Αλλη μια βραδιά αθλητικού πολιτισμού από τον υπέροχο κόσμο

Αλλη μια βραδιά αθλητικού πολιτισμού από τον υπέροχο κόσμο
Ο Βασίλης Σαμπράκος γράφει για την κορύφωση των ετήσιων εκδηλώσεων γηπεδικής βίας στο κλείσιμο της αυλαίας ακόμη μιας ελληνικής αθλητικής σεζόν που ήταν γεμάτη από ... γηπεδικό πολιτισμό.

Το βράδυ της Κυριακής μας βρήκε για ακόμη μια φορά αηδιασμένους με το αποκρουστικό θέαμα της επίθεσης από οπαδούς του Ολυμπιακού προς τους παίκτες και τους προπονητές του Παναθηναϊκού στο Στάδιο ... Ειρήνης και Φιλίας. Δίπλα στην αηδία προστέθηκε για ακόμη μια φορά και η οργή, την οποία προκάλεσε η ... δημόσια έκκληση του προπονητή της μιας ομάδας προς τους οπαδούς, από τους οποίους ζητούσε να κάνουν στην ομάδα τη χάρη να μη το παρακάνουν στη βία προκειμένου να μη χάσει η ομάδα βαθμούς από το επόμενο πρωτάθλημα. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος πρόσθεσε το ονοματεπώνυμό του σε αυτή τη μακρά λίστα της ντροπής, στην οποία περιλαμβάνονται αμέτρητοι αθλητές, προπονητές και παράγοντες που έχουν παρακαλέσει τον ... υπέροχο κόσμο να σταματήσει να επιδίδεται σε πράξεις βίας για να ... προστατέψει την ομάδα.

Live Στοίχημα σε NBA & Bundesliga με Live Stream στη Novibet (21+).

Το σκηνικό του ΣΕΦ ήρθε να προστεθεί στο σκηνικό του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας στο ποδόσφαιρο και σε ένα σωρό άλλα παρόμοια σκηνικά, των οποίων γίναμε μάρτυρες κατά τη διάρκεια της σεζόν που ολοκληρώθηκε. Στην πραγματικότητα αυτό που είδαμε να συμβαίνει την Κυριακή στο Φάληρο ήταν η αρμόζουσα αυλαία στην ελληνική επαγγελματική αθλητική σεζόν, δηλαδή μια καλή υπενθύμιση του πολιτισμού που παρήγαγε για ακόμη μια χρονιά η ελληνική αθλητική κοινωνία.

Δεν έχω πολλά να προσθέσω σε αυτά που έχω σημειώσει μετά από κάθε τέτοια βραδιά ντροπής για τον ελληνικό αθλητισμό. Το νόημα αυτού του σημειώματος είναι μόνο ένα: να μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Σιχαίνομαι τα κλισέ, και ειδικά αυτά που κυκλοφορούν στην ελληνική κοινωνία του αθλητισμού, αλλά στην περίπτωση που συζητάμε δεν υπάρχει κάτι πιο ακριβές να πεις από το “έχουμε τον επαγγελματικό αθλητισμό που μας αξίζει”.

Τα μέλη της υψηλής κοινωνίας των αθλητικών media όχι απλώς δεν ... σοκαρίστηκαν με τις εικόνες που προβλήθηκαν την Κυριακή από το Φάληρο, αλλά ίσα ίσα που το τέλος της βραδιάς μας βρήκε με την ανακούφιση ότι δεν έγιναν τα χειρότερα, διότι ακριβώς αυτά περιμέναμε στην περίπτωση ήττας του Ολυμπιακού: τα χειρότερα. Τα media δεν εκπλήσσονται ποτέ: ούτε με τις εικόνες που έφτασαν στους δέκτες μας από τον Βόλο, ούτε με τις δηλώσεις και τη στάση των παραγόντων των ομάδων. Θυμάμαι πολύ καλά ότι και εκείνο το βράδυ τα σχόλια στις συζητήσεις των δημοσιογράφων είχαν μεγάλη δόση ανακούφισης, επειδή είχαμε γλιτώσει τα χειρότερα. Διότι και τότε ακριβώς αυτά περιμέναμε: τα χειρότερα.

