«Ποιος το 'βαλε ρε παιδιά, ποιος είναι το... αγόρι μου;»

«Ποιος το 'βαλε ρε παιδιά, ποιος είναι το... αγόρι μου;»

Αντώνης Καλκαβούρας Αντώνης Καλκαβούρας
«Ποιος το 'βαλε ρε παιδιά, ποιος είναι το... αγόρι μου;»

bet365

Ο Αντώνης Καλκαβούρας γυρίζει τον χρόνο 12 χρόνια πίσω και σας μεταφέρει στο πιο μαγευτικό Σαββατοκύριακο που έζησε ποτέ, δίπλα στην «επίσημη αγαπημένη». Γιατί το Βελιγράδι θα παραμείνει για πάντα μία «ευλογημένη» πόλη!

Γρήγορο Στοίχημα σε Κορυφαίες Αποδόσεις, Άμεσες Αναλήψεις (21+)!

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να ανασύρει από τη μνήμη του; Για μένα προσωπικά, έστω κι αν ήταν το 6ο κατά σειρά Eurobasket που κάλυπτα για λογαριασμό του MEGA και του Sportime Radio τότε, αυτό το τουρνουά σηματοδοτεί την πιο fan διοργάνωση στην οποία βρέθηκα ποτέ και είναι συνυφασμένο με μερικές από τις καλύτερες αναμνήσεις μου στις αποστολές. Έστω κι αν λίγες μέρες νωρίτερα, είχα παντρευτεί και η πορεία της Εθνικής ομάδας στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του 2005, είχε αναγκαστικά προηγηθεί του ταξιδιού του μέλιτος!

Ήταν αδιαμφισβήτητα ένα χρυσό μετάλλιο που κατακτήθηκε μέσα από πολύ σασπένς κι αν εξαιρέσουμε τον τελικό (78-62) με τη Γερμανία του μεγάλου Νοβίτσκι (MVP των αγώνων), καμία άλλη νίκη σε νοκ-άουτ παιχνίδι, δεν είχε επιτευχθεί με συνοπτικές διαδικασίες.

Γενικά, ήταν ένα τουρνουά στο οποίο πήγαμε, παίξαμε, κερδίσαμε, φάγαμε, ήπιαμε, χορέψαμε και διασκεδάσαμε (σχεδόν κάθε βράδυ μέχρι πρωίας) και επιστρέψαμε με το μεγαλύτερο χαμόγελο ευτυχίας που είχαμε ποτέ! Έγιναν πολλά σε εκείνες τις 12 μέρες στη Σερβία και συνωμότησαν πολλές δυνάμεις για να βγούμε για 2η φορά στην ιστορία μας, πρωταθλητές Ευρώπης.

Κατ' αρχήν, θυμάμαι τις καθημερινές συζητήσεις με τους Σέρβους ταρίφες στην διαδρομή ξενοδοχείο-«Χάλα Πιονίρ» (εκεί έδωσε η Ελλάδα τα πρώτα τέσσερα παιχνίδια της) με το μόνιμο συμπέρασμα: «Έχετε καλή ομάδα μέχρι να παίξετε μαζί μας και να σας στείλουμε σπίτι σας! Πως να το κάνουμε; Είστε οι καλύτεροι πελάτες μας!», μας έλεγαν συνεχώς μέχρι να γίνει το "μπαμ" (71-74) από τους Γάλλους στα μπαράζ για την πρόκριση στους "8" και οι «πλάβι» του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (είχαν ηττηθεί και στην πρεμιέρα από την Ισπανία με 70-89), να μείνουν εκτός συνέχειας και να αρχίσουν τα τηλεοπτικά «λαϊκά δικαστήρια» (με τον «Ζοτς» να τα «χώνει» ευθέως στους παίκτες για τον βεντετισμό τους).

Δεν μπορείτε να φανταστείτε την «ηδονή» που πλημμύρισε το στρατόπεδο των Ελλήνων δημοσιογράφων, μετά τη νίκη-θρίλερ (67-61) επί του Ισραήλ που έστειλε τους παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη στα προημιτελικά με αντίπαλο τη Ρωσία κι άφησε τους Σέρβους πολυδιαφημισμένους αστέρες (θυμάμαι ότι ο Γιάριτς είχε τότε πεταχτεί με ένα ελικόπτερο από το Νόβισαντ στο Βελιγράδι για μία δουλειά) στον καναπέ.

Το χρυσό αυτό μετάλλιο θα μείνει στην ιστορία όχι μόνο επειδή η πρόκριση στον τελικό ήρθε με την απίστευτη ανατροπή στον ημιτελικό με τη Γαλλία, όσο για τις μπασκετικές ανορθογραφίες με τις οποίες συνδυάστηκε και πιστέψτε μας, δύσκολα θα τις ξανασυναντήσουμε ποτέ μπροστά μας.

* Στα επτά παιχνίδια που έδωσε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην σερβική πρωτεύουσα δεν δέχτηκε ποτέ πάνω από 68 πόντους, ενώ ο μέσος όρος παθητικού της, ήταν 59,7 πόντους!

* Η πρωταθλήτρια Ευρώπης τελείωσε το τουρνουά με 58,5% στις βολές (προτελευταία) και 25,4% στα τρίποντα (τελευταία), ενώ είχε και την χειρότερη επίθεση (μ.ο. 66,4π.)

* Είχε μόλις έναν παίκτη (Νίκος Ζήσης) με διψήφιο αριθμό πόντων (μ.ο. 10,6π.) στην διοργάνωση, ενώ ο Δημήτρης Διαμαντίδης (που με τον Θοδωρή Παπαλουκά συμπεριελήφθησαν στην καλύτερη πεντάδα των αγώνων), είχε μόλις 6/18 δίποντα και 2/11 τρίποντα πριν ευστοχήσει στο «βάλ'το αγόρι μου» και μας στείλει στον τελικό!

Τα πιο ενδιαφέροντα περιστατικά όμως, συνέβησαν πίσω από τα φώτα και πιστέψτε με, δεν είναι λίγες οι φορές που ακόμη τα συζητάμε σε δημοσιογραφικές συνάξεις! Πριν τον ημιτελικό με τη Γαλλία είχα «αγγαρέψει» τον τότε «νεοσσό» της δημοσιογραφίας και μασκότ της παρέας, Βασίλη Παπανδρέου (πάρκαρε το αυτοκίνητό του στην θέση του πρωθυπουργού της χώρας, Βόϊσλαβ Κοστούνιτσα, του το πήρε η τροχαία και μάζεψε τρεις κλήσεις μέσα σε μία εβδομάδα) να πάρει τον Συρίγο από το χέρι και να μου τον φέρει στο σημείο των εξωτερικών μεταδόσεων, περίπου 500 μέτρα έξω από το γήπεδο.

Ο αείμνηστος Φίλιππας, ήταν άκρως ακριβοθώρητος ειδικότερα προς τους νέους της δουλειάς και συν τοις άλλοις ήταν ο υπεύθυνος Τύπου της ομάδας. Ο φουκαράς ο "Σίλι" δεν πίστευε στα αυτιά του όταν του το ζήτησα, αλλά φέρνοντας εις πέρας την αποστολή του, έδειξε από μικρός πόσο μεγάλα καρύδια είχε!

Πρέπει να ήμουν ο μοναδικός - μαζί με τον Γρηγόρη Παπαβασιλείου που ήταν στο διπλανό link για λογαριασμό του Antenna - δημοσιογράφος που όχι απλά δεν είδε live την «τριποντούρα» του Μήτσου, αλλά δεν την άκουσε κιόλας! Όντας καλωδιωμένος έξω από τη «Beogradska Arena» για τις ανάγκες της άμεσης ζωντανής σύνδεσης, άκουγα το ματς από τον «αέρα» της ΕΡΤ.

Ακριβώς πριν ακούσω την κατάληξη της τελευταίας φάσης όμως, οι τεχνικοί από το master control του MEGA παρεμβλήθηκαν στην "επιστροφή" του ήχου και από τους πανηγυρισμούς, όχι απλά δεν άκουσα ποιος σκόραρε, αλλά ούτε ακριβώς τι επακολούθησε (όπως άλλωστε και ο συγχωρεμένος Γιώργος Κολοκυθάς που είχε τρομερό άγχος και παρ' ότι αρχηγός της αποστολής, έκανε βόλτες σε μία γειτονική γέφυρα μέχρι να τον ειδοποιήσουν ότι νικήσαμε...)!

Με αποτέλεσμα, λίγα δευτερόλεπτα αργότερα να βγω στον αέρα του έκτακτου δελτίου (την ώρα που έπαιζε το σήμα ούρλιαζα προς το master control για να με ενημερώσουν) και απλά να σχολιάζω την πανηγυρική ατμόσφαιρα της πρόκρισης, χωρίς να γνωρίζω ποιος είχε βάλει τη νικητήριο τρίποντο (στη συνέχεια το κατάλαβα από τα λεγόμενα των παρουσιαστών που ήταν στο studio της Αθήνας)! Από τα απίστευτα κι όμως αληθινά αυτής της δουλειάς!

Την ημέρα του τελικού, η αισιοδοξία για το χρυσό μετάλλιο ήταν διάχυτη και πραγματικά κανείς δεν φοβόταν ότι η πρωτιά του Eurobasket μπορούσε να χαθεί! Όταν, λίγα λεπτά πριν από το τέλος, ο Μπάουερμαν απέσυρε τον Ντιρκ Νοβίτσκι και όλο το γήπεδο υποκλίθηκε στο μεγαλείο του με ένα αξέχαστο standing-ovation, η κορυφή ήταν πλέον γεγονός. Οι πανηγυρισμοί και εναγκαλισμοί στο παρκέ αλλά και στην κερκίδα του Τύπου έδιναν κι έπαιρναν, ενώ το γλέντι συνεχίστηκε στο ξενοδοχείο των ομάδων, όπου υπογράφων ανέβηκε στο δωμάτιο του Παπαλουκά και πήρε ως «λάφυρο» το σορτσάκι του, ενώ ζήτησε από τον Διαμαντίδη να βγει ζωντανά στις 07.30 το πρωί στην ενημερωτική εκπομπή του ΜΕGA...

Τι μου απάντησε ο αθεόφοβος Μήτσος; «Έλα στον 5ο όροφο και σε όποιο δωμάτιο δεις ανοιχτή την πόρτα, βάλε μία φωνή και θα βγω! Δεν υπάρχει περίπτωση να κοιμηθώ»... Η βραδιά συνεχίστηκε σε club της πόλης πάνω στον παραπόταμο Sava, όπου η παρέα του Τόνι Πάρκερ χρειάστηκε να περιμένει λίγο στην πόρτα, για να περάσουν οι Έλληνες δημοσιογράφοι (χάρη στην κράτηση που είχε γίνει στο όνομα Kostas) και λίγες ώρες αργότερα στο ξενοδοχείο, ο Διαμαντίδης με τον Χατζηβρέττα έκαναν σεφτέ στο ξεκίνημα της πρωινού ενημερωτικού μαγκαζίνου με τον Στρατή Λιαρέλλη και τον συγχωρεμένο Νίκο Κακαουνάκη. Ωραία χρόνια, ωραίες αναμνήσεις...

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Αντώνης Καλκαβούρας
Αντώνης Καλκαβούρας

Στην συγκεκριμένη στήλη θα βρείτε αντικειμενικά καταγεγραμμένη άποψη γύρω από τα μπασκετικά δρώμενα και μπόλικη ανάλυση, ενίοτε σε συνδυασμό και με ρεπορτάζ. Το Gazzetta, άλλωστε, μπορεί να μπήκε στην καθημερινότητα μου στη μέση της έως τώρα δημοσιογραφικής διαδρομής (2008), ωστόσο, εδώ και 13 χρόνια αποτελεί την πιο σύγχρονη και ταχύτερη πλατφόρμα ενημέρωσης και ένα μέσο στο οποίο απολαμβάνω από την πρώτη μέρα να δουλεύω. Και σίγουρα το μόνο από τα πολυάριθμα στα οποία έχω εργαστεί και εργάζομαι (τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα, περιοδικό), το οποίο εξελίσσεται ολοένα και περισσότερο, σε τέτοιο βαθμό ώστε να γίνεται ευχάριστη εμμονή για τους αναγνώστες αλλά και για όλους εμάς τους συντελεστές. Να χαιρόμαστε λοιπόν τη νέα του έκδοσή του και να το εξελίσσουμε συνεχώς!