Τι να κάνουμε; Αυτούς τους παίκτες έχουμε!

Το να βλέπεις σ’ όλο το ματς, το «θαύμα της φύσης» να κάθεται δίπλα στον γενικό γραμματέα της ΕΟΚ και να μην μπορεί να σκάσει ένα… χαμόγελο, το λες και αδικία της ζωής. Το να τελειώνει το παιχνίδι και να βλέπεις τον θρυλικό Άρβιντας Σαμπόνις, να έχει πάρει τόσες ανάποδες, ώστε να μην είναι σε θέση να χωνέψει την πεντακάθαρη ήττα της Λιθουανίας και την ίδια ώρα, πάρα δίπλα, να γελάνε και τα μουστάκια του Τάκη Τσαγκρώνη, το λες και το απόλυτο contrast!

To να κερδίζει η Ελλάδα, την δευτεραθλήτρια Ευρώπης του 2013 και του 2015, όμως και να σπάει μία αρνητική παράδοση 11 χρόνων, σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να το πεις σύμπτωση… Ειδικότερα, έτσι όπως εμφανίστηκαν οι διεθνείς στο παρκέ, εκτελώντας κατά γράμμα το πλάνο που σχεδίασαν ο Κώστας Μίσσας και οι συνεργάτες του.

Ναι, αυτοί που «αν αρχίσουν και τσακώνονται και μέσα στο παρκέ, θα κερδίσουμε μία ώρα αρχύτερα», που είπε την παραμονή του ματς, ο πρώην «ερυθρόλευκος, και «άποντος», χθες, Μαρτίνας Γκετσεβίτσιους. Και βεβαίως, ο coach για το γυναικείο! Αυτός που ειδικεύεται στη διπλωματία και τις δημόσιες σχέσεις, αποδεικνύεται ότι κάτι βλέπει κι από… μπασκετάκι! Έστω κι αν επελέγη ως μία ασφαλής λύση ανάγκης και χωρίς έξτρα μισθό (είναι υπάλληλος της ομοσπονδίας) και αναγκάστηκε να αλλάξει τα πλάνα του στις 19 Αυγούστου, μόλις έφτασαν στ’ αυτιά του τα άσχημα νέα από την Κίνα. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο εκτός Eurobasket!

Μάλιστα, καλά ακούσατε! Αν και σας το έχουμε ξαναγράψει εδώ στο gazzetta.gr… Η Εθνική μπήκε σε διαδικασία προετοιμασίας express και υποχρεώθηκε να διαφοροποιήσει πλήρως τον αγωνιστικό σχεδιασμό, 12 μέρες πριν το τζάμπολ του Eurobasket. Και τώρα που σφίξανε τα γάλατα, αρχίζει και βρίσκει ρυθμό. Η δήλωση του Καλάθη στην αίθουσα Τύπου για τον «Στρατηγό» και οι ιαχές «σας γ…ει ο Μίσσας» στα αποδυτήρια από τους παίκτες, είναι η καλύτερη απάντηση για τον σεβασμό των παικτών προς το προπονητικό επιτελείο και τη συμβολή του στην δουλειά που γίνεται…

Ο Θανάσης Σκουρτόπουλος, άλλωστε, μας το ‘χε πει ξεκάθαρα το πρωί της Παρασκευής (08/09) στο ξενοδοχείο. «Οι Λιθουανοί έχουν καλή ομάδα, αλλά δεν είναι άτρωτοι. Εμείς έχουμε κάνει τις προσαρμογές μας για την άμυνα στο pick’n’roll, οι παίκτες έχουν όλες τις πληροφορίες και πιστεύω ότι όλα θα κριθούν από τη συγκέντρωσή τους, την επιθυμία και τον εγωισμό τους!». Αυτό ακριβώς που συνέβη δηλαδή…

