Διαλέγω να τρέχω στο μπάσκετ ή τρέχω πίσω από το μπάσκετ!

Μιχάλης Λεάνης Μιχάλης Λεάνης
Διαλέγω να τρέχω στο μπάσκετ ή τρέχω πίσω από το μπάσκετ!

bet365

Ο Μχάλης Λεάνης γράφει για το μπάσκετ που αλλάζει και πως πρέπει να προσαρμοστούμε στη νέα τάξη πραγμάτων.

Πιάνω την άκρη του νήματος από εκεί που την άφησα στο προηγούμενο δημοσιευμένο blog.

Έτσι όσοι ενδιαφέρονται να έχουν μια σύνδεση με τα προηγούμενα καλό θα ήταν να ρίξουν μια ματιά στο κείμενο που προηγήθηκε.

Μετά τον αποκλεισμό της Εθνικής από την φάση των 8 ο προβληματισμός πολλών εξαντλείται σε δυο τομείς .

Στον πρώτο τομέα κάποιοι εστιάζουν κυρίως στις επιλογές των προσώπων που κλήθηκαν να στελεχώσουν την ομάδα στο Παγκόσμιο τουρνουά.

Πως δηλαδή θα παρουσιάζαμε άλλο αγωνιστικό πρόσωπο-ακόμα πιο ανταγωνιστικό- αν είχε κληθεί ο Κόνιαρης αντί του Μάντζαρη , ο Μήτογλου στην θέση του Βασιλόπουλου, αν ο Κουφός ταξίδευε αντί του Μπουρούση ή του Παπαγιάννη.

Στον δεύτερο τομέα, κάποιοι άλλοι, εστιάζουν σε θέματα στρατηγικής και γενικότερης φιλοσοφίας του παιχνιδιού.

Ότι αποτύχαμε να βάλουμε στο παιχνίδι στο βαθμό που θα μπορούσαμε το υπερόπλο Γιάννης Αντετοκούνμπο με αποτέλεσμα ο σούπερ σταρ του ΝΒΑ να μη καταθέσει στο παρκέ ένα μεγάλο μέρος από τις ικανότητες του.

Δεν είναι λίγοι πάλι αυτοί που ισχυρίζονται ότι ο συνδυασμός των δυο αυτών τομέων δεν μας επέτρεψε να φτάσουμε ψηλά να διεκδικήσουμε τουλάχιστον μια θέση στην εξάδα!

Πραγματικά τα «σταυρώματα» στην διοργάνωση μας έδιναν την δυνατότητα να φτάσουμε ακόμα πιο ψηλά και να διεκδικήσουμε –έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράματα – την 5η θέση με αντίπαλο την Σερβία.

Ανεξάρτητα πάντως από τις απαντήσεις που δόθηκαν από υπεύθυνα χείλη στις διάφορες σοβαρές ενστάσεις, ανεξάρτητα επίσης από το κατά πόσο οι εξηγήσεις των υπευθύνων κάλυψαν εμάς τους δημοσιογράφους αλλά και ένα κομμάτι του φίλαθλου κοινού εμένα ο προβληματισμός μου παραμένει στο ακέραιο.

Κατά πόσο-ιδιαίτερα στο εγγύς μέλλον- μπορεί το παιχνίδι της Εθνικής να πλησιάσει τα στάνταρ του Γιάννη Αντετοκούνμπο.

Για μένα πρωτίστως αυτό θα πρέπει να μας απασχολεί, αυτό είναι το ζητούμενο!

Δηλαδή όλα αυτά που πρόκειται να συμβούν από εδώ και πέρα!

Ο προβληματισμός μου φούντωσε μετά το παιχνίδι της Γαλλίας με τις ΗΠΑ.

Δεν στέκομαι στο αποτέλεσμα , ούτε αν οι παίκτες του Πόποβιτς ήταν δεύτερης διαλογής-χαρακτηρισμό που δεν αποδέχομαι όταν αναφερόμαστε σε παίκτες πρωταγωνιστές με τις ομάδες τους στον πλανήτη ΝΒΑ- αλλά αποκλειστικά στον τρόπο παιχνιδιού των Γάλλων.

Θα πει κάποιος ότι οι Γάλλοι πάντα έτσι έπαιζαν.

Δεν συμφωνώ! Ότι πάντα έτσι έπαιζαν δεν μου λέει κάτι.

