Αγαπημένε μου Ζέλικο, σε “σκοτώνω” για να προχωρήσω...

Αγαπημένε μου Ζέλικο,

είμαι σε αυτό που λένε δύσκολη θέση. Τα πράγματα ήρθαν έτσι, ώστε η πρώτη συναρπαστική χρονιά της Euroleague μας έφερε απέναντι σε σένα και τη Φενέρ σου με έπαθλο την πρόκριση στο Final 4, σε μια Πόλη που μας πλήγωσε και τους δυο. Ίσως εσένα σε πλήγωσε λιγότερο, μια που εκεί καρφίτσωσες το πρώτο σου χρυσό παράσημο, αλλά όχι με τη δική μας φανέλα. Μας πλήγωσε πάντως από κοινού ο ημιτελικός, όπου οι διαιτητές επέτρεπαν στον Τεόντοσιτς να χοροπηδάει με την μπάλα, για να στείλουν με το έτσι θέλω την ΤΣΣΚΑ του Καζλάουσκας στον τελικό. Και να σου πω κάτι; Μια χαρά τους ξηγήθηκε ο Πρίντεζης με το πεταχτάρι, γιατί εκείνο το αστέρι στη φανέλα δεν το άξιζαν.

Παίξε νόμιμα στην Sportingbet με επιστροφή στοιχήματος στο Ντόρτμουντ - Μονακό, αν σκοράρει ο Ομπαμεγιάνγκ το πρώτο γκολ (21+).

Τώρα όμως φρέσκα κουλούρια, οι δρόμοι μας είναι χωριστοί. Εσύ έγινες Σουλτάνος στο Βόσπορο, σου ταιριάζει άλλωστε ο κοσμοπολίτικος αέρας της Κωνσταντινούπολης κι εμείς μείναμε να περνάμε από διάφορες φάσεις αναζήτησης ταυτότητας, χαρακτήρα, αριστείας, όλων αυτών δηλαδή των στοιχείων που μας έδωσες εσύ. Που και που, συχνότερα απ' όσο θα θέλαμε, ρίχνουμε ματιές προς τα πίσω, προς το ένδοξο παρελθόν, προς τις νίκες, τους κερδισμένους τελικούς, τα μεθυσμένα βράδια στην Θεσσαλονίκη, στην Μπολόνια, στο Βερολίνο, στην Αθήνα, στη Βαρκελώνη, προς τις μέρες σου δηλαδή. Δεν άφησες και λίγα πίσω, αυτό να λέγεται...

Από τότε γύρισες και ξαναγύρισες πολλές φορές στο ΟΑΚΑ πάντα όπως έπρεπε. Καταχειροκροτούμενος και ηττημένος. Την πρώτη φορά πήρα το αεροπλάνο και ήρθα. Άνοιξε εκείνο το ανατριχιαστικό πανώ με το πρόσωπό σου και την επιγραφή King is back. Ξέρεις ότι αυτά δεν έγιναν σε κανένα γήπεδο του κόσμου, για κανέναν προπονητή ε; Όλο το γήπεδο σείστηκε, “Φέρ' τον πάλι πίσω Γιαννακόπουλε”, ο ίδιος ο Παύλος ήρθε να σε φιλήσει και μετά ανέλαβε ο Μπράμος να απαλύνει τη θλίψη μας με το ένα τρίποντο πίσω από το άλλο. Κάθε φορά έφευγες ηττημένος, αλλά τώρα ξέρουμε όλοι τι σχεδιάζεις. Τώρα θες να κλέψεις ένα τουλάχιστον ροζ φύλλο και να πας στην ευχή του Αλλάχ, να το τελειώσεις στη δική σου όχθη της Πόλης.

Πρέπει να σε σκοτώσω για να συνεχίσω. Να σε χειροκροτήσω στην παρουσίαση μεν, αλλά να σε εχθρεύομαι μετά για 40 + 40 αγωνιστικά λεπτά. Να κάνω το ΟΑΚΑ κόλαση φασαρίας, που να μη σε αφήνει να σκεφτείς ήρεμος ούτε λεπτό. Να ενοχλήσω μέχρι εκεί που δεν πάει τους παίκτες σου και τους συνεργάτες σου, να κάνω την άλλοτε φωλιά σου δίνη που θα σας ρουφήξει. Και για να το κάνω αποτελεσματικά, πρέπει να λοκάρω σ' αυτά που σου έχω κρατημένα. Τον κορμό που δεν άφησες πίσω, τους πιτσιρικάδες που δεν ετοίμασες, τα τηλεφωνήματα που δεν έκανες όταν έπρεπε. Από την ασιατική πλευρά της Κωνσταντινούπολης σήκωσες το κινητό, πήρες τον Σλούκα και είπες, “έλα φίλε ο Ζέλικο είμαι, θέλω να έρθεις”. Στην Αθήνα δεν το έκανες ούτε στον καταπράσινο Μάντζαρη, ούτε στον Παπαπέτρου και στον μπαμπά του τον Αργύρη, ούτε σε αρκετούς άλλους. Ακόμα και τη φυγή Σπανούλη μπορεί να σου χρεώσω σαν δικό σου διαχειριστικό λάθος. Επίσης για να σε μειώσω, πρέπει να θυμάμαι πόση από τη δουλειά της χρυσής σου εποχής έβγαζε ο Ιτούδης ή πως παλεύεις τώρα με τα εκατομμύρια και την a priori εύνοια της Turkish και των άλλων γειτονικών γιγάντων. Προκειμένου να σε νικήσω, θα κάνω τα πάντα, θα σκεφτώ ακόμα και το πιο γελοίο...

