Είναι δύσκολο να ταυτίσεις το όνομά σου με μια ομάδα. Να είσαι το πρώτο πράγμα που σκέφτεται κανείς όταν μιλάει για έναν σύλλογο. Αλλά μερικοί το καταφέρνουν. Φορούν μια μόνο φανέλα για χρόνια, συνδέουν την καριέρα τους με ένα σήμα, μένουν στα δύσκολα σταθεροί και βγαίνουν μπροστά όταν χρειάζεται.

Αυτοί είναι οι πιο… αληθινοί από τους αληθινούς αθλητές. Εκείνοι που δεν προδίδουν τη δική τους αλήθεια, που μένουν πιστοί στα ιδανικά τους.

Στο gazzetta.gr εμπνεόμαστε από το STR8 LIVE TRUE, το άρωμα που συνδέεται άρρηκτα με την πραγματική αξία της αλήθειας, τον δυναμισμό, τον ενθουσιασμό και την ανεξαρτησία, και κάνουμε μια λίστα με τους ανθρώπους που είμαστε σίγουροι ότι θα το φορούσαν επάξια.

Ποδόσφαιρο

Φραντσέσκο Τότι

1989 - … : Ρόμα

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Μπορεί να τον έχετε γνωρίσει και ως «Αιώνιο Καπιτάνο», «Αυτοκράτορα της Ρώμης» ή «Μονομάχο». Ό, τι κι αν έχετε ακούσει για αυτόν τον ποδοσφαιριστή πάντως δεν είναι υπερβολή.

Ο Φραντσέσκο Τότι θα μπορούσε να είχε κάνει μία καριέρα που το τέλος της θα έλαμπε από «ασημικά». Αντιθέτως, ο ίδιος προτίμησε την «οικογενειακή θαλπωρή» της Ρόμα, ακόμη και αν αυτή δεν συνοδευόταν απαραίτητα από αμέτρητους τίτλους και διακρίσεις. Στη Ρεάλ Μαδρίτης, που πάσχισε να τον κάνει δικό της το 2006, είχε απαντήσει με αποστομωτικό τρόπο: «Στο σχολεία μας έμαθαν ότι η οικογένεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα για έναν άνθρωπο. Η Ρόμα είναι η οικογένειά μου. Άκουσες ποτέ κάποιον να αφήνει τους φτωχούς γονείς του για να ζήσει με πλούσιους ξένους;».

Ο νεότερος παίκτης που έχει φορέσει ποτέ την φανέλα της Ρόμα στη Serie A, πρώτος της σκόρερ, πρώτος σε συμμετοχές και πρώτος στις καρδιές όλων. Ο Τότι είναι η Ρόμα και η Ρόμα είναι ο Τότι. Capitano Eterno.

7. Τζιανλουίτζι Μπουφόν

1991 – 2001: Πάρμα

2001 - … : Γιουβέντους

Δεν είναι από τις περιπτώσεις που έπαιξαν όλη τους την καριέρα σε μία ομάδα. Ακόμη κι έτσι όμως ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν είναι… μεγάλη περίπτωση. Μέχρι σήμερα, εν έτει 2016 που τα λεφτά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο έχουν ξεφύγει και δαπανώνται αλόγιστα τα εκατομμύρια, ο «Τζίτζι» παραμένει η πιο ακριβή μεταγραφή τερματοφύλακα στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Στη Γιουβέντους βέβαια δεν πρέπει να έχουν μετανιώσει στιγμή για τα 53.000.000 που δαπάνησαν για να τον κάνουν δικό τους από την Πάρμα. Υπόδειγμα επαγγελματία, υπόδειγμα αθλητή και ο καλύτερος που έχει δει ποτέ το άθλημα στη θέση κάτω από τα δοκάρια.

