Στον Ολυμπιακό δεν ξέρουν τι θα πει... πανικός

Πέρασε λοιπόν κι ο τρίτος τελικός και τι είδαμε; Ακριβώς ίδιο φινάλε με τον πρώτο. Ο Παναθηναϊκός είχε και πάλι μία διαφορά και μάλιστα τεράστια για τέτοιο ματς, αλλά δεν μπόρεσε να τη διαχειριστεί. Ο Ολυμπιακός είναι μαθημένος σε κάτι τέτοια. Η ανατροπή ήταν κάποτε τo μεσαίο του όνομα γιατί πολύ απλά δεν τα παρατά ποτέ.

Αυτό έκανε και τώρα. Δεν τα παράτησε. Τον βοήθησε κι ο αντίπαλος βέβαια για αυτό.

Rolland Garros, υψηλές αποδόσεις και ακόμα υψηλότερα έπαθλα (21+)!

Οι διαφορές των αντιπάλων είναι ελάχιστες, αλλά σημαντικές. Ο Ολυμπιακός όσο πλησιάζει στο τέλος σου βγάζει μία σιγουριά πως θα βρει τη λύση την ώρα που ο Παναθηναϊκός σου βγάζει σιγουριά πως θα κάνει «πατάτα».

Ειλικρινά δε μπορώ να καταλάβω σε τι ποσοστό νίκησε ο Ολυμπιακός και σε τι ποσοστό έχασε ο Παναθηναϊκός. Το αποτέλεσμα μετράει όμως όπως έχω αναφέρει πολλάκις και αυτό γράφει 2-1. Διπλό match ball λοιπόν έχει ο Σφαιρόπουλος και οι παίκτες του, αλλά η εικόνα των «πράσινων» δε μπορεί να αφήσει κανέναν ήσυχο.

Πλάκα στην πλάκα στο σύνολο των 120 λεπτών στους τρεις τελικούς φαίνεται πως ανήκουν στον Παναθηναϊκό περισσότερα καλά λεπτά, αλλά όπως είπε και ο Παπαδογιάννης και του το κλέβω, «ο Ολυμπιακός είναι η καλύτερη ομάδα στο τελευταίο τρίλεπτο».

Ο ρυθμός του αγώνα δεν είχε κάτσει σε κανένα χρώμα μέχρι το 30’. Ούτε πράσινο, ούτε κόκκινο αν και υπήρχαν ευκαιρίες κυριαρχίας.

Ο μεν Ολυμπιακός είχε αρκετά ελεύθερα τρίποντα που δε μπήκαν ενώ είχε 13/22 βολές.

Ο δε Παναθηναϊκός σούταρε με το άθλιο 38% στα δίποντα και έδωσε συνολικά 10 ασίστ (21 ο αντίπαλος).

Ο ρυθμός λοιπόν πήγε στο τελευταίο δεκάλεπτο προς όφελος του Παναθηναϊκού με 4/4 τρίποντα (Γκέιμπριελ, Τζέιμς, Τζέιμς, Ρίβερς) και χάρη στο «χαλασμένο» μυαλό των παικτών του Ολυμπιακού από τις αποφάσεις των διαιτητών (κακώς κάκιστα κατ’ εμέ).

Όταν βρίσκεσαι στο 35’ και προηγείσαι με 10 πόντους σε παιχνίδι με τόσο άγχος χρειάζεται ένας και μοναδικός συνδυασμός καταστάσεων. Πρέπει να παίξει η ομάδα που χάνει τέλεια και η ομάδα που νικάει, άθλια.

Αυτό συνέβη.

Στο -10 μετά το τάιμ άουτ μπήκε στο παρκέ ένας άλλος Ολυμπιακός. Πεισμωμένος, αποφασισμένος, με καθαρό μυαλό και εύστοχος. Τα 2/2 τρίποντα σε διάστημα 45 δευτερολέπτων δε μείωσαν μόνο στους 4, αλλά κυρίως έφεραν πίστη στους πρωταγωνιστές.

Επίσης κλόνισαν την ψυχολογία των αντίπαλων και ο Ολυμπιακός κάτι τέτοια τα μυρίζεται από μακριά.