Αντίθετα μου λέει πολλά ότι προσέθεσαν πολλά σύγχρονα στοιχεία στο στιλ παιχνιδιού τους ανεβάζοντας ακόμα πιο ψηλά το επίπεδο τους με αποτέλεσμα να θεωρούνται πλέον -κι όχι άδικα- παγκόσμια δύναμη.

Αναφέρομαι σε μια χώρα όπου το μπάσκετ είναι το τρίτο ή τέταρτο άθλημα σε δημοτικότητα πίσω από το ποδήλατο!!!

Και μην μου πει κάποιος ότι οι Γάλλοι πάντα ήταν δύναμη στο μπάσκετ γιατί στην κατάταξη των παγκόσμιων πρωταθλημάτων την Γαλλία θα την βρείτε πολύ πιο κάτω από την Ελλάδα με ένα μόλις μετάλλιο κι αυτό χάλκινο.

Σκεφτείτε ποια ήταν η Γαλλία και ποιος ο τρόπος παιχνιδιού της όταν πριν από 14 συναπτά έτη την στέλναμε στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ το 2005 στο καναβάτσο με το τρίποντο του Διαμαντίδη.

Ναι τότε είχαμε Διαμαντίδη και όχι μόνο!

Την καλύτερη φουρνιά Ελλήνων παικτών μετά το ’87!!!

Το έχω πει και το έχω γράψει εκατό φορές , ούτε τιμωρία να με είχαν βάλει.

Από τότε όμως πέρασε πολύς χρόνος , και γι’ αυτούς και για εμάς.

Αυτοί μετά το 2009 πέρασαν στο μπάσκετ του μέλλοντος και εμείς μείναμε δυστυχώς στο «σκεπτόμενο» μπάσκετ του 2009.

Και δεν είναι οι μόνοι. Το έκαναν οι Ισπανοί κι έτσι κατάφεραν να παραμείνουν ανταγωνιστικοί, οι Σέρβοι που έχασαν δυο γενιές στον εμφύλιο πόλεμο, οι Σλοβένοι, οι Αργεντινοί , οι Αυστραλοί και άλλοι.

Ως εκ τούτου το ερώτημα που με απασχολεί εδώ και καιρό είναι-αν θέλουμε να λέμε τα πράματα με το όνομα τους - αν είμαστε ικανοί να εκσυγχρονίσουμε το ταλέντο που διαθέτουμε.

Εκτός από μπασκεμπολίστες να έχουμε αθλητές ικανούς να διασχίσουν με ταχύτητα το γήπεδο να ακουμπήσουν την μπάλα στο καλάθι, να αγωνιστούν σε πολλές θέσεις , να σουτάρουν να ντριπλάρουν , να ποστάρουν, να επιβάλλουν ρυθμό και τρόπο παιχνιδιού.

Παρόλο που έχω εικόνα των «μικρών» Εθνικών ομάδων αφού παρακολουθώ από κοντά όλα τα τουρνουά, ενδιαφέρθηκα να μάθω ακόμα περισσότερα για τις μικρότερες ηλικίες εκεί που ξεκινά το εργοστάσιο παραγωγής αθλητών του μέλλοντος.

Κι αυτό γιατί ενώ έχουμε θετικά δείγματα δουλειάς και διακρίσεις στις μικρές εθνικές το στιλ παιχνιδιού παραμένει το ίδιο και αμετάβλητο!

Μίλησα λοιπόν με τον κόουτς Χρήστο Σγουρίτσα προπονητή της U14 και μέλος του αναπτυξιακού προγράμματος της Ομοσπονδίας.

Ο κόουτς μου είπε ότι τώρα τελευταία σε επίπεδο Ομοσπονδίας γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια νεωτερισμού και εκσυγχρονισμού του αθλήματος.

Ο κόουτς Σγουρίτσας έχει στην κυριολεξία αφιερώσει την ζωή του –σίγουρα δεν είναι ο μόνος- σ’ αυτές τις ηλικίες.

Συμπλήρωσε μια δεκαετία στην Ολυμπιάδα Παπάγου έχοντας το παιδικό στη Α κατηγορία ΕΣΚΑ το εφηβικό στην Β κατηγορία.

Το αντρικό της Ολυμπιάδας Παπάγου αποτελεί την ομάδα με το μικρότερο μέσο όρο ηλικίας αντρικών ομάδων της ΕΣΚΑ. Πράμα που σημαίνει ότι έχει γίνει δουλειά στις υποδομές!

