Το σχέδιο και οι δύο κινήσεις που θα του αλλάξουν τη ζωή

Το σχέδιο και οι δύο κινήσεις που θα του αλλάξουν τη ζωή

Βασίλης Βλαχόπουλος Βασίλης Βλαχόπουλος
Το σχέδιο και οι δύο κινήσεις που θα του αλλάξουν τη ζωή

bet365

Στην περίοδο κυριαρχίας των διοικητικών και οικονομικών ζητημάτων της ΚΑΕ Άρης ο Βασίλης Βλαχόπουλος προσπαθεί να διεισδύσει και να κατανοήσει το αγωνιστικό σχέδιο του Παναγιώτη Γιαννάκη.

Καθημερινά ειδικά στοιχήματα (21+).

Δυστυχώς, στην επικαιρότητα του Άρη κάθε συζήτηση για μπάσκετ θυμίζει κάτι από καλοκαιρινή μπόρα με τη διαφορά ότι είναι ευχάριστη ακόμη κι αν το (αγωνιστικό) σχέδιο δεν φαίνεται ξεκάθαρα.

Καταρχάς, η διαδικασία δημιουργίας ομάδας είναι εξαιρετικά περίπλοκη καθώς το ύψος του (αγωνιστικού) προϋπολογισμού διέγραψε φθίνουσα πορεία, όπως ο υδράργυρος όταν φεύγει το καλοκαίρι κι έρχεται το φθινόπωρο.

1,2 εκ. ευρώ έλεγε η αρχική συμφωνία (του Μαρτίου), μετά έπεσε στο ένα εκατομμύριο, μετά στις 800.000 ευρώ και τώρα – με έναν πρόχειρο υπολογισμό – δεν θα ξεπεράσει τις 600-650 χιλιάδες ευρώ. Οι διαδοχικές μειώσεις έχουν την αξία τους διότι άλλη αγορά κοιτάς όταν έχει να δώσεις συμβόλαια 120.000 (ανά παίκτη) κι άλλα όταν αυτά περιορίζονται στα 60 χιλιάρικα. Ας είναι.

Βάσει των κινήσεων που έγιναν μέχρι τώρα, διακρίνει κανείς μία αλλαγή σε σχέση με τις αρχικές σκέψεις. Αυτή έχει ονοματεπώνυμο, λέγεται Μπρεντ Πέτγουεϊ και το μέλλον θα δείξει αν άξιζε τον κόπο. Το βασικό πλάνο περιλάμβανε τους Τσαϊρέλη, Βασιλόπουλο στο «4» αλλά η προσθήκη του Αμερικανού θα κατεβάσει τον τελευταίο μία θέση και ουσιαστικά θα τον επαναφέρει στα χρόνια της (μπασκετικής) νιότης του, όταν ήταν σμολ φόργουορντ στον Ολυμπιακό. Αν θα τα καταφέρει, θα φανεί στο γήπεδο.

Ο Μπρεντ Πέτγουεϊ ήρθε με τη λογική να είναι ο βασικός πάουερ φόργουορντ έπειτα από μια διετία που έπαιζε σε θέση που δεν ήθελε. Τόσο ο Φεντερίκο Πασκουίνι(σ. σ. Σάσσαρι) και ο δε Νέναντ Μάρκοβιτς (σ. σ. Καρσίγιακα) τον χρησιμοποιούσαν στη θέση «5», αυτό ήταν εξάλλου το μόνιμο παράπονό του και ο λόγος που πέρασε από το μυαλό του η σκέψη της πρόωρης συνταξιοδότησης.

Τώρα, ο Αμερικανός έρχεται με τη συμφωνία ότι θα παίξει στη θέση που ο ίδιος θεωρεί ότι του ταιριάζει. Αν καταφέρει να γυρίσει τον χρόνο πίσω και να υπερνικήσει τα προβλήματα τραυματισμού που τον ταλαιπώρησαν στο παρελθόν, τότε θα αποδειχθεί καλή επιλογή. Το βέβαιο είναι ότι έχει τη διάθεση για restart, αυτό το ένστικτο ξύπνησε μέσα του μετά τη συζήτηση που είχε με πρόσωπα που επηρεάζουν τη σκέψη του.

