Ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει στον εαυτό του

Ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει στον εαυτό του

Ό,τι χειρότερο μπορεί να κάνει στον εαυτό του

bet365

Ο Βασίλης Βλαχόπουλος γράφει για το πώς πιστεύει ότι πρέπει ο Άρης να προσεγγίσει το μεθαυριανό ντέρμπι του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ.

Καθημερινά ειδικά στοιχήματα (21+).

Δεν υπάρχει εντονότερη ένεση (στην αδρεναλίνη κάθε οπαδού) από το συγκεκριμένο ντέρμπι. Γιατί παραδοσιακά ξυπνάει αναμνήσεις, ανασύρει πάθη, εγείρει τις αισθήσεις. Κάποτε αυτά τα παιχνίδια ήταν… ευχή και κατάρα. Ο κερδισμένος κέρδιζε χρόνο μέχρι το επόμενο και ο χαμένος εξαφανιζόταν από προσώπου γης. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης έχει την ευλογία (όχι απλά) να ζήσει τα συγκεκριμένα παιχνίδια αλλά σε αρκετά εξ’ αυτών έβαλε φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του. Όπως δηλαδή το τελευταίο Πρωτάθλημα του Άρη εκείνη την άνοιξη του ’91.

Ο Γιαννάκης έχει στα χέρια του πτυχίο ανώτερης εκπαίδευσης από τα συγκεκριμένα ντέρμπι. Στην πρόσφατη Media Day όταν ρωτήθηκε για το πώς περιμένει να τον αντιμετωπίσει το κοινό του Άρη, χαμογέλασε και ουσιαστικά είπε «ρε παιδιά, εδώ έχω παίξει δεκάδες από δαύτα». Για τους παίκτες που έχουν πολλά ένσημα από τα παραδοσιακά ντέρμπι της Θεσσαλονίκης, έρχεται η στιγμή που τα αντιμετωπίζουν όπως όλα τα άλλα παιχνίδια δίχως αυτό να σημαίνει ότι λησμονούν την ιδιαίτερη αξία τους. Απλά, όλα γίνονται με… αυτοματισμούς.

Αυτό θα πρέπει να κάνει και ο Άρης μεθαύριο. Είναι λογικό να έχει σημαδέψει το συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά δεν είναι ο αγώνας της χρονιάς. Ο φετινός Άρης στήθηκε όπως μια… οικοδομή. Πολύ αργά, πολύ προσεκτικά. Ο ΠΑΟΚ είχε όλους τους παίκτες στο παρκέ από την έναρξη της προετοιμασίας. Ο Άρης τους μάζευε κομμάτι-κομμάτι. Κάθε δέκα ημέρες ερχόταν κι ένας παίκτης. Ο Ουίβερ έχασε την προετοιμασία στη Βουλγαρία καθώς ενσωματώθηκε στα τελειώματά της, ο Βον μπήκε στο πρόγραμμα στο δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη, ο Μπελ ήρθε μόλις την Παρασκευή και σήμερα κατά τη μιάμιση το μεσημεράκι θα έρθει και ο Μπένσον. Ο δε Πέτγουεϊ θα προσπαθήσει (επίσης σήμερα) να μπει στο ομαδικό πρόγραμμα.

Αν δηλαδή ρίξει κανείς μια ματιά στον Άρη των φιλικών αγώνων και τον συγκρίνει με αυτόν που θα μπει μεθαύριο στο Παλέ για να παίξει το ντέρμπι, πρόκειται για δύο διαφορετικές ομάδες. Στη διάρκεια του τουρνουά στην Προύσα και λόγω των δεδομένων αδυναμιών που παρουσίασε, ο Γιαννάκης είχε ερωτηθεί για το ντέρμπι του Κυπέλλου και είχε πει… «η ομάδα δεν χτίζεται για ένα παιχνίδι αλλά για μια ολόκληρη χρονιά». Αν ο Άρης μπει στο γήπεδο με τη συγκεκριμένη σκέψη τότε θα διευκολύνει τον εαυτό του. Αν μπει με τη λογική ότι «αν δεν κερδίσω θα καταστραφώ», το αποτέλεσμα θα είναι πολύ αρνητικό γι’ αυτόν.

Αυτή η άποψη είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρει υποστηρικτές στη μάζα των απλών φιλάθλων. Ο κόσμος αντιλαμβάνεται την τι ακριβώς συμβαίνει στην ομάδα του, θέλει όμως μια αφορμή για να νιώσει καλύτερα. Και βλέπει ότι δεν υπάρχει άλλη από το ντέρμπι της Τετάρτης. Κι αυτός θα πρέπει να χαλιναγωγήσει τα πάθη του, να δει πιο ψύχραιμα την όλη κατάσταση.

Έγινε κανονική ομάδα

Καθαρά αγωνιστικά, σήμερα ο Άρης δείχνει κανονική ομάδα. Το τι θα καταφέρει θα εξαρτηθεί από τον βαθμό ικανότητας και προσαρμοστικότητας των παικτών, τη δουλειά τεχνικού επιτελείου-παικτών στο παρκέ αλλά και το κατά πόσο όλοι αυτοί θα αφοσιωθούν στο αγωνιστικό κομμάτι και δεν θα έχουν στο μυαλό τους το οικονομικό.

