Επικίνδυνα παιχνίδια με τη φωτιά

Το ‘χει βάλει σκοπό φαίνεται ο Παναθηναϊκός να παίζει με τη φωτιά στα εκτός έδρας παιχνίδια της Α1. Ναι μεν η «ψαλίδα» μεγάλων και μικρομεσαίων είναι μικρότερη συγκριτικά μ’ άλλες χρονιές, αλλά ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν τα ματς οι πρωταθλητές δίνει δικαιώματα στον αντίπαλο.

Μετά λοιπόν το καρδιοχτύπι της Πάτρας, τώρα ήταν η σειρά για το καρδιοχτύπι στην Κηφισιά μ’ έναν Παναθηναϊκό να βάζει τα χεράκια του και να αποπειράται να βγάλει τα ματάκια του με το ολοκληρωτικό μπλακ άουτ στο τελευταίο πεντάλεπτο.

Πάνω που έδειχνε να «καθαρίζει» με το +14, βρέθηκε από το πουθενά στο +3 και χρειάστηκε αυτό το ολόσωστο κερδισμένο αντιαθλητικό φάουλ του Μπατίστα στο φινάλε για να φύγει τελικά με το «διπλό» και να παραμείνει στο κυνήγι της πρώτης θέσης.

Οι απουσίες όπως έχουμε ξαναπεί μπορεί να αποτελούν δικαιολογίες για κάποια πράγματα, αλλά δεν αποτελούν δικαιολογία για όλα, ειδικά όταν έχεις απέναντί σου μια ομάδα που αντιμετωπίζει τα δικά της αγωνιστικά προβλήματα. Οπως και να ‘χει η ουσία είναι πως ο Παναθηναϊκός πέρασε από την έδρα που «γκέλαρε» ο Ολυμπιακός, «ξεχρέωσε» με δύο επικίνδυνα εκτός έδρας παιχνίδια και παράλληλα προετοιμάστηκε για την τριάδα κρίσιμων ευρωπαϊκών αγώνων που ακολουθούν και ενδεχομένως να κρίνουν την πρόκριση.

Από την άλλη η Κηφισιά των 1000 προβλημάτων, δικαιούται να υπερηφανεύεται πως είναι η μοναδική ομάδα που κοίταξε στα μάτια τους δύο «μεγάλους» και θα μπορούσε να είχε «κλέψει» τη νίκη επί του Παναθηναϊκού, αν είχε περισσότερο «καθαρό» μυαλό στο τελευταίο τρίλεπτο ή αν ο Σάιλας συγκρατούσε την μπάλα στην περιβόητη πρότελευταία φάση και δεν έβγαζε μια ωραιότατη ασίστ στον Μπατίστα.

Ο Παναθηναϊκός είχε τη διάθεση να τρέξει, επιχείρησε να ανοίξει το σκορ, αλλά τελικά βρέθηκε να παίζει στον ρυθμό που ήθελε ο Παπαθεοδώρου. Ευτυχώς για τον Ιβάνοβιτς η απάντηση στο «πέντε- πέντε» ήταν ο Εστεμπάν Μπατίστα που έκανε την καλύτερή του εμφάνιση μετά από το πρώτο δίμηνο. Κάθε επαφή με την μπάλα, έμοιαζε με σίγουρο καλάθι, με την baseline της Κηφισιάς να αποτελεί ανοικτή διάβαση.

Ο Μαυροειδής δεν προλάβαινε καν να βάλει το πόδι του, ο Ουρουγουανός γυρνούσε όποτε ήθελε και με κάθε τρόπο πετύχαινε το καλάθι, σταματώντας τελικά στους 24 πόντους με 10/13 δίποντα και 11 ριμπάουντ, 5 εκ των οποίων επιθετικά! Ο Μπατίστα έπαιξε συνολικά 31 λεπτά κι όπως έχουμε ξαναπεί αυτό είναι αδύνατον να συνεχιστεί επί μονίμου βάσεως, εφόσον ο Παναθηναϊκός θέλει να βγάλει τη σεζόν σε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα.

Για μια ακόμη φορά ο Ιβάνοβιτς χρησιμοποίησε μόλις εννιά παίκτες (δεν έπαιξαν οι Κόνιαρης, Διαμαντάκος που ήταν στον πάγκο), είχε ως μοναδικό σμολ φόργουορντ τον Χαραλαμπόπουλο που έπαιξε λιγότερο από 8 λεπτά και στη μεγαλύτερη διάρκεια προσπάθησε με αλχημείες και χαμηλά σχήματα να καλύψει την «τρύπα» στο «3».

Κι αν στην επίθεση κουτσά – στραβά υπήρχε αποτέλεσμα, στην άμυνα ο Σάιλας έκανε πάρτι επί 30 λεπτά μέχρι που ο Νέλσον ανέλαβε να δώσει τη λύση. Ο Αμερικανός μ’ ένα κόψιμο απ’ αυτά που λέμε «του ‘σπασε τον τσαμπουκά» έδωσε το σύνθημα για το +14. Ο Νέλσον αν και στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα έμοιαζε εκτός παιχνιδιού, είχε ένα τρίλεπτο που ουσιαστικά έκανε τη διαφορά στο ματς.

Υ.Γ1: Απόλυτα δικαιολογημένο το αντιαθλητικό φάουλ στον Διαμαντίδη στη φάση που χτυπάει εκτός φάσης τον Σάιλας. Ακόμη κι αν δεχτούμε πως ο αντίπαλός έβγαλε τον αγκώνα του, ο ίδιος θα έπρεπε να συγκρατηθεί και να μην αντιδράσει μ’ αυτό τον τρόπο. Είπαμε, άλλες απαιτήσεις υπάρχουν από τον Διαμαντίδη, ακόμη και στον τρόπο αντίδρασης.

Υ.Γ2: Ισχύει ότι ο Παναθηναϊκός ρίχνει «κλεφτές» ματιές για ψηλό, τουλάχιστον αυτό γνωρίζει η μανατζερική πιάτσα. Είναι δεδομένο πως ο Ιβάνοβιτς έχει αντιληφθεί εδώ και καιρό την έλλειψη ενός αθλητικού ψηλού, με δεδομένα μάλιστα τα προβλήματα του Μαυροκεφαλίδη. Οι «πράσινοι» ψάχνουν για «λαβράκια», εκτός πάλι αν υπάρξει κάτι εξαιρετικό στην αγορά που θα αξίζει την υπέρβαση.