Και μένει να φανεί αν θα γίνει και δεύτερη (εκτός προγράμματος) κίνηση. Πριν από περίπου δύο μήνες (στη συγκεκριμένη γωνιά) γράφτηκε το όνομα του Ζήση Σαρικόπουλου. Δεν ήταν ζαριά ούτε τζογαδόρικο ρεπορτάζ. Συζητήθηκε στο εσωτερικό του Άρη, βρήκε υποστηρικτές και μη, τελικώς απορρίφθηκε. Εκεί τέθηκαν δύο σενάρια. 1) Η απόκτηση Αμερικανού (ελαφρύ) σέντερ με ταυτόχρονη διατήρηση του Βασίλη Καββαδά στο ρόστερ. 2) Εφόσον αποχωρήσει ο Καββαδάς, την προσθήκη δύο ξένων. Ο κοινός παρονομαστής και στα δύο σενάρια είναι ο Βασίλης Χρηστίδης σε ρόλο πέμπτου ψηλού διότι κι αυτό το παιδί αξίζει να πάρει ευκαιρία.

Σήμερα ο Σαρικόπουλος θα έρθει στη Θεσσαλονίκη, με τον Άρη να κρατάει το μαχαίρι και το καρπούζι αφού η επιστροφή του έμπειρου σέντερ είναι στη διακριτική ευχέρειά του. Ανεπισήμως σημειώθηκε ότι ο Σαρικόπουλος θα έρθει μόνο για να λάβει μέρος στις προπονήσεις γιατί ο ίδιος έχει την ανάγκη να κάνει προετοιμασία, ο δε Γιαννάκης θέλει έναν επαγγελματία παίκτη στο παρκέ. Μόνο όμως που στο μυαλό του «Δράκου» δεν έχει αλλοιωθεί η (προ εξαετίας) εικόνα του Σαρικόπουλου.

Ποιο είναι το δίλημμα;

Μέχρι στιγμής ο Άρης έχει συμφωνήσει με τον Ντεμέτρις Μοράντ με συμβόλαιο ενός μήνα. Σε επίπεδο αγωνιστικών χαρακτηριστικών, Μοράντ και Σαρικόπουλος είναι… άσπρο-μαύρο. Ο Αμερικανός είναι «ελαφρύς» σέντερ, λίγο ακατέργαστος ως ταλέντο, με έφεση στο transition game, γρήγορες κινήσεις σε pick n’ roll κίνηση. Στην επίθεση είναι επικίνδυνος όταν η μπάλα σηκώνεται ψηλά, δίχως ιδιαίτερες post κινήσεις και σουτ. Χρησιμοποιεί την αλτικότητά του στην άμυνα, αλλά δεν έχει τη σωματοδομή για να «πλακωθεί» με βαρύ κορμί.

Ο Σαρικόπουλος είναι ακριβώς το αντίθετο. Βαρύ και ταλαιπωρημένο (από τους τραυματισμούς) κορμί, με αργά πόδια αλλά δίνει όγκο στη ρακέτα και φυσικά… παίζει ξύλο. Πέρυσι στον Προμηθέα έπαιξε σε 22 αγώνες με περίπου 14 λεπτά κατά μέσο όρο και πρόπερσι στην ΑΕΚ σε 25 αγώνες έπαιξε 190 λεπτά.

Το ενδεχόμενο συνύπαρξης στα «5» των Μοράντ, Σαρικόπουλου, Χρηστίδη μοιάζει αδόκιμο διότι – με μια πρώτη ματιά – ο Άρης δεν θα έχει τον βασικό σέντερ, εκτός κι αν ο Μοράντ κάνει πράγματα και θάματα και εντυπωσιάσει ακόμη κι αυτούς που τον επέλεξαν. Άρα είτε θα πρέπει να επιλεγεί ένας εκ των Μοράντ-Σαρικόπουλου είτε να θυσιαστεί ο Χρηστίδης και να περάσει μια χρονιά μεταξύ πάγκου και κερκίδας. Και μόνο η κατάθεση αυτού του διλήμματος, στοιχειοθετεί αγωνιστικό λάθος.

Απαγορεύεται το λάθος

Η λογική λέει ότι ο Άρης θα ψάξει για βασικό σέντερ, κανείς δεν γνωρίζει όμως το διαθέσιμο ποσό. Κι αυτό διότι εκκρεμεί να πάρει βασικό πλέι μέικερ κι αυτή η κίνηση μάλλον έχει μεγαλύτερη αξία απ’ όσες προηγήθηκαν και θα πρέπει να είναι σωστή. Θα είχε κλείσει ο Άλεξ Χάμιλτον καθώς υπάρχει εκτίμηση στα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του (σ. σ. είναι ψηλός «1-2» και θυμίζει κάτι από Τζάστιν Χάμιλτον που είχε φέρει κάποτε ο Ηρακλής) αλλά και δεύτερη σκέψη λόγω έλλειψης ευρωπαϊκής εμπειρίας.