Είναι απολύτως σαφές ότι οι κάφροι ζουν και θα συνεχίσουν να ζουν στις κερκίδες των γηπέδων στα πρωταθλήματα της πρώτης κατηγορίας σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, διότι εκεί τους θέλουν ΟΛΕΣ οι διοικήσεις και ΟΛΟΙ οι μεγαλομέτοχοι ΟΛΩΝ των ομάδων. Είτε συνδιοικούν μαζί τους, είτε τους συναναστρέφονται, είτε τους κάνουν διαρκώς χάρες και διευκολύνσεις, είτε απλώς τους ανέχονται, ΟΛΟΙ τους θέλουν στα γήπεδά τους, και πάντως σίγουρα δεν κάνουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ για να τους αποβάλουν. Και φυσικά όλα αυτά που συνέβησαν φέτος, συνέβησαν υπό την ανοχή της Πολιτείας, δηλαδή υπό την ανοχή της Κυβέρνησης, η οποία δεν έχει απολύτως καμία διάθεση να κακοκαρδίσει τους επιχειρηματίες που βάζουν λεφτά στους μεγάλους ελληνικούς συλλόγους. Αν για κάποιο λόγο δεν έχεις καταλάβει και επιμένεις να αναρωτιέσαι πώς περνούν όλα αυτά τα πολεμοφόδια στις κερκίδες, θα ανακαλύψω εγώ την Αμερική για σένα: περνούν επειδή οι διοικήσεις και οι μεγαλομέτοχοι κάνουν, το λιγότερο, το κορόιδο, σε μια χώρα που κάνει η ίδια το κορόιδο και δεν επιβάλει στους επιχειρηματίες την αλλαγή του καθεστώτος διεξαγωγής αγώνων στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό.

Τις προάλλες, μερικές ημέρες μετά από τον γελοίο και εξευτελιστικό για την Ελλάδα τελικό του ποδοσφαιρικού κυπέλλου, μου έλεγαν για τα σχέδια που κάνουν ο υφυπουργός Αθλητισμού Γιώργος Βασιλειάδης με τον αναπληρωτή Υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα για το ενδεχόμενο να εφοδιάσουν την Αστυνομία με σκυλιά, ακόμη και άλογα, προκειμένου να αλλάξουν τις προδιαγραφές στην τήρηση των μέτρων τάξης και ασφάλειας στα ελληνικά γήπεδα. Ακόμη και αν φέρουν αρκούδες, λιοντάρια, ελέφαντες και ιπποπόταμους στα γήπεδα, δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα παραπάνω από μια τρύπα στο νερό. Είναι μάλιστα πιο πιθανό να μπλέξουν με τις φιλοζωικές οργανώσεις που θα αντιδράσουν στη θέα εικόνων με ζώα που θα καίγονται από τις φωτοβολίδες και τα καπνογόνα των κάφρων. Διότι στην Ελλάδα αυτό θα συμβεί.

Αν ζούσαμε σε μια χώρα που δεν λειτουργεί στο “κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας” καθεστώς, οι επιχειρηματίες θα έμπλεκαν πολύ άσχημα με τις Αρχές κάθε φορά που θα έβρεχε καπνογόνα και φωτοβολίδες στο γήπεδό τους. Μόνο εδώ, στην Ελλάδα του 2017, χάφτουμε ακόμη το παραμύθι περί της απόλυτης ευθύνης που έχει η Αστυνομία επειδή ... δεν κάνει αποτελεσματικό σωματικό έλεγχο. Ο κόσμος το έχει τούμπανο ότι οι κάφροι περνούν τα πολεμοφόδια παραμονές των αγώνων στις κερκίδες, και η υψηλή κοινωνία του επαγγελματικού αθλητισμού το 'χει για κρυφό καμάρι. Ο κόσμος έχει δει ότι κάτω από τις κερκίδες των φανατικών σε κάθε έδρα υπάρχουν αποθήκες φύλαξης του πολεμικού υλικού, κι εμείς εδώ ανοίγουμε δημόσιες συζητήσεις την επομένη κάθε ντροπιαστικής βραδιάς και αναρωτιόμαστε, τάχα, πώς πέρασαν μέσα οι φωτοβολίδες.

