To πρωτάθλημα μπάσκετ ήταν το τελευταίο που ολοκληρώθηκε στην Ισπανία με την Μπαρτσελόνα να κατακτά τον τίτλο, επικρατώντας της μεγάλης αντιπάλου της Ρεάλ, με 3-1 νίκες. Στους τέσσερις τελικούς που διεξήχθησαν (δύο στο "Palacios de los Deportes" της Μαδρίτης και δύο στο "Palau Blaugrana" της Βαρκελώνης), η πληρότητα στις εξέδρες άγγιξε μέχρι και το 100%. Πόσα χρήματα, όμως, κλήθηκαν να πληρώσουν οι φίλαθλοι για να δουν τον Ρούντι, τον Σέρχιο, τον Μπουρούση, τον Παπανικολάου τον Τόμιτς, τον Χουέρτας και τελικά τον Ναβάρο να σηκώνει την κούπα;

Για να μπορέσει να κάποιος να παρακολουθήσει τα συγκεκριμένα παιχνίδια έπρεπε να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Στους δύο τελυταίους τελικούς στην έδρα της Μπάρτσα, για παράδειγμα, τα φθηνότερα εισιτήρια, που ήταν πολύ λίγα και αφορούσαν μόνο τους δύο εξώστες του γηπέδου κόστιζαν 33 ευρώ, ενώ για τα αμέσως επόμενα (πίσω από τα καλάθια) η τιμή ανέβαινε στα 45! Από κει πέρα, για τα πιο κεντρικά τμήματα, δηλαδή τον μεγαλύτερο όγκο των εισιτηρίων, φτάναμε στα 59, 73 και 85 ευρώ! Αντίστοιχες, αν όχι υψηλότερες σε κάποιες περιπτώσεις ήταν οι τιμές και στους δύο αγώνες που έγιναν στη Μαδρίτη.

Την ώρα που τα εισιτήρια στους τελικούς της ελληνικής λίγκας κόστιζαν στην πλειοψηφία τους 10 και 15 ευρώ, οι Ισπανοί χρειάστηκε να πληρώνουν μέχρι και πέντε φορές περισσότερα για να δουν από κοντά τις δύο κορυφαίες ομάδες τους. Οι οποίες στην τελική, δεν είναι σε καμία περίπτωση ...πέντε φορές καλύτερες από τις δικές μας. Κι όταν μιλάμε για Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, εννοούμε δύο κολοσσιαίους συλλόγους με ασύλληπτα έσοδα από εμπορικές συμφωνίες, χορηγούς και πωλήσεις επίσημων προϊόντων τους.

Ίσως θα πρέπει κάποια στιγμή, λοιπόν, να κατανοήσουν όλοι (οπαδοί, δημοσιογράφοι και Πολιτεία) πόσο δύσκολο είναι για τις δύο κορυφαίες ελληνικές ομάδες να καταφέρνουν να παραμένουν ανταγωνιστικές στο πιο υψηλό επίπεδο, παρά το γεγονός ότι τα έσοδά τους είναι μηδαμινά. Ίσως θα πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούν άπαντες το πραγματικό μέγεθος των επιτυχιών τους -ειδικά μέσα στη δίνη της οικονομικής κρίσης- και να κάνουν ό,τι μπορούν, ώστε να προστατέψουν (ο καθένας από την πλευρά του) ένα από τα τελευταία ποιοτικά προϊόντα που έχουν απομείνει στον αθλητισμό μας...