Έρικ Μέινορ και Κρις Ράιτ επίσης εντάσσονται στη λίστα των υποψηφίων αλλά σε οικονομικό επίπεδο δείχνουν να είναι πιο ψηλά από αυτά που μπορεί να δώσει ο Άρης αν και στα τέλη του Αυγούστου οι παίκτες ρίχνουν τα κασέ τους. Και οι δύο συνηθίζουν να παίρνουν 10 σουτ στο παιχνίδι, πέρυσι στην Ιταλία έκαστος είχε 5.5 ασίστ κατά μέσο όρο.

Ο Μέινορ είναι πιο έμπειρος με πενταετή θητεία στο ΝΒΑ, παραστάσεις από μεγάλους αγώνες αλλά και δύο σοβαρούς τραυματισμούς. Ο Ράιτ έχει πιο φρέσκο κορμί, δεν αντιμετώπισε σοβαρό τραυματισμό, προέρχεται από καλό πανεπιστήμιο (σ. σ. Georgetown) και ήδη συμπλήρωσε έξι χρόνια στην Ευρώπη.

Η βασική πρόθεση του Γιαννάκη ήταν η ενίσχυση του ελληνικού κορμού. Εισηγήθηκε την απόκτηση του Γιάννη Αθηναίου και του Παναγιώτη Βασιλόπουλου έχοντας διαφορετικές σκέψεις για τον καθένα. Ο Γιάννης Αθηναίου προορίζεται για ηγέτης της ομάδας έχοντας την ικανότητα να παίξει σε δύο θέσεις γι’ αυτόν τον λόγο αποφασίστηκε να γίνει οικονομική θυσία για να αποκτηθεί αν και απομένει η καταβολή των εγγυήσεων ώστε να επικυρωθεί η συμφωνία. Ο Βασιλόπουλος θα έχει ρόλο «μπαλαντέρ» ανάμεσα σε δύο θέσεις αλλά και την ευθύνη που παραδοσιακά έχει ο πιο έμπειρος παίκτης στα αποδυτήρια. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τον Σπύρο Μούρτο ο οποίος τα τελευταία τρία χρόνια υπολογίζεται ως λύση για τις θέσεις 1-2 και 3, δεδομένου του ότι – λόγω χαρακτηριστικών – δεν τον βαφτίζεις πλέι μέικερ, ούτε σούτινγκ γκαρντ, ούτε σμολ φόργουορντ.

Σε αγωνιστικό επίπεδο θα δίνει ανάσες στον Κάιλ Ουίβερ του οποίου η περίπτωση χαρακτηρίστηκε value for money. Την τελευταία τριετία η καριέρα του Αμερικανού παρουσιάζει φθίνουσα πορεία και ο ίδιος έψαχνε την ευκαιρία της επιστροφής. Είναι ένα στοίχημα και για να βγει θα πρέπει να συνδυαστεί με παίκτες που σουτάρουν. Πέρυσι στην Πολωνία μετά βίας σούταρε 2,5 τρίποντα στον αγώνα με ποσοστό που σκαρφάλωσε στο 35% και ήταν το καλύτερο της τελευταίας πενταετίας για τον ίδιο. Τα στατιστικά στοιχεία που έχουν αξία από την περσινή θητεία του στην Πολωνία είναι τα έξι ριμπάουντ και οι (κοντά) τέσσερις ασίστ κατά μέσο όρο γιατί δείχνουν ότι έχει πληθωρική παρουσία.

Ο ρόλος των «μικρών»

Στις προπονήσεις συμμετέχει και ο Αμερικανός Χένρι Φρεντς αλλά τα πρώτα… μηνύματα λένε ότι δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να θυσιαστεί χρόνος ή και ο ρόλος σε κάποιον από τους Φλιώνη, Πουλιανίτη, Δίπλαρο. Λογικά, ο Γιαννάκης θα χρειαστεί να επιλέξει δύο εκ των τελευταίων τριών. Κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος τι ψάρια θα πιάσουν, κάποια στιγμή όμως θα πρέπει να αποκτήσουν την ευκαιρία να ρίξουν το καλάμι στη θάλασσα.