Το κορυφαίο όλων είναι πως ο συγκεκριμένος παίκτης ενώ ήταν Παγκόσμιος Πρωταθλητής με την Ιταλία, όταν μαθαίνει πως η «Μεγάλη Κυρία» υποβιβάζεται και η μισή και βάλε Ευρώπη κάνει τα πάντα για να εξασφαλίσει την μεταγραφή του, καλεί έκτακτη συνέντευξη τύπου και υπογράφει νέο συμβόλαιο με τους «Μπιανκονέρι» αφήνοντας άφωνη την Ευρώπη. Τυχεροί όσοι ζήσαμε στην εποχή του Τζιανλουίτζι Μπουφόν…

6. Ντι Νατάλε

1996-2004: Έμπολι (1997 – 1999 δανεισμοί σε μικρότερες ομάδες)

2004 – 2016: Ουντινέζε

446 αγώνες. 227 γκολ. Μια ζωή στο Ούντινε, το οποίο δεν ήταν το πρώτο του «σπίτι», αλλά έγινε το καταφύγιό του στην πορεία – και κάτι παραπάνω. Νωρίτερα έπαιξε σε τέσσερις διαφορετικές ομάδες. Έμπολι, Ιμπερτσόλα, Βαρέζε και Βιαρέτζιο μπορούν να καμαρώνουν πια πως ο 6ος σκόρερ στην ιστορία του Καμπιονάτο φόρεσε τη φανέλα τους έως το 2004. Μέχρι δηλαδή να βρει την Ιθάκη του.

Τα γκολ έφεραν την αναγνώριση, το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Ουντινέζε έφερε την καταξίωση. «Μήτρα» της είναι όχι μόνο οι επιδόσεις του στο γκαζόν, αλλά το γεγονός πως ό,τι κατάφερε, το έκανε μακριά απ' τα «μεγαθήρια» του κάλτσιο. Έως και στο Τσάμπιονς Λιγκ έπαιξαν οι «φριουλιάνοι» στις μέρες του. Αυτό ισοδυναμεί με πρωτάθλημα, αν έπαιζε με τη τη Μίλαν ή τη Γιουβέντους.

Τα χρώματα της τελευταίας, μάλιστα, τα αρνήθηκε ευγενικά ο «Τότο» το 2010: «Ήταν μια επιλογή ζωής για μένα. Νιώθω τόσο καλά στο Ούντινε και ο πρόεδρος με κάνει να νιώθω σαν ένα μέλος της οικογένειας. Εξάλλου, τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει εδώ στο Ούντινε, η ζωή μας είναι τακτοποιημένη, όλα είναι όμορφα εδώ. Μερικά πράγματα αξίζουν παραπάνω από τα χρήματα». Για τους τιφόζι της, θα είναι απ' τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές της ιστορίας της. Κι ας μην ξεκίνησε από εκεί.

Γκι Ρου

Ο Γκι Ρου φόρεσε ως παίκτης τα χρώματα της για πρώτη φορά το 1952 και, με εξαίρεση το διάστημα 1962-64, έβγαλε τη φόρμα του προπονητή το 2005! 51 χρόνια κάτοικος Οσέρ, σε μια ομάδα, για μια αγάπη. Ο Γάλλος έκατσε στον πάγκο της ομάδας για 44 συνεχή χρόνια, σχεδόν αμέσως αφότου σταμάτησε να παίζει γι' αυτήν. Ήταν ο συνδετικός κρίκος διαφορετικών γενεών και αποτέλεσε σύμβολο, περισσότερο για τη διάρκειά του και λιγότερο για τις επιτυχίες του.

Όσο για τις τελευταίες, ισχύει ξανά πως ακόμα και κάτι μικρό πολλαπλασιάζεται, όταν γίνεται σε δύσκολες συνθήκες. Το πρωτάθλημα της σεζόν 1995-96 κατέληξε στη Βουργουνδία, όπως και το Κύπελλο Γαλλίας (τέσσερις φορές) και το Κύπελλο Ιντερτότο. Από την άλλη, δεν έλειψαν και οι υποβιβασμοί στη δεύτερη κατηγορία. Πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί όμως αυτό για μια ομάδα με τα «κυβικά» της Οσέρ, σε τόσα χρόνια; Ποιος θα μπορούσε να το αποτρέψει; Μάλλον κανείς.