Αν εξαιρέσουμε τις δύο πρώτες επιθέσεις (0-4) και τα δύο σερί καλάθια – με πανομοιότυπο τρόπο – που πράξαμε το ακριβώς αντίθετο – στη συνέχεια θα ΄λεγε κανείς ότι πατήσαμε το κουμπί της εκτόξευσης και άντε να μας πιάσουν μετά οι Λιθουανοί. Ο Πρίντεζης έβαλε 8 γρήγορους πόντους (όχι απλά δεν ξανασκόραρε, αλλά δεν «μάτωσε» ούτε μία φορά το καλάθι στο οποίο πέτυχε το ιστορικό «πεταχτάρι»), αλλά δεν πτοήθηκε από την μετέπειτα αστοχία του κι ήταν συγκλονιστικός στην άμυνα και τα box-out, δίνοντας και τέσσερις τελικές πάσες.

Ο Νικ πήρε τη σκυτάλη από τον «Πριντ» και κράτησε την ομάδα στο σκοράρισμα, με τις φοβερές και τρομερές διεισδύσεις του αλλά και με τις δύο τριποντάρες της 1^ης περιόδου, χωρίς να ξεχνάει κανείς τις «χειροπέδες» που φόρεσε στον Καλνιέτις, που δικαίωσε όσους πιστεύουν ότι δεν είναι point-guard για το πάνω ράφι της Euroleague. Το σύνθημα της αντεπίθεσης, πάντως,«σάλπισε» η βροντερή τάπα του Παπαγιάννη στον μεγάλο και τρανό Βαλαντσιούνας, με τον μικρό να του καρφώνει και στη μούρη μετά από alley oop του Καλάθη και να του τη λέει κανονικά, in his face! H φωτογραφία που κυκλοφόρησε ήταν όλα τα λεφτά…

Ο μικρός Έλληνας γίγας από τα Μέγαρα, έβαλε τις βάσεις για το αποτελεσματικό μαρκάρισμα στον Λιθουανό σέντερ των Τορόντο Ράπτορς, κλείνοντάς του τη δεξιά πλευρά κι αναγκάζοντάς τον να κινηθεί αρκετά εκτός ρακέτας. Η διαφορά μας έφτασε στο +11 (25-14), χάρη στο γκολ-φάουλ του Παππά, ο οποίος είναι από τους λίγους παίκτες που – λόγω της… στενής σχέσης που έχει με το καλάθι – θα μπορούσε να σκοράρει καθοριστικούς πόντους μόλις 34 δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του στο παιχνίδι.

Η πιο αθόρυβη δουλειά, όμως έγινε από τον Παπανικολάου, που κατά την άποψή μου, έκανε το πιο μεστό του παιχνίδι με την φανέλα της Εθνικής ομάδας. Στο γήπεδο, όπου πριν από 5 χρόνια, λίγο έλλειψε να βγει MVP του Final 4, ο Παπ έπαιξε πολύ έξυπνη κι αποτελεσματική άμυνα στον Κουζμίνσκας, κόβοντάς του το drive και βγάζοντάς τον εκτός ρυθμού. Θυμάται κανείς ότι τελείωσε το ματς με 20 πόντους; Όχι, γιατί έβαλε τους πιο πολλούς, όταν οι βάσεις της νίκης είχαν μπει. Ο Παπ, όμως, δεν έμεινε μόνο εκεί. Έδωσε πολλές βοήθειες, καθάρισε ριμπάουντ (6) και τελείωσε το ματς με 11 πόντους και 4/4 σουτ.

Το ότι στην 2^η περίοδο, μείναμε για περισσότερο από πέντε λεπτά (5’15”)χωρίς καλάθι και όχι απλά δεν χάσαμε το πάνω χέρι, αλλά πήγαμε στ’ αποδυτήρια με +7 (37-30), οφείλεται στην τρομερή απόδοση στην άμυνα. Το γεγονός ότι ο «πυραυλοκίνητος» Σλούκας δεν είχε βρει ακόμη ρυθμό (ξεκίνησε με 0/5 σουτ) και ο Μπουρούσης ήθελε, αλλά δεν του έβγαινε τίποτε μόνο, μόνο ως θετικοί οιωνοί μπορούσαν να εκληφθούν…