Φυσικά το φαινόμενο της στενής συνεργασίας των διοικήσεων με τους ηγέτες των οργανωμένων οπαδών δεν είναι καθόλου μα καθόλου ελληνικό. Συμβαίνει παντού στην Ευρώπη, και όχι μόνο. Συμβαίνει, κυριολεκτικά, και στις καλύτερες οικογένειες. Αν έχεις αμφιβολία περί αυτού, ζήτα να μάθεις πώς μοίρασε η Ρεάλ Μαδρίτης τα εισιτήρια που πήρε από την UEFA για τον τελικό του Champions League, για να διαπιστώσεις πόσο πολύ πρόσεξε τους συνδέσμους των φανατικών που ταξιδεύουν στα εκτός έδρας για να στηρίξουν την ομάδα, και για να διαβάσεις τις ανακοινώσεις συνδέσμων που κατηγορούν ανοιχτά τη διοίκηση της Ρεάλ ότι επιφυλάσσει ειδική, προνομιακή μεταχείριση προς συγκεκριμένους συνδέσμους οπαδών, οι οποίοι της βάζουν ... πλάτη. Κι αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα πρόχειρο και πρόσφατο παράδειγμα. Αντίστοιχες ιστορίες θα βρεις για όλες τις ισπανικές, τις ιταλικές, τις πορτογαλικές, ακόμη και τις γερμανικές ομάδες.

Ποια είναι η ειδοποιός και χαοτική διαφορά ανάμεσα σε εμάς και εκείνους; Πώς γίνεται να τα έχουν και εκεί καλά οι διοικήσεις με τους οργανωμένους και αυτοί να μην παίρνουν αέρα για να επιδοθούν σε αντίστοιχες πράξεις βίας. Η γενική εξήγηση αφορά το επίπεδο του πολιτισμού, την διαφορά του μορφωτικού επιπέδου. Με απλά λόγια, οι δικοί τους κάφροι είναι ... επιστήμονες μπροστά στους δικούς μας. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Η ειδική εξήγηση αφορά τη χαοτική διαφορά επιπέδου ανάμεσα στην ευρωπαϊκή τάξη των επιχειρηματιών του αθλητισμού και την ελληνική, αλλά και την χαοτική διαφορά των ορίων της κυβερνητικής ανοχής ανάμεσα στις ευρωπαϊκές και τις ελληνικές κυβερνήσεις. Με απλά λόγια, η συντριπτική πλειονότητα των Ευρωπαίων επιχειρηματιών του επαγγελματικού αθλητισμού έχει εδώ και δεκαετίες αντιληφθεί ότι δεν τη συμφέρει να κρατά κάφρους στις κερκίδες της και να επιτρέπει την βία. Οι Ευρωπαίοι κάνουν πέρα τους κάφρους, δημιουργούν αίσθηση απόλυτης ασφάλειας και κάπως έτσι γεμίζουν τα γήπεδά τους. Οι Ελληνες κρατούν τους κάφρους, κάνουν πέρα όλους τους υπόλοιπους, και μετά αναρωτιόνται, τάχα, για τους λόγους που οδηγούν τον πολύ κόσμο, δηλαδή τους κανονικούς ανθρώπους μακριά από τις κερκίδες. Και φυσικά οι Ευρωπαίοι δεν έχουν άλλη επιλογή επειδή ξέρουν ότι σε διαφορετική περίπτωση, δηλαδή αν φιλοξενούν βία, θα πληρώσουν τις συνέπειες των πράξεων ή και της ανοχής τους, επειδή απέναντί τους έχουν κυβερνήσεις που δεν ανέχονται τη γηπεδική βία. Την ίδια ώρα οι Ελληνες επιχειρηματίες στέλνουν δικηγόρους για να ... μεσολαβήσουν και να βγάλουν από το αυτόφωρο όποιο μέλος του ... υπέροχου κόσμου έχει συλληφθεί, κι αν χρειαστεί κάνουν και μερικά πολιτικά τηλεφωνήματα.