Αντίστοιχα, στην ερώτηση αν θα μπορούσε κανείς άλλος να υπομείνει τα «πέτρινα» χρόνια, τη φθορά σχεδόν μισού αιώνα στην ίδια καθημερινότητα και την αναπόφευκτη κούραση, οδηγώντας μάλιστα έναν μικρό σύλλογο στην κορυφή, η απάντηση θα είναι μάλλον η ίδια...

Μπάσκετ

Ντιρκ Νοβίτσκι

1994 – 1998: Boύρτσμπουργκ

1998 - … : Ντάλας Μάβερικς

Ξεκίνησε να δείχνει τι αξίζει στην πατρίδα του, με τα χρώματα της Βούρτσμπουργκ. Τέσσερα χρόνια (1994-98) ήταν αρκετά για να πάρει το «εισιτήριο» για το ΝΒΑ. Οι Ντάλας Μάβερικς θα τύπωναν φανέλα με το όνομα «Ντιρκ Νοβίτσκι» και μάλλον δύσκολα θα φανταζόταν κανείς πως κάμποσα χρόνια μετά, θα έπαιρναν πρωτάθλημα χάρη σ' αυτόν τον απίθανο χαμογελαστό Γερμανό.

Σε μια Λίγκα που παράγει αφειδώς παίκτες - «σύμβολα», που ταυτίζονται με τις ομάδες, ο Ντιρκ δεν κατάφερε μόνο να γίνει «συνώνυμο» των Τεξανών. Πήγε όταν είχαν ρεκόρ 19-31 στη σεζόν 1998-99 ως μια ακόμα λύση εξ Ευρώπης και έφτασε μέχρι τους Τελικούς του 2006 και φυσικά μέχρι το «όνειρο» του 2011.

Τότε ήταν που ο Γερμανός μπήκε μια για πάντα στο πάνθεον των Ευρωπαίων που έπαιξαν στο ΝΒΑ. Απέναντι στους Λεμπρόν, Ουέιντ και Μπος των Χιτ έκανε «παπάδες», ψηφίστηκε ΜVP των τελικών και «έντυσε» το πρώτο πρωτάθλημα στα χρώματα των Μαβς! Αμέσως με τη λήξη έτρεξε στα αποδυτήρια κλαίγοντας από συγκίνηση. Ενδεχομένως να μην πίστευε που είχε φτάσει πια με την αγαπημένη του ομάδα, αυτή που υπηρετεί ως σήμερα και πιθανότατα ως το τέλος της καριέρας του...

Κόμπι Μπράιαντ

1996 - 2016: Λος Άντζελες Λέικερς

Αυτός είναι 100% αυθεντικός. Αν και επελέγη απ' τους Σάρλοτ Χόρνετς στο ντραφτ του 1996, κατέληξε αμέσως στην Καλιφόρνια. Αρχικά έγινε ο νεότερος παίκτης που φόρεσε ποτέ τη φανέλα των Λέικερς. Στη συνέχεια έγινε και ο σπουδαιότερος.

Η ανάγνωση των ρεκόρ του σε 20 χρόνια καριέρας είναι ενδεικτική: Μετά από 1.566 παιχνίδια και 33.643 πόντους, μπορεί να καμαρώνει για πέντε δαχτυλίδια πρωταθλητή, δυο τίτλους MVP των τελικών, τον τίτλο του καλύτερου παίκτη του ΝΒΑ το 2008, 17 βραβεία All - Star, 4 βραβεία All - Star Game MVP, δυο βραβεία του πρώτου σκόρερ του NBA, τη θέση του 3ου σκόρερ στην ιστορία του πρωταθλήματος. Πώς θα μπορούσε να απουσιάζει το όνομα του απ΄ τη λίστα με τους λίγους που κατάφεραν να συγκριθούν με τον «Air - Mike»;

Όλα αυτά με μια ομάδα, με την οποία έζησε τα πάντα. Από δόξες και πρωταθλήματα, μέχρι ήττες σε τελικούς, φρικτούς τραυματισμούς και αμφισβήτηση. Όλα όμως είχαν καλό τέλος για τον «Black Mamba»: Τον Απρίλιο του 2016 «έκλαψε» το Λος Άντζελες για την αποχώρησή του απ' την ενεργό δράση.