Σε τελική ανάλυση, προσωπικά δεν βρίσκω λόγο να μην γίνει. Υπό την έννοια ότι λόγω των δεδομένων που ισχύουν στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, τα Πρωταθλήματα γίνονται για το γόητρο και να φάει ψωμάκι ένας ολόκληρος εργασιακός μηχανισμός που τα «υποστηρίζει», μέσα στα οποία συμπεριλαμβάνεται και το σινάφι μου. Σε τελική ανάλυση, ο Άρης θα χάσει πολλά περισσότερα αν παραμείνει με την άγνοια του τι μπορεί να κάνει ο κάθε Φλιώνης, Πουλιανίτης και Δίπλαρος σε σχέση με αυτά που ίσως χάσει αν τους δώσει την ευκαιρία.

Ο Φλιώνης έχει ισχυρό πλεονέκτημα σε σχέση με τους άλλους δύο διότι η καθημερινότητα των τελευταίων χρόνων του εμπεριείχε προπονήσεις με τον Βασίλη Ξανθόπουλο κι έμαθε πολλά από τον «Billara». Πέρυσι έδειξε ότι έμαθε να παίζει άμυνα, χαμηλώνοντας αρκετά το κορμί του και γινόταν ενοχλητικός στα αντίπαλα γκαρντ. Δηλαδή, δεν είναι το (προ διετίας) φοβισμένο παιδί. Υπάρχουν απαιτήσεις, το αντιλαμβάνεται και ο ίδιος αλλά πρέπει να του δείξεις ότι τον πιστεύεις. Το ότι θα έπρεπε ο Πρίφτης να του δώσει περισσότερο χρόνο, είναι δεδομένο.

Ο Πουλιανίτης είναι ίσως ο πιο αδικημένος από τους νεαρούς παίκτες που ήρθαν την τελευταία τετραετία. Κάποια στιγμή τον έβαλε ο Βαγγέλης Αγγέλου σ’ ένα ντέρμπι στην Πυλαία, αυτός άλλαξε τον ρυθμό του αγώνα και από τότε δεν τον ξαναείδαμε. Έκανε το αγροτικό του στην Αμαλιάδα και στα Τρίκαλα και επέστρεψε. Δανεικός στους Μαχητές Δόξας Πεύκων, ο Δίπλαρος κλήθηκε να διαχειριστεί ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Επίσης ψάχνει μια ευκαιρία για να μπει στην πρώτη ομάδα, γνωρίζοντας ότι οι πιθανότητες δεν είναι υπέρ του.

Εν τέλει, το επίπεδο ανταγωνιστικότητας του Άρη θα εξαρτηθεί από τις δύο τελευταίες κινήσεις του. Με αξιόλογο πλέι μέικερ και σέντερ, ο Άρης θα φτιάξει ομάδα αρκεί φυσικά να μην τορπιλιστεί η προσπάθειά από τους κακούς χειρισμούς σε διοικητικά, οικονομικά και λειτουργικά ζητήματα όπου… απλά υπάρχει μια ΚΑΕ δίχως να πρεσβεύει ούτε το 1% των όσων θα ήθελε ο φίλαθλος κόσμος. Είναι τόσο μεγάλη η προχειρότητα που στην πρώτη προπόνηση δεν παρατήρησε κανείς ότι στο παρκέ του Nick Galis Hall είχαν μείνει αμανάτι τα διαφημιστικά tape από την εκδήλωση (του περασμένη Ιούνη) του Αντετοκούνμπο και ο Άρης φρόντισε να κάνει τζάμπα διαφήμιση.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Βλαχόπουλος
Βασίλης Βλαχόπουλος

Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία στα τελευταία χρόνια της… λαδόκολλας. Χάριν οικονομίας, το λευκό χαρτί χρησιμοποιούταν σε έκτακτες και ιδιαιτέρως σοβαρές καταστάσεις, ούτως ή άλλως ήταν δυσεύρετο. Πρόλαβε τη διαδικασία αποστολής των φαξ, αλλά και τις πρώτες συσκευές κινητής τηλεφωνίας με τη λαστιχένια κεραία που θύμιζαν στρατιωτικούς ασυρμάτους.

Παρακολουθεί όλες… τις μπάλες, αλλά η αδυναμία του είναι η πορτοκαλί, η σπυριάρα, λόγω της ειδοποιού διαφοράς μεταξύ ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Στο μπάσκετ ΠΑΝΤΑ κερδίζει ο καλύτερος. Στο ποδόσφαιρο, μπορεί να κερδίσει ο πιο τυχερός.

ΥΓ: Οσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα περιοδικά κι αν πέσουν στα χέρια του, το «Τρίποντο» ήταν, είναι και θα είναι το κορυφαίο forever and ever.