Την περασμένη Τετάρτη περίπου 20 χιλιάδες Ελληνες βρήκαν νόημα να πάνε στο Παγκρήτιο για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα παλαίμαχων ποδοσφαιριστών. Διότι ουδείς είχε να φοβάται να πάρει μαζί τα παιδιά του, ουδείς είχε να φοβάται για τη σωματική του ακεραιότητα, ουδείς είχε να ανησυχεί για το αν θα βρει ή όχι σώο το αυτοκίνητό του στο πάρκινγκ. Σκέψου τώρα ότι μερικές χιλιάδες κανονικών ανθρώπων, στους οποίους η ΑΕΚ είχε κάνει το ... λάθος να δώσει εισιτήρια για τον τελικό του Κυπέλλου, έφυγαν από τις κερκίδες με δάκρυα στα μάτια, από τα δακρυγόνα, προτού καν αρχίσει ο τελικός. Και πες μου τώρα αν αυτοί οι άνθρωποι θα ξαναπάνε γήπεδο. Είναι αυταπόδεικτο ότι αν τα γήπεδα καθάριζαν από κάφρους θα γέμιζαν από κανονικούς ανθρώπους, δεν χρειάζεται καν τεκμηρίωση αυτός ο ισχυρισμός.

Με κάνει να ντρέπομαι το επίπεδο πολιτισμού στις ελληνικές κερκίδες. Δεν ντρέπομαι όμως για αυτούς που τα κάνουν, ντρέπομαι για όλους εμάς τους υπόλοιπους που συνεχίζουμε να τα ανεχόμαστε, με πρώτους όλους εμάς των media. Και επειδή είναι εξοργιστική η υποκριτική δημόσια στάση των πάντων, δηλαδή των διοικήσεων, των προπονητών και των παικτών, και φυσικά όλων των κυβερνητικών, εμείς ας μη κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Εγώ κι εσείς ας έχουμε τουλάχιστον μεταξύ μας συνεννοηθεί. Ολα αυτά συμβαίνουν επειδή το επιτρέπουμε, εγώ κι εσείς, να συμβαίνουν, και επειδή δεν έχουμε καμιά διάθεση να απαιτήσουμε να μας ξαναπαραδοθούν, στους κανονικούς ανθρώπους, οι κερκίδες των ελληνικών γηπέδων. Αν το θέλαμε, ή τουλάχιστον αν πλειοψηφικά είχαμε διάθεση να ενεργοποιηθούμε για να πάρουμε πίσω τα γήπεδα από τους κάφρους, θα το είχαμε κάνει, διότι θα είχαμε βρει τον τρόπο και θα είχαμε πιέσει τις κυβερνήσεις και τις Αρχές. Τότε όμως θα ήμασταν μια άλλη χώρα, με άλλες κυβερνήσεις, και με λυμένα τα πιο σοβαρά μας προβλήματα, δηλαδή αυτά που αφορούν, που καθορίζουν και συχνά καταδικάζουν την πραγματική μας ζωή και όχι μόνο την αθλητική.

Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.

Βασίλης Σαμπράκος
Βασίλης Σαμπράκος

Έχει συμπληρώσει 3 δεκαετίες στην αθλητική δημοσιογραφία. Μετά από τόσα χρόνια και τόσα διαφορετικά έργα, δεν λειτουργεί στην δημοσιογραφία για να εκφράζει οπαδικά αισθήματα ή συλλογικές προτιμήσεις. Γράφει και μιλάει για όλους, απευθυνόμενος προς όλους. Και τρελαίνεται στην ιδέα ότι υπάρχει κάπου ένας άνθρωπος, μια μέθοδος ή ένα εργαλείο που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει καλύτερα και βαθύτερα το ποδόσφαιρο. Πάνω από όλα, ο Βασίλης Σαμπράκος συστήνεται ως ο συγγραφέας του “Εξηγώντας το θαύμα” ή “The Miracle 2004”, ενός βιβλίου που έφτασε να σταθεί ανάμεσα στα καλύτερα ποδοσφαιρικά βιβλία του 2022 στην Αγγλία.