Φραγκίσκος Αλβέρτης

1990-2009: Παναθηναϊκός

Έχοντας περάσει 19 χρόνια με το «Τριφύλλι» στο στήθος, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης δικαίως έχει ταυτιστεί με τον Παναθηναϊκό όσο λίγοι παίκτες. Ήταν το 1990 όταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος θέλησε να κάνει δικό του τον 16χρονο τότε Φραγκίσκο. Μόνο που για να καταφέρει κάτι τέτοιο, πραγματοποίησε μια παράδοξη ανταλλαγή με την Γλυφάδα. Ένας… πολίστας αποχαιρέτησε την ομάδα για να έρθει ένας μπασκετμπολίστας!

Αυτό ήταν. Ο «Φράγκι» δεν θα έβγαζε ποτέ ξανά τα πράσινα και θα κατακτούσε 25 συνολικά τίτλους με τον Παναθηναϊκό, ανάμεσα στους οποίους βρίσκονται και 6 ευρωπαϊκά τρόπαια! Τελικά το 2009 ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Ο Αλβέρτης σε ηλικία 35 ετών κι ενώ έχει κατακτήσει το Triple Crown με το «Τριφύλλι» αποχαιρετά την ενεργό δράση. Το αγαπημένο του νούμερο 4 αποσύρεται από την ομάδα του σε ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης και ανεβαίνει στον «ουρανό» του ΟΑΚΑ.

Η καριέρα του όμως στον Παναθηναϊκό δεν σταματά εκεί, με τον «Φράγκι» να υπηρετεί πλέον τον αγαπημένο του σύλλογο ως team manager, αλλά και ως προπονητής, όποτε αυτό χρειάζεται.

Μίλαν Τόμιτς

1990-1991 Ραντνίκι

1991-2004 Ολυμπιακός

2005 Αυρόρα Τζέσι

2008 - …. Ολυμπιακός

Η καριέρα του ξεκίνησε στη Ραντνίκι, αλλά ο Μίλαν Τόμιτς δεν έμελλε να κάτσει πολλά χρόνια στη σερβική ομάδα. Το 1991 δοκιμάστηκε στην Ελλάδα και τον Ολυμπιακό, υπογράφοντας τελικά ένα συμβόλαιο που όπως αποδείχτηκε θα ήταν καθοριστικό για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ως παίκτης κατέκτησε 9 τίτλους με τον σύλλογο, ανάμεσα στους οποίους κι ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο την σεζόν 1996/97, κατά την οποία οι Πειραιώτες σήκωσαν και τις τρεις κούπες που διεκδίκησαν (Triple Crown). Το… κερασάκι στην τούρτα της σεζόν εκείνης ήταν η συμμετοχή στο McDonald’s Championship, όπου οι ερυθρόλευκοι αντιμετώπισαν τους Πρωταθλητές ΝΒΑ, τους Σικάγο Μπουλς, του Μάικλ Τζόρνταν! Ο Μίλαν μάλιστα είχε την τιμή να αναλάβει το μαρκάρισμα του «Air».

Ο Τόμιτς μπορεί να αποχώρησε από την ενεργό δράση το 2006, αλλά στην ουσία δεν άφησε ποτέ τον Ολυμπιακό. Το 2004 έγινε μέσα σε μια νύχτα από παίκτης-προπονητής, κάτι που ωστόσο δεν κράτησε παρά λίγους μήνες. Έπειτα από ένα break λίγων χρόνων ο Σέρβος επέστρεψε στην ομάδα του Λιμανιού το 2008, την οποία υπηρετεί μέχρι και σήμερα ως βοηθός προπονητή.

Εσείς ποιος άλλος πιστεύετε ότι θα επέλεγε το νέο άρωμα Str8 LIVE TRUE; Είναι ένα άρωμα που σε πείθει να απολαμβάνεις τη ζωή στο έπακρο, να γιορτάζεις κάθε πλευρά της και να κάνεις τα πράγματα με το δικό σου μοναδικό τρόπο.

LIVE LIFE YOUR WAY, λοιπόν, εντός ή εκτός γηπέδου.