Οι 10 «εντολές» του Ρέϊ, που όλοι πρέπει να εφαρμόσουμε!

Μπήκε στο «ραντάρ» μου το καλοκαίρι του 1996, όταν οι αγαπημένοι μου Μπακς (κρατάει χρόνια αυτή κολόνια και δεν έχει σχέση με τον Αντετοκούνμπο), απέκτησαν τα δικαιώματά του από τη Μινεσότα, παραχωρώντας στους «λύκους» τον Στεφόν Μάρμπουρι, τον οποίο είχαν επιλέξει ένα νούμερο ψηλότερα (νο4). Η αλήθεια είναι ότι, αρχικά, παραξενεύτηκα γιατί ο πολυδιαφημισμένος point-guard από το Μπρούκλιν, μαζί με τον Άϊβερσον, παρουσιαζόταν ως το νέο big thing εκείνης της εποχής (για την θέση του play-maker), έστω κι αν στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα εφήβων της Αθήνας (1995), δεν είχε δείξει σπουδαία πράγματα...

Τα πεπραγμένα του Ρέϊ Άλεν, μέσα στο παρκέ, όμως, η ευγενική του φυσιογνωμία, το γλυκό του στυλ και η άκρως θετική αύρα που εξέπεμπε, δεν άργησαν να του δώσουν μία σημαντική θέση στην καρδιά των απανταχού φιλάθλων των «ελαφιών»! Προσωπικά, τον λάτρευα και ειδικά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ που έπαιξε στην Εθνική των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν έχασα παιχνίδι της τότε Dream-Team που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με τον ίδιο βασικό πρωταγωνιστή. Τη μία και μοναδική φορά που τον συνάντησα δε, τον Ιανουάριο του 2003 στη Φιλαντέλφια, συνειδητοποίησα από κοντά τι σημαίνει δεινός εκτελεστής! Τον θυμάμαι σαν τώρα να «στάζει» για πλάκα 25-30 τρίποντα στην σειρα, σουτάροντας ακατάπαυστα για περισσότερη από μισή ώρα, πριν καλά-καλά ενεργοποιηθεί ολόκληρο το σύστημα φωτισμού του γηπέδου.

Ο Ρέϊ Άλεν, όμως, δεν ήταν απλά ένας εκπληκτικός - ο καλύτερος μέχρι τον επόμενο (Στεφ Κάρι τι λες;) - σουτέρ του ΝΒΑ... Ήταν παράλληλα, ένας εξαιρετικά συγκροτημένος άνθρωπος, που λόγω της αφοσίωσής του σ' αυτό που ήξερε καλά να κάνει, κατέκτησε αυτή την καθολική αναγνώριση που απολαμβάνει σήμερα από την παγκόσμια κοινότητα του μπάσκετ. Γι' αυτό και χάρηκα πολύ, όταν το καλοκαίρι του 2005, ο Ιμπραήμ Κουτλουάϊ (αγωνίστηκε για λίγους μήνες μαζί του στους Σιάτλ Σουπερσόνικς) μου είπε πόσο πολύ εντυπωσιάστηκε από τον παίκτη και άνθρωπο! Διατήρησε την ίδια θέση στην καρδιά μου ακόμη κι όταν έφυγε από το Μιλγουόκι και χάρηκα διπλά και τριπλά για το πρώτο πρωτάθλημα που κατέκτησε με τους Σέλτικς (2008), αλλά και για την μνημειώδη συμβολή που είχε στον τελευταίο τίτλο των Μαϊάμι Χιτ (2013), στέλνοντας το 6ο ματς των τελικών στην παράταση, με τρίποντο-μαχαιριά, λίγο πριν την εκπνοή.