Ξέχασα να σου πω, υπάρχει νέος σερίφης στην πόλη. Ο Κατσικάρης κάποτε τον χαρακτήρισε τον πιο εργατικό προπονητή της Ευρώπης, αλλά μετά εσύ του έκλεισες το σπίτι ή για να ακριβολογώ δεν τον άφησες καν να “μυρίσει” Final 4 στο σπίτι του. Ε ρε πόσο θέλω να σε εκδικηθεί με το ίδιο νόμισμα. Τώρα φοράει τις παντόφλες σου, προπονεί την ομάδα σου, κυκλοφορεί στα λημέρια σου, λες να πηγαίνει και στο Daily; Λες να αλλάξουν από φέτος εκεί τα φωτιστικά του bar κι αντί να γράφουν Nightly by Zots, να γίνουν Nightly by Xavi; Χαχα ξέρεις ρε άτιμε, ότι αυτό δε γίνεται... Δεν πρόκειται να μείνει όσο εσύ, δεν είναι παιδί του πολέμου, είναι ένας καλοζωισμένος τεχνοκράτης της όμορφης Βαρκελώνης κι αργά ή γρήγορα θα την αναζητήσει.

Μια χαρά τα πάει πάντως ο Καταλανός δε συμφωνείς; Ποιός το περίμενε πρίν από 5 εβδομάδες ότι θα σε είχε από κάτω; Το κυριότερο, με ρόστερ που δεν διάλεξε. Αυτή λοιπόν η μικτή NCAA με ολίγη από Ελλάδα σε περιμένει και δεν είναι κι άσχημη ομάδα, τι λες; Γούσταρες να έχεις Σίγκλετον αντί για Ούντο; Ο δικός σου είναι σφυρί, ο δικός μας η εργαλειοθήκη ολόκληρη. Υγιή Γκιστ αντί για Βέσελι; Όταν τελειώνει το ματς ο Βέσελι πάει πάγκο λόγω βολών, ο Γκιστ όχι. Ο τρελό Τζέιμς σ΄αρέσει; Ο Κέι Σι Ρίβερς; Σου θυμίζει λίγο Ντρου ή πιο πολύ Σάτο; Θα ήθελες ξανά τον αμυντικό Καλάθη στη δική σου περιφέρεια; Σταματάω εδώ, εσύ ξέρεις καλύτερα. Ελπίζω στα επίσημα να κάθεται κι ο Διαμαντίδης, για να βλέπεις, τι δε θα έχεις ποτέ στη Φενέρ σου.

Γενικά μπορώ όλο το βράδυ να σου γράφω ακατάληπτα πράγματα, για να σου περιγράψω αυτό που νιώθω. Σε αγαπάω, σε λατρεύω, αλλά εδώ τελειώνουν όλα. Εύχομαι να γίνεις μελιτζανί, να σκυλοβρίσεις τον πάγκο σου, assistant και αναπληρωματικούς, να είσαι ο πιο VIP θεατής στο Final 4 και από Ιούνιο ξαναβγές παγανιά με τα εκατομμύρια και ψώνισε, μόνο προς Θεού στον Ρέμο με κύπελλο μην ξαναπάς. Είσαι και θα είσαι για πάντα ο δικός μας Ζέλικο, ο ένας, ο μοναδικός, ο παντοτινός, αλλά για λίγες μέρες σε σκοτώνω, για να προχωρήσω μέχρι το τέλος του δρόμου. Bang bang...

Υ.Γ. Ίσως θυσίαζα το φετινό Final 4 μόνο για ένα πράγμα. Την υπόσχεση να γυρίσεις για άλλη μια δεκαετή γύρα στο bar σαν γηπεδούχος πάλι. Μόνο γι αυτό...