Η λεπτομέρεια των τάιμ άουτ και η αιτία των χαμένων ριμπάουντ

Ο Ολυμπιακός μετά το πρώτο πεντάλεπτο έδειξε απίστευτη συνέπεια στον τρόπο που αγωνίστηκε. Για μία ακόμη φορά οι Πειραιώτες έδειξαν προσηλωμένοι στα αμυντικά τους καθήκοντα στη μεγαλύτερη διάρκεια της αναμέτρησης, τρόπος ο οποίος τους οδήγησε αρκετές φορές σε εύκολο καλάθι στην άλλη πλευρά.

Η Νεπτούνας επ’ ουδενί δεν είναι καμία ομάδα που φημίζεται για την ποιότητα της, αλλά σίγουρα παλεύει περισσότερο από τις περισσότερες αντιπάλους του Ολυμπιακού σε αυτόν τον όμιλο ενώ παίζει και πιο στοχευμένο μπάσκετ π.χ από την αναρχία της Γαλατάσαραϊ.

Ο Ολυμπιακός ανταποκρίθηκε περίφημα λοιπόν και έφτασε στο 7-1 και πλέον για να χάσει την πρώτη θέση χρειάζεται να γνωρίσει δύο ήττες, η δε μία από τους Σέρβους να είναι με διαφορά μεγαλύτερη των 5 πόντων. Δύσκολο μου φαίνεται…

Χάρηκα πολύ με τις συνεργασίες στην επίθεση. Ειδικά το 2 on 2 δούλεψε περίφημα για τους «ερυθρόλευκους» με αποτέλεσμα και οι τόσες πολλές ασίστ (21). Ο Σλούκας στα πρώτα τέσσερα λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ είχε δώσει 4 τελικές πάσες. Ο Σπανούλης τελείωσε με 9 ασίστ!

Παρατήρησα κάτι ακόμη στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Κάτι το οποίο σημαίνει πολλά στο σύγχρονο μπάσκετ. Μπορεί να σας φανεί ανόητο αλλά δεν είναι…

Ο Ολυμπιακός σκόραρε μετά από κάθε τάιμ άουτ! Δεν είναι εύκολο. Είναι λεπτομέρεια η οποία δείχνει απόλυτη συγκέντρωση στα δευτερόλεπτα που μιλάει ο προπονητής. Δε γίνεται να συμβαίνει σε κάθε ματς, αλλά πραγματικά είναι δύσκολο.

Πάμε και στα χαμένα αμυντικά ριμπάουντ. Έχω την εντύπωση πως για τα πολλά (και σε συνεχή ματς) χαμένα ριμπάουντ φταίει η αντιμετώπιση στην άμυνα των Πειραιωτών καθώς επίσης και η διάθεση για τάπα σε κάθε σουτ που επιχειρεί ο αντίπαλος.

Ο Ολυμπιακός ως αντιμετώπιση στο pick ‘n’ roll των αντιπάλων εφαρμόζει αλλαγές στα μαρκαρίσματα με αποτέλεσμα ο ψηλός (σκρίνερ) που κόβει στη ρακέτα να συναντά κοντύτερο αντίπαλο στην άμυνα. Η υψομετρική διαφορά και φυσικά η δύναμη παίζουν σημαντικό ρόλο στο να πάρεις σωστή θέση και να διεκδικήσεις το ριμπάουντ.

Αυτό φυσικά δε σημαίνει πως είναι κακή η άμυνα ή ο τρόπος αντιμετώπισης. Απλά κάθε αμυντικό πλάνο έχει και τις θυσίες του… Οι αλλαγές στα σκριν στη μπάλα λοιπόν, δίνουν πλεονέκτημα στην επίθεση για να ανανεώσει την κατοχή.

Επίσης οι ψηλοί του Ολυμπιακού κυνηγούν την τάπα συνέχεια. Όταν λοιπόν ο Πέτγουεϊ ή ο Ντάνστον ή ο Χάντερ πηδούν για να κόψουν το αντίπαλο σουτ είναι αδύνατο ταυτόχρονα να πηδούν και για να διεκδικήσουν και το αμυντικό ριμπάουντ. Είπαμε διαθέτουν αλτικές ικανότητες, αλλά ακόμη και αυτές έχουν όριο. Την ώρα που κάνουν άλμα για να κόψουν το σουτ οι συμπαίκτες τους οφείλουν να παίρνουν σωστή θέση.

Ξέρετε τι δε μου άρεσε; Οι ψηλοί του Ολυμπιακού και κυρίως ο Πέτγουεϊ έχασε πολλές προσπάθειες ακριβώς κάτω από το καλάθι. Υπάρχουν φάσεις στο ματς που το καλάθι και φάουλ όταν είσαι τόσο δυνατός ή τόσο αλτικός είναι εύκολη υπόθεση. Οι Λιθουανοί δεν έκαναν καμία τσεκουριά από όσο θυμάμαι, ωστόσο χάθηκαν αρκετά καλάθια και φάουλ. Με τη Νεπτούνας δε στοίχισαν, αλλά σε άλλα ματς πιο κρίσιμα θα πρέπει να τελειώνουν καλύτερα τις φάσεις κοντά στο καλάθι ακόμη κι όταν τους γίνεται φάουλ (και όχι τσεκουριά).

ΥΓ: Ο Ολυμπιακός τελείωσε το πρώτο δεκάλεπτο κάνοντας μόνο 4 ομαδικά φάουλ, τα δύο εκ των οποίων στο τελευταίο λεπτό της πρώτης περιόδου. Τυχαίο ή όχι θα το μάθουμε στα επόμενα ματς.

ΥΓ 2: Την επόμενη φορά που θα βρεθείτε στο ΣΕΦ έχετε τα μάτια σας πάνω στον Τρεμέλ Ντάρντεν στην άμυνα. Ο άνθρωπος είναι παντού είτε μαρκάρει τη μπάλα, είδε δίνει βοήθεια από την αδύνατη πλευρά, είτε παίζει overplay σε μία πάσα απόσταση. Τρομερός!!!

ΥΓ 3: Άντε να επιστρέψουν στη δράση τουλάχιστον οι Κατσίβελης και Λοτζέσκι να μεγαλώσει κάπως το rotation. Μακάρι να επιστρέψει και ο Πρίντεζης γρήγορα αν και επιμένω να μην είμαι αισιόδοξος.

ΥΓ 4: Να θυμάστε (κι εγώ επίσης) πως ο χειρότερος προπονητής, γνωρίζει περισσότερο μπάσκετ από τον καλύτερο δημοσιογράφο, αναλυτή, φίλαθλο.