Τελευταία φορά που έπαιξε μπάσκετ ο Ολυμπιακός ήταν στον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ

Οι μεγαλύτερες διοργανώσεις στη Vistabet. Παίξε νόμιμα με πριμ 5% στο Λευκορωσία – Νέα Ζηλανδία (21+).

Ο Παναθηναϊκός πήρε δίκαια τον τίτλο του πρωταθλητή αφού στο τελευταίο παιχνίδι της σεζόν έκανε ό,τι ήθελε τον Ολυμπιακό για 33 λεπτά. Αφαιρώ το πρώτο πεντάλεπτο και το τελευταίο δίλεπτο παρωδία.

Οι «πράσινοι» επικράτησαν κατά κράτος στο παρκέ και κάθε λεπτό που πέρναγε γέμιζαν με αυτοπεποίθηση ενώ ταυτόχρονα φόρτωναν με άγχος τους αντιπάλους τους. Οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ αν ήταν λίγο πιο σοβαροί, η σειρά δε θα πήγαινε καν σε πέντε παιχνίδια. Ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε κουρασμένος ή για την ακρίβεια δεν εμφανίστηκε ποτέ λόγω της κούρασής του.

Ο νικηφόρος ημιτελικός με την ΤΣΣΚΑ ήταν η τελευταία φορά που είδαμε τον Ολυμπιακό να παίζει μπάσκετ.

ΣΤΑ ΤΟΥ ΜΑΤΣ

Το ματς ξεκίνησε με τον Ολυμπιακό να παίζει ορθόδοξα (γύρισμα της μπάλας και αυτή στον Μιλουτίνοφ) και τον Παναθηναϊκό ανορθόδοξα (1/6τρ.). Η είσοδος του Μπουρούση σε ένα δίλεπτο έκανε το 11-3… 11-10 και πήγε στράφι το ενθουσιώδες ξεκίνημα των γηπεδούχων.

Δηλαδή πόσο πιο ιδανικό ξεκίνημα φανταζόντουσαν οι Πειραιώτες. Και; Ξεκίνησαν το «μπάμπα μπούμπα» ενώ στην άλλη πλευρά διόρθωσαν αρκετά πραγματάκια.

Δε θυμάμαι χειρότερη εικόνα επίθεσης του Ολυμπιακού. Παίκτες στατικοί, τα περίμεναν όλα από τον Σπανούλη, αποστάσεις τραγικές, ατομιστές, άστοχοι, φοβισμένοι του έφευγε η μπάλα μέσα από τα χέρια.

Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε το άγχος το οποίο κάθε λεπτό που κυλούσε έβαζε και 5 κιλά στα χέρια τους.

Με απλά λόγια και κατηγορηματικά, ο Ολυμπιακός φάνηκε κατώτερος των περιστάσεων και ο Παναθηναϊκός πήρε ένα μάγκικο πρωτάθλημα στην έδρα του αντιπάλου του.

ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ Η ΣΕΖΟΝ

Ωραίος ο τελικός της Euroleague, ωραίοι οι 8 μήνες της ομάδας, αλλά ο Ολυμπιακός έμεινε χωρίς τίτλο. Για αυτή την ομάδα δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι αρνητικό και κρίνω τη σεζόν αποτυχημένη.

Έχω αναφέρει πολλάκις πως στο παρκέ παίζουν δύο ομάδες και πολλές φορές η άλλη παίζει καλύτερα. Αυτό συνέβη, απλά είναι άσχημο να συμβαίνει από έναν αντίπαλο ο οποίος είχε εικόνα διάλυσης τον Απρίλιο, οι παίκτες έκαναν ό,τι ήθελαν και δε θύμιζαν ομάδα. Πόσοι φίλοι του Ολυμπιακού κορόιδευαν την ιστορία με το πούλμαν; Αυτοί τους νίκησαν όμως.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, Ο ΣΕΡΒΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ

Ο Πρίντεζης δε βλεπόταν στους τελικούς. Αν νομίζετε πως αυτό στεναχωρεί περισσότερο εσάς από εκείνον, γελιέστε. Τράβηξε όλη τη χρονιά κι έκανε τα αδύνατα… δυνατά.

Να τον κατακρίνεις?

Τι να πεις δηλαδή στον Σπανούλη, τον Παπανικολάου, τον Μάντζαρη; Στεναχωρήθηκαν μήπως λιγότερο; Ή εκνευρίστηκαν λιγότερο;

Τι να πεις στον Παπαπέτρου και στον Αγραβάνη ή τον Μιλουτίνοφ;

Ο Ολυμπιακός οφείλει πάση θυσία να κρατήσει τους Έλληνες παίκτες και τον Σέρβο σέντερ. Αυτά όμως θα τα αναλύσουμε τις επόμενες μέρες.

Τα ονόματα που σας ανέφερα παραπάνω δεν είναι τυχαία. Χάκετ, Λοτζέσκι, Μπιρτς, Γιανγκ, Γκριν και Ουότερς 10 λεπτά μετά το τέλος του ματς είχαν φύγει.

Δικαίωμά τους 100%. Δεν τους κακολογώ. Έτσι ένιωθαν, αλλά με 5-6 καλά ματς όλο το χρόνο δε γίνεται δουλειά.

Οι άλλοι μέσα έκλαιγαν και είχαν κατεβασμένα κεφάλια μη μπορώντας να δουν τον διπλανό τους στα μάτια. Κλεισμένοι για δύο ώρες στα αποδυτήρια.

Ξαναλέω όμως. Αυτά θα τα αναλύσουμε τις επόμενες μέρες.

ΥΓ: Για την αλλαγή ρυθμού του ματς στην δεύτερη περίοδο ευθύνεται ΜΟΝΟ ο Έρικ Γκριν. Στην άμυνα έστειλε τον Νικ Καλάθη στους Ουόριορς και ο ομογενής γκαρντ με 9 πόντους σε ένα πεντάλεπτο έβαλε την ομάδα του σε θέση ισχύος. Στην επίθεση το παλικάρι νόμιζε πως ήταν στο ανοικτό στο Μανχάταν και έπαιζε ένας εναντίον όλων.

ΥΓ 2: Ο Ολυμπιακός έχασε από την επίθεσή του. Τραγική εικόνα.

ΥΓ 3: Ομάδα χωρίς ξένους (με εξαίρεση τον Μιλουτίνοφ) είχε φέτος ο Ολυμπιακός. Τραυματισμοί, λίγες ικανότητες, ανεμελιά (για να είμαι ευγενικός).

ΥΓ 4: Ο κόουτς Σφαιρόπουλος φυσικά και έχει ευθύνη. Λέτε να μην το γνωρίζει ή να μην το αποδέχεται; Δεν είναι ο μόνος φυσικά, αλλά ο προπονητής τα ακούει πρώτος και δικαίως. Η ομάδα μετά την ΤΣΣΚΑ δεν είχε ίχνος ενέργειας κι έπαιξε κακό μπάσκετ.

ΥΓ 5: Αυτή η ομάδα μού έχει χαρίσει πολλά και θα μου χαρίσει κι άλλα. Δε θα την ισοπεδώσω τώρα που είναι στα κάτω της. Θα τη στηρίξω κιόλας. Σίγουρα όμως πρέπει να καταλάβουν όλοι σε αυτήν πως χρειάζεται να γίνει σκληρή κριτική, να γραφτούν αλήθειες για τα λάθη που έκαναν ώστε να τα διορθώσουν και να εμφανιστούν όπως πρέπει του χρόνου.