Οι τελευταίες δύο κινήσεις ήταν υποχρεωτικές. Μετά το τουρνουά στην Προύσα είχαμε σημειώσει το πρόβλημα στο μακρινό σουτ, το 25% με το οποίο σούταρε η ομάδα (πλην του Αθηναίου) στο τρίποντο. Αν ο Άρης δεν φρόντιζε να αποκτήσει έναν παίκτη των χαρακτηριστικών του Γκάρι Μπελ θα γινόταν εξαιρετικά προβλέψιμος γιατί είναι παίκτης με ποσοστό καριέρας στο 40%. Σε στιλ παιχνιδιού ο Μπελ έχει αρκετά κοινά στοιχεία με τον Μάικ Τζένκινς με τη διαφορά ότι το κόστος της μεταγραφής είναι τέσσερις φορές μικρότερο.

Καταρχάς ο Μπελ δεν είναι compo guard. Είναι ένα «κοντό» διάρι που κινείται στη γραμμή του τριπόντου και στις pick n’ roll φάσεις θα κοιτάξει το σουτ και λιγότερο την πάσα στον ψηλό που θα ρολάρει. Δεν είναι ο παίκτης που θα πάει κάθετα στο καλάθι και θα προσπαθήσει να βρει λίγο χώρο για να σουτάρει. Επίσης, ο Μπελ θα ζορίσει τον εαυτό του δεν θα πατήσει πάνω σε μια ενόχληση στη γάμπα και δεν είναι τυχαίο ότι στην 4ετία του στο Γκονζάγκα δεν αγωνίστηκε σε μόλις επτά παιχνίδια παρότι αντιμετώπισε τραυματισμούς με πιο σοβαρό ένα κάταγμα στο χέρι.

Ο Μπένσον ταιριάζει με όλους

Ο Κιθ Μπένσον έπρεπε να είχε ενσωματωθεί νωρίτερα καθώς η συμφωνία έκλεισε προ 20ημέρου. Το αίτημα του παίκτη για τη χορήγηση τετραήμερης άδειας (27-30/9) συνάντησε την άρνηση του Γιαννάκη με συνέπεια να περιπλεχθεί η κατάσταση, να κοιτάξει ο Άρης κι άλλες λύσεις και επί της ουσίας να χαθεί πολύτιμος χρόνος.

Σε επίπεδο αγωνιστικών χαρακτηριστικών, ο Μπένσον είναι ακριβώς το αντίθετο σε σύγκριση με τον Έρικ Μπάκνερ. Έχει post κινήσεις, χρησιμοποιεί περισσότερο το μυαλό του σε σχέση με τα αθλητικά προσόντα του, έχει και το σουτάκι από τα 4-5 μέτρα. Γενικά, ένας παίκτης που είχε double-double (20π.-10.5ρ.) κατά μέσο όρο την περσινή σεζόν στην G League, προφανώς και μπορεί να κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ. Το κυριότερο είναι ότι μπορεί να δημιουργήσει μόνος του φάσεις, δεν εξαρτάται από τον «κοντό». Είναι δεδομένο επίσης ότι ταιριάζει με τα τρία «4αρια» που διαθέτει ο Άρης γιατί μπορεί να παίξει τόσο φάτσα όσο και πλάτη με το καλάθι.

Θα έχει την ηρεμία του;

Εν τέλει, το βασικό ζητούμενο στον Άρη δεν είναι ο χρόνος που δεδομένα θα χρειαστεί για να δέσει η ομάδα. Το σημαντικότερο είναι να ξέρουν (όλοι όσοι απαρτίζουν τον οργανισμό του Άρη) τι τους ξημερώνει. Να νιώθουν σίγουροι, να κάνουν απερίσπαστοι τη δουλειά τους εντός των τεσσάρων γραμμών και γενικά να λειτουργήσουν σε κλίμα ασφάλειας και ηρεμίας. Αυτό δεν υπήρχε πέρυσι με αποτέλεσμα να είναι η ομάδα με… τεντωμένα νεύρα από τον Οκτώβρη μέχρι και το τέλος των αγωνιστικών υποχρεώσεών της.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Βλαχόπουλος
Βασίλης Βλαχόπουλος

Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στα τελευταία χρόνια της… λαδόκολλας. Χάριν οικονομίας, το λευκό χαρτί χρησιμοποιούταν σε έκτακτες και ιδιαιτέρως σοβαρές καταστάσεις, ούτως ή άλλως ήταν δυσεύρετο. Πρόλαβε τη διαδικασία αποστολής των φαξ, αλλά και τις πρώτες συσκευές κινητής τηλεφωνίας με τη λαστιχένια κεραία που θύμιζαν στρατιωτικούς ασυρμάτους.

Παρακολουθεί όλες… τις μπάλες, αλλά η αδυναμία του είναι η πορτοκαλί, η σπυριάρα, λόγω της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στο μπάσκετ ΠΑΝΤΑ κερδίζει ο καλύτερος. Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να κερδίσει ο πιο τυχερός.

ΥΓ: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα περιοδικά κι αν πέσουν στα χέρια του, το «Τρίποντο» ήταν, είναι και θα είναι το κορυφαίο forever and ever.