ΤΑ ΛΑΘΗ ΤΟΥ ΠΑΣΚΟΥΑΛ

Θεωρώ πως στη συγκεκριμένη αναμέτρηση βοήθησε κι ο Πασκουάλ τον Ολυμπιακό. Στο 16’ κι ενώ προηγείται με 30-36, αλλάζει την άμυνά του σε match up ζώνη 3-2. Η συγκεκριμένη άμυνα είναι άμυνα ζώνης, ωστόσο οι αμυντικοί παίζουν και χώρο και παίκτη. Είναι ένας συνδυασμός αναλόγως την κίνηση της επίθεσης.

Στα 4’ μέχρι τη λήξη του ημιχρόνου ο Ολυμπιακός την εκμεταλλεύτηκε και έτρεξε σερί 9-0 και πήγε προηγούμενος στα αποδυτήρια.

Για ποιο λόγο την άλλαξε δεν κατάλαβα.

Επίσης σύμφωνα με τη δήλωση του Ρίβερς, στο 48-58 ο Πασκουάλ είχε δώσει εντολή για παγίδα στον Πρίντεζη και μάλιστα από τη δυνατή πλευρά. Αφενός δεν καταλαβαίνω το λόγο να στείλεις παγίδα σε έναν παίκτη που είναι ταλαιπωρημένος και φαίνεται και αφετέρου γιατί να ρισκάρεις στατικό σουτ από τον Μάντζαρη (κορυφαίος spot shooter).

Με τα 2/2 τρίποντα σε εκείνο το σημείο γύρισε ο Ολυμπιακός στο παιχνίδι.

ΔΕΝ ΠΑΝΙΚΟΒΛΗΘΗΚΕ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Οι αμέτρητες ώρες προπόνησης στο ΣΕΦ και φυσικά το καλό κλίμα μεταξύ των μελών της ομάδας, έχουν «χτίσει» μία σχέση εμπιστοσύνης. Στο τελευταίο δεκάλεπτο η επιρροή του Μίλαν Τόμιτς στα τάιμ άουτ και η ήρεμη φιγούρα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, έπεισαν τους παίκτες να παραμείνουν ήρεμοι.

Πριν δέκα χρόνια θυμάμαι σε αντίστοιχες περιπτώσεις να φεύγουν οι μπάλες στην εξέδρα και να κυριαρχεί το ηρωικό μπάσκετ. Πλέον εδώ και χρόνια ο πανικός αποτελεί άγνωστη λέξη. Και αποτελεί άγνωστη λέξη γιατί πολύ απλά πιστεύουν στις ικανότητές τους.

Με τον Μπουρούση στον πάγκο τραυματία, ο Μιλουτίνοφ ήταν ο go to guy του Ολυμπιακού. Η άμυνα με αλλαγές του Παναθηναϊκού, δημιουργούσε συνέχεια mismatch και τα γκαρντ τάιζαν τον Σέρβο σε κάθε φάση. Κι αυτός φυσικά τους δικαίωνε.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ

Ο Πάτρικ Γιανγκ. Ο Αμερικανός στην δεύτερη περίοδο πήρε την ομάδα από το χέρι του και την κράτησε όρθια. Σπουδαία άμυνα, εύστοχος στις βολές, κάρφωμα και η βασική αιτία της βελτίωσης της ψυχολογίας.

Στο 61-62 ο Βασίλης Σπανούλης έχει καθαρό σουτ τριών πόντων από την κορυφή, αλλά μένει πιστός στο πλάνο τακτικής και πασάρει στον Νίκολα Μιλουτίνοφ για να κερδίσει δύο βολές από τον Τζέιμς.

Ο αρχηγός επίσης κάθισε νωρίς στον πάγκο, έγινε αλλαγή στο 5’. Φαντάζομαι πως ο Σφαιρόπουλος το έκανε λόγω της ασθένειάς του, αλλά με τους τελικούς να τελειώνουν προτείνω ο Σπανούλης να γίνεται αλλαγή μόνο όταν το ζητάει ο ίδιος. Δύο ματς έμειναν. Χθες έγινε αλλαγή στο 5’, μπήκε στο 14’ και πάλευε μετά να ξαναβρεί ρυθμό.

Το λέει η καρδούλα του Μάικ Τζέιμς. Μόνος του πήγε να πάρει το ματς, αλλά ο άτιμος έχει έναν μοναδικό τρόπο να γίνεται μοιραίος στο τέλος. Το πρόβλημα του Αμερικανού είναι πως δεν ξέρει να παίζει με το χρονόμετρο για αυτό και αρκετές φορές βιάζεται να επιτεθεί πηγαίνοντας ένας εναντίον πολλών.

