάτος» για τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησε και ασφαλώς κατάφερε να διαπαιδαγωγήσει τους χαρακτήρες όλων όσοι πέρασαν από τα χέρια του.

Στην πραγματικότητα, ο (εδώ και τριάντα χρόνια καλός φίλος του ελληνικού μπάσκετ) Μάικ δεν κοουτσάρει παίκτες του μπάσκετ, αλλά ανατρέφει ανθρώπους και περισσότερο από συστήματα διδάσκει τρόπους ζωής...

Με το που ακούστηκε η κόρνα της λήξης στον αγώνα της περασμένης Κυριακής με το Σεντ Τζον στο «Μάντισον», ο πρώτος που έπεσε πάνω του για να τον αγκαλιάσει ήταν ο βοηθός του Τζεφ Κάπελ. Αμέσως ο Σιζέφσκι περικυκλώθηκε από τους φωτογράφους, ήδη οι κάμερες είχαν στραφεί πάνω του και οι 20.000 θεατές (συμπεριλαμβανομένων των δυο από τις τρεις κόρες του, των επτά από τα εννιά εγγόνια του, του Φιλ Τζάκσον, του Καρμέλο Αντονι, του Κρις Μάλιν, του Λου Καρνεσέκα, του Φελίπε Λόπεζ και περίπου είκοσι βετεράνων παικτών του Ντιουκ) του χάριζαν με γενναιοδωρία το οφειλόμενο «standing ovation».

Την ίδια στιγμή οι παίκτες του Ντιουκ έβγαζαν τις φανέλες τους και φορούσαν μπλουζάκια που έγραφαν «1.000 Wins And Kounting», με την ανορθογραφία (στη χρήση του Κ αντί του σωστού C) να είναι επιβεβλημένη για να ταιριάζει στο παρατσούκλι του «coach K» , ο οποίος ως έλκων τις ρίζες του από τον Πολωνία, γράφεται Κrzyzewski, δηλαδή τρέχα γύρευε!

Τι είπε για το ρεκόρ ο Σιζέφσκι; «Στο μέλλον κάποιοι θα με ξεπεράσουν, αλλά είναι σπουδαίο ότι έγινα ο πρώτος που έφτασε στις χίλιες νίκες και μάλιστα σε αυτό το μαγικό μέρος, στο «Μάντισον». Είμαι υπερήφανος όχι μονάχα γι' αυτές καθ' εαυτές τις νίκες, αλλά και διότι τις πέτυχα απέναντι σε σπουδαίους αντιπάλους, που βρήκα απέναντι μου».

Σε τέτοιες περιπτώσεις περισσότερο από ένα ρεκόρ μετρούν η συνέχεια, η συνέπεια και η αφοσίωση που επιδεικνύει ένας προπονητής και αυτό ακριβώς πίστωσε στον άλλοτε ασίσταντ (στους «Χούζιερς» της Ιντιάνα, τη σεζόν 1974-75) και μαθητή του, ο Μόμπι Νάιτ, λέγοντας ότι «οι 1.000 νίκες είναι ένα αξιοσημείωτο κατόρθωμα, αλλά ακόμη πιο αξιοσημείωτο είναι ότι έχει κοουτσάρει σε τόσα πολλά ματς και συνεχίζει να το κάνει».

Kαι το κάνει μάλιστα (συμπληρώνει η ταπεινότης μου) με προσήλωση, με τις ίδιες αταλάντευτες αρχές και με ιερό πάθος...