Λάθος λέξη το «θαύμα» για τον Ολυμπιακό!

Η ιστορία γράφει οκτώ τελικούς σε 10 Final 4! Aν μετρήσουμε από το 2009 και μετά, οι Πειραιώτες έχουν συμμετάσχει συνολικά έξι φορές στο μεγάλο ραντεβού του ευρωπαϊκού μπάσκετ και τις πέντε απ’ αυτές, έχουν διεκδικήσει το τρόπαιο. Αυτά τα κατορθώματα, από μόνα τους, καταδεικνύουν το τεράστιο «μέταλλο» που κουβαλάει στους νοκ-άουτ αγώνες αυτή η ομάδα, που έως τώρα έχει 7 νίκες σε 11 αγώνες της μεγαλύτερης γιορτής του αθλήματος και είναι η μόνη που τα τελευταία επτά χρόνια, έχει σηκώσει δύο φορές το βαρύτιμο τρόπαιο.

Καλά όλα αυτά, αλλά με την ΤΣΣΚΑ τι γίνεται; Στη media day της Μόσχας, ο Δημήτρης Ιτούδης ρωτήθηκε αν η ομάδα είχε ξεπεράσει την ηττοπάθεια κόντρα στον Ολυμπιακό και ο Έλληνας τεχνικός είχε έτοιμη την απάντηση: «Νικήσαμε δύο φορές στην κανονική περίοδο!». Για την ακρίβεια, η πρωταθλήτρια Ευρώπης ρίχτηκε στην μάχη του «Sinan Erdem», έχοντας τέσσερις συνεχόμενες νίκες την τελευταία διετία και όντας αήττητη από τον χαμένο ημιτελικό της Μαδρίτης (2015). Είναι άλλο όμως, να παίζει με τους «ερυθρόλευκους» σε ένα παιχνίδι ζωής ή θανάτου και άλλο σε ένα ματς της regular season! Όπως και τελείως άλλη ιστορία, να παίζει κόντρα σ’ αυτόν τον τύπο με το λοξό «δολοφονικό» βλέμμα και τα ελαφρώς σχιστά μάτια, που δεν την έχει αφήσει ποτέ να δει ποτέ άσπρη μέρα…

Και καλά ο τελικός της μεγαλύτερης ανατροπής (από το -19, 12 λεπτά πριν από το τέλος) στην ιστορία των τελικών της Euroleague… Πείτε ότι αυτό δεν ξαναγίνεται, αν και διαφωνώ, γιατί παρ’ ολίγον να ξαναγίνει πέρυσι στο Βερολίνο, όπου η ΤΣΣΚΑ προηγήθηκε με +21 στο 22^ο λεπτό του τελικού, αλλά θα έχανε (από τη Φενέρ) αν ο Χριάπα δεν έστελνε το ματς στην παράταση, με φόλοου στην εκπνοή. Αμ οι ημιτελικοί; Σ’ εκείνον του 2013 στο Λονδίνο, το σχέδιο του Μπαρτζώκα την κράτησε στους 52 πόντους και δεν την άφησε να πάρει ανάσα (69-52). Οι άλλοι δύο, της Μαδρίτης κι ο χθεσινοβραδινός της Πόλης, είχαν το ίδιο σενάριο ανατροπής, τον ίδιο «σκηνοθέτη» (Σφαιρόπουλος) και τον ίδιο πρωταγωνιστή (Σπανούλης).

Το 2015, ο «V-Span» σκόραρε 11 πόντους στα τελευταία 3,5 λεπτά και ηγήθηκε μίας ανατροπής από το -9 (54-63) για το τελικό 70-68, ενώ φέτος πέτυχε 10 πόντους στην 4^η περίοδο κι έδωσε στον Ολυμπιακό την ώθηση που χρειαζόταν για να προσπεράσει την κάτοχο του τροπαίου (προηγήθηκε με +13) και να την αφήσει για 4^η φορά στα τελευταία 6 χρόνια σύξυλη! Αν θέλουμε να το προχωρήσουμε λίγο ακόμη περισσότερο, θα γυρίσουμε πιο πίσω, στο 2009, όταν ο Σπανούλης (13π.) είχε κάνει μία ακόμη «κηδεία» (την πρώτη) στους Ρώσους, κι εκτός από τον παρθενικό του τίτλο στην Euroleague, στο τέλος πήρε σπίτι του και το βραβείο του MVP στο Final 4 του Βερολίνου!