ΠΑΛΙ ΛΑΘΟΣ ΦΑΟΥΛ

Μπορεί να σας φανώ υπερβολικός, εμμονικός, κουραστικός, αλλά τσαντίζομαι με τους παίκτες του Ολυμπιακού και τον τρόπο που δε χρησιμοποιούν τα ομαδικά φάουλ. Είναι απαράδεκτο σε αυτό το επίπεδο να δίνεις βολές στα τέσσερα πρώτα φάουλ κάθε περιόδου.

Στο πρώτο δεκάλεπτο ο Μάντζαρης άφησε τον Παππά να πλησιάσει και αντί να του κάνει φάουλ στο κέντρο του γηπέδου του το έκανε πάνω στην προσπάθεια. Δυο φάσεις μετά αιφνιδιασμό ο Παππάς και αριστερό μπάσιμο ανενόχλητος. Μετά ο Καλάθης πόσταρε τον Γκριν σα να είχε να αντιμετωπίσει κάποιο παιδάκι. Πιο εύκολα δε γινόταν κι αντί να κάνει φάουλ ο Γκριν τον άφησε να σκοράρει εύκολα.

Στην δεύτερη περίοδο το ίδιο. Είναι πολύ χρήσιμα τα τέσσερα πρώτα φάουλ για να τα ξοδεύουν έτσι.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΜΥΝΕΣ ΤΟΥ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

Με το ματς στο 63-62, ο Κώστας Παπανικολάου έγινε ο δεύτερος παίκτης μετά τον Έκπε Γιούντο που δεν κατάφερε να περάσει ο Μάικ Τζέιμς σε ένας εναντίον ενός. Όλοι οι άλλοι έχουν δει την πλάτη του Αμερικανού.

Ο Τζέιμς βρήκε τοίχο μπροστά του κι έδωσε hand off τη μπάλα στον Σίνγκλετον. Με την αλλαγή βρέθηκε ο Παπανικολάου μπροστά στον Σίνγκλετον και τον ανάγκασε σε βήματα ενώ ήταν αυτός που υποχρέωσε τον Τζέιμς να αστοχήσει εξ επαφής τα 13’’.

ΥΓ: Η απουσία του Μπουρούση στοίχισε στην επίθεση του Παναθηναϊκού αφού θα του ακούμπαγε τη μπάλα στο τελευταίο πεντάλεπτο ο Πασκουάλ. Βέβαια έπληξε και τον Ολυμπιακό αφού έχασε το «σημάδι» του στην επίθεσή του.

ΥΓ 2: Στο Μπάμπεργκ πέρυσι ο Σφαιρόπουλος είχε επιλέξει άμυνα αντί για φάουλ και δέχτηκε τρίποντο κι έχασε. Τώρα επέλεξε δύο φορές μάλιστα, άμυνα και νίκησε.

Για το ίδιο πράγμα χαζός τότε, μάγκας τώρα. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος σε τέτοια περίπτωση. Υπάρχει φιλοσοφία κι ένστικτο.

ΥΓ 3: Τρομερή πάσα του Καλάθη στην επαναφορά στον Τζέιμς στα 13’’ πριν το τέλος.

ΥΓ 4: Τρεις τελικοί, εννιά διαιτητές. Μόνο Σχινάς και Αναστόπουλος έχουν σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Πολλά λάθη και για τις δύο ομάδες από τους υπόλοιπους. Στο τέλος πάντως δεν υπάρχει ίχνος φάουλ στον Τζέιμς. Αντιθέτως έχει φάει κανονική σφαλιάρα ο Πρίντεζης από τον Σίνγκλετον στο 61-62. Χωρά κουβέντα μόνο το φάουλ του Αμερικανού στον Μιλουτίνοφ χάρη στις βολές του οποίου έγινε το 63-62.

ΥΓ 5: Εξουθενωμένες και οι δύο ομάδες. Πολύ κακό μπάσκετ.

ΥΓ 6: Ο Πρίντεζης έχει κουβαλήσει τον Ολυμπιακό στην πλάτη του δεκάδες φορές. Τώρα ήρθε η ώρα των συμπαικτών του να κουβαλήσουν αυτόν. Αν και είμαι σίγουρος πως θα βρει και πάλι τον τρόπο να κάνει τα μαγικά του. Πόσο πολύ ξύλο έφαγε πάλι κι όμως στο τέλος το έβαλε το τριποντάκι.