Ο Κοκόσκοφ έβαλε τέλος στη συζήτηση περί... rotation!

Παρακολουθώντας την πρεμιέρα της μετέπειτας πρωταθλήτριας Ευρώπης στο Ελσίνκι (90-81 επί της Πολωνίας), είδαμε μία ομάδα χτισμένη γύρω από έναν superstar του ΝΒΑ (Γκόραν Ντράγκιτς) και περιστοιχισμένη από έναν «νατουραλιζέ» Αμερικανό forward από το πάνω ράφι (Ράντολφ), έναν 18χρονο super ταλαντούχο παίκτη σε ρόλο βασικού (Ντόντσιτς) κι έναν καλό σουτέρ (Πρέπελιτς), που να φανταστείτε ότι δεν έχει παίξει ποτέ στην Euroleague.

Πέραν του 31χρονου point-guard των Μαϊάμι Χιτ (30π.), που έβαζε καλάθι ό,τι ώρα ήθελε, οι Σλοβένοι, που επιπροσθέτως κατέβηκαν με δύο «χτυπητές» απουσίες (τον Ζόραν Ντράγκιτς και τον Όμιτς), δεν έδειξαν κάτι το ιδιαίτερο και δεν φάνηκαν να ασχολούνται πολύ με την άμυνα. Την ίδια εντύπωση αποκομίσαμε και στο δεύτερο παιχνίδι τους, όταν οι παίκτες του Ιγκόρ Κοκόσκοφ (Ντράγκιτς 29π.) νίκησαν δύσκολα (81-78) τη Φινλανδία κι ετοιμάζονταν να τεθούν αντιμέτωποι με την Ελλάδα.

Η γενική εικόνα που επικρατούσε ήταν ότι η Εθνική μας, που εν τω μεταξύ είχε γνωρίσει την πρώτη της ήττα από τη Γαλλία, αλλά είχε «γυρίσει» ένα ματς από το -24, μπορούσε να κοιτάξει στα μάτια τη Σλοβενία και να πάρει τη νίκη που θα την έβαζε στην διεκδίκηση μίας θέσης στην πρώτη δυάδα του ομίλου αλλά θα της έδινε και μία σημαντική ψυχολογική τόνωση. Και πράγματι, αν εξαιρέσουμε το πρώτο ημίχρονο που βρεθήκαμε να χάνουμε ακόμη και με 12 πόντους, στην 3η περίοδο φέραμε το ματς στα μέτρα μας, ξεφύγαμε με +8 και είχαμε το πάνω χέρι μέχρι και τέσσερα λεπτά πριν από το τέλος.

Θεωρώ ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι με την «επίσημη αγαπημένη» (78-72), που ήταν το μοναδικό στη διοργάνωση που χρειάστηκε να ανατρέψει εις βάρος της διαφορά στην 4η περίοδο, ήταν το turning point για την Σλοβενία. Τότε ήταν που ο Σέρβος assistant-coach της Γιούτα Τζαζ και οι συνεργάτες του, συνειδητοποίησαν ότι όταν μ' αυτό το rotation των 10 παικτών (που όσο περισσότερο χρόνο παίζουν, τόσο προοδευτικά θα γίνονται και καλύτεροι) μπορούν να νικήσουν ομάδες σαν τη δική μας, τότε έχουν τη μεγάλη ευκαιρία να φτάσουν μέχρι την τετράδα.

Ακολούθησαν δύο εύκολες και ξεκούραστες νίκες επί της Ισλανδίας (102-75) και επί της Γαλλίας (95-78), εκ των οποίων η δεύτερη έκανε μεγάλη αίσθηση, αλλά το πιο σημαντικό απ' όλα, δεν ήταν ούτε αήττητο (5-0) στον όμιλο, ούτε η πρωτιά του, που έφερνε τους Σλοβένους κόντρα στην αδύναμη Ουκρανία στην φάση των «16»...

Ήταν η διαχείριση του 45χρονου προπονητή που εδώ και 18 χρόνια βγάζει το ψωμί του στις Ηνωμένες Πολιτείες και είναι ένας από τους πιο καταξιωμένους assistant-coaches στο ΝΒΑ. Μέσα από την διαδικασία της 1ης φάσης του τουρνουά, ο γεννημένος σε ένα μικρό σερβικό χωριό (Μπανάτσκι Μπρέστοβατς), 40 χιλιόμετρα ανατολικά του Βελιγραδίου, ξεκαθάρισε τους ρόλους της ομάδας και βασιζόμενος μόνιμα σε ένα μεγάλο rotation, «έψησε» τους παίκτες του ότι θα «ζήσει και θα πεθάνει» μαζί τους.