Όπως αποδείχτηκε στην πορεία, ο απόφοιτος του Κονέκτικατ, δεν θα μείνει στην ιστορία ως ο παίκτης που έχει πετύχει τα περισσότερα τρίποντα (2973) στο κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου. Αντίθετα, θα τον θυμούνται όλοι γιατί ήταν ο Ρέϊ Άλεν. Ο γιος στρατιωτικού που είχε συνήθειες και ομιλία «λευκού», δεν ήταν γεμάτος τατουάζ, είχε το τέλειο jump shoot και πήγαινε στην τάξη του πανεπιστημίου ντυμένος με τα καλά του. Κι αργότερα, ως ο διαβολεμένος σουτέρ με το εκνευριστικά μηχανικό στυλ, που δεν έπινε, δεν κάπνιζε, ακολουθούσε ευλαβικά τις ίδιες συνήθειες... Αυτός που έφτασε εκεί που έφτασε, χύνοντας λίτρα ιδρώτα, ακόμη κι όταν δεν το πολυχρειαζόταν. Το γράμμα που έγραψε στον 13χρονο εαυτό του, ιδανικά, θα πρέπει να αποτελεί ωδή στην γονική διαπαιδαγώγηση ενός παιδιού στην εφηβική ηλικία και οδηγό για κάθε νέο και νέα που μεγαλώνει με τις φυσιολογικές ανησυχίες για το ποιος είναι ο σωστός δρόμος για να πετύχει στη ζωή του.

1) Όταν τα πάντα γύρω μοιάζουν διαφορετικά κι εχθρικά, πήγαινε στο γήπεδο του μπάσκετ (στον ζωτικό χώρο του αντικειμένου σου)! Μείνε εκεί, γιατί εκεί θα χτίσεις όλη σου την ύπαρξη.

2) Μην διανοηθείς ποτέ να μπεις στην υποθετική διαδικασία του χρόνου! Δεν θα εύχεσαι ποτέ να είχε συμβεί κάτι. Συγκεντρώσου και κάντο πραγματικότητα!

3) Μην μπλέκεις σε καβγάδες ακόμη κι αν κάποιοι σε προσβάλουν! Κράτα τις φωνές μέσα σου και χρησιμοποίησέ τις σαν «καύσιμο» κάθε πρωί που ξυπνάς!

4) Μην θεωρήσεις ποτέ ότι έχεις θεϊκό jump shoot (σπάνιες ικανότητες)! Ο Θεός θα σου δώσει πολλά στη ζωή, αλλά όχι το σουτ. Αυτό θα έρθει μόνο με σκληρή δουλειά...

5) Να είσαι πάντα έτοιμος ότι θα συναντήσεις την «κόλαση» και ότι τίποτε δεν θα πετύχεις, αν δεν γίνεις «λούτσα» στον ιδρώτα!

6) Μην θεωρήσεις ποτέ ότι κατέκτησες τον κόσμο, όταν πετύχεις τον πρώτο μικρό σου στόχο! Επειδή ντε και καλά, μπήκες στην ομάδα του πανεπιστημίου.

7) Μην φοβηθείς ποτέ, μη λυγίσεις και μην τα παρατήσεις, όταν αισθανθείς «λίγος» και «μικρός» μπροστά στα «ιερά τέρατα» του αθλήματος που από παιδί θαύμαζες. Απλά κάνεις την ίδια δουλειά μαζί τους!

8) Μην ανησυχείς για τις αποτυχίες σου και μην ευλογείς τις επιτυχίες σου! Η επιτυχία είναι πάντα δομημένη στις αποτυχίες!

9) Το μεγαλύτερο μυστικό για την επιτυχία, είναι ότι δεν υπάρχει μυστικό, αλλά παλιές, βαρετές συνήθειες, τις οποίες πρέπει να τηρείς ευλαβικά!

10) Μην αντιμετωπίζεις την πορεία σου ως ένα διαρκές κυνήγι στόχων, γιατί θα καταλήξεις μέσα στην κατάθλιψη. Τα πρωταθλήματα, οι προαγωγές και οι αυξήσεις δεν είναι η ουσία. Η ζωή είναι το ταξίδι και όχι ο προορισμός!

Αλήθεια, πόσο μπροστά μπορεί να είναι ο Ρέϊ Άλεν γράφοντας μόνο για τα 14.000 (ή τα 6 στα 10) άστοχα σουτ της καριέρα του και τι εκπληκτικό τρόπο βρήκε για να μεταλαμπαδεύσει στα νέα παιδιά, ότι τα απλά πράγματα είναι αυτά που σε καταξιώνουν; Πρέπει να τα κάνεις συνεχώς, όμως, γι' αυτό είναι και δύσκολα...