Η ομορφιά του… άναρχου!

Αν υπάρχει κάτι για το οποίο μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη διαδικασία των πλέι οφ, είναι σίγουρα αναμετρήσεις όπως αυτή του ΟΑΚΑ μεταξύ των «πράσινων» και της ΑΕΚ. Διότι αναμφισβήτητα το συγκεκριμένο ντέρμπι ήταν πολύ όμορφο.

Κι αυτό επειδή επί της ουσίας ήμασταν μάρτυρες ενός αγώνα άναρχου, χωρίς τακτικές, την μπάλα να τρέχει στον αγωνιστικό χώρο, τον διαιτητή να μην κάνει κατάχρηση της σφυρίχτρας του και τους ποδοσφαιριστές στο γήπεδο να έχουν ένα σκοπό: να φτάσουν στη νίκη (κι ας ήμουν σίγουρος ότι το ματσάκι θα έληγε ισόπαλο). Είναι (το παραδέχομαι) διαφορετική, πιο ποδοσφαιρικής αλάνας, η ομορφιά του άναρχου ποδοσφαίρου και ταιριάζει περισσότερο στη βαρετή για την πλειονότητα των οπαδών (πλην των ΠΑΟΚτσήδων) διαδικασία των πλέι οφ.

Σημείωνα λοιπόν στο blog μου σε τούτο τον χώρο πως οι δύο Δικέφαλοι δείχνουν ότι (και) το θέλουν (και) μπορούν να κατακτήσουν την πρωτιά σ’ αυτή τη διαδικασία της μίνι λίγκας. Κι αυτό επιβεβαιώθηκε ακόμη και σε αυτή τη δεύτερη αγωνιστική των πλέι οφ. Ακόμη και οπαδοί του ΠΑΟΚ θαρρώ πως ήταν βέβαιοι ότι η ομάδα τους θα περάσει εύκολα (ή και δύσκολα) από τον Βόλο με το «διπλό». Το ίδιο σίγουρος (ξαναγράφω) ήμουν κι εγώ ότι η ΑΕΚ δεν πρόκειται να χάσει από τους «πράσινους», σε έναν αγώνα πάντως όπου όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα θα ήταν πέρα για πέρα δίκαιο. Είτε κέρδιζε η Ένωση είτε ολοκληρωνόταν (όπως κι έγινε) στο «Χ», είτε επικρατούσε τελικά ο Παναθηναϊκός. Κι αυτό διότι οι γηπεδούχοι δημιούργησαν τουλάχιστον πέντε κλασικές ευκαιρίες για γκολ, αλλά σταμάτησαν όλες πάνω στον σούπερ Σεμπαστιάν Σάχα που όταν βλέπει… πράσινα κάτι παθαίνει, σαν τους ταύρους με το κόκκινο ένα πράγμα. Πραγματικά ο Αργεντινός γκολκίπερ απέκρουε και τα… άουτ στο ΟΑΚΑ και κέρδιζε τους παίκτες του Παναθηναϊκού σε οποιοδήποτε τετ α τετ. Το δυστύχημα για εκείνον και την ΑΕΚ ήταν πως δεν κατάφερε να περιμένει και να είναι έτοιμος για ένα… χτύπημα από συμπαίκτη του. Τι σου είναι όμως η μπάλα; Στο κεφάλι του Μπλάνκο (στον οποίο έχουν στείλει μήνυμα «περίμενέ μας» οι «πράσινοι) βρήκε η άτιμη και καρφώθηκε στην εστία του Σάχα.

Για να ολοκληρώσω την αναφορά μου στους παίκτες της ΑΕΚ και ειδικά σ’ εκείνους που ξεχώρισαν, πρέπει να αποδώσω τα εύσημα (εμένα μου άρεσε πολύ η απόδοσή τους) σε συγκεκριμένους «κιτρινόμαυρους»:

Νίκος Γεωργέας: όταν είναι υγιής και 100% έτοιμος (λόγω γονάτου) αποτελεί μία από τις καλύτερες περιπτώσεις για το δεξί άκρο της άμυνας κάθε ομάδας και ειδικά για το ελληνικό πρωτάθλημα.