Συγχρόνως 8 χρόνια στον Πλάτωνα έχοντας στην Α κατηγορία το παιδικό , στην Β κατηγορία το εφηβικό και στην Γ κατηγορία την ομάδα των ανδρών στελεχωμένη όμως από εφήβους.

Εδώ ακριβώς έγκειται και η διαφορά ανάμεσα στο δίνω ευκαιρίες στους μικρούς και στο επιμένω στους μικρούς!!!

Θα ανοίξω μια μικρή παρένθεση για τον Πλάτωνα, για την ομάδα των εκπαιδευτηρίων Πλάτωνα.

Γιατί θέλω να υπογραμμίσω πόσο σημαντικό γεγονός είναι στην εκπαίδευση τα παιδιά να συνδυάζουν την σχολική μόρφωση και κατάρτιση με τον αθλητισμό.

Να διακρίνονται για τις επιδόσεις στα μαθήματα τους και συγχρόνως για τις δεξιότητες τους στα σπορ.

Να διαπαιδαγωγούνται σωστά με αρχές και συγχρόνως να κοινωνικοποιούνται μέσα από τον αθλητισμό.

Ο Πλάτωνας, όπως και άλλα σχολεία ανάλογης φιλοσοφίας και πρακτικής, έχει κάθε δικαίωμα να υπερηφανεύεται ότι από τα θρανία του παρέλασαν και θα παρελάσουν όχι μόνο οι επιστήμονες του αύριο αλλά και οι αθλητές καριέρας που θα επανδρώσουν συλλόγους και εθνικές ομάδες.

Το κεφάλαιο σχολικός αθλητισμός και κουλτούρα αποτελεί πλέον θεσμό για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και εμείς εδώ –πλην φωτεινών εξαιρέσεων όπως ο Πλάτωνας ή ο Μαντουλίδης στον Βορρά , παλεύουμε ακόμα με τα λιανοντούφεκα!

Αυτό που με επιτυχία παράγει ο εκπαιδευτικός οργανισμός Πλάτωνας είναι και δουλεία , κυρίως καθήκον της Πολιτείας!

Μην ξεχνιόμαστε…

Για να επιστρέψω όμως στις υποδομές ο κόουτς Σγουρίτσας μου έλεγε ότι τόσα χρόνια το δένδρο στράβωνε όταν ακόμα ο κορμός του ήταν μαλακός και εύκαμπτος.

Στις ηλικίες των 7-8 χρόνων τα παιδιά στις ομάδες δεν σούταραν από φόβο ότι δεν θα βρουν καλάθι , οι περισσότεροι προπονητές δεν τους ενθάρρυναν ώστε να αποκτήσουν τουλάχιστον την μηχανική του σουτ , οπότε αναλώνονταν στην πάσα και στο ντραιβ.

Στους παίδες και στους έφηβους διάλεγαν στα παιδιά μια θέση συγκεκριμένη ανάλογα με την σωματική τους διάπλαση , με μόνο κριτήριο την επιτυχία της ομάδας.

Όταν τα πιτσιρίκια μεγάλωναν και ανέβαιναν κατηγορία απέναντι σε όσους τους ξεπερνούσαν στα σωματικά προσόντα αδυνατούσαν να παίξουν και να ανταποκριθούν σε άλλη θέση.

Μετά τα βουτούσαν στην τακτική όπου το παιχνίδι τους συνήθως προσαρμοζόταν στο παιχνίδι του αντιπάλου. Χτύπα την μπάλα μέχρι να αρχίσουν οι περιστροφές.

Μέχρι να ξεκινήσει το…καρουσέλ κανένας δεν ενοχλούσε κανένα.

Όλα αυτά τώρα, όπως μου έλεγε προσπαθούν να τα ελέγξουν ώστε να τα αλλάξουν οι προπονητές της Ομοσπονδίας τόσο σε επίπεδο συλλόγων όσο και εθνικών ομάδων.

Να αλλάξουν το στιλ παιχνιδιού , να καταργήσουν τις θέσεις ώστε τα παιδιά να ερμηνεύουν περισσότερους ρόλους στο γήπεδο, να συμμετέχουν σε τουρνουά με προηγμένες σχολές ώστε να διδάσκονται μέσα από την φιλοσοφία του αντιπάλου.

Όπως το τουρνουά το καλοκαίρι με τις δυο ομάδες της Ισπανίας στην κατηγορία U14.