Κάνοντας τη… σούμα, λοιπόν, θα δούμε ότι οι Πειραιώτες έκαναν το 4/4 επί της ΤΣΣΚΑ στα Final 4 και ο αρχηγός τους, έφτασε στο 5/5, όσο και το ποσοστό καριέρας στους ημιτελικούς της διοργάνωσης! Άντε μετά να σου ξαναπεί παίκτης ή προπονητής ότι όλα αυτά περί προϊστορίας και στατιστικών (τι κάνετε κύριε Βατούτιν;), είναι μόνο για τους δημοσιογράφους… Ή ακόμη καλύτερα, πώς να αισθάνεται άραγε ο Βαγγέλης Μάντζαρης, που σε μία συνέντευξη μετά τα playoffs με την Εφές, είπε – εμμέσως πλην σαφώς – ότι η ρωσική «αρκούδα» στέφτηκε πέρυσι, επειδή έλλειπε από τους αγώνες ο Ολυμπιακός!

Το χειρότερο απ’ όλα ή μάλλον το καλύτερο απ’ όλα για το κατόρθωμα της ελληνικής ομάδας, είναι ότι η ομάδα του Δημήτρη Ιτούδη έβλεπε την… καταστροφή να κοντοζυγώνει και δεν μπορούσε να κάνει τίποτε για να την αποτρέψει! Κοινώς το ματς ήταν το απόλυτο déjà vu του ημιτελικού της Μαδρίτης, με τους ξένους παίκτες των πρωταθλητών να συνεισφέρουν εντελώς συμπτωματικά και πάλι 17 πόντους και τους Έλληνες να βάζουν τους 65 (δηλαδή 12 περισσότερους από τους 53 των γηγενών στην ισπανική πρωτεύουσα). Κι αν αυτό για τους «ερυθρόλευκους» είναι πρόοδος, τι να πει κανείς για την ανικανότητα της ΤΣΣΚΑ στα Final 4. Από το 2008 μέχρι και σήμερα, σε 8 συμμετοχές, μετρούν 7 νίκες και 8 ήττες σε 15 ματς.

Γι’ αυτό το αποτέλεσμα δεν ευθύνονται κατά κύριο λόγο οι προπονητές, επειδή δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους ή οι παίκτες επειδή δεν έχουν καλή απόδοση. Αυτή η πνευματική κατάρρευση, όταν έρχεται η ώρα της κρίσης, οφείλεται στην έλλειψη καρδιάς, στο έλλειμμα ψυχικής δύναμης. Από την άλλη, ο Ολυμπιακός είναι μία από τις κορυφαίες ομάδες όλων των εποχών στο πλαίσιο των Final 4 κι έχει την τύχη να καθοδηγείται μέσα στο παρκέ, από έναν παίκτη-ρομπότ, που υπάρχει για αυτά τα παιχνίδια.

Για να μην αδικήσουμε και την εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει από το τεχνικό επιτελείο των φιναλίστ, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος και οι συνεργάτες του «ξεχαρβάλωσαν» το παιχνίδι της ΤΣΣΚΑ, στερώντας της την δημιουργία. Μπορεί το δίδυμο Ντε Κολό-Τεόντοσιτς να σκόραρε κάτι περισσότερο (39π.) από τους κατά μ.ο. 35,6 πόντους που πετύχαινε μέχρι να έρθει στην Κωνσταντινούπολη, ωστόσο η διαφορά έγινε από τον μονοψήφιο αριθμό ασίστ (7) σε συνδυασμό με τα περισσότερα λάθη (10), όταν όλη τη χρονιά η ομάδα του Ιτούδη, «σέρβιρε» μ.ο. 20,2 τελικές πάσες. Εξ’ ού και το 42,1% στα δίποντα σε σύγκριση με 55,5% με το οποίο ήρθε στους αγώνες και ήταν το 2^ο υψηλότερο του τουρνουά.

Εν κατακλείδι, καλός και πιασάρικος ο τίτλος του gazzetta.gr («Η ομάδα των θαυμάτων!») στο κείμενο του ημιτελικού, αλλά αυτό που κάνει εδώ και χρόνια ο Ολυμπιακός δεν έτυχε, αλλά πέτυχε! Και με το παραπάνω μάλιστα! Σε τέτοιο βαθμό, που πλέον ουδείς σοβαρός μπασκετόφιλος (που σέβεται τον εαυτό του) δεν μπορεί παρά να υποκλιθεί στο πλάνο που έχει υιοθετήσει εδώ και χρόνια και το οποίο υπηρετεί πιστά, χωρίς παρεκκλίσεις. Σταθερή διοίκηση, τυφλή εμπιστοσύνη και στήριξη στον προπονητή, τα κλειδιά του «οχήματος» στον χαρισματικό ηγέτη, σταθερός κορμός Ελλήνων και ιεράρχηση ρόλων.

Ε, μην μου πείτε τώρα ότι ακόμη επιμένετε… Τα θαύματα δε γίνονται τόσο συχνά, απλά ο Σπανούλης και η παρέα του βγάζουν τόσο συναίσθημα, που δίνουν τροφή για όλο και περισσότερη υπερβολή. Στην πραγματικότητα όμως, η λέξη «θαύμα» μάλλον υποβαθμίζει τη δυναμική αυτής της ομάδας…