Ο «Σλούκι Λουκ» μπήκε φουριόζος στην 3^η περίοδο και το επιθετικό του κρεσέντο (πέτυχε τους 13 από τους πρώτους 15 ελληνικούς πόντους) απέδειξε την εξαιρετική φόρμα στην οποία βρίσκεται, αλλά και την ηγετική του προσωπικότητα. Αυτός και ο αρχηγός, ήταν οι παίκτες που έβαλαν τα στήθια τους μπροστά, όταν η «Lietuva» προσπάθησε να εξαπολύσει την ύστατη αντεπίθεση, «τρέχοντας» ένα σερί που την ξανάβαλε στο ματς (63-59) από το -17 (57-40)! Το καλάθι του Καρδιτσιώτη ψηλού και το κλέψιμο στην επόμενη άμυνα (έξι έκανε ο αθεόφοβος!), έβαλε τις βάσεις για την τρίποντη «βόμβα» του Θανάση Αντετοκούνμπο και… πάρτον κάτω τον κύριο Αντομάϊτις… Ήταν φανερό ότι δεν είχε φτάσει ακόμη η ώρα για τους τίτλους τέλους του Γιάννη Μπουρούση στην ομάδα της καρδιάς του!

Αυτά παθαίνει κύριοι, όποιος υποτιμά την Ελλάδα, τη χώρα, στην οποία το μπάσκετ, «παίζει να είναι και το πιο υγιές κομμάτι της. Όχι τώρα, αλλά τα τελευταία 30 χρόνια! Και αυτό, οφείλεται κατά κύριο λόγο σ’ αυτόν τον μικροσκοπικό «γκανγκστερ», που μας έκανε όλους να δακρύσουμε και να ανατριχιάσουμε, παρακολουθώντας την ομιλία του στην τελετή της εισόδου του στο πάνθεον του παγκοσμίου μπάσκετ (Hall of Fame).

Ο Νίκος Γκάλης μας ένωσε όλους και η παρακαταθήκη του, μας έκανε να επενδύσουμε σε κάτι που φαίνεται ότι ταιριάζει στο DNA μας. Γι’ αυτό και ο κόσμος αγαπάει τόσο πολύ άθλημα της «πορτοκαλί μπάλας» και έχει ταυτιστεί ακόμη περισσότερο με την «επίσημη αγαπημένη». Γι’ αυτό στενοχωριόμαστε πολύ στις ήττες και εξοργιζόμαστε παραπάνω από το κανονικό, σ’ αυτές που έρχονται χωρίς την αναμενόμενη προσπάθεια και γι’ αυτό, μας πιάνει παραλογισμός ενθουσιασμού, όταν σπουδαίοι αντίπαλοι βλέπουν την πλάτη μας.

Η νίκη επί της Λιθουανίας και η πρόκριση στις 8 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης, δεν ήταν κανένας άθλος, σαν αυτούς που πέτυχε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα στην 5ετία 2004-09! Ήταν όμως, ένα ηχηρό μήνυμα ότι το ελληνικό μπάσκετ είναι ζωντανό ακόμη και στα δύσκολα και συνοδεύτηκε από μία εμφάνιση, που αφήνει υποσχέσεις και για καλύτερη συνέχεια. Μακράν το καλύτερο ματς της Εθνικής μετά τη νίκη επί της Ισπανίας, το 2013 στη Λιουμπλιάνα. Λέτε να ξαναπαίξουμε με τους «φούριας ρόχας»; Εδώ στην Πόλη, μόνο στον τελικό γίνεται…

Υγ.: Η εικόνα του γίγαντα Σάμπας να συγχαίρει τον κύριο γενικό, πραγματικά με ξεπερνάει ως άνθρωπο που ασχολείται με το άθλημα της καλαθόσφαιρας. Αλλά μόλις τέσσερις μέρες πριν, μετά την ήττα από την Φινλανδία και το κράξιμο από την εξέδρα, η δικαιολογία ήταν έτοιμη: «Τι να κάνουμε; Αυτούς τους παίκτες έχουμε…»! Ακριβώς αυτό!