Οι Ισπανοί έχουν δυο ισάξιες Εθνικές σ’ αυτή την κατηγορία για να συμμετέχουν περισσότερα παιδιά!!!

Στο τουρνουά της FIBA τα παιδιά έπαιξαν για πρώτη φορά με ένα καινούργιο σύστημα , στο οποίο μετά από σφύριγμα ποινής ή επίτευξη καλαθιού η μπάλα δε δίνεται στον διαιτητή αλλά το παιχνίδι συνεχίζεται κανονικά έτσι ώστε να έχει συνεχή ροή και εξαντλητικό ρυθμό.

Ένας τρόπος παιχνιδιού όπου στην Γαλλία , στην Σερβία στην Ισπανία και σε άλλες χώρες εφαρμόζεται εδώ και χρόνια.

Οι μικροί κέρδισαν την Β ομάδα των Ισπανών για πρώτη φορά , κέρδισαν και την Πορτογαλία παίζοντας μπάσκετ σύγχρονο μέσα από το οποίο ανέδειξαν τα αθλητικά τους προσόντα.

Όλα αυτά όμως χρειάζεται χρόνος για να αποδώσουν. Και εκτός από τον χρόνο απαραίτητη κρίνεται και η συνδρομή των ομάδων.

Η στοίχιση των ομάδων στην κατηγορία των υποδομών στην ίδια φιλοσοφία , στο ίδιο πλάνο , στην ίδια πρακτική.

Μόνο έτσι σύμφωνα με τον κόουτς θα παράγουμε παίκτες αθλητές πιο κοντά στο μπάσκετ που ερμηνεύει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και ο κάθε Αντετοκούνμπο που διαπρέπει στα ευρωπαϊκά και στα παγκόσμια παρκέ.

Μόνο τρέχοντας στο μπάσκετ και όχι τρέχοντας πίσω από το μπάσκετ του σήμερα μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο σε μια Εθνική που θα επιστρέψει στις διακρίσεις και στα μετάλλια.

Σε κάθε άλλη περίπτωση θα καθόμαστε να συζητάμε τι έφταιξε στο πλάνο, γιατί δεν πήρε τον τάδε και τον δείνα και αν ο Πόποβιτς με τον Τζόρτζεβιτς έπαθαν μεγαλύτερο κάζο από αυτό του Σκουρτόπουλου!!!

Ωραίες συζητήσεις, εξόχως κοντόφθαλμες οι οποίες όμως δεν εστιάζουν στην ρίζα του προβλήματος.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Μιχάλης Λεάνης
Μιχάλης Λεάνης

Σύμφωνα με καλά εξακριβωμένες πηγές και μετά από άνοιγμα μυστικών αρχείων η γέννηση του τοποθετείται το σωτήριο έτος 1862 το πολύ!

Από μικρός ήθελε πολύ να κάνει ότι κάνουν όλα τα παιδιά!!!

Ξεκίνησε να αρθρογραφεί στην παρανομία πριν ο Γουτεμβέργιος ανακαλύψει την τυπογραφία και ο Μητσοτάκης την διαπλοκή!

Έκτοτε η εξέλιξη του, γενικά στον χώρο, υπήρξε ραγδαία και άκρως εντυπωσιακή!

Άριστος σκοπευτής , χωρίς να κλείνει το ένα μάτι, άσος του βολάν στους δυο τροχούς, δεινός σκακιστής, ικανότατος ισορροπιστής σε ζαρωμένο σχοινί και φοβερός ματάκιας της καθημερινής έγκυρης ειδησιογραφίας!

Παντοτινός λάτρης του ωραίου φύλου, εισαγωγέας και προμηθευτής ειδών αλιείας στην Πίνδο και στα Άγραφα, επιφανής αυτοδύτης ενυδρείου, παρασημοφορημένος αμπελουργός, πολέμιος των Ισμαηλιτών του Μπεγκ Ουμ , πρώτος χορευτής του Βασιλικού Μπαλέτου του Πόγραδετς, πρύτανης στην Κρατική Σχολή των Φυσιολατρών του Βούπερταλ, πρωτοσύγκελος της σκήτης του Προφήτη Δανιήλ, αρχισυναγωγός του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν, παντοτινός νοσηρός θαυμαστής της φυγόκεντρης περιπέτειας σ’αυτούς τους μίζερους καιρούς τους γεμάτους από μέτριους συντηρητές φαντασίας και ονείρων, μα πάντα ευχάριστος στα πάρτι!!!