Πάπα Μπούμπα Ντιοπ: Το απόλυτο «θηρίο» όπως τον είχαν… βαφτίσει οι φίλοι της Φούλαμ. Απροσπέλαστος και κέρβερος στον άξονα, κατέστρεψε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης των «πράσινων» και είχε το μυαλό να βγάλει την μπάλα όπως και όταν έπρεπε…

Λεονάρντο: Κατάλαβε την κίνηση του Μπλάνκο και μέχρι να κουραστεί (διότι κουράζεται πάντα μετά το 55΄) αποδεικνύει πως αδίκως δεν πήρε νωρίτερα ευκαιρίες. Θα πρέπει μόνο να δουλέψει περισσότερο στην αντοχή και τη δύναμη.

Κώστας Μανωλάς: Τα πήγε πολύ καλά έχοντας το… αβαντάζ που ονομάζεται Δέλλας και δεν χρειάζεται πλέον να γράφει κανείς για την κλάση και την ποιότητά του! Ο νεαρός Έλληνας στόπερ δεν έκανε κανένα από τα λανθασμένα και απείθαρχα ανεβάσματά του, ενώ αν εξαιρέσουμε δυο περιπτώσεις που έχασε τον Βύντρα λόγω έλλειψης συγκέντρωσης, ήταν σούπερ στο κέντρο της άμυνας.

Όλοι οι παραπάνω, μετά τον Σάχα που ήταν ένα κλικ παραπάνω σε καλή (σούπερ δηλαδή) μέρα, ήταν οι λόγοι για τους οποίους η ΑΕΚ θα μπορούσε να πάρει το διπλό στο ΟΑΚΑ επί του Παναθηναϊκού και να τον τελειώσει (αγωνιστικά και όχι μόνο). Η αλήθεια είναι πως οι «κιτρινόμαυροι» απώλεσαν σπουδαία ευκαιρία να βυθίσουν σε ακόμη πιο βαθιά κρίση τους «πράσινους». Αυτό δεν σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός ήταν τραγικός και έπρεπε να δεχτεί πέντε γκολ… Δεν είμαι ηλίθιος για να γράψω κάτι τέτοιο ενώ έχω παρακολουθήσει live όλο το ματς και όχι αποσπασματικά για να μπορώ να αναπτύξω άποψη για όσα είδα. Οι γηπεδούχοι έχασαν σημαντικές και κλασικές (το γράφω και πιο πάνω) ευκαιρίες για να φτάσουν στο γκολ. Επιπρόσθετα η φάση της ανατροπής του Τζιμπρίλ Σισέ από τον Κώστα Μανωλά είναι (κατά την άποψή μου) πέναλτι δίχως δεύτερη σκέψη. Με την πρώτη φορά που το είδα και χωρίς το replay κατάλαβα ότι ο Τσινιάρης πήρε τη λανθασμένη απόφαση.

Αλλά επειδή η μπάλα είναι στρογγυλή και γυρνάει, σκεφτείτε πως η ΑΕΚ θα μπορούσε να είχε σκοράρει στο 90' και στο 90'… φεύγα με τον Καφέ σε δυο περιπτώσεις και να είχε πανηγυρίσει ένα «διπλό» που θα της χάριζε το ρόλο του φαβορί για την πρώτη θέση στα πλέι οφ (έστω κι αν υποδέχεται τον ΠΑΟΚ κεκλεισμένων των θυρών που πλέον είναι φαβορί για πρωτιά). Επίσης η ΑΕΚ θα μπορούσε να είχε τελειώσει το ματς στο 7΄ με τη φάση του Μίτσελ ή και στο δεύτερο 45λεπτο και πριν από τις δυο καλές στιγμές του Καφέ (ειδικά εκείνη στις καθυστερήσεις όπως μου είπε και ένας φίλος μου: «ακόμη και η μάνα μου το έβαζε κι ας έπαιζε με γόβα!» - καλό, οφείλω να ομολογήσω) είχε δύο περιπτώσεις που θα μπορούσε να κάνει γκολ στην κόντρα επίθεση…

Όπως και να ‘χει το ματς ανήκει στο παρελθόν. Τώρα αυτό που θέλουμε είναι ένας άσος την Κυριακή στο ΟΑΚΑ, να γίνει… ροντέο η «μάχη» των πλέι οφ και να δούμε ωραία ματς μέχρι το τέλος της βαρετής για την πλειονότητα (όπως σημείωνα και πριν) πλην των ΠΑΟΚτσήδων οπαδών, των συμμετεχόντων ομάδων.