Δώστε λίγο βάση:

Με την Πολωνία έδωσε χρόνο στον άσημο αναπληρωματικό σέντερ Ζίγκα Ντίμετς (6π. & 3ρ. σε 13') της Κρκα και τον 20χρονο forward Βλάτκο Τσάντσαρ (3π. σε 11'), επειδή ο Μούριτς βρέθηκε σε άσχημο απόγευμα.

Με την Φινλανδία, ο Τσάντσαρ έπαιξε περισσότερο (6π., 4ρ. & 3κλ.σε 22'), ενώ ενισχύθηκε η συμμετοχή των Νίκολιτς (5π. σε 8') και Μπλάζιτς (7π. σε 13') που δεν είχαν παίξει πολύ στην πρεμιέρα.

Με την Ελλάδα, το ματς γύρισε με 6 καθοριστικούς πόντους του πολύ κακού - στα δύο πρώτα ματς - Μούριτς (6π. & 6ρ.) στα τελευταία 4 λεπτά.

Στο πιο εύκολο ματς με την Ισλανδία, μοίρασε τον χρόνο στους παίκτες του και «κέρδισε» τον Μπλάζιτς (15π., 4ρ. & 2ασ. με 7/9 σουτ) που έως τότε ήταν μέτριος.

Με τη Γαλλία, συνειδητοποίησε πλήρως πλέον ότι μπορεί να υπολογίζει στον 24χρονο Ντίμετς (6π., 5ρ. & 2κλ.), που έδωσε πολύτιμες ανάσες στον πολύ καλό σ' εκείνο το ματς, Βίντμαρ (13π. με 6/6 σουτ), ενώ εξαιρετικός όσο έπαιξε ήταν 20χρονος point-guard της Μπάμπεργκ, Αλεξέϊ Νίκολιτς (5π., 2ρ. & 1κοψ. σε 12').

Όλα αυτά συνέβησαν στο Ελσίνκι, όπου τηρουμένων των αναλογιών και της κλάσης του, ο Άντονι Ράντολφ (μ.ο. 8,4π. & 5,6ρ. με 13/44 σουτ, δηλαδή 29,5% εντός πεδιάς) ήταν σκιά του εαυτού του και οι Σλοβένοι είχαν στηριχτεί κατά κύριο λόγο, στην τριπλέτα Ντράγκιτς, Ντόντσιτς και Πρέπελιτς.

Στο μεσοδιάστημα που ακολούθησε το ματς των "16" με την Ουκρανία, ο Κοκόσκοφ και οι συνεργάτες του δεν άλλαξαν τίποτε και προσπάθησαν απλά να δώσουν περισσότερο plays στον 28χρονο Αμερικανό της Ρεάλ, με προφανή στόχο να βρει ρυθμό. Και bingo! Στη νίκη με 79-55, ο απόφοιτος του πανεπιστημίου Λουιζιάνα Στέϊτ, ήταν ο καλύτερος παίκτης (21π., 3ρ. & 2κοψ. με 3/3 τριπ.), χτίζοντας την αυτοπεποίθησή του για τα επόμενα νοκ-άουτ παιχνίδια.

Στο θεωρητικά πιο δύσκολο (μέχρι εκείνη τη στιγμή) ματς με τη Λετονία, ο Ράντολφ ήταν καθοριστικός. Ο πρώην παίκτης των Ουόριορς, Νικς, Τίμπεργουλβς και Νάγκετς (μ.ο. 7,1π. & 4,3ρ. σε 7 χρονιές στο ΝΒΑ) έπαιξε 33'34", σκοράροντας 16 πόντους, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι πήγε στην Κωνσταντινούπολη σουτάροντας μόλις 9% από τα 6,75 (1/11) στην 1η φάση και μόνο στα νοκ-άουτ είχε 9/13 τρίποντα, δηλαδή 69,2%!

Το μεγάλο credit που παίρνει ο Ιγκόρ Κοκόσκφ, που μέσα στα επόμενα χρόνια θα γίνει ο πρώτος Ευρωπαίος head-coach στο ΝΒΑ, είναι ότι δεν άλλαξε καθόλου το πλάνο του, ούτε μίκρυνε το rotation της ομάδας, όταν πλέον τα γάλατα άρχισαν να σφίγγουν! Ποιος άλλος προπονητής θα απέσυρε στον πάγκο τον ξεθεωμένο Ντράγκιτς (των 35 πόντων αλλά και άσχημων επιλογών της 4ης περιόδου), τη στιγμή που η Σερβία πέρασε μπροστά με 80-82 (3'50" πριν το τέλος);

Κι όλα αυτά, ενώ η Σλοβενία είχε χάσει από το Ντόντσιτς με διάστρεμμα από το 25ο λεπτό! Ξέρετε ποιες ήταν οι πεντάδες στα τελευταία 3,5 λεπτά; Από τη μία πλευρά, ήταν οι Νίκολιτς, Πρέπελιτς, Μπλάζιτς, Ράντολφ και Βίντμαρ και από την άλλη οι Μπογκντάνοβιτς, Γκούντουριτς, Λούτσιτς, Μάτσβαν και Κούζμιτς. Ξέρετε ποιο ήταν το επιμέρους σκορ; 13-5 υπέρ των μετέπειτα πρωταθλητών Ευρώπης!

Βάλτε τώρα την Ελλάδα και συγκρίνετε παίκτη προς παίκτη τους Έλληνες με τους Σλοβένους. Πέρα από τους Ντράγκιτς και Ντόντσιτς (όχι τέτοια κράμα δεν διαθέτουμε), τουλάχιστον οι 11 από τους 12 παίκτες μας, έχουν περισσότερες παραστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο κι ατομικό ταλέντο από τα υπόλοιπα μέλη της Εθνικής Σλοβενίας.

Η ουσία είναι ότι το τελείωμα του Eurobasket, αποδεικνύει περίτρανα ότι αν η ΕΟΚ είχε ασχοληθεί σοβαρά με το θέμα του προπονητή (και δεν είχε πει το αμίμητο «παίκτες έχουμε, προπονητή θα βρούμε»), έχοντας δώσει το χρίσμα σε ένα πιο μπαρουτοκαπνισμένο προπονητή, η «επίσημη αγαπημένη» των χιλίων εφετινών προβλημάτων, θα ήταν μέσα στην τετράδα και θα είχε κάνει μία νέα αρχή, επιστρέφοντας κατ' αρχήν στην ελίτ της Ευρώπης... Τώρα, άλλο ένα καλοκαίρι μακρύτερα από την διάκριση. Οκτώ και συνεχίζουμε...

Υγ1.: Όλα τα παραπάνω δεν εμπεριέχουν καμία αιχμή για τον Κώστα Μίσσα, που είναι ένας αυθεντικός μπασκετάνθρωπος, με βαθιά γνώση του αντικειμένου και βάζοντας πλάτη σε μία πολύ δύσκολη στιγμή (έτσι όπως τα έκανε η ομοσπονδία), συμμάζεψε την ομάδα και την έφτασε μία ανάσα από τα ημιτελικά. Έκανε περισσότερα του αναμενόμενου...

Υγ2.: Από τους 12 πρωταθλητές Ευρώπης της Σλοβενίας, μόνο οι δύο παίκτες της Ρεάλ Μαδρίτης (Ντόντσιτς και Ράντολφ) έχουν «διανύσει μίλια» στην Euroleague, ενώ πλην αυτών των δύο, μόνο ο Νίκολιτς (Μπάμπεργκ) και ο Μούριτς (Εφές) θα είναι φέτος σε ρόστερ ομάδας από την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Χωρίς να έχουν παίξει, όμως, ούτε ένα λεπτό ακόμη...

Υγ3.: Ο 3ος σκόρερ της ομάδας του Κοκόσκοφ, Κλέμεν Πρέπελιτς (μ.ο. 13,8π. & 2,3ασ. με 92,5% βολ., 54,5% διπ. & 43,8% τριπ.) βιάστηκε να υπογράψει στην Παρί Λεβαλουά πριν αρχίσει το τουρνουά. Δεν είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του; Τώρα, έστω κι αν τα περισσότερα ρόστερ έχουν κλείσει, θα ήταν περιζήτητος. Του χρόνου έχει κλειδωμένη θέση στην Euroleague.

Yγ.4: Το απίθανο με τον Κοκόσκοφ, είναι ότι στον ημιτελικό με την Ισπανία, χρησιμοποίησε για 11 λεπτά (5π., 1ρ. & 1ασ.) τον 11ο παίκτη του, Σάσα Ζάγκορατς, ο οποίος μέχρι εκείνη τη μέρα είχε παίξει συνολικά 15 λεπτά σε 5 αγώνες